ตอนที่27ข่าวซุบซิบแพร่กระจาย

ต๭นที่27ข่าวซุบซิบแพร่กระจาย ในตอนกลางวันภายในโรงอาหารของโรงเรียนนภสรกับภูรีกำลังกินข้าวกลางวันกัน โรงอาหารที่เคยเงียบสงบก็คึกคักขึ้นทันใดนึกไม่ถึงเลยว่าจะเป็นภากรกับชัชชัยที่เป้นต้นเหตุทำให้เสียงอื้ออึง ชัชชัยเป็นเด็กที่อาศัยเติบโตอยู่ในค่ายทหารที่อยู่มาเป็นเวลาสามชั่วอายุคนแล้วบ้านขำแก้วกับบ้านคชวงศ์ทั้งสองบ้านมีความสนิทสนมกันมาเนิ่นนานทั้งสองคนนี้จึงเป็นเพื่อนเล่นด้วยกันตั้งแต่เด็กจนโตมีความสนิทสนมกันมาก คนหนึ่งเงียบสงบเยือกเย็นอีกคนเปิดเผยทำตามอำเภอใจคงเป็นเพราะน้อยครั้งมากที่ทั้งสองคนจะมาที่โรงอาหารดังนั้นพวกผู้หญิงจึงดูตื่นเต้นกันมาก ถิรมนเดินเข้ามาในโรงอาหารพร้อมกับผู้หญิงอีกคนหนึ่งหลังจากบ้านกณิกาเกิดเรื่องเธอจึงไม่ได้มาโรงเรียนแต่ยังมีผู้หญิงคนอื่นคอยติดตามถิรมนอยู่ “นี่ถิรมนภารกรหล่อมากจริงๆฉันคิดว่าในในโรงเรียนนี้พวกเธอเหมาะสมกันที่สุดแล้วไม่ว่าจะเป็นฐานะทางบ้านหรือรูปร่างหน้าตาช่างดูเหมาะสมกันมาก” หลังจากได้ยินเช่นนั้นมุมปากของถิรมนจึงหยักโค้งขึ้นแล้วยิ้ม“มันแน่นอนอยู่แล้ว” หลังจากที่ภากรกับชัชชัยรับประทานอาหารเสร็จจึงเดินตรงมาที่นภสรนั่งอยู่ ภากรเดินมาหยุดที่ข้างนภสรมองตรงที่นั่งข้างๆเธอแล้วถาม“ตรงนี้มีคนนั่งไหมครับ” นภสรไม่รู้จะพูดอะไรภากรคนนี้ไม่คิดจะปล่อยเธอใช่ไหมเธอกำลังจะบอกปฎิเสธออกไปแต่ทันใดนั้น ภูรีที่นั่งอยู่ตรงข้ามเธอดันรีบบอกว่า“ไม่มีไม่มีคนนั่งค่ะ” ภากรวางถาดอาหารนั่งลงข้างๆนภสรอย่างหน้าตาเฉยชัชชัยนั้นนั่งข้างๆภูรีสายตาอิจฉาและตำหนิของผู้หญิงที่อยู่บริเวณรอบๆพุ่งมาที่นภสร สายตาพวกนั้นกำลังบอกว่า“ยัยนภสรนี่ขนาดอาหารอันโอชะอยู่ข้างหน้านึกไม่ถึงว่าเธอยังสนใจก้มหน้าก้มตากินหมูสามชั้นผัดซอสอยู่ได้” ความจริงแล้วในใจเธอคิดที่บ้านนั้นมีปีศาจที่หน้าตาหล่อเหลามากอยู่แล้วเธอจึงมีภูมิคุ้มกันต่อมนุษย์ผู้ชายบนโลกที่หน้าตาดี ถิรมนถลึงจ้องตาโกรธแค้นใส่นภสรกัดฟันกรอด“ทำไมต้องยัยคนชั้นต่ำคนนี้อีกแล้ว” เดิมที่เธอเห็นคอมเม้นท์ในเพจของโรงเรียนทำให้โมโหมากอยู่แล้วครั้งนี้ภากรยังเดินเข้าไปหาผู้หญิชั้นต่ำคนนี้อีก วันสองวันมานี้บ้านงอนรถเกิดเรื่องแล้วยังส่งผลดึงบ้านตุงคนาครเดือดร้อนไปด้วยคุณอาไปขอร้องให้บ้านธัญญขันธ์ช่วยเหลือแต่กลับถูกปฏิเสธถ้าไม่ใช่เพราะคุณอาบอกให้ช่วงนี้เธอกับพี่สาวต้องระวังตัวเก็บอาการไว้บ้างเธอคงไม่สามารถทนดูภาพเหตุการณ์ข้างหน้านี้โดยไม่ได้ทำอะไรผลีผลามไม่ได้แน่ๆ สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่เบื้องหน้าทำให้ตอนนี้ถิรมนไม่มีความอยากอาหารเลยสักนิดเธอจึงเดินออกจากโรงอาหารด้วยความโมโห ชัชชัยนั่งลงตรงข้ามนภสรเขาพูดทักทายเธอ“สวัสดีนภสรผมชัชชัยครับ” “สวัสดีค่ะ”นภรสรตอบรับตามมารยาท เผชิญหน้ากับท่าทีเย็นชาของนภสรชัชชัยกลับไม่รู้สึกเก้อเขินอะไรแล้วพูดต่อโดยไม่สนใจ“ได้ยินว่าเธอสมัครเรียนสาขาคอมพิวเตอร์ที่มหาวิทยาลัยซีหรือเธอชอบคอมพิวเตอร์หรือ” “อืม”นภสรตอบอย่างขอไปที “สาวสวยไม่ต้องเขินขนาดนี้ก็ได้” นภสรพูดไม่ออกเมื่อได้ยินเช่นนี้เธอหน้าตึงขึ้นอยากจะพูดจริงๆเลยว่าอยากกินข้าวก็กินไปพูดพล่ามอะไรอยู่ได้ ชัชชัยเห็นนภสรไม่สนใจตัวเองจึงไม่พูดเร้าหรือเธออีกหันกลับไปเย้าแหย่ภูรีแทน ภูรีเองกลับถูกเย้าแหย่จนหัวใจสั่นไหว ต่างกับภากรที่ไม่พูดอะไรเลยนั่งกินข้าวเงียบๆ นภสรรู้สึกใจร้อนไม่เป็นสุขจากการกระทำสองครั้งของภากรที่ผ่านมาทำให้ข่าวซุบซิบเรื่องเธอกับภากรแพร่ออกไป เรื่องนี้ถ้าถูกจอมเผด็จการที่บ้านรู้ล่ะก็เธอคงต้องถูกสำเร็จโทษในทันที ภากรเงยหน้ามองออกว่าท่าทีของนภสรตอนนี้อึดอัดมากจึงพูดอย่างเอาใจใส่ว่า“ไม่ต้องกดดันมากผ่านช่วงนี้ไปทุกคนจะชินไปเอง” “ใช่แล้วนภสรสุดหล่อพูดแบบนี้แล้วเธอย่าคิดมากเลย”ภูรีรีบพูดสำทับเธอนั้นสนับสนุนให้หนุ่มฮ็อดของโรงเรียนคบกับนภสรอย่างไม่ต้องสงสัย นภสรไม่มีอะไรจะพูดคิดในใจว่ายังกล้ามาบอกว่าให้ผ่านช่วงนี้ไปก่อนผ่านช่วงนี้ไปก่อนเธอก็ตายไปก่อนพอดีน่ะสิ