ตอนที่14ร้ายเงียบ

ต๭นที่14ร้ายเงียบ ชุดนอนกระโปรงสีชมพูถูกสวมใส่บนตัวหญิงสาวที่นอนหลับตาพริ้มบนชิงช้าสีขาวในกลางดงดอกไม้ดังภูติบุปผาในอ้อมอกมีหนังสือภาษาอังกฤษหนึ่งเล่มถูกโอบไว้ กมลภูเดินเข้าไปและเอาหนังสือออกอย่างเบามือเขาอุ้มเธอขึ้นกลับไปห้องนอน เมื่อถึงห้องนอนกมลภูวางนภสรลงบนเตียงสายตานุ่มลึกจับจ้องไปที่ใบหน้าที่กำลังหลับใหลของหญิงสาวและปากเล็กสีระเรื่อนั่น ชายหนุ่มก้มตัวลงประทับจูบลงบนริมฝีปากของหญิงสาวอ่อนนุ่มและหอมหวานเหมือนเหมือนเยลลี่ ชายหนุ่มท่าจะยังลิ้มลองไม่พออยากทำต่ออีกแต่หญิงสาวกลับตัวไปอีกข้างเสียก่อน ดวงตาคมที่ชี้ขึ้นประหนึ่งอสุรกายกำลังมองดูอาหารอันโอชะ เพื่อไม่ให้เธอถูกปลุกกมลภูจึงต้องปล่อยเธอไปอย่างช่วยไม่ได้รอเธอสอบเสร็จและปิดเทอมก่อนเขาค่อยลิ้มลองตอนนั้นก็ยังไม่สาย เช้าวันรุ่งขึ้นแสงอารุณส่องผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้อง นภสรค่อยๆลืมตาขึ้น หืม?เธอมาอยู่ในห้องตัวเองได้อย่างไรเธอจำได้ว่าเมื่อวานเธอเผลอหลับไปในห้องห้องกระจกนี่หรือว่าจะเป็นเพราะเธอฝันกลางดึกแล้วละเมอเดินมาเองเหรอ ทำไมถึงจำอะไรไม่ได้เลยช่างเถอะจำได้ก็ไม่ต้องไปนึกแล้วเธอลุกขึ้นลงจากเตียงทันที ................. ทันทีที่เธอก้าวเข้ามาในโรงเรียนสายตาหลายคู่ก็จับจ้องมาที่นภสรอย่างวิพากวิจารณ์ หนึ่งในกลุ่มนักเรียนมองเธอและพูดอย่างดูแคลนว่า:"เห็นหน้าเงียบๆคิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นคนแบบนี้หน้าไม่อายเลยจริงๆ" หญิงสาวอีกคนพูดต่อว่า:"นั่นสิจะให้คนที่ประพฤติตัวแย่ขนาดนี้อยู่ในโรงเรียนเราไม่ได้อีกเด็ดขาดน่าจะไล่เธออกไปซะ!" "เห็นปกติแต่งตัวดีนี่อยากรู้จริงๆเลยว่าเอาเงินพวกนั้นมาจากไหน" หญิงสาวพูดขึ้นอย่างเยาะเย้ยว่า:"ก็จะมายังไงล่ะไม่ใช่ว่ามีอาชีพหนึ่งที่แค่นอนอยู่บนเตียงเฉยๆก็ได้ตังค์แล้วหรอกเหรอคนบางคนมีดีตรงหน้าตาสะสวยไม่ใช้ให้เป็นประโยชน์ก็เสียดายซะสิ" หญิงสาวอีกคนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงน่ารังเกียจว่า:"อี๋ขยะแขยงขะมัดจะมีโรคติดต่ออะไรบ้างไหมเนี่ย" "ไม่แน่นะพวกเราอยู่ห่างๆมันดีกว่าสกปรกที่สุด!" นภสรได้ยินคำพูดพวกนี้แล้วสายตาขึ้นแววเย็นเยือกทันทีสักพักก็กลับมาราบเรียบดังเดิมและเดินหน้าไปที่ตึกเรียนของเธอต่อ "นภสร"ภูรีไล่ตามนภสรมาอย่างหอบแฮกเธอถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงว่า:"นภสรเธอเป็นอะไรมากไหม"ภูรีเองก็รู้ข่าวลือที่ถูกแพร่ลงบนเว็บบอร์ดโรงเรียน นภสรยกยิ้ม:"แล้วฉันดูเหมือนเป็นอะไรมากไหมล่ะ" "แล้วข่าวลือที่ว่าล่ะ" "เธอเชื่อเหรอ"นภสรถาม ภูรีส่ายหัวไปมา:"ไม่เชื่อ!"เธอเป็นเพื่อนร่วมโต๊ะของนภสรมาจะสองปีแล้วเธอรู้นิสัยของนภสรดี "นภสร!"เสียงตะโกนดังขึ้น นภสรหันหลังหัวหน้าครูผู้ชายร่างอวบอ้วนสูงใหญ่(ฉายาครูหมูอ้วน)กำลังจ้องเธออย่างเคร่งเครียด "มีอะไรหรือเปล่าคะครู"นภสรแกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้ "แกยังมีหน้ามาถามฉันอีกเหรอแกน่าจะรู้ตัวดีที่สุดนะว่าไปทำเรื่องน่าอายอะไรไว้น่ะไปห้องปกครองกับฉันเดี๋ยวนี้!"ครูหมูอ้วนมองเธอด้วยสายตาดูแคลน แต่ก่อนเคยคิดว่าแม้เด็กคนนี้จะเป็นเด็กกำพร้าแต่ก็เป็นนักเรียนดีเด่นประพฤติตัวดีมาโดยตลอดคิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าลับหลังจะมั่วขนาดนี้วันๆสุมหัวอยู่แต่กับพวกอันธพาลนอกโรงเรียน โรงเรียนEileenเป็นโรงเรียนของพวกชนชั้นสูงเด็กที่มาเรียนที่นี่ถ้าไม่รวยเป็นเศรษฐีก็ต้องมาจากตระกูลผู้ดีถ้าพวกผู้ปกครองรู้เรื่องนี้แล้วล่ะก็ต้องกระทบต่อชื่อเสียงและภาพลักษณ์สถาบันแน่นอน คิดแล้วเชียวว่าไม่ควรเปิดรับสมัครนักเรียนสามัญชนชั้นต่ำพวกนี้ไม่รู้เสียจริงว่าผู้อำนวยการโรงเรียนคิดอะไรอยู่ปล่อยให้ปลาเน่าแบบนี้มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง