ตอนที่ 45 สำคัญ

ต๭นที่ 45 สำคัญ นภสรพูดว่า:"ภูรี ฉันกับภากรไม่มีวันเป็นไปได้เด็ดขาด ฉะนั้น อย่าเอาเรื่องพวกฉันมาพูดมั่วซั่วเลยนะ แล้วก็ห้ามพูดอีกนะว่าพวกฉันกำลังคบกันอยู่น่ะ!" "งั้นเธอบอกมาสิว่าตกลงคนที่เธอชอบเป็นใคร อย่าบอกนะที่เคยบอกว่าหล่อลากลงดินและไร้ที่ติที่สุดในโลกนี่กำลังพูดถึงกมลภูอยู่น่ะ!" หืม นภสรมองไปที่ภูรี หรือว่าภูรีจะรู้แล้วว่าเธออยู่ในเอ.เคงั้นเหรอ "ไม่เป็นไรหรอกนภสร ถึงเธอจะชอบกมลภูจริงๆมันก็ไม่ได้เสียหายอะไรหรอก ยังไงก็ได้แค่คิดนี่จริงมะ ฉันยังเคยมโนอยากให้พระเอกที่เป็นผีดูดเลือดในหนังมาลองดูดคอฉันเลย เผื่อจะได้เยาว์วัยและเก่งกาจเหมือนเขาบ้าง อิอิ" ภูรีคิดยังไงถึงเอาผีดูดเลือดในหนังมาเปรียบเทียบกับกมลภูกัน อันนั้นมันเป็นตัวละครที่ไม่มีอยู่จริงนี่ แต่คุณเก้าเป็นคนที่มีตัวตนอยู่จริงๆนะ นภสรขี้เกียจต่อล้อต่อเถียงกับภูรี ก็นะ คุณเก้าเป็นเหมือนบุคคลที่อยู่สูงจนแตะต้องไม่ถึงจริงๆนั่นแหละ ไม่ใช่แค่กับสามัญชนธรรมดา แต่ขนาดพวกชนชั้นสูงด้วยกันยังเทียบเคียงได้ยากเลย คนที่เคยเห็นตัวจริงของกมลภูนั้นน้อยยิ่งกว่าน้อย "เออน่า รีบไปเข้าเรียนกันเถอะ!"นภสรพูดเร่ง วันนี้ทั้งวัน นภสรกังวลวิตกเรื่องกชนิภาตลจนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ถึงเวลาเลิกเรียนแล้วสักที นภสรวิ่งไปหาเขมทัตที่ห้องข้อมูลทันทีที่กลับมาถึงเอ.เค คอมพิวเตอร์ในห้องคอมฯของเขมทัตเชื่อมต่อกับจอ LCD ขนาดใหญ่ การป้อนข้อมูลในกล้องวงจรปิดให้จอนั่นแสดงผลน่าจะทำให้ร่องรอยเบาะแสของกชนิภาชัดเจนขึ้นได้ "เขมทัต เขมทัต อาจารย์!"นภสรวิ่งตรงเข้าไปในห้องคอมฯของเขมทัต และพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบว่า:"ฉันต้องการใช้อุปกรณ์ของคุณเดี๋ยวนี้เลย เพื่อตามหาคน" "ตามหาใคร" "เพื่อนฉันเอง" นภสรเช็คกล้องวงจรปิดไม่ว่าจะของในโรงเรียน บริเวณรอบๆโรงเรียน หรือแถวบ้านกชนิภาก็ไม่ได้บันทึกภาพของกชนิภาไว้เลย กชนิภาไม่มีทางที่จะหายตัวไปได้เหมือนไอน้ำอยู่แล้ว สิ่งเดียวที่อธิบายได้ก็คืออีกฝ่ายเลี่ยงกล้องวงจรปิดทุกตัวได้อย่างชำนาญ จะเป็นใครกันนะ แล้วทำไมต้องลักพาตัวกชนิภาไปด้วย ในขณะที่นภสรกำลังยุ่งหัวหมุนอยู่ คุณเก้าก็โทรมาหาเธอพอดี แต่นภสรกลับเผลอกดวางสายไปเสียก่อน เฮ้ย!เธอไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ! นึกว่ากมลภูจะโทรมาอีกรอบ แต่ผิดคาดที่อีกฝ่ายกลับเพียงเเค่พิมพ์มาหาเธอสั้นๆว่า:"มากินข้าวเดี๋ยวนี้!" นภสรตอบไปว่า:"ฉันไม่หิว ฉันไม่กินแล้ว" "จะมากินข้าวดีๆ หรือจะให้ฉันกินเธอ เลือกเองแล้วกัน!"กมลภูโยนตัวเลือกมาให้เธอทันที นภสรเหงื่อตก เธอเลือกได้ซะเมื่อไหร่ล่ะ เธอหันไปมองเขมทัตอย่างหงอยๆ เขมทัตเข้าใจความหมายเธอทันที:"เธอไปก่อนเถอะ ที่นี่มีฉันอยู่ทั้งคนเชียวนะ!" "ขอบคุณมากนะอาจารย์!"พอออกจากห้องข้อมูล นภสรก็เร่งเท้าไปที่ห้องอาหารทันที พลางคิดในใจไปด้วยว่า ผู้ชายนี่ถ้าติดใครงอมแงมแล้วน่ากลัวกว่าผู้หญิงเสียอีก พอมาถึงห้องอาหาร เงาคนสองคนก็ปรากฏแก่สายตา นอกจากกมลภู ก็มีโยธินที่มาเยือนที่นี่อีกแล้ว ช่วงนี้โยธินมาที่เอ.เคบ่อยจนเเทบนับครั้งไม่ได้ มาทีก็พูดคุยกับกมลภูสองคนที่ห้องสมุดนานมาก ก็ไม่รู้ว่าวางแผนอะไรอยู่กันแน่ "นภสรช่วงนี้สวยขึ้นอีกแล้วสิเนี่ย"โยธินพอเห็นหญิงสาวก็อดหยอกล้อไม่ได้ "ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ"นภสรแสร้งฉีกยิ้ม และนั่งลงข้างกมลภูอัตโนมัติ กมลภูเหลือบมองเธอแวบหนึ่ง พลางรู้สึกพึงพอใจกับการกระทำเมื่อกี้ที่เหมือนเป็นนิสัยติดตัวของเธอไปแล้ว นภสรใช้ตะเกียบคีบเนื้อ ยังไม่ทันจะเอาเข้าปาก เสียงของโยธินก็ดังขึ้นอีกครั้ง "ได้ข่าวมาว่าโรงเรียน Eileen โดนแฮคเกอร์เล่นงาน แถมไวรัสก็ร้ายแรงมากด้วย นภสร คงเป็นฝีมือเธอใช่ไหม"โยธินเอ่ยอย่างราบเรียบ นภสรเอาเนื้อเข้าปากเคี้ยว และทำหน้าเหมือนไม่สามารถตอบได้ ในใจคิดพลางว่า ทำไมจู่ๆโยธินถึงพูดเรื่องนี้กัน หรือว่าจะมาเพื่อฟ้องงั้นเหรอ อ้อ จริงด้วย พี่เขยของโยธินก็เป็นหุ้นส่วนกับ Eileen ด้วยนี่ หรือว่าจะเริ่มเดือดร้อนเรื่องเงินแล้ว เลยมาฟ้องต่อหน้ากมลภูเนี่ยนะ! แต่ก็โทษเธอหมดไม่ได้นะ ถ้าไม่ใช่เพราะหลานชายเขามาสารภาพรักกับเธอ เธอคงไม่ทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้เพียงเพราะจอมมารข้างๆเธอนี่หรอก "คุณเก้า นภสรซนขนาดนี้แล้วไม่คิดจะทำอะไรหน่อยเหรอ" นภสรไม่พูดอะไรและหันไปมองกมลภู สีหน้าของชายหนุ่มนั้นเรียบเฉยมาก นิ้วมือเรียวยาวเอื้อมมาสัมผัสใบหน้าขาวใสของนภสร พร้อมจับปอยผมไปทัดหูและเอ่ยว่า:"ไม่เป็นไร มีความสุขจะทำอะไรก็ทำไปเถอะ!" นภสรยิ้มออกมาทันที ว่าแล้วว่าคุณเก้าไม่ว่าอะไรเธอหรอก เธอหันไปทางโยธินต่อและพูดว่า:"ใช่ ฉันเป็นคนทำเอง!" ท่าทางแสนภูมิใจในตัวเองเพราะมีคนหนุนหลังของหญิงสาวทำเอาโยธินกลั้นหัวเราะไม่อยู่ คนรอบตัวพวกเขา มีแต่พวกเล่ห์ร้าย ไม่ค่อยจะได้เห็นคนซื่อตรงแบบนี้หรอกนะ ไม่ว่าจะบ้านธัญญขันธ์หรือตระกูลเกตุทัตก็ตาม ยกเว้นรุ่นพวกเขา ที่เขากับกมลภูต่างก็มีพี่สาวหนึ่งคน แต่ไม่มีน้องสาวเลย แม้แต่ในเครือญาติก็ยังไม่มี เขาเริ่มอยากมีน้องสาวหรือหลานสาวน่ารักๆสักคนเข้าแล้วสิเนี่ย "คุณเก้า คุณเก็บนภสรมาจากไหนกัน เผื่อผมจะได้ไปเก็บเด็กน้อยน่ารักแบบนี้มาบ้าง"โยธินพูดหัวเราะร่า ทีแรก เขายังแปลกใจเลยว่าทำไมกมลภูที่แสนจะเย็นชาและโหดเหี้ยมถึงเก็บเด็กผู้หญิงธรรมดาที่ไม่มีอะไรมาเลี้ยงกันนะ ก็จริงที่หน้าตาอาจจะสะสวย แตนอกนั้นก็ไม่มีจุดเด่นอะไรเลย ซึ่งมันไม่ใช่กมลภูเลยสักนิด จนกระทั่งเขาได้เห็นกับตาว่านภสรเป็นเด็กที่เรียนรู้ได้ไวมากแค่ไหนจึงจะอดคารวะไม่ได้ คุณ เก้าเนี่ยตาถึงจริงๆเลย นภสรแอบคิดในใจว่า:"ขอโทษนะ แต่ว่าเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักสะสวยแถมยังฉลาดไหวพริบดีอย่างฉันมีเเค่คนเดียวในโลกย่ะ!" "อ้อ จริงด้วย อีกไม่นานกมนทัตก็จะกลับมาแล้วนี่ใช่ไหม"โยธินเปลี่ยนบทสนทนากะทันหัน กมลภู:"บอกมีเรื่องนิดหน่อย เลยจะยังไม่กลับมาชั่วคราว" โยธิน:"หลายชายคุณเนี่ยไม่น่าห่วงเลยเนอะ" กมลภู:"แต่หลานชายคุณควรจะถูกสั่งสอนบ้างว่าไหม" โยธิน:"!!" นภสรยกยิ้มบาง แล้วนั่งฟังทั้งสองสนทนากันเรื่องการค้าขายและการเมืองอย่างเงียบๆ นภสรรู้ว่ากมลภูมีพี่สาวคนหนึ่งที่สนิทกันมากมาแต่เด็ก แต่ว่าตั้งแต่ที่เธอเข้ามาอยู่ในเอ.เค เธอก็ไม่เคยเห็นตัวจริงเลย รู้แค่ว่าเธอเป็นภรรยาของนายกรัฐมนตรีคนปัจจุบัน หลายชายของกมลภูที่กำลังพูดอยู่ตอนนี้น่าจะเป็นลูกชายของนายกฯกับพี่สาวของกมลภูไม่ผิดแน่ เผลอๆอาจจะเป็นนายกคนต่อไปก็เป็นได้ ขนาดนายกฯยังต้องเรียกเขาว่าคุณอา คุณเก้านี่เป็นคนที่มีอำนาจและสูงส่งที่สุดในประเทศสมชื่อจริงๆ เห็นทั้งสองกำลังพูดคุยกันอย่างสนุก นภสรก็แอบส่งข้อความหาเขมทัตเรื่องกชนิภาทันที สักพัก เขมทัตก็ส่งคลิปวิดิโอที่มีความยาวประมาณสิบกว่าวิมาให้เธอ ตำแหน่งของวิดิโอระบุว่าเป็นโรงเรียน Eileen บอดี้การ์ดของถิรมนลักพาตัวกชนิภากันโต้งๆในโรงเรียนเลยงั้นเหรอ และที่เธอไม่พบอะไรในตอนที่เช็คกล้องวงจรปิดของโรงเรียน นั่นก็เพราะว่ามีคนไปดัดแปลงข้อมูลไว้อยู่ก่อนแล้ว ถ้าไม่สังเกตดีๆก็ยากมากที่จะเห็น