ตอนที่23บางทีอาจจะตาลาย

ต๭นที่23บางทีอาจจะตาลาย คุณชายเก้ายังหนุ่มยังแน่นเป็นเรื่องธรรมดาที่เป็นที่ต้องการของผู้หญิงถึงแม้ว่าจะไม่มีสถานะให้แต่คุณชายเก้าไม่มีทางทำให้เธอเสียเปรียบแน่นอน จิรายุคล้ายกับเข้าใจความหมายของฐากูรจึงนำโทรศัพท์มือถือของนภสรส่งให้ฐากูร“พรุ่งนี้คุณเอาให้คุณผู้หญิงด้วยแล้วกัน”พูดเสร็จแล้วจึงหันตัวกลับเดินออกไป กมลภูอุ้มนภสรเดินกลับเข้าไปในห้องนอนวางเธอลงบนเตียงด้วยความอ่อนโยน นภสรนอนลงอย่างว่าง่ายแต่จู่ๆเธอดึงแขนเสื้อของกมลภูไว้“คืออย่างนี้ค่ะคุณชายเก้าเมื่อสักครู่ทำไมคุณถึงเข้ามาอุ้มฉันได้เร็วขนาดนั้นทั้งๆที่พวกเราอยู่ไกลกันมาก” “ไม่ไกลนะคุณเดินเข้ามาอยู่ข้างๆผมแล้ว”นัยน์ตาดำลึกล้ำทอประกายสะท้อนเห็นใบหน้าที่สวยงามของนภสรตอบเรียบๆ “หรือคะแต่ว่าฉันจำได้จริงๆว่าฉันเดินมาถึงแค่ตรงกลางสระไม่กี่ก้าวฉันยังมองเห็นคุณนั่งอยู่ไกลๆถ้าอย่างนั้น....” นภสรพยายามย้อนนึกไปถึงเหตุการณ์ตอนนั้นเธอเดินเรียบราวกั้นสระไว้ไปแค่ไม่กี่ก้าวซึ่งห่างออกมาจากคุณชายเก้าเจ็ดแปดเมตรแต่ทำไมพอลือตาขึ้นตัวเองถึงมาอยู่ข้างๆคุณชายเก้าซะแล้ว เธอเอามือยีหัวแล้วพึมพำ“หรือว่าฉันจะเมาจนเลอะเลือนตาลายไป” “ถ้าคุณยังไม่ปล่อยมือออกผมจะไม่เข้าไปแล้วนะ”สายตาของกมลภูดูมีเลศนัยดูไม่น่าไว้ใจมองไปที่มือเล็กๆที่ยังจับแขนเสื้อเชิ้ตตัวเองอยู่ พอได้ยินแบบนี้ทำให้นภสรนึกไปถึงจูบดุดันเมื่อสักครู่นี้อีกครั้งเธอจึงรีบปล่อยมือออกจากแขนเสื้อของเขาทันที “รีบเข้านอนเถอะ” พูดจบกมลภูจึงห่มผ้าห่มให้นภสรท่าทางที่ทำดูแล้วแปลกๆ ไม่ว่าใครก็ตามคงนึกไม่ถึงว่าจะเห็นภาพผู้ชายที่มีอำนาจอิทธิพลเทียมฟ้าทั้งดุดันไม่มีอะไรมาเทียบได้อย่างคุณชายเก้าจะมาห่มผ้าห่มให้ผู้หญิงตัวเล็กๆ ภายในหัวของนภสรสับสนวุ่นวายฤทธิ์ของเหล้านอกราคาแพงที่ดื่มเข้าไปมันค่อนข้างแรงจริงๆถึงแม้ว่าเธอจะได้สติอยู่แต่ยังรู้สึกวิงเวียนหัวอยู่แต่เมื่อความง่วงเริ่มเข้าควบคุมจึงไม่คิดอะไรต่อไปแล้วพูดตอบรับที่กมลภูบอกแล้วหลับตาลงอย่างว่าง่าย ณห้องข้อมูล “จิรายุสิ่งที่คุณชายเก้าถือมากที่สุดคือมีคนแอบทำอะไรลับหลังเขาถ้าคุณชายเก้ารู้เกรงว่าจะไม่มีทางยกโทษให้ง่ายๆแน่นอน” “เขมทัตฉันขอร้องนายจริงๆเรื่องนี้มันสำคัญกับฉันมาก”คนที่เข้มงวดน่าเกรงขามอย่างจิรายุแม้กระทั่งการขอร้องคนอื่นแต่ก็ยังคงมีใบหน้าที่เข้มงวดน่าเกรงขาม แต่สายตาของเขาเต็มไปด้วยการขอร้องวิงวอนอย่างจริงจัง “เรื่องมันเป็นยังไงกันแน่มันทำไมสำคัญกว่าชีวิต”เขมทัตถามอย่างไม่เข้าใจอย่างยิ่ง นัยน์ตาของจิรายุเข้มขึ้นแล้วตอบ“มันสำคัญกว่าชีวิตจริงๆ” หลังจากเรื่องนี้เรียบร้อยแล้วเขาจะมารับผิดกับคุณชายเก้าด้วยตัวเองแรกเริ่มนั้นถ้าไม่ใช่เพราะคุณชายเก้าช่วยชีวิตไว้เขาก็คงอยู่มาไม่ถึงตอนนี้ถึงเวลานั้นแม้ว่าคุณชายเก้าจะเอาชีวิตเขาไปเขาก็จะปฏิบัติตาม ส่วนสาเหตุนั้นเขาไม่สามารถที่จะบอกไม่ว่าใครก็ตามได้ เขมทัตขยับแว่นตาแล้วถอนหายใจ“ความจริงผมพบร่องรอยเล็กน้อยคนที่คุณตามหาน่าจะอยู่ที่ประเทศเอเพียงแต่คุณต้องหาเหตุผลอะไรไปลางานกับคุณชายเก้าแล้วไปตรวจสอบที่ประเทศเอดู” “ผ่านช่วงนี้ไปสักระยะผมจะไปประเทศเอกับคุณชายเก้าอยู่แล้วถึงเวลานั้นผมน่าจะมีเวลาสักหนึ่งวันไปตรวจสอบ” “ตกลงตามนั้นถ้าอย่างนั้นผมจะส่งเอกสารให้คุณ” “ขอบคุณมากผมเป็นหนี้บุญคุณคุณจริงๆวันหน้าผมจะต้องตอบแทนคุณแน่นอน” “คุณระวังระวังหน่อยแล้วกันอย่าให้คุณชายเก้ารู้รักษาชีวิตไว้ได้แล้วค่อยว่ากัน” วันต่อมา ในตอนเช้านภสรยืนส่องกระจกในห้องน้ำเห็นริมฝีปากตัวเองแดงและบวมเล็กน้อยภาพเหตุการณ์เมื่อคืนปรากฏขึ้นในหัวเป็นฉากๆไม่นึกเลยว่าอยู่คุณชายเก้าจะจูบเธอแถมยังจูบอย่างดุดันแบบนั้น... นภสรเอามือกุมที่หน้าผากและคิดในใจ“เป็นแบบนี้แล้วจะออกไปเจอหน้าเขาได้อย่างไรกัน”