ตอนที่ 54 ชอบจากใจจริง

ต๭นที่ 54 ชอบจากใจจริง ถิรมนยืนค้างอยู่ที่เดิมมองดูแผ่นหลังของภากรที่ค่อยๆเลือนหายไป เธอโกรธจนต้องย่ำเท้า. เธอเอามือถือออกมากดโทรหานิมมาน แล้วพูดด้วยน้ำเสียงโกรธเคืองว่า:"คุณน้าคะ ทำไมทางโรงเรียนถึงอนุญาตให้ภากรย้ายห้องกะทันหันคะ นภสรไม่ใช่ผู้หญิงของคุณเก้าหรอกเหรอ บ้านคชวงศ์ไม่รู้เลยหรือไง ถึงปล่อยให้ภากรไปแย่งผู้หญิงของคุณเก้าน่ะ!" สักพัก เสียงปลายสายดังขึ้นอย่างราบเรียบว่า:"น้าเป็นคนอนุญาตให้ภากรย้ายห้องเอง เขามาขอน้าเองด้วย น้าเลยตอบตกลง แล้วให้ผอ.เซ็นอนุญาต" "ทำไมล่ะคะ"ถิรมนถามต่ออย่างร้อนรน เธอไม่เข้าใจวิธีการของนิมมาน ยิ่งคิดไม่ถึงเลยด้วยว่าคุณน้าจะช่วยภากรย้ายไปอยู่ห้องเดียวกับนภสร! นิมมานไม่ใส่ใจท่าทางที่ก้าวร้าวของถิรมน เธอยังคงพูดอย่างใจเย็นว่า:"มน อย่าโกรธเลยนะลูก ไม่ต้องร้อนรนขนาดนั้น" หญิงวัยกลางคนพูดต่ออีกว่า:"หนูควรรู้ไว้นะว่าคนที่ได้ผลประโยชน์เต็มๆคือฝ่ายเรานะ บ้านตุงคนาครไม่กล้ามีปัญหากับเอ.เคอยู่แล้ว แต่ภากรนั้นไม่ใช่ เบื้องหลังภากรไม่ได้มีแค่บ้านคชวงศ์ แต่ยังมี บ้านเกตุทัต ที่เป็นตระกูลอันดับสองหนุนหลังไว้อีกนะ!" ภากรฉลาดมาก เขาไปหานิมมานทีเดียวเพราะรู้ว่ายังไงเธอก็ต้องตอบตกลงเขา และที่นิมมานยอมช่วยเขา แน่นอนว่าเป็นเพราะผลลัพธ์มันชัดเจนอยู่แล้ว แม้ว่าภากรจะไม่มีทางสู้กมลภูได้ แต่ภากรก็เป็นลูกชายคนโตของบ้านคชวงศ์ที่ต้องสืบทอดตระกูล บ้านคชวงศ์และ บ้านเกตุทัต เองก็เป็นญาติกัน ถ้าใช้โอกาสทำให้กมลภูและโยธินที่เป็นญาติกับบ้านคชวงศ์เกิดความแตกแยกก็เป็นหมากที่ไม่เลวเลยทีเดียว ถิรมนเหมือนจะเข้าใจขึ้นมาเล็กน้อย:"คุณน้า นี่คุณน้าวางแผนจะใช้ภากรมาต่อกรกับคุณเก้า เพื่อให้เกิดความแตกระหว่างคุณเก้ากับบ้านคชวงศ์และ บ้านเกตุทัต น่ะเหรอคะ" นิมมานขำเบาๆ:"หนูยังไม่ถือว่าซื่อเกินไปนะ" "แต่ความสัมพันธ์ของคุณเก้ากับโยธินดีจะตายไปนี่!"เป็นที่รู้กันทั่วว่าสองคนนี้สนิทกันมาก "ก็เลยแค่นี้ยังไม่พอไง ต้องโหมไฟให้หนักกว่านี้อีก"นิมมานพูดเสียงเรียบ ผู้ชายคนหนึ่งถึงจะแคร์ผู้หญิงคนไหนยังไง แต่ถ้าฝ่ายหญิงเอาแต่สร้างปัญหาและทำให้ฝ่ายชายอับอายขายขี้หน้าไม่หยุดหย่อน ต่อให้รู้สึกดียังไงก็จะเกิดความรังเกียจอยู่ดี และกมลภูก็ไม่ใช่ผู้ชายสามัญธรรมดาด้วย แน่นอนว่าสิ่งที่นิมมานจะทำไม่ได้มีแค่นี้ นิมมานเอ่ยต่อว่า:"มน วางใจเลยนะลูก น้าไม่ได้แค่จะทำให้คุณเก้าเกลียดนังนภสร แต่จะทำให้นังนั่นเสียทั้งครอบครัวทั้งเพื่อนที่มันแคร์หมดเลย! น้าจะทำให้มันได้รับผลกรรมที่มันรังแกหนูแน่!" นิมมานเหยียดยิ้มเหี้ยม น้ำเสียงเต็มไปด้วยความร้ายกาจ:"คนๆหนึ่งจากที่คิดว่าตัวเองมีโลกทั้งใบแล้วอยู่ๆวันหนึ่งก็โดนคนทั้งโลกหันหลังให้ จนสุดท้ายต้องอยู่ตัวคนเดียว ความรู้สึกแบบนั้นแหละที่ยากเกินจะรับไหวที่สุด!" ถิรมนเข้าใจทุกอย่างมากกว่าเดิม ภากรยิ่งชอบนภสรมากเท่าไหร่ ทั้งสองคนยิ่งเกี่ยวข้องกันมากเท่าใด คุณเก้าก็จะเสียหน้ามากเท่านั้น บ้านคชวงศ์และบ้านธัญญขันธ์ก็จะเกิดความแตกแยก และแน่นอนว่าส่งผลกระทบกับมิตรภาพระหว่างคุณเก้าและโยธินแน่นอน รอให้คุณเก้าหน่ายกับปัญหาที่เข้ามาไม่หยุดไม่หย่อนเมื่อไหร่ ความผิดทั้งหมดก็จะไปอยู่บนตัวนภสรเอง ยังไงคุณน้าก็รอบคอบหลักแหลมกว่าจริงๆด้วย "หนูเข้าใจแล้วค่ะคุณน้า" เธอก็นั่งรอดูวันที่นภสรถูกไล่ออกจากเอ.เคแล้วไปเป็นขอทานข้างถนนก็แล้วกัน พอคิดได้แบบนี้ เธอก็เหมือนจะเห็นภาพสุดแสนทรหดของนภสร แล้วหัวเราะคิกคักออกมาโดยไม่รู้ตัว หลังเลิกเรียน ณ ทางเดินของโรงเรียนที่มีต้นไม้ล้อมสองข้างทาง ภากรกำลังเดินข้างนภสร "นภสร กินข้าวเย็นด้วยกันเถอะนะ!"ภากรชวนนภสร "ไม่กิน!"นภสรปฏิเสธอย่างไม่ลังเล "งั้นไปดูหนังกัน!"ภากรชวนต่ออย่างไม่ยอมแพ้ นภสรหยุดเดิน แล้วหันไปมองชายหนุ่มตรงหน้าที่ทำตัวติดหนึบยิ่งกว่ากาวหนังไก่:"ภากร นายหมายความว่ายังไงกัน พูดมาตรงๆเถอะ แต่อย่าบอกฉันอีกนะว่าเพราะชอบฉันอะไรเทือกนั้นน่ะ ฉันไม่เชื่อ!" เธอไม่เชื่อหรอกว่าคนสองคนที่แทบไม่เคยข้องเกี่ยวอะไรกันจะมีฝ่ายใดฝ่ายเกิดความชอบ ยิ่งไม่เชื่อเรื่องรักแรกพบด้วย แววตาสุกใสของชายหนุ่มมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างตัดพ้อเล็กน้อย แต่น้ำเสียงกลับหนักแน่นว่า:"นภสร ฉันชอบเธอจากใจจริงนะ!" "เหรอ งั้นนายบอกฉันมา ว่านายเริ่มชอบฉันตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ" ภากรครุ่นคิดแล้วตอบอย่างจริงจังว่า:"ที่จริงแล้ว ตอนแรกที่รู้ว่าเธอเองก็เป็นแฮคเกอร์เหมือนกัน ฉันก็แค่ประทับใจเธอน่ะ แต่ตอนที่ชอบเธอเข้าจริงๆ ก็คงจะเป็นตอนที่โทรศัพท์ฉันพังเพราะไวรัสที่เธอป้อนน่ะ" อะไรนะ! นภสรทำหน้าเหลือเชื่อ เขาชอบเธอเพราะเธอทำมือถือเขาพังเนี่ยนะ! ภากรนึกย้อนไปถึงเรื่องราวเมื่อตอนนั้น เขาเข้าหน้าเว็บโรงเรียนไม่ใช่เพื่อดูกอสซิปพวกนั้นอยู่แล้ว เขาก็แค่อยากชมภาพถ่ายรูปคู่ของเขากับนภสรเท่านั้นเอง คิดไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะโหดขนาดนี้ เธอไม่ใช่แค่ลบทุกอย่าง และยังป้อนไวรัสอีกด้วย มือถือเขาเลยพังทั้งๆแบบนั้น แต่ตอนนั้นเขากลับยิ้มอย่างมีความสุขมาก มองดูชายหนุ่มรูปหล่อตรงหน้า นภสรอดแปลกใจไม่ได้:"ภากร นายคงไม่ใช่มาโซหรอกนะ ที่ชอบโดนทรมานน่ะ" สิ้นเสียง ภากรทำหน้าตึง เอ่ยว่า:"สรุปก็คือ ฉันชอบเธอเพราะเทคนิคขั้นเทพของเธอนั่นเอง" "แฮคเกอร์หญิงที่เทคนิคเทพมีเยอะไป" "แต่ไม่สวยเหมือนเธอ ที่สวยกว่าเธอก็ไม่ได้เก่งกว่าเธอ!" นภสรเห็นด้วยกับคำพูดนี้ ก็จริงที่คนหน้าตาและความสามารถแบบเธอไม่ได้มีเยอะนัก เเต่เดี๋ยวนะ จะยอมอ่อนข้อเพราะคำพูดหวานหูชวนลอยพวกนั้นไม่ได้ นภสรเอ่ยอย่างเคร่งเครียดต่อว่า:"ฉันไม่สน นายจะชอบฉันไม่ได้ พวกฉันเองก็ห้ามมีข่าวลืออะไรด้วยกันอีก ถ้าทำคุณเก้าโกรธอีก เขาไม่ถลกหนังฉันออกเลยล่ะ!" สิ้นเสียง แววตายของชายหนุ่มฉายแววเยือกเย็นแกมความเห็นใจเล็กน้อย สักพัก เขาจึงเอ่ยขึ้นว่า:"ฉะนั้นเขาขู่เธอบังคับเธอใช่ไหม!?" หา ภากรเข้าใจแบบนี้เหรอ ภากรพูดต่อว่า:"ถ้าเขาขู่เธอ ฉันช่วยเธอให้ไปจากเขาได้ ฉันไปขออาฉันก็ได้ ขอให้เขาปล่อยเธอไป ไม่ว่าจะเงื่อนไขอะไรฉันก็ไม่เกี่ยง!" นภสรพูดไม่ออก ขู่เธองั้นเหรอ กมลภูขู่เธอก็จริง แต่ที่ขู่ก็ขู่ให้เธอต้องรักเขา ห้ามรักคนอื่น เขาก็เป็นจอมเผด็จการแบบนั้นแหละ แต่เขาก็ไม่เคยทำร้ายเธอเลย กลับกันยังดีกับเธอมากด้วยซ้ำ บางครั้งสิ่งที่เธอพูดไปงั้น แต่เขาก็จะทำให้ภายในไม่กี่นาที ภากรมองดูนภสรที่เงียบไป ยิ่งมั่นใจความคิดตัวเองไปอีก คุณเก้าเผด็จการ เย็นชา โหดเหี้ยม และไร้จิตใจมาโดยตลอด อายุยี่สิบก็สามารถขึ้นเป็นผู้นำตระกูลอันดับหนึ่งได้แล้ว วิธีการเองก็คงไม่ได้โหดร้ายธรรมดาแน่ๆ ดังนั้นนภสรเลยกลัวคุณเก้า "ฉันรู้แล้ว เธอวางใจเถอะ ฉันจะไปหาเขาตอนนี้แหละ!"ภากรพูดเสียงหนักแน่น พูดเสร็จก็เตรียมหันหลังเดินจากไป นภสรถึงจะเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว หมอนี่ต้องเข้าใจผิดไปแล้วแน่ๆ "ภากร นายหยุดอยู่ตรงนั้นแหละ ไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะ!"นภสรวิ่งตามไปทันที แต่พอออกจากประตูโรงเรียนก็ไม่เห็นเงาคนแล้ว