ตอนที่ 58 เกาะเมฆ

ต๭นที่ 58 เกาะเมฆ ทันทีที่นภสรกลับมาถึงเอ.เคก็เห็นจิรายุเดินออกมาจากด้านใน "คุณจิรายุ คุณเก้าล่ะ"นภสรเดินขึ้นไปถาม "คุณนภสร คุณเก้าอยู่ที่ห้องสมุดครับ"จิรายุตอบ "อ้อ โอเค เข้าใจแล้ว"พูดเสร็จ นภสรก็เดินตรงไปที่ห้องโถงใหญ่ เธอขึ้นลิฟต์มายังชั้นหก แล้วเดินไปทางห้องสมุด เธอหยุดอยู่ตรงหน้าประตู นภสรยกมือขึ้นยังไม่ทันจะได้เคาะประตู ก็มีเสียงดังขึ้นเสียก่อนว่า:"เข้ามา" นภสรเงยหน้าขึ้นมองกล้องวงจรปิด เธอยิ้มหวานไปทางกล้อง แล้วผลักประตูเดินเข้าไปด้านใน กมลภูกำลังก้มหน้าดูเอกสารในมือ ส่วนฐากูรก็ยืนอยู่หน้าโต๊ะ เอกสารถูกเปิดไปที่หน้าสุดท้าย กมลภูตรวจดูหมดเรียบร้อยเเล้ว:"อีกนานเท่าไหร่ถึงจะเสร็จสิ้น" "อีกหนึ่งเดือนครึ่งก็เสร็จสิ้นเเล้วครับ"ฐากูรตอบ พลางเหลือบมองนภสรแวบหนึ่ง สายตานั้นประกอบไปด้วยสิ่งที่จะสื่อมากมาย จนนภสรดูไม่ทันว่านั่นแปลว่าอะไร "เข้าใจแล้ว นายออกไปได้"กมลภูสั่ง "ครับ คุณเก้า"ฐากูรถอยออกไป จากนั้นกมลภูก็เงยหน้าขึ้นจากเอกสาร สายตาคู่คมมองมาที่นภสร พลางเอ่ยว่า:"มานี่" ทันที่ที่นภสรเดินเข้าไปใกล้ กมลภูก็วางเอกสารลงแล้วดึงเธอมานั่งลงบนตัก นิ้วมือเรียวยาวช้อนคางนภสรขึ้น แววตาตุ่มลึกจดจ้องนภสรไม่วางตา เขาถามเสียงสูงขึ้นเล็กน้อยว่า:"กลับมาก็มาหาฉันเลย มีเรื่องอะไรหรือเปล่า" นภสรครุ่นคิด:"ที่จริงก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ก็เเค่ไม่ได้เห็นคุณมาทั้งวันเลยอยากมาดูคุณสักหน่อย"นภสรยิ้ม กมลภูจ้องหญิงสาวในอ้อมกอด พลางคิดว่าเด็กคนนี้ยิ่งอยู่ยิ่งรู้ใจเขาแล้วว่าเขาชอบฟังอะไร. ใบหน้าเย็นชาเผยรอยยิ้ม:"เหรอ ไม่ใช่ว่าจะมาถามเรื่องงานหมั้นของภากรเหรอ" คนๆนี้พูดตรงไปไหม อ้อมหน่อยไม่ได้เลยหรือไง นภสรยิ้มแหย:"คุณเก้านี่ฉลาดจริงๆ ฉันยังไม่ได้พูดอะไรคุณเก้าก็รู้เลยว่าฉันคิดอะไร"เธอพูดพลางกอดเอวของกมลภู ชายหนุ่มใจเต้นเพราะการกระทำที่ไม่ทันตั้งตัวนี้ เขาอดจุมพิตลงบนปากเล็กที่ยิ่งอยู่ยิ่งหวานของหญิงสาวไม่ได้ เมื่อจูบนั้นสิ้นสุดลง นภสรจ้องชายหนุ่มตรงหน้าไม่วางตา ราวกับกำลังรอคำตอบอยู่ สักพัก กมลภูจึงจะพูดขึ้นอย่างราบเรียบว่า:"เธอไม่จำเป็นต้องรู้ เรื่องของผู้ชายที่นอกจากฉัน ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอทั้งนั้น!และห้ามไปใส่ใจเด็ดขาด เข้าใจไหม" นภสรรู้อยู่แล้วว่ายังไงก็ต้องลงเอยแบบนี้ ถามก็เหมือนไม่ถาม คุณเก้าไม่มีทางพูดหรอก "ค่ะ เข้าใจแล้ว"นภสรตอบอย่างว่าง่าย ไม่ให้ถามก็ไม่ถามแล้ว ค่อยไปถามคนอื่นก็ได้ ฐากูรต้องรู้อะไรแน่ๆ นภสรมองไปที่เอกสารบนโต๊ะ มันเป็นแกลอรี่ที่มีรูปภาพสถานที่ต่างๆ ที่เมื่อกี้คุณเก้าบอกเมื่อไหร่จะเสร็จสิ้นนี่หมายถึงนี่เองเหรอ "คุณเก้ากำลังสร้างอะไรอยู่หรือเปล่าคะ"นภสรถาม "อืม บนเกาะน่ะ"กมลภูตอบเสียงนิ่ง เกาะงั้นเหรอ! นภสรมองกมลภูอึ้งๆ:"คุณเก้า คุณคงไม่ใช่ว่าซื้อเกาะไปทั้งเกาะเลยหรอกนะ" "อืม"กมลภูเอาเอกสารมาดู แล้วพูดต่อว่า:"เพิ่งซื้อไปเมื่อไม่นานมานี้" ตั้งแต่ที่นภสรบอกว่าอยากไปเที่ยวเล่นที่เกาะ กมลภูก็มีความคิดนี้ขึ้นมา จากนั้นเขาก็สั่งให้คนไปดูเกาะรอบๆประเทศ แล้วพอตรวจดูความเหมาะสมต่างๆนานาแล้วจึงตัดสินใจซื้อ "แต่ทำไมอยู่ๆถึงซื้อเกาะล่ะคะ"นภสรถาม "ไม่ใช่ว่าครั้งก่อนเธอบอกว่าอยากไปเที่ยวเล่นที่เกาะหรอกเหรอ" อะไรนะ คุณเก้าซื้อเกาะเพียงเพราะเธอบอกว่าอยากไปเที่ยวเกาะเนี่ยนะ! "คุณเก้า....."นภสรมองกมลภู เธอไม่รู้ว่าต้องนิยามความรู้สึกในตอนนี้ยังไงดี แม้ว่าคุณเก้าจะไม่เคยเดือดร้อนเรื่องเงิน แต่เธอก็อดรู้สึกทึ่งไม่ได้ที่คุณเก้าซื้อเกาะเพื่อเธอ นภสรจดจ้องใบหน้าของชายหนุ่มตรงหน้า เธอรู้สึกเธอใกล้เขา แต่ก็รู้สึกว่าห่างไกลเหลือเกิน คำพูดของถิรมนดังขึ้นในหัวของนภสรอีกครั้ง ยังไงซักวันเขาก็ต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่มีฐานันดรเหมือนเขา ฉะนั้นเธอจะชอบเขาไม่ได้เด็ดขาด! ใช่แล้ว เธอรู้สึกกับคุณเก้าแค่ผู้มีพระคุณ เธอขอบคุณที่เขาเคยช่วยชีวิตเธอไว้ ขอบคุณที่เขาทำให้คนธรรมดาอย่างเธอเติบโตมาเป็นคนเก่ง ขอบคุณที่เขาดีกับเธอ ขอบคุณที่เขาให้ความทรงจำที่ดีงามเหมือนฝันมากมายกับเธอขนาดนี้ เธอจะจดจำไปทั้งชีวิต อาจจะเพราะแววตาคู่งามของหญิงสาวเผยความรู้สึกออกมากมายจนแทบล้นทะลักที่ทำให้กมลภูใจเต้น กมลภูเผยรอยยิ้มที่เห็นได้ไม่บ่อย พลางพูดอย่างเจ้าเล่ห์ว่า:"นภสร ไม่ต้องมองฉันด้วยสายตาสุดซึ้งขนาดนี้ก็ได้ เธอใช้การกระทำเลยก็ได้นะ" นภสรฟังความหมายที่แฝงอยู่ในคำพูดออกอยู่แล้ว เธอค้านหน้าแดงก่ำว่า:"ฉันไม่ได้ซึ้งสักหน่อย!" นภสรคิด ตอนนี้เธอถือว่าตอบแทนบุญคุณเขาแล้วใช่ไหม เธอไปจากเขาหลังจากที่จบการศึกษาอย่างวางใจแล้วสินะ เธอจะอยู่เคียงข้างเขาไม่ได้อีก ไม่งั้นเธอจะจมปลักจนถอนตัวไม่ขึ้นแน่! เธอต้องกลับไปแก้แค้น ไปเอาทุกอย่างที่เป็นของเธอกลับคืนมา "ปากไม่ตรงกับใจเลยนะ"กมลภูพูดเสียงเรียบ ที่จริงเขาอยากซื้อเกาะนี้ไว้เพราะนภสรจริงๆนั่นแหละ เพราะเธอชอบ เขาเลยอยากให้เธอ ก็แค่เกาะเกาะเดียว สำหรับเขาแล้วมันไม่ได้หนักหนาอะไรด้วยซ้ำ หลังจากนั้น แก๊งดาวเองก็เกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อย เขาถึงจะรู้แม้ว่าแก๊งดาวจะมีฐานใหญ่ในประเทศ แต่ก็ยังมีอีกหลายๆอย่างที่ไม่สะดวก ดังนั้นเขาเลยคิดว่าให้เกาะแห่งนี้เป็นฐานใหญ่อีกแห่งของ แก๊งดาว ไปเลยก็เป็นทางเลือกที่ไม่เลว เกาะนี้ดูภายนอกแล้วก็เหมือนเกาะท่องเที่ยวทั่วไป แต่แท้จริงแล้ว ที่นี่ก็จะกลายเป็นฐานฝึกซ้อม ฐานทดลอง รวมทั้งฐานกำลังพลทางทหารของเขาอีกด้วย คนภายนอกส่วนใหญ่มักจะรู้กันแค่ว่ากมลภูเป็นผู้นำตระกูลอันดับหนึ่งของประเทศที่คุมอำนาจทางธุรกิจเกือบครึ่งค่อนประเทศ มีเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่รู้ว่าเบื้องหลังบ้านธัญญขันธ์ เเละเครื่องมือที่เก่งกาจและมีพลังทำลายล้างสูงที่สุดแท้จริงแล้วคือ แก๊งดาว ของเขา แก๊งดาวเป็นศูนย์รวมยอดฝีมือที่มาจากทั่วทุกมุมโลก รวมทั้งนักฆ่ามือหนึ่งด้วย ที่สำคัญกว่านั้นคือมีเทคโนโลยีที่ล้ำหน้าที่สุดในโลก "เกาะนั้นชื่ออะไรเหรอคะ"นภสรเปิดดูรูปภาพของเกาะในเอกสาร พลางเปลี่ยนบทสนทนาด้วย "ยังไม่มีชื่อ เธอตั้งให้เลยดีไหม"กมลภูจดจ้องนภสร แผนซื้อเกาะของเขาล้วนมาจากผู้หญิงคนนี้ที่เป็นคนริเริ่ม นภสรมองดูรูปภาพที่มีความคมชัดสูง เกาะแห่งนี้ทั้งใหญ่ทั้งสวย มีที่ราบ มีเทือกเขา ความกดอากาศก็ไม่ต่ำ มีเมฆลอยล้อมรอบเกาะ เสมือนตั้งอยู่บนเมฆเลย "ชื่อเกาะเมฆดีไหม"นภสรพูด กมลภูฟังแล้วรู้สึกว่ายังไม่เลว ปากบางยกยิ้มอย่างพึงพอใจ:"ดี" น้ำเสียงทุ้มต่ำเสนาะหูดังขึ้น "ถ้าสร้างเสร็จแล้วเธอก็ปิดเทอมพอดี และจะไปเที่ยวตอนไหนก็ได้"ปลายนิ้วรุ่มร้อนของชายหนุ่มทัดปอยผมของหญิงสาวไปไว้ที่หู นภสรได้ยินว่าจะได้ไปเที่ยวก็ต้องรู้สึกตื่นเต้นดีใจอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ เธอไม่อยากไปแล้ว หลังปิดเทอม เธออยากกลับไปที่ ประเทศa ที่นั่นยังมีเรื่องที่รอให้เธอต้องสะสางอีก ถ้าไม่สะสางซักที แม้เเต่ตอนนอนเธอก็หลับไม่สนิท นภสรครุ่นคิด ยังไงก็ปรึกษาคุณเก้าก่อนดีกว่า ถึงเขาจะไม่ยอม แต่เธอก็ยังมีเวลาอีกหนึ่งเดือนที่ต้องทำทุกวิถีทางให้เขาตอบตกลงให้ได้ นภสรจึงเกริ่นว่า:"คุณเก้าคะ หลักจากจบการศึกษาแล้ว ฉันอยากกลับ ประเทศaได้ไหมคะ”