ตอนที่ 64 สู่club beautiful world อีกครั้ง

ต๭นที่ 64 สู่club beautiful world อีกครั้ง อยู่ๆก็มีคนปรี่เข้ามากะทันหัน สายตาของทุกคนจึงต่างจับจ้องมาที่นภสร นภสรไม่หวั่นสายตาของคนอื่นๆ ยกแก้วกระแทกลงบนโต๊ะ คว้ามือของภูรีพาเดินออกมาข้างนอก หนึ่งในชายพวกนั้นยืดแขนออกมาขวางหน้านภสร: “คนสวย แบบนี้หมายความว่ายังไง?” “ไปให้พ้น!” นภสรพูดอย่างเย็นชา ชายคนนั้นกำลังจะอ้าปากพูดอีกคำ การ์ดในชุดดำสองคนก็เข้ามาในบาร์ แล้วลากชายคนนั้นออกไป พอได้เห็นภาพนั้นคนอื่นก็พอกันไม่กล้าพูดอะไรอีกเลย คราวก่อนที่นภสรมาครั้งนั้น ผู้จัดการก็รีบกำชับทุกคนให้ระมัดระวังห้ามทำพลาดอะไรแม้แต่น้อยกับเด็กสาวคนนี้ ถึงพวกการ์ดจะไม่รู้ฐานะที่แท้จริงของนภสรแต่ก็พอรู้ว่าฐานะเจ้าหล่อนต้องไม่ธรรมดาแน่ นภสรจูงภูรีไปที่ห้องส่วนตัวไร้ผู้คน เหวี่ยงภูรีไปบนโซฟา ภูรีลุกขึ้นนั่งบนโซฟาถลึงตาไม่พอใจใส่เธอ: “นภสร เธอทำอะไรของเธอ?” นภสรจ้องมองเจ้าหล่อนแล้วพูดแบบไม่อ้อมค้อม: “ภูรี ฉันเป็นแฮกเกอร์ พ่อของเธอเป็นลูกค้าของฉัน ฉันช่วยเขาแก้ปัญหาเรื่องไวรัสเน็ตเวิร์ค” ภูรีลุกขึ้นในทันที จ้องมองที่เธอ: “เธอเป็นอะไรนะ? เธอเป็นแฮกเกอร์?” “ใช่” นภสรตอบ ภูรีหลุบตาลงอยู่ดีๆก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรขึ้นมา ที่จริงวันนี้หลังจากที่มาที่บาร์เธอก็ครุ่นคิดอะไรมากมาย นึกถึงคราวที่มานภสรล้มชายร่างกำยำได้ในบาร์ได้อย่างง่ายดาย นภสรที่เธอรู้จักเธอไม่น่าจะทำเรื่องพรรค์นั้นได้ อันที่จริงที่เธอดื่มเหล้าต้องโทษอารมณ์ที่ใจร้อนเกินไปของตัวเอง ไม่ฟังที่นภสรอธิบาย เข้าใจเธอผิดไปเอง ภูรีก็เริ่มบ่นความรู้สึกที่เก็บมาครึ่งวัน: “งั้นเมื่อเช้าทำไมเธอไม่อธิบาย?” เธอที่ไม่อธิบายผิดซะงั้น! “ฉันอธิบายแล้วเธอฟังไหมล่ะ?” นภสรถามกลับ ภูรีเถียงต่อ: “ก็ถ้าเธอมีแรงเยอะทำไมไม่ใช้กำลัง ถ้าเธอจับฉันไว้ฉันก็หนีไม่ได้อีก แต่เธอเล่นไม่พูดแถมให้ฉันไปสงบสติตัวเองอีก!” นภสรหัวเราะใส่เธอ: “โทษฉันเหรอ? ก็เธอทำตัวงี่เง่าเองนี่ฉันเลยไม่อยากอธิบายให้เธอฟังนี่?” “แล้วใครบอกให้เธอปิดบังฉันล่ะ! ในที่สุดฉันก็ได้เห็นที่จริงแล้วเธอไม่เคยเห็นฉันเป็นเพื่อนเลย!” “ใช่แล้ว ฉันว่างมากก็เลยออกมาวิ่งเล่นตอนกลางค่ำกลางคืนไงล่ะ! ฉันว่าฉันกลับดีกว่า” นภสรพูดแล้วหันกลับทำท่าเดินไป ภูรีกอดแขนนภสรไว้: “ก็ได้ๆๆ ฉันผิดเองฉันใช้ไม่ได้เลย!” หยุดไปพักหนึ่งจ้องมองนภสรแล้วถาม: “เธอยังมีเรื่องอะไรปิดบังฉันอีกรึเปล่า?” นภสรครุ่นคิดแล้วจึงยิ้มออกมา: “ครั้งที่เว็บไซต์โรงเรียนถูกแฮก มือถือเธอที่ชำรุดเป็นผลงานชิ้นเอกของฉัน ถ้าเธออยากให้ชดใช้ฉันจะให้หนึ่งเครื่อง!” พอได้ยินดังนั้นภูรีก็ร้องขึ้นมา: “อะไรนะ? เป็นเธอเองเหรอ!” เกี่ยวกับเรื่องนี้พูดได้เลยว่าภูรีค่อนข้างน่าสงสาร เห็นได้ชัดว่าเธออยากช่วยนภสรคนที่ทำร้ายเธอ ผลสุดท้ายมือถือก็ถูกแฮกจนพัง แถมยังไปแอบด่าภากรคิอไปเองว่าภากรเป็นคนทำ “งั้น club beautiful world เธอก็เป็นคนแฮกเหรอ” ภูรีถาม เธอจำได้ชัชชัยพูดว่า แฮกเกอร์ที่แฮกโรงเรียนกับ club beautiful world เป็นคนเดียวกัน นภสรพยักหน้า “เธอยังกล้ามาที่นี่อีก!” ภูรีมองข้างนอกอย่างระมัดระวัง: “พวกเขาคงไม่เจอเธอใช่ไหม!” พูดไปก็ดึงนภสรเดินออกไปข้างนอกไปด้วย: “รีบเดินเร็ว เจ้าของเบื้องหลังของ club beautiful world คือตระกูลอันดับหนึ่ง กมลภู! มีข่าวลือว่าเขาเป็นคนเย็นชาไร้หัวใจ ใจดำอำมหิต วิธีที่ใช้ก็โหดเหี้ยมที่สุด ถ้าเธอถูกเขาเจอ คงรักษาชีวิตเล็กๆไว้ไม่ได้แน่ๆเลย!” นภสรยิ้ม เมื่อกลางวันยังโกรธอยู่เลยแต่ตอนนี้กลับมาเป็นห่วงเธอแล้ว! เธอกำลังลังเลว่าจะเล่าหรือไม่เล่าดีว่าเธอกับคุณเก้ามีความเกี่ยวข้องกัน ทันใดนั้นก็มีคนมาเคาะประตู เป็นผู้จัดการบาร์นั่นเอง! “เข้ามา” นภสรหัรไปมองผู้จัดการที่เดินเข้ามาแล้วถามว่า: “มีอะไรเหรอ?” “คุณหนูนภสร คุณเก้าบอกให้คุณรีบกลับไปที่บริษัทเอ.เคเดี๋ยวนี้ เพื่อนร่วมชั้นของคุณท่านนี้ผมจะจัดให้คนไปส่งที่บ้านให้เองครับ!” ผู้จัดการพูดอย่างนอบน้อม ไม่ต้องพูด ภูรีก็สามารถเดาได้แล้ว “ฉันรู้แล้ว ฉันจะรีบกลับทันที” นภสรพูดกับผู้จัดการ ผู้จัดการพยักหน้าและโค้งคำนับแล้วออกไปด้วยความนอบน้อม “คุณเก้า? บริษัทเอ.เค!” ภูรีหันมาทางนภสร: “คุณเก้าไหน บริษัทเอ.เคไหน! ไม่สิจักรวรรดิมีคุณเก้าคนเดียว บริษัทเอ.เคก็มีบริษัทเดียว! นภสรพูดกลับไปก็เพราะว่าเธอเป็นคนของบริษัทเอ.เค! เป็นคนของกมลภู ภูรีตกใจอีกครั้ง: “เธอ...เธอเป็นคนของบริษัทเอ.เค คนของคุณเก้า!” “อื้ม” นภสรพยักหน้าแล้วพูดต่อ: “เมื่อสองปีก่อนฉันเกือบตายอยู่ข้างถนน คุณเก้าเป็นคนช่วยฉันไว้ หลังจากนั้นฉันก็อาศัยอยู่ที่บริษัทเอ.เค ภูรีขอโทษจริงๆที่ตลอดมาไม่ได้บอกเธอ เพราะฉันไม่ได้คิดอยากให้คนมากมายรู้ว่าฉันอาศัยอยู่ที่บริษัทเอ.เค เพราะงั้นที่โรงเรียนเธอก็ห้ามพูดนะ เอาล่ะ ตอนนี้ฉันก็ไม่มีอะไรปิดบังเธอแล้วนะ! “ได้ ฉันสัญญาว่าจะไม่พูด!” ภูรีชูสามนิ้วขึ้นมา “คุณเก้าไม่อนุญาตให้ฉันออกมาตอนกลางคืน ฉันจำเป็นต้องกลับแล้ว ผู้จัดการจะหาคนไปส่งเธอที่บ้าน พ่อเธอเป็นห่วงเธอมาก เธอเองก็รีบกลับไปเถอะ” “เข้าใจแล้ว” ภูรีคอตก รู้สึกว่าตนเองช่างโง่เหลือเกิน ทำไมถึงไม่เชื่อเพื่อนสนิทตัวเองกันนะ! “นภสร ฉันขอโทษนะ!” “เอาเถอะ เอาเถอะ กลับบ้านกัน!” เธอเองก็ต้องรีบกลับแล้ว ไม่งั้นท่านจอมมารที่บ้านจะเดือดดาล พอกลับมาถึงบริษัทเอ.เค กมลภูนั่งอยู่ลำพังบนโซฟาทรงยุโรปที่ระเบียง กำลังดื่ม ดวงตาที่ลึกซึ้งจ้องมองนิ่งๆเรียบๆ นภสรเดินหน้าอย่างระมัดระวัง ใบหน้าเฉยเมยและหล่อเหลาของชายหนุ่มไม่เห็นอารมณ์ใดๆแสดงออกมาสักนิด ดวงตาที่ซ่อนเร้นอ่านออกยากนัก นภสรไปนั่งข้างๆกมลภูแล้วยิ้มให้: “คุณเก้า ฉันรู้สึกว่าคุณเป็นคนที่หล่อที่สุดในโลก เป็นผู้ชายที่เพียบพร้อมที่สุด ผู้ชายบนโลกนี้ทุกคนเทียบกับคุณไม่ได้เลย ที่ได้เจอกับคุณถือเป็นโชคดีที่สุดชั่วชีวิตนี้ของฉันเลยนะ” กมลภูโอบเอวนภสรดึงเข้าอ้อมอกตนเอง ดวงตาเรียวยาวจ้องมองสาวน้อยที่อยู่ตรงหน้า: “อย่าคิดว่าทำแบบนี้แล้วจะหนีการลงโทษที่แอบหลบออกไปได้นะ!” นภสร: “…” นภสรแช่น้ำอยู่ในห้องน้ำเกือบจะชั่วโมงตามเวลาประจำวัน จนกระทั่งกมลภูผลักประตูเข้ามา หล่อนรีบลุกอย่างรวดเร็ว สวมเสื้อคลุมแล้วรีบออกไป เดินริมเตียง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เป็นหมายเลขที่ไม่คุ้นเคย นภสรกดปุ่มรับสาย: “ฮัลโหล” เสียงผู้หญิงดังมาจากอีกฟากของสาย: “ฉันเอง จรินทร์” “มีอะไร!” นภสรถาม “แม่ของกชนิภาป่วยเป็นมะเร็งขั้นสุดท้าย! ป้ารับปากกับกชนิภาขอเพียงเธอเต็มใจทำ หล่อนก็มีวิธีรักษาแม่ของกชนิภา เดิมทีกชนิภาไม่เห็นด้วย แต่ว่าเมื่อสองวันก่อนหมอแจ้งเรื่องอาการแย่ลงเข้าขั้นอันตราย กชนิภาจึงต้องรับปากอย่างจำใจ ความจริงแล้วเธอเป็นเด็กดีเธอแค่ต้องการให้แม่ของเธอรอด”