ตอนที่22อาหารที่อร่อยที่สุดในโลก

ต๭นที่22อาหารที่อร่อยที่สุดในโลก “อ๊ะ”เสียงตกใจของนภสรเธอหลับตาลงหูได้ยินเหมือนเสียงแก้วแตกเข้าใจว่าตัวเองตกลงไปในสระน้ำเย็นไปแล้วแต่ทำไมกลับไม่รู้สึกถึงความเย็นเลย ในทางตรงกันข้ามกลับรู้สึกถึงอ้อมกอดอบอุ่นที่โอบล้อมเธอไว้เธอจึงลืมตาขึ้นพบว่าตัวเองถูกกมลภูโอบกอดไว้อยู่ ด้วยความตกใจทำให้เธอได้สติกลับมานิดหน่อย เธอจ้องมองนิ่งไปที่ผิวน้ำที่ราบเรียบนึกไปถึงจุดที่กมลภูนั่งเมื่อสักครู่นี้ ที่ๆคุณชายเก้านั่งเมื่อสักครู่นี้ห่างจากเธอประมาณสองสามเมตรแต่ทำไมจู่ๆถึงเข้ามาช่วยเธอได้ทันพร้อมกอดเธอไว้นภสรจึงเงยหน้าขึ้นไปมองดวงตาสีดำคู่ที่ทำให้คนหลงใหลนั้น หรือว่าเธอจะฝันไปนะ ในใจของนภสรกำลังเต็มไปด้วยความสงสัยพูดพึมพำ“คุณชายเก้าคุณอือ...” ยังไม่ทันได้ถามอะไรกมลภูก็โน้มตัวลงมาริมฝีปากเย็นเล็กน้อยของเขาประทับลงที่ริมฝีปากนุ่มหอมหวานเหมือนกับน้ำผึ้งของนภสรราวกับว่าเป็นอาหารที่อร่อยที่สุดในโลกของเธอในที่สุดกมลภูที่จูบเธอเป็นเวลายาวนานก็ปล่อยเธอ “สำนึกผิดหรือยัง”สายตาเฉียบคมหรี่ลงน้ำเสียงเรียบเย็นคล้ายๆตำหนิถามออกมา นภสรเกือบจะร้องไห้แล้วกมลภูนั้นเผด็จการเกินไปจริงๆเมื่อสักครู่เธออยากจะผลักเขาออกเพราะเหตุนี้เขาจึงจูบเธอดุดันขึ้นจนเธอเกือบขาดอากาศหายใจเป็นอย่างที่คิดไว้จริงว่าไม่สามารถต้านทานผู้ชายจอมเผด็จการคนนี้ได้เลย นภสรมีอาการตกใจชั่วครู่จึงคิดได้ว่ารักษาชีวิตไว้มันสำคัญกว่าจึงรีบสำนึกผิด นภสรพยักหน้าอย่างแรงสายตาน่าสงสารของเธอมองไปที่กมลภู“ฉันผิดไปแล้วต่อไปนี้จะไม่กลับบ้านค่ำอีกแล้วค่ะ” “ยกโทษให้ฉันเถอะนะคะ”นภสรออดอ้อน หลังจากที่กมลภูได้ยินสายตาสองคู่ที่เย็นชาคิ้วเรียวขมวดขึ้นสีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธแล้วโน้มตัวลงไปอีกครั้ง “อืออือ”เสียงอู้อี้ดังออกมา ครั้งนี้นภสรทำท่าทางจะร้องไห้ออกมาแล้วจริงๆผู้ชายคนนี้จะเอายังไงอยากจะให้เธอพูดอะไรกันแน่ กมลภูเงยหน้าขึ้นโดยฉับพลันสายตาดุดันลึกล้ำจ้องมองไปที่นภสรพร้อมถามด้วยเสียงเย็นชา“ถูกรังแกแล้วไปเมาที่ร้านเหล้ามาหรือตอนอยู่ที่ประเทศซีเธอจะทำตามอำเภอใจแบบนี้ใช่ไหม” “หืม”สายตาใสแจ๋วของนภสรดูมึนงงมองไปที่ผู้ชายตรงหน้าเธอ คุณชายเก้ารู้เรื่องที่เกิดขึ้นที่โรงเรียนหรือเปล่าหรือว่ากำลังโกรธที่เธอไม่ตอบโต้กลับไปแต่ว่าคนที่มาหาเรื่องเธอคือคนจากบ้านธัญญขันธ์จะว่าไปแล้วก็นับว่าเป็นผู้อาวุโสความคิดพรั่งพรูเข้ามาในหัวของนภสร “ต่อไปนี้เวลาอยู่ที่ประเทศซีนี้ให้เธอทำตามใจได้เต็มที่ไม่ว่าใครก็ตามไม่ต้องไปสนใจได้ยินชัดเจนใช่ไหม”น้ำเสียงเผด็จการของกมลภูเปิดใจของนภสรออกรู้สึกมีกระแสความอบอุ่นไหลเข้ามานับตั้งแต่เสียพ่อแม่ไปความรู้สึกที่ถูกเอาใจใส่ถูกปกป้องแบบนี้เธอเกือบจะลืมมันไปแล้ว ก่อนที่จะมาอยู่ที่บริษัทเอ.เคแต่ไหนแต่ไรมาเธอก็ไม่มีใครปฏิบัติต่อเธอแบบนี้มาก่อนเธอรู้สึกอิ่มเอิบใจจริงๆ นภสรสรมองผู้ชายที่อยู่ต่อหน้าเธอ“ฉันรู้แล้วค่ะ”หยุดไปสักพักจึงพูดขึ้นอีก“ขอบคุณมากนะคะคุณชายเก้า” ห้องโถงชั้นล่างของตึกจิรายุเห็นโทรศัพท์ของนภสรหล่นไว้ที่ในรถเขากำลังจะเอาโทรศัพท์ขึ้นไปให้เธอ แต่ก่อนที่จะเข้าไปในลิฟต์กลับถูกฐากูรขวางไว้ “พรุ่งนี้คุณค่อยเอาไปให้คุณผู้หญิงเถอะตอนนี้คุณผู้หญิงไม่สะดวก”ฐากูรพูดอ้ำๆอึ้งๆไม่เต็มปาก เมื่อสักครู่ฐากูรตั้งใจขึ้นไปบนชั้นสามเพราะมีเรื่องจะไปรายงานคุณชายเก้าแต่พอประตูลิฟต์เปิดออกเขาก็ได้ยินเสียงของนภสรที่อยู่กับคุณชายเก้าและได้เห็นแกอันเร่าร้อนที่ทำให้เสียงของนถสรเงียบลงไปเรื่องนี้เห็นได้ชัดเจนว่าคุณชายเก้าได้จัดการคุณนภสรไปแล้ว ฐากูรจึงรีบปิดลิฟต์แล้วเรียกลิฟต์ลงมาที่ด้านล่างคืนนี้เขาต้องปิดชั้นสามไม่ให้ใครก็ตามขึ้นไปรบกวนทั้งคู่ได้ ถึงแม้ว่าเรื่องครอบครัวของนภสรจะไม่มีเบื้องหลังที่มีเงินทองมีชื่อเสียงอะไรทั้งยังถูกกำหนดแล้วว่าไม่สามารถจะมาเป็นคุณผู้หญิงของบริษัทเอ.เคได้แต่ว่าเมื่อได้มาอยู่กับคุณชายเก้าอย่างนี้นั้นมันเป็นความใฝ่ฝันของผู้หญิงทั่วทั้งประเทศ วันที่อัพต่อ 2019-11-8