ตอนที่33ไม่มีทางยอมแพ้

ต๭นที่33ไม่มีทางยอมแพ้ “ถุยผู้ชายปริศนาที่ไหนฉันว่าเธอรู้สถานะตัวเองดีว่ามันต่ำกว่าไม่สามารถแต่งเข้าบ้านที่เศรษฐีได้สุดท้ายแล้วคางคกมันก็ไม่สามารถได้กินเนื้อห่านได้ดังนั้นมันเป็นแค่ข้ออ้างเท่านั้นแหละ” “อืมๆเห็นด้วยกับความคิดเห็นข้างบน” “เห็นด้วย+1” “ทำยังไงดีสุดหล่อดูแล้วจะเสียใจมากปวดใจจังฉันจะเข้าไปกอดปลอบเขา” “ตอบกลับคอมเม้นท์ข้างบนอย่าฝันกลางวันแสกๆเลย” ตัดกลับมาที่ภากรและนภสรที่ยังยืนคุยกัน “เธอคิดบ้างหรือเปล่าเธอกับเขาไม่สามารถเป็นไปได้”ภากรมองงนภสรแล้วพูดโพล่งออกมา คำพูดที่พูดออกมาทำให้สีหน้าของนภสรขรึมขึ้นเป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆภากรก็เหมือนกับทุกคนที่รู้สึกว่าเธอต่ำต้อยรู้สึกว่าเธอไม่คู่ควร ผ่านไปชั่วครู่ทันใดนั้นเธอจึงยิ้มออกมารอยยิ้มเย็นชาเล็กน้อย“เพราะว่าครอบครัวฉันไม่มีฐานะเพราะว่าฉันเป็นแค่เด็กกำพร้าหรือถ้าเป็นเพราะเรื่องนั้นแล้วเรื่องระหว่างฉันกับนายจะเป็นไปได้หรือไง” “ฉัน....ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น”ภากรอยากจะอธิบายแต่มารู้สึกตัวว่าที่พูดออกไปเมื่อกี้มันเหมือนจะสื่ออกมาแบบนั้นจริง นภสรเพ่งมองภากรพูดอย่างตั้งใจ“ไม่ว่านายจะหมายความว่ายังไงแต่ขอร้องนายอย่ามายุ่งกับฉันอีกเรื่องระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้” นภสรไม่อยากเสียเวลาอีกแล้วกำลังจะหมุนตัวเดินออกไป ในขณะที่ทุกคนเข้าใจว่าสุดหล่อของโรงเรียนถูกปฏิเสธแล้วเขาจะเลิกสนใจแต่ว่าตอนที่เขาจะเดินออกมากลับพูดขึ้นมาอย่างดื้อรั้นตามนิสัยวัยรุ่น“ที่เธอพูดเรื่องเหล่านั้นออกมาฉันก็สามารถทำให้เธอได้เหมือนกัน” สายตาวัยรุ่นเลือดร้อนเพ่งยืนหยัดเพ่งมองเวงตาชุ่มชื้นของนภสร“ปกป้องเธอให้ครอบครัวที่อบอุ่นแก่เธอดีกับเธอฉันทำได้หมด” นภสรประหลาดใจอย่างที่สุดยืนอยู่ที่เดิมไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีในความทรงจำของเธอเธอกับภากรไม่ได้พูดคุยอะไรกันมากมายมีเพียงครั้งเดียวที่พูดไม่กี่ประโยคอยู่ที่ห้องสมุด แต่แค่การพูดคุยกันช่วงเวลาสั้นๆนั้นทำไมภากรถึงได้ลุ่มหลงในความรักได้ถึงเพียงนี้ ภากรพูดจบคอมเม้นโพสด้านล่างยิ่งดุเดือดขึ้น “โอ้โหนภสรคนนี้มีหัวใจหรือเปล่าสุดหล่อของเราทำให้คนซึ้งใจจนอยากจะร้องไห้แล้ว” “ฉันทนไม่ไหวร้องไห้ออกมาแล้วซึ้งเกินไป” “หัวใจของนภสรใช้ก้อนหินทำหรือไงโอ๊ยทำไมมันแข็งขนาดนี้พ่อเทพบุตรอย่าไปชอบเธอเลย” หลังจากนั้นก็ล้วนเป็นคำด่าว่านภสรไม่มีหัวใจไม่สมควรได้รับความรักจากภากรและร้องไห้เพราะเสียใจกับเจ้าชายของโรงเรียนไปตามๆกัน นภสรยืนแข็งค้างอยู่ที่เดิมเริ่มมีความรู้สึกทำอะไรไม่ถูกขึ้นมาบรรยากาศมีแต่ความกดดัน พูดเสร็จเธอจึงรีบหันหลังกลับไปอย่างรวดเร็ว “ฉันไม่มีวันยอมแพ้แน่นอน”น้ำเสียงเด็ดเดี่ยวของของภากรดังขึ้นรูปร่างสูงตรงยืนอยู่ใต้ร่มไม้อยู่บนถนนมีใบไม้สองสามใบร่วงหล่นลงมาดูไปแล้วช่างดูอ้างว้าง ถิรมนยืนอยู่ไม่ไกลกำหมัดไว้ที่ข้างตัวแน่นสายตาจ้องมองอย่าเครียดแค้นไปที่เงาเบื้องหลังของนภสรที่กำลังเดินจากไปในใจบ่นพึมพำว่านภสรเป็นคนชั้นต่ำเธอมีสิทธิ์อะไรถึงทำแบบนี้ได้ ถิรมนเป็นลูกสาวคนรองของบ้านตุงคนาครเธอชอบภากรมากขนาดนี้แต่ภากรกลับไม่มองเธอเลยแม้แต่นิดเดียวผู้หญิงขอทานชั้นต่ำมีสิทธิ์อะไรมาทำให้ภากรแคร์ขนาดนี้ นภสรเองก็มีดีแค่หน้าตานอกจากนั้นมันไม่มีอะไรมาเทียบกับเธอได้เลย ถิรมนโกรธแทบตายไม่สามารถทนได้อีกต่อไปแล้วเธอจะต้องจัดการให้นภสรเอาให้ถึงตายให้ได้ก่อนจะไปร่วมงานเลี้ยงจากนั้นค่อยไปหาของขวัญเข้าไปตีสนิทกับผู้หญิงข้างกายของคุณชายเก้าในงานเลี้ยงต่อไป ถ้าไม่สั่งสอนผู้หญิงชั้นต่ำคนนี้เธอก็ไม่มีกะจิตกะใจจะไปทำอะไรต่อ นภสรก็แค่เจอข้อสอบเอนทรานซ์ในโน้ตบุ๊คของเธอซึ่งเธอนั้นลบทิ้งไปตั้งนานแล้วถ้านภสรเปิดโปงขึ้นมาอีกเพียงแค่เธอไม่ยอบรับใครก็จะมาทำอะไรเธอได้ อีกทั้งอาของเธอยังเป็นหุ้นส่วนของโรงเรียนคุณอาจะต้องช่วยเธอแน่นอน