ตอนที่ 60 เซอร์ไพรส์

ต๭นที่ 60 เซอร์ไพรส์ ทั้งสองคนรีบหันกลับไปทันที "คุณเก้า" "คุณเก้าครับ" กมลภูเดินไปที่ตรงหน้าทั้งสอง:"คุยอะไรกันอยู่" นภสรและฐากูรหันมามองหน้าพร้อมกัน พลัยงนรีบกล่าวว่า:"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ คือฉันแค่อยากถามคุณฐากูรน่ะว่าจากเอ.เคไปที่เกาะต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ ฉันอยากไปจะตายแล้วเนี่ย" "ใช่ครับ ผมบอกคุณนภสรแล้วว่าแป๊บเดียวก็ถึง ถ้าขับเครื่องบินของเอ.เคไปก็ใช้เวลาแค่หนึ่งชั่วโมง"ฐากูรพูดต่อ นภสรพยักหน้า กมลภูไม่ได้ถามต่อ ทั้งสองจึงแอบถอนหายใจอย่างโล่งอก ตกกลางคืน นภสรกำลังเล่นเกมอยู่ในห้องนอนของตัวเอง จู่ๆเสียงข้อความเข้าก็ดังขึ้นจากมือถือ เป็นเจ้านายบริษัทเครือข่ายอินเทอร์เน็ตคนนั้นนี่เอง คนๆนี้ยังไม่ตายใจอีกหรือไง ช่วงนี้เขาเอาแต่นัดเจอเธอ บอกว่าอยากให้เธอมาเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของระบบให้ แล้วยังบอกว่าจะจ้างในอัตราเงินเดือนที่สูงมากอีกด้วย นภสรต้องไม่ตอบตกลงอยู่แล้ว แต่ว่าอีกฝ่ายเอาแต่ตื๊อขอพบเธอไม่เลิก นภสรก็เลยตัดสินใจจะไปพบเจ้าของบริษัทคนนั้นซักครั้ง เพราะยังไงเธอก็ยังอยากให้เขาแนะนำลูกค้าให้เธออีก และเธอควรจะรักษาความสัมพันธ์อันดีกับลูกค้าด้วย ดังนั้น นภสรจึงตอบกลับข้อความของคนๆนั้นว่านัดเจอกันวันอาทิตย์ ส่งข้อความเสร็จเธอก็กลับมาเล่นเกมต่อ เวลาล่วงเลยไปจนถึงวันอาทิตย์ ณ ร้านคาเฟ่แห่งนี้ ชายวัยกลางคนท่าทางเป็นมิตรใจดีมารอที่ร้านคาเฟ่ตั้งนานแล้ว หลังจากที่ได้เห็นนภสร เขาก็เผยแววตกตะลึง คิดไม่ถึงเลยว่าคนที่จัดการปัญหาที่บริษัทใหญ่ของเขาจะเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กคนนี้ ดูแล้วอายุก็ไม่เกินสิบแปดสิบเก้า ชายวัยกลางคนพูดอย่างตระหนักว่า:"เป็นเด็กที่เก่งกาจจริงๆเลยนะ คิดไม่ถึงเลยว่าหนูจะยังเด็กขนาดนี้!" "เถ้าแก่ตุ้ม เกรงใจกันเกินไปแล้วค่ะ คุณชวนฉันตั้งหลายครั้งขนาดนี้ ฉันที่ปฏิเสธมาตลอดก็รู้สึกไม่ดี ดังนั้นวันนี้ฉันเลยถือโอกาสนี้มาบอกคุณด้วยตัวเองว่า ฉันยังเรียนอยู่ เลยไม่สามารถไปทำงานที่บริษัทของคุณได้หรอกค่ะ" ในขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่ ก็มีคนๆหนึ่งในมุมตึกแห่งหนึ่งถือกล้องโฟกัสไปที่คนทั้งสองและกดชัทเตอร์ จากนั้นเงานั้นก็เคลื่อนไหวมาใกล้ทั้งสองอย่างรวดเร็ว เถ้าแก่ตุ้มเข้าใจทุกอย่าง จึงพูดยิ้มๆว่า:"ถ้าเป็นแบบนี้ผมคงบังคับคุณไม่ได้ ยังไงการเรียนก็สำคัญกว่า" นภสรยิ้ม:"ขอบคุณมากนะคะที่เข้าใจ"เธอพูดต่อว่า:"ถ้า เถ้าแก่ตุ้ม พึงพอใจในเทคนิคฉันมาก งั้นหากมีเพื่อนคนไหนของคุณต้องการความช่วยเหลือแล้วล่ะก็ กรุณาแนะนำให้ฉันด้วยนะคะ" "ได้เลยครับ แน่นอนอยู่แล้ว"เถ้าแก่ตุ้มยิ้มตอบ เขาเป็นคนใจดีและเป็นมิตรมากจริงๆ หลังจากออกมาจากร้านคาเฟ่ นภสรอารมณ์ดีไม่น้อย วันนี้เป็นวันดีที่เธอได้รับเงินก้อนใหญ่ ดูท่าแล้วบุคลิก เถ้าแก่ตุ้ม คนนี้ก็ค่อนข้างดีเลย ดีไม่ดีอาจจะแนะนำลูกค้าให้เธออีกก็ได้ วันนี้นภสรไม่ได้ให้คนขับรถมาส่ง เธอกลัวว่าคนขับรถจะไปบอกกมลภูว่าเธอไปมาพบคนแปลกหน้า ถ้าเขารู้ก็ไม่ดีแน่ๆ ดังนั้น เธอเลยจะโบกรถกลับบ้านเอง ก่อนกลับบ้านเธอก็แวะไปที่ห้างที่เคยไปกับภูรีครั้งก่อน คุณเก้าทำอะไรเพื่อเธอมากมายขนาดนั้น เธอยังไม่เคยทำอะไรเพื่อคุณเก้าเลย ดังนั้น เธอเลยคิดจะใช้เงินก้อนแรกที่มาจากน้ำพักน้ำแรงของเธอซื้อของขวัญให้คุณเก้า ทีแรกเธอกะว่าจะซื้อให้เขมทัตด้วย แต่คิดไปคิดมาถ้าคุณเก้ารู้ขึ้นมาแล้วต้องโกรธแน่ๆ ครั้งหน้าค่อยซื้อคงจะดีที่สุด นภสรเดินเข้าห้างสรรพสินค้าและเดินตรงไปที่ร้านรับสั่งทำจิวเวลรี่ พนักงานต้อนรับเธออย่างยิ้มแย้มว่า:"สวัสดีค่ะคุณผู้หญิง ต้องการอะไรเหรอคะ" ต้องบอกว่าพนักงานตาแหลมกันมาก พวกเขาตัดสินฐานะและกำลังทรัพย์ของลูกค้าจากการแต่งตัวและบุคลิกภาพ แม้นภสรจะไม่รู้ก็เถอะว่าที่เธอใส่ทุกวันนี้เป็นแบนด์เนมยี่ห้อไหน แต่พนักงานกลับดูออกเพียงแววบแรกที่เห็นเลยว่าที่นภสรใส่ล้วนแต่เป็นแบรนด์ไฮเอนรุ่นใหม่ล่าสุด อายุก็ดูไม่เยอะด้วย ไม่ได้เป็นแค่ผู้ดีฐานะร่ำรวยธรรมดาแน่นอน นภสรมองดูเพชรพลอยที่อยู่ในตู้ แล้วก็ถูกแหวนคู่หนึ่งดึงดูดสายตา "คุณหนูเนี่ยตาถึงจริงๆเลยนะคะ อันนี้เป็นแหวนคู่รักที่เจ้าของร้านเราเป็นคนออกแบบเองกับมือเลยค่ะ แถมยังเป็นรุ่นจำกัดด้วย มีแค่คู่เดียวในประเทศเท่านั้น ใส่แล้วไม่ไปซ้ำใครแน่นอนค่ะ"พนักงานแนะนำอย่างขะมักขเม้น แหวนคู่รักเหรอ มันคงไม่เหมาะหรอกถ้าเธอกับคุณเก้าใส่เหมือนกัน นภสรล้มเลิกความคิดที่จะซื้อทันที เธอเดินดูทั่วทั้งห้างจู่ๆก็ไม่รู้ว่าควรซื้ออะไรให้คุณเก้าดี เพราะของที่นี่แพงไปหมดทุกอย่างเลย บางอย่างเธอยังไม่มีปัญญาซื้อด้วยซ้ำ ทันใดนั้นนภสรก็เหลือบไปเห็นโฆษณาในจอ LED ขนาดใหญ่ของตึกฝั่งตรงข้าม เป็นโฆษณานาฬิกาข้อมือ แต่ของที่อยูในมือของผู้ชายคือไวน์องุ่น นภสรพลันปิ๊งไอเดียขึ้นมา วันไหนเกิดเรื่องดีๆก็ต้องดื่มไวน์ฉลองสิ คุณเองก็เก้าชอบดื่มไวน์ด้วย เธอซื้อไวน์ไปดื่มกับคุณเก้าดีกว่า นภสรคิดได้ก็เดินไปที่โซนร้านค้าขายไวน์ทันที เธอเดินหายี่ห้อไวน์ที่กมลภูชอบดื่มบ่อยๆ พอเห็นป้ายราคา เธอก็นับตัวเลขทันที 1234567....เจ็ดหลักเลยเหรอ! นภสรตะลึง ไวน์ที่คุณเก้าดื่มเป็นประจำแพงไปแล้วมั้ง เธอนึกว่าเธอหาเงินได้เยอะแล้วซะอีก ห้าแสนเชียวนะ!แต่ก็ยังไม่พอซื้อไวน์ขวดหนึ่งให้คุณเก้าอยู่ดีเหรอเนี่ย เห้อ! คิดไปคิดมา นภสรปิ๊งไอเดียใหม่อีก หรือว่าเธอจะหมักไวน์ให้คุณเก้าเองกับมือดี แบบนี้ดูจะมีความหมายกว่าด้วย เธอเนี่ยฉลาดจริงๆเลย! จากนั้น นภสรออกจากร้านไวน์ เธอเสิร์ชหาวิธีหมักไวน์ในเน็ต พอดูแล้วก็รู้สึกไม่ได้ยากอะไร เธอเลยไปซื้อวัตถุดิบที่ต้องใช้ทันที พอซื้อของเสร็จ นภสรก็โทรหาคนขับรถให้มารับเธอ คนขับรถมองดูนภสรหอบถุงองุ่นสองถุงใหญ่ แล้วยังจะพวกขวดแก้วอีก เขาอดสงสัยไม่ได้ ที่เอ.เคก็มีผลไม้พวกนี้แล้วแท้ๆ แล้วทำไมคุณหนูคนนี้ถึงมาซื้อที่ห้างอีกล่ะเนี่ย แล้วขวดพวกนี้จะเอามาทำอะไรกัน เขาถามว่า:"คุณนภสรกำลังจะทำอะไรเหรอครับ" "ทำไวน์องุ่นน่ะ ฉันตะหมักไวน์ให้คุณเก้ากินเองกับมือน่ะค่ะ" คนขับรถ:"...." กลับมาถึงเอ.เค นภสรก็สั่งให้คนใช้มาเอาของไปไว้ที่ห้องครัว ส่วนเธอจะลงมือทำตามวิธีในเน็ตเอง จากสเตปล้างองุ่น จนถึงการปิดฝาหมักเธอทำด้วยตัวเองโดยไม่ให้ใครช่วยทั้งนั้น เธอยุ่งตัวคนเดียวจนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปทั้งบ่าย ในที่สุดก็เสร็จแล้วสักที! "ห้ามบอกคุณเก้าเด็ดขาดนะ ฉันจะเซอร์ไพรส์เขา"นภสรสั่งคนใช้ "ครับ/ค่ะ"คนใช้ตอบรับ นภสรบิดขี้เกียจเดินออกจากห้องครัว ฐากูรเห็นนภสรเดินออกจากห้องครัวสักที ตอนที่เธอกลับมา เขาถามคนขับรถจนรู้ว่าผู้หญคนนี้จะหมักไวน์เอง เขาพลันคิดในใจว่า นภสรหมักเหล้าเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่ เหล้าที่คุณเก้าดื่มจะมีราคาหลักล้านหมดเลย ที่นภสรทำนี่คุณเก้าจะดื่มได้ไหม หลังจากกินข้าวเย็นแล้ว นภสรก็อยู่คนเดียวในเรือนกระจก เธอมองดูกุหลาบสีน้ำเงินประกายตรงหน้าอย่างอารมณ์ดี ไม่รู้ว่าคุณเก้าจะกลับเมื่อไหร่กันนะ เธอง่วงแล้วเนี่ย ตอนที่กมลภูกลับมาถึงเอ.เคก็เป็นเวลาดึกมากแล้ว นภสรหลับบนเตียงใหญ่ในเรือนกระจกไปเรียบร้อยแล้ว สิ่งที่กมลภูทำเป็นอย่างแรกหลังจากกลับมาที่ห้องโถงก็คือถามหานภสร "นภสรวันนี้ไปทำอะไรมาบ้าง"กมลภูถาม ฐากูรรู้สึกลำบากใจ นภสรบอกแล้วว่าห้ามบอกคุณเก้าก็จริง แต่ถ้าคุณเก้าถามเขาก็จะไม่ตอบก็ไม่ได้ "เป็นใบ้ไปแล้วหรือไง"สายตาเฉียบคมของชายหนุ่มมองไปยังฐากูรพลันเอ่ยเสียงเย็น