ตอนที่31ฉันคนนี้มีสเน่ห์เหลือคณา

ต๭นที่31ฉันคนนี้มีสเน่ห์เหลือคณา ปลายนิ้วเรียวยาวจับที่ปลายคางของนภสรน้ำเสียงผ่อนคลาย“รู้ว่าฉันดีกับเธอก็คิดๆดูว่าจะตอบแทนฉันยังไงถ้าไม่เชื่อฟังอีกฉันจะทำกรงขึ้นมาแล้วขังเธอไว้” นภสรพยักหน้าน่าสงสาร พอมานั่งตรงที่เก้าอี้สายตาของกมลภูจึงชำเลืองไปมองรูปถ่ายนภสรกับภากรที่หน้าจอคอมพิวเตอร์อีกในใจให้เกอดอารมณ์โมโหขึ้นมาอีกครั้ง นภสรคอยสังเกตและระมัดระวังอาการเปลี่ยนไปของกมลภูจึงรีบเอาโน้ตบุ๊คมาถือไว้ใช้เวลาไม่ถึงห้าวินาทีรูปภาพและข้อมูลคอมเม้นต่างๆที่เกี่ยวข้องถูกลบไปจนหมด “โธ่เอ้ยทำไมเธอจึงลืมความสามารถเฉพาะตัวของตัวเองไปได้ถ้าตอนเช้าเธอลบคอมเม้นและรูปภาพพวกนี้ไปหมดมันก็คงจะดีกว่านี้คุณชายเก้าก็คงไม่เห็นฉลาดมาตลอดแต่มาเลอะเลือนแค่ชั่วประเดี๋ยวเดียวเท่านั้นเอง” นภสรนำโน้ตบุ๊คไปวางไว้บนโต๊ะหนังสือแล้วขดตัวอยู่ในอ้อมกอดกมลภูเงยหน้ามองใบหน้าเย็นชาพูดอย่างเอาใจ“รับรองว่ามันจะไม่มีภาพพวกนี้ขึ้นมาอีกค่ะ” ฐากูรยืนรออยู่หน้าประตูห้องหนังสือเขาเคาะประตูห้องด้วยความระมัดระวัง “คุณชายเก้าครับ” “เข้ามา” เมื่อฐากูรเข้ามาในห้องพลันเห็นภาพที่นภสรอยู่ในอ้อมกอดของกมลภูทันใดนั้นจึงรู้สึกว่าตัวเองมาไม่ถูกจังหวะเวลาแต่ว่าคนที่ยืนรออยู่ประตูข้างนอกบริษัทเอ.เคนั้นรอมาตลอดทั้งช่วงบ่ายแล้ว รู้ว่าคุณชายเก้าโมโหมากเขาจึงได้ให้คนออกไปบอกแล้วหลายครั้งแต่ก็ยังไม่ยอมไปฐากูรคิดพิจารณาแล้วจึงมารายงานให้กมลภูทราบน่าจะดีกว่า เห็นคุณพ่อบ้านฐากูรเดินเข้ามานภสรจึงรู้สึกกระดากอายพยายามจะออกจากอ้อมกอดของกมลภูแต่แค่ขยับตัวเล็กน้อยกลับถูกสายตาเรียบคมของกมลภูส่งมาเป็นการเตือน นภสรนิ่งไม่กล้าขยับเลยสักนิดเธอคิดว่าช่างเถอะยังไงคนที่เหนื่อยก็ไม่ใช่ตัวเธออยู่แล้ว สัมผัสได้ว่าผู้หญิงในอ้อมกอดอยู่นิ่งๆแล้วสายตาของกมลภูจึงมองไปที่ฐากูร“มีเรื่องอะไร” “คุณชายเก้าครับคุณนายสามรออยู่ข้างนอกตลอดทั้งช่วงบ่ายแล้วบอกว่าอยากจะพบคุณคิดว่าน่าจะเป็นเรื่องของบ้านตุงคนาคร”ฐากูรพูดอยู่ตาก็ชำเลืองมองนภสร คุณชายเก้ามีความรู้สึกลึกซึ้งต่อนภสรคนนี้มากเพื่อเธอแล้วแม้กระทั่งบ้านตุงคนาครยังถูกคุณชายเก้าสั่งสอน “ไม่พบ”กมลภูตอบปฏิเสธอย่างไม่ลังเลเลยสักนิด “แต่...”เหมือนฐากูรยังอยากจะพูดอะไรอีกแต่หลังที่เห็นสายตาเหมือนอยากฆ่าคนของกมลภูอาศัยจากประสบการณ์ของเขาและจากที่รู้ว่าเจ้านายของตัวเองเป็นคนอย่างไรจึงหุบปากไม่พูดออกไปดีกว่า “รับทราบครับคุณชายเก้า”พูดเสร็จก็รีบเดินออกไป นภสรได้ยินเรื่องที่ทั้งสองคนคุยกันถึงรู้ว่าคุณชายเก้าไม่เพียงแต่สั่งสอนบ้านงอนรถกระทั่งบ้านตุงคนาครก็ไม่ละเว้นพอมาคิดๆที่คุณชายเก้าพูดเมื่อสักครู่ทำให้เกิดความรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา “คิดอะไรอยู่”กมลภูมองนภสรที่ดูใจลอยแล้วถาม “คุณคิดว่าคุณฐากูรจะคิดว่าฉันเป็นนังมารจิ้งจอกจอมมารยาล่อลวงคุณหรือเปล่าคะ”จู่ๆนภสรถามประโยคนี้ออกมาจึงทำให้กมลภูที่ไม่ค่อยยิ้มยิ้มออกมา นภสรคิดว่าราชาปีศาจยิ้มออกมาแล้วจึงคิดว่าเรื่องนี้น่าจะผ่านไปได้แล้วแต่ว่าเธอกลับยังถูกลงโทษเหมือนเดิม ส่วนบทลงโทษคือเสาร์อาทิตย์นี้เธอต้องเป็นผู้ช่วยส่วนตัวติดตามกมลภูห้ามห่างแม้แต่ก้าวเดียว พูดไว้ดิบดีแล้วว่าให้ยกชาเติมน้ำนวดไหล่ทุบขาแต่ว่าพอทำเสร็จแต่ละอย่างที่กล่าวมาเธอจะถูกจูบเป็นเวลานานถึงถูกปล่อยเหมือนกับว่าคุณชายเก้าเสพติดการจูบเธอ ที่สำคัญคือจูบต่อหน้าทุกคนไม่ว่าใครก็ตามไม่มีการหลีกเลี่ยง ฐากูรกับจิรายุเจอแบบนี้หลายครั้งแล้วพวกคนใช้ยิ่งไม่ต้องพูดถึง แต่ที่ทำให้นภสรเก้อเขินมากที่สุดคือบังเอิญถูกโยธินมาเจอพอดี ที่ริมสระน้ำเก้าอี้ยาวสีขาวนภสรนั่งหน้าแดงอยู่ข้างๆกมลภูท่าทางเหมือนถูกจับชู้ได้ “คุณชายเก้ากลางวันแสกๆแบบนี้ยังดูยุ่งนะแบนี้เธอจะรับไหวหรืออย่าทำให้คนอื่นเขาต้องเหนื่อยไปด้วยสินายดูใบหน้าเล็กๆสีแดงนั่นสิ”โยธินชำเลืองตามองพูดหยอกล้อนภสร นภสรใจคอเหี่ยวแห้งหมดคำจะพูดเหลือบตามองโยธินผู้ชายคนนี้พอมาถึงก็เริ่มหาเรื่องทันที กมลภูดูท่าท่างสบายอกสบายใจไม่เก้อเขินกระดากอายเลยแม้แต่น้อย หันหัวไปมองหญิงสาวที่อยู่ข้างๆแล้วเอามือโอบบ่าบอบบางและมีกลิ่นหอมของเธอพูดน้ำเสียงเย็นชาแฝงไปด้วยการข่มขู่“โยธินนายดูแลหลานนายดีๆด้วยถ้ายังมาวอแวกับผู้หญิงของฉันอย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ” เมื่อได้ยินที่กมลภูพูดโยธินจึงพูดออกมา“ไม่น่าใช่หรอกนะเจ้าเด็กนั่นชอบนภสรหรือไง” เมื่อดูแล้วกมลภูไม่ได้มีท่าทางล้อเล่นสักนิดเห็นแฟนสำคัญกว่าอะไรทั้งหมดใบหน้าของโยธินจึงเต็มไปด้วยความประหลาดใจสายตามองไปที่นภสรนิ่งสักพักแล้วจึงยิ้ม“นภสรเสน่ห์ของเธอนี่มันเหลือคณาจริงๆ” ใช่แล้วฉันเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์มาก