ตอนที่30ฉลาดอยู่เสมอกับเลอะเลือนชั่วครู่

ต๭นที่30ฉลาดอยู่เสมอกับเลอะเลือนชั่วครู่ “อีกทั้งภากรเป็นหลานชายของโยธินเพื่อนสนิทของคุณชายเก้าฉันไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามถ้าเป็นคนอื่นป่านนี้ฉันจัดการให้สิ้นซากไปแล้ว” ”ถ้าอย่างนั้นเธอถูกบังคับฝืนใจหรือ”น้ำเสียงทุ้มเย็นชาดังขึ้นมาอีก “เฮ้อจะว่าอย่างนั้นมันก็ไม่ถูก”จริงๆแล้วเธอก็คิดอยู่ว่ามันไม่ถึงกับเป็นการบังคับฝืนใจอะไรแต่ก็ไม่อยากพูดออกไปให้มากกว่านี้จนเป็นการขุดหลุมฝังตัวเอง “ไม่ใช่....”นภสรพยายามอธิบาย“ความจริงเรื่องมันคืออย่างนี้วันนั้นภารกรไปรู้มาว่าฉันเป็นคนของบริษัทเอ.เคฉันปิดเป็นความลับมาโดยตลอดเขาน่าจะพอรู้ว่าฉันไม่อยากให้ใครรู้ดังนั้นจึงแกล้งทำเป็นคู่รักกันเพื่อไม่ให้คนอื่นสงสัยฉันคิดว่าที่เขาทำแบบนี้อาจจะเป็นเพราะลุงของเขาเป็นคนสนิทของคุณเก้าเขาเลยตัดสินใจจะช่วยฉัน” “แล้วเธอตอบตกลงหรือ” “ไม่ใช่ไม่ใช่แน่นอนตอนนั้นฉันได้ปฏิเสธไปแล้ว” “แบบนี้หรือที่เรียกว่าปฏิเสธ”สายตาของกมลภูชำเลืองไปมองภาพถ่ายเหมือนคู่รักที่โรงอาหาร “คุณนี่ก็.....” “ไม่ว่ายังไงมันก็ไม่มีอะไรจริงๆคุณจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตามใจ”นภสรทำปากยื่นๆพูดออกมาอธิบายไม่เข้าใจสักทีงั้นไม่อธิบายเลยจะดีกว่า “จะฆ่าจะแกงก็เชิญตามสบายเลยค่ะ” ดวงตารียาวเพ่งมองไปที่นภสรน้ำเสียงเรียบเย็นพูดกลับมา“ดีมาก” เสร็จกมลภูกดนภสรลงบนโต๊ะแล้วโน้มตัวลงไปจูบปากเล็กๆที่หอมนุ่มนวลแต่ดื้อรั้นนั้น นภสรถูกกักตัวไว้ยอมรับชะตาชีวิตไม่กล้าขยับความเสียใจถาโถมเข้ามาคิดไปในหัวว่าจะจูบก็จูบสิแต่อย่าดุดันแบบนี้เลย ท่าทีเชื่อฟังของนภสรทำให้กมลภูพอใจเล็กน้อยความโกรธในใจเริ่มเบาบางลงจากจูบดุดันร้อนแรงค่อยๆอ่อนโยนขึ้น หลังจากจูบเสร็จดวงตารียาวของกมลภูเพ่งมองตัวนภสรที่อยู่ด้านล่างตัวเขา“ยอมเชื่อฟังแล้วหรือ” ปากเล็กๆบวมแดงของนภสรยื่นๆออกมาพูดอย่างยอมจำนวน“ต่อต้านไปก็ไม่มีประโยชน์” มุมปากของกมลภูโค้งขึ้นคล้ายๆอมยิ้มไว้ นภสรเห็นกมลภูคล้ายกับไม่โกรธแล้วเธอลังเลเล็กน้อยแล้วถาม“คุณชายเก้าเรื่องของบ้านงอนรถเป็นฝีมือของคุณหรือเปล่าคะ” แม้ว่าในใจของเธอมีคำตอบอยู่แล้วนอกจากกมลภูแล้วไม่มีใครทำเพื่อเธอแบบนี้แต่ว่านภสรยังอยากได้ยินกับหูตัวเอง “ฉันเคยพูดว่าทั้งประเทศซีนี้เธอสามารถทำอะไรก็ได้ไม่มีใครหน้าไหนจะทำร้ายเธอได้” “ความจริงกณิกาเธอไม่ได้ทำร้ายฉัน”ถึงแม้ว่านภสรจะไม่ชอบกณิกาและอยากจะสั่งสอนกณิกาเล็กน้อยแต่คิดไม่ถึงว่าคุณชายเก้าจะออกหน้าให้แล้วจัดการทุกอย่างเสียเองทั้งหมดอย่างไม่ปราณี ทำให้วงศ์ตระกูลหนึ่งตกต่ำได้เพียงข้ามคืนแม้ในใจนภสรจะรู้สึกว่าการลงโทษนี้ดูร้ายแรงเกินไปแต่ก็นั่นแหละมันเป็นสิ่งที่กณิกาควรจะได้รับแม้เธออายุยังน้อยแต่มีความคิดอยากทำร้ายคนอื่นหลังจากนี้ไปคงไม่น่าจะเป็นคนดีได้การสั่งสอนแบบรุนแรงอย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน กมลภูได้ยินดวงตาจึงเกิดประกายเหี้ยมโหดวูบหนึ่งแต่มือนั้นกลับอ่อนโยนเป็นอย่างมากเขาใช้มือจีบผมที่แตกกระจายอยู่บนหน้าผากไปทัดที่หูของเธอ“ถ้าเธอได้รับบาดเจ็บจริงๆมันจะไม่ใช่แค่ล้มละลายง่ายดายแบบนี้บทลงโทษบ้านงอนรถครั้งนี้นับเป็นการสั่งสอนสถานเบาแล้ว” ใจของนภสรรู้สึกเต็มตื้นมองไปที่ผู้ชายที่อยู่ต่อหน้าเธอ“คุณชายเก้าทำไมคุณถึงดีกับฉันขนาดนี้” มือที่เอาผมทัดหูให้นภสรหยุดลงแล้วเงียบไปความจริงตัวเขาเองก็รู้สึกประหลาดใจอยู่เหมือนกันก่อนที่จะมาเจอนภสรเขาไม่เคยใส่ใจผู้หญิงไม่ว่าใครก็ตามมาก่อนแล้วก็ไม่ได้คิดถึงว่าวันหนึ่งตัวเองต้องมาสนใจผู้หญิงคนหนึ่งแบบนี้จริงๆแล้วเธอยังไม่ได้นับว่าเป็นหญิงสาวเต็มตัวเลยด้วยซ้ำเป็นเพียงแค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้นเอง หลังจากที่ช่วยนภสรในคืนนั้นเพียงแค่เห็นเธอครั้งแรกเขาก็อยากจะดูแลเธอทะนุถนอมเธอยิ่งไปกว่านั้นอยากจะนำทุกอย่างในโลกใบนี้ที่ดีที่สุดส่งมันให้เธอนภสรเป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น กมลภูยืนขึ้นมือใหญ่ๆของเขาคว้าตัวนภสรที่อยู่บนโต๊ะอุ้มเข้ามากอดไว้แล้วเขานั่งลงไปที่เก้าอี้ตัวเดิม วันที่อัพต่อ 2019-11-20