ตอนที่503เป็นผู้หญิงของฉัน

ตอนที่503เป็นผู้หญิงของฉัน ช่วงเวลาที่นัชชาตื่นขึ้นมาตัวหล่อนอยู่ในห้องนอนขนาดใหญ่ห้องหนึ่งหล่อนลืมตาขึ้นและสิ่งแรกที่สะดุดตาคือโคมไฟคริสตัลห้อยระย้าอันหรูหราที่กำลังห้อยอยู่บนหัวของหล่อนภายในห้องไม่ได้เปิดไฟไว้แต่แสงพระจันทร์สาดส่องแสงสว่างทะลุกระจกเข้ามาในห้อง หล่อนพยายามขยับตัวมีละนิดนอกเหนือจากความเจ็บที่ต้นคอแล้วที่เหลือก็ไม่มีอะไรผิดปกติ นัชชาระมัดระวังเป็นอย่างมากในการลุกขึ้นยืนพยายามลงจากเตียงยังไม่มันระวังตัวก็มีเสียงผู้ชายที่เปล่งเสียงออกมาอย่างชัดเจนในมุมมืด “เธอตื่นแล้ว” เท้าที่กำลังก้าวลงจากเตียงถึงงับหยุดชะงักเสียงนี้มันทำให้หล่อนคิดถึงเรื่องราวทั้งหมดก่อนที่จะสลบไป ห้องที่มิดชิดขนาดนี้ไม่รู้ว่าชายผู้นั้นออกมาจากไหนหล่อนก้มมองรอยมีดคมของตนเองมันยังมีเลือดซึมออกมานิดหน่อย.... นัชชาหันกลับมาถึงได้รู้ว่าบนโซฟาไม่ไกลนักกลับมีรูปร่างคนอยู่หล่อนหยีตาดูให้ชัดๆถึงได้รู้ว่าเป้นผู้ชายคนต่างชาติคนนั้นจริงๆ Hawkเริ่มลุกขึ้นแล้วเดินออกมาจากโซฟาเหมือนกลับว่าเขารออยู่นานแล้วเขาขยับคอสักพักพลันเดินกลับหลังออกไปทางด้านหลังกำแพงเขาเอื้อมยื่นไปกดเปิดห้องนิรภัย เสียง‘ปึง’ภายในห้องกลับมีแสงสว่างสาดส่องเข้ามาเต็มไปหมดนัชชามีเคยชินกับแสงที่ส่องตาที่อยู่ไกลยิ่งกลัวเข้าไปอีกว่าเขาจะทำเรื่องอะไรหล่อนรีบแกะมือออก โซฟาหนึ่งตัวโต๊ธหนึ่งตัวเตียงหนึ่งเตียงพรมใต้เท้าปูนั้นปูด้วยพรมขนแพะที่มีราคาแพงบรรยากาศและความหรูหราโอ่อ่านั้นพูดไม่ออกเลยว่ามีความแปลกประหลาดอย่างไร หล่อนเห็นเขาเดินมาทางหล่อนหล่อนรีบลงจากเตียงลุกขึ้นยืนรีบจนไม่มีเวลาใส่รองเท้าเท้าเปล่าและถอยหลังไปจนถึงขอบหน้าต่าง“แกอย่าเข้ามานะ!” Hawkแทบจะไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของหล่อนเลยเขาเดินมาหาตัวหล่อนระยะห่างไม่เกินสองเมตรถึงได้หยุดเท้าลงเขากระเซ้าหล่อน“ทำไมเธออยากกระโดดลงไปหรอ?” นัชชาสีหน้าขาวซีดปานจะขาดใจตายหล่อนมองหน้าคนเลวคนนั้น“อยู่กับแกในห้องนี้ฉันยอมกระโดดลงไป!” “ได้งั้นโดดสิ”hawkแสยะยิ้มที่มุมปากอย่างมีเล่ห์เหลี่ยมเขารีบก้าวไปข้างหน้าหลายก้าวดูจากสภาพแล้วคิดว่าเขาต้องการจับตัวหล่อน นัชชาใจเต้นทำอะไรไม่ถูกหล่อนกัดฟันหันหลังกลับไปปีนหน้าต่างแต่กลับพบว่าด้านนอกหน้าต่างนั้นเต็มไปด้วยสวนดอกไม้หลากหลายชนิดถึงได้หยุดลง “ทำไมไม่กระโดดหล่ะ?”hawkเดินถึงตัวหล่อนแล้วเขามองตามสายตาหล่อนออกไป“ที่ดินตรงนี้มันฝังอะไรเยอะแยะถ้าโชคดีเธอก็จะพบถึงแม้ว่าว่าพบแล้วไม่ตายยังไงก็ระเบิดตายได้” “……”นัชชาตกใจกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแม้ว่าถึงจะเป็นเวลากลางคืนยังคงรับรู้ความรู้สึกถึงกลิ่นอายความน่ากลัวนี่มันไม่ใช่ดอกไม้ปกติแต่มันเป็นดอกป๊อปปี้! ตั้งแต่เปิดร้านขายดอกไม้มาหล่อนเคยวิจัยดอกไม้หลากหลายชนิดบางทีก็มีการหาข้อมูลดอกป๊อปปี้แต่มันมีแต่รูปภาพแต่ไม่เคยเห็นของจริงมาก่อนแต่วันนี้กลับได้มาเจอทุ่งดอกป๊อปปี้ของจริงที่อยู่ด้านหน้าแต่ในสภาพที่สายลมโชยมาแบบนี้แต่มันไม่ได้ทำให้รู้สึกถึงความงดงามเลยสักนิดแต่มันกลับกลายเป็นบรรยากาศที่เต็มไปด้วยการฆ่าฟันอย่างเลือดเย็น แท้จริงเขาคือใครกันแน่ถึงได้มีทุ่งดอกไม้ที่ห้ามปลูกอย่างดอกป๊อปปี้ขนาดนี้?! Hawkเห็นหล่อนยืนตัวแข็งรีบใช้ช่วงเวลาที่หล่อนเผลอรีบเอื้อมมือดึงหล่อนเข้ามาอยู่ในอ้อมอก “โอ๊ะ!”นัชชารับรู้ได้ถึงความอุ่นอุณหภูมิของร่างกายผู้ชายที่เข้ามาติดอยู่ด้านหลังหล่อนพยายามที่จะขยับตัวออก“ปล่อยฉัน!” รูปร่างของhawkนั้นสูงถึงหนึ่งเมตรแปดสิบแปดเซนติเมตรเขามองนัชชาที่เตี้ยกว่าเขายี่สิบกว่าเซนติเมตรจะบังคับหล่อนก็เหมือนกับบังคับลูกแมวธรรมดาตัวหนึ่ง“อย่าขยับเดี๋ยวไปโดนไอ้นั่นผมเข้าธอต้องรับผิดชอบมันนะ” ลมอันแผ่วเบาเป่าออกมาใกล้ข้างหูตัวทั้งตัวของนัชชาเหมือนลิ้นถูกอาบยาพิษมันทำให้คลื่นไส้อยากจะอาเจียน“Odenคุณคิดจะทำอะไรแน่?!” “ฉันไม่ใช่Odenชื่อทุเรศขนาดนี้มันไม่เหมาะกับฉัน”ดูออกเลยว่าเขาไม่พอใจเท่าไหร่ที่หล่อนเรียกเขาแบบนี้เขาใช้หว่างแขนบีบเข้ามาอีกมันทำให้นัชชายากต่อการหายใจไปอีก มันเจ็บมาก....... หล่อนพยายามอดทนต่อความรู้สึกที่ไม้คุ้นชินของอ้อมกอดนี้และมองเงาที่กระทบกับบานหน้าต่าง“ตกลงว่าแกคือใครกันแน่?” “ดูหมือนว่าสามีของคุณนั้นให้ราคาคุณน้อยเกินไปแล้ว”hawnงอตัวลงเขาเอาคางไว้ที่หัวของหล่อน“แต่ว่าไม่เป็นไรฉันจะสั่งสอนเขาเอง” การสัมผัสและการทารุณของเขามันทำให้นัชชาอยากจะอาเจียนยิ่งได้ยินในสิ่งที่เขาพูดออกมามันทำให้เกิดความรู้สึกที่ไม่ดีเท่าที่ควร“แกจะทำอะไรกับเขา!” “ฉันก็อยากให้มันลองชิมรสชาติความรู้สึกของการสูญเสียบ้างมันดูมันน่าสนใจมาก”hawkใช้มือหนึ่งข้างบีบหน้าหล่อนไว้นิ้วมือทั้งห้านิ้วนั้นมันทำให้หน้าของหล่อนแดงเป็นรอย“เธอก็เป็นเด็กดีอยู่ที่นี่ไปแบบนี้แหละเกมถึงได้สนุกรู้ป่าว?” นัชชาใช้สายตามองตาสีน้ำตาลคู่นั้นในดวงตาคู่นั้นไม่แฝงความดีอยู่ในนั้นเลยมันเป็นไปด้วยความอึมครึมอย่างเจ้าเล่ห์และยังกระหายเลือดหล่อนไม่สงสัยเลยสักนิดว่าhawkนั้นสามารถฆ่าหล่อนได้กลิ่นอายของฆาตกรนั้นเห็นได้ชัดความรู้สึกเขาเหมือนกับจระเข้ที่เป็นสัตว์เลือดเย็นที่ไร้ความรู้สึก นัชชารู้ตัวต้องทำให้ตัวหล่อนเองสงบนิ่งให้ได้อย่าทำให้ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้านั้นโมโหถ้าไปสะกิดเขาแม้แต่ขนกลัวว่าผลลัพธ์ที่ออกมานั้นหล่อนจะรับผิดชอบไม่ไหว สิ่งที่เขาต้องการนั้นคือใช้ตัวหล่อนเองเป็นตัวล่อให้กับเตชิตการควบคุมแบบนี้ไม่ได้กดดันอะไรมากนักมันเหมือนกับการเล่นพนันที่น่าสนุกแต่ที่เขาต้องการคือทำให้เตชิตลำบากใจเขาเกลียดความรู้สึกที่อยู่เหนือกว่า ดังนั้นในเวลานี้เขาไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องฆ่าหล่อนเพราะหล่อนก็ยากที่จะพลิกตัวรอบบ้านเต็มไปด้วยสวนดอกไม้หล่อนออกไปไม่ได้อยู่แล้วถีงแม้ว่าไม่รู้ว่าใต้ดินนั้นมีระเบิดอยู่หรือป่าวแต่ถ้าเดินผิดไปหนึ่งก้าวนั้นหมายถึงการสูญเสียชีวิต สิ่งที่หล่อนต้องการตอนนี้คือต้องรู้ให้ได้ว่าใช้วิธีไหนกับผู้ชายคนนี้ทำให้หล่อนสามารถออกไปจากที่นี่ได้ หลังจากคิดมาถึงตอนนี้อารมณ์ของนัชชาสงบขึ้นมาบ้างหล่อนบังคับตัวเองให้อยู่นิ่ง“แกคิดว่าจับฉันมาเนี่ยจะจัดการกับเตชิตได้หรอ?” หล่อนสูดลมหายใจเข้าหล่อนสายหัวเยาะเย้ยเขา“ไม่เลยมันไม่มีอะไรที่จะคุกคามเขาได้” “รวมไปถึงเขายอมตายเพื่อเธอตั้งหลายต่อหลายครั้งเนี่ยนะ”hawkคิดว่าทั้งหมดมันคือการพูดมั่วๆก่อนที่เขาจะลงมือเขาได้ตรวจสอบข้อมูลความสัมพันธ์ของทั้งสองคนเรียบร้อบแล้วไม่ใช่แค่ครั้งเดียวที่ผู้ชายคนนั้นเอาตัวเข้าแลกเพื่อช่วยเหลือหล่อน หล่อนเป็นผู้หญิงที่มีความสำคัญกว่าชีวตของตัวเองแบบนี้แหละที่เรียกว่าการเยาะเย้ย “แกคิดผิดแล้ว”น้ำเสียงนัชชาเริ่มสับสนจนตัวเองก็เกือบหลงเชื่อ“ก่อนหน้านี้ที่เขาช่วยเหลือฉันเพราะได้ผลประโยชน์จากฉันเขาเป็นนักธุรกิจถ้าไม่มีผลประโยชน์ในภายภาคหน้าและยังต้องทำให้ตัวเองขาดทุนอีกเขาคงไม่มายุ่งกับฉันว่าจะเป็นตายร้ายดียังไง” “เธอคิดว่าฉันควรจะเชื่อเธอหรอ?”hawkเขาไม่ใช่คนที่เชื่อคนง่ายเขาได้เริ่มลงมือกับนัชชาแล้วเขาวางแผนอย่างแยบยลเพราะคำพูดของหล่อนเพียงไม่กี่คำจะทำให้เขาเป็นวิธีการหรอ “จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็แล้วแต่แกฉันอยากแกเรื่องหนึ่งการจับตัวแบบนี้มันไม่มีผลลัพธ์อะไรเลย” “งั้นเรามาพนันกันไหมล่ะ”hawkคนๆนี้นั้นเขาชอบเรื่องที่ไม่สวยงามตามปกติรวมไปถึงการพนันชีวิตแบบนี้ด้วย“ถ้าฉันแพ้ฉันจะปล่อยเธอไปถ้าหากเธอแพ้......” เขาหยุดอยุ่ตรงนี้ดูเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่หัวใจของนัชชาเต้นเร็วมากแต่หล่อนพยายามเก็บเสียงไว้ไม่โพล่งออกมารอคำที่เขาจะพูดต่อ ทันใดนั้นเองแขนทั้งสองข้างนั้นก็คลายลงจากตัวหล่อนhawkหันตัวหล่อนมาทางตัวเขาเองดวงตาสีน้ำตาลนั้นพินิจพิเคราะห์ร่างกายของหล่อนสุดท้ายแล้วหยุดอยู่ตำแหน่งหน้าอกของหล่อนเขาใช้นิ้วชี้จิ้มไปสองครั้งที่ตำแหน่งนั้นมันไม่เจ็บอะไรนัชชาต้องใช้พลังทั้งตัวที่อดทนกับการไม่ผลักเขาออกไป “ฉันต้องการให้เธอเป็นผู้หญิงของฉัน”