ตอนที่505ผู้ชายคนนั้นตรงเป็นบ้าแน่ๆ

ตอนที่505ผู้ชายคนนั้นตรงเป็นบ้าแน่ๆ คนที่อยู่ในห้องทำงานต่างได้ยินเสียงเขาชกผนังกำแพงที่มันอึดที่อยู่ภายในแต่ไม่ใครสักคนที่กล้าจะออกไปปลอบใจเขาปลอบไปก็ไร้ประโยชน์ผู้ชายคนนั้นรักและปกป้องภรรยาของตัวเองมากทุกคนต่างเห็นกับตาของตัวเองตอนนี้เกิดเรื่องนี้ขึ้นมาจะพูดอะไรก็คงไม่ยินอยุ่ดี “ผู้กำกับฯตอนนี้ทำอย่างไรดี....” “จะทำอะไรได้เรียกผู้เชี่ยวชาญทางเทคนิคมาเพิ่มคนอีกไม่ว่าจะใช้วิธีการไหนต้องใช้เวลาที่เร็วที่สุดหาคนให้เจอหากหาคนไม่เจอก็ต้องหาให้ได้ว่าคนออกไปจากที่ไหน!” “งั้นคดีลักลอบขนส่งสิ่งของที่ผืดกฎหมายเรื่องนั้น...” เมื่อพูดถึงเรื่องคดีนี้ผู้กำกับฯยังคงหน้านิ่วคิ้วขมวดในตอนแรกเตชิตบอกว่าจะออกไปทำธุรกิจกับภรรยาแต่กลับกลายเป็นว่าเกิดเรื่องขึ้นและจะโดนผู้ใหญ่ในเมืองJถูกหนิหรือไม่คดีนี้แน่นอนเลยว่าไม่มีวิธีทำให้คดีคืบหน้าได้ “เรื่องคดีเดี๋ยวผมค่อยพูดกับผู้ใหญ่เอง” เพราะการหายตัวไปของนัชชาทำให้บรรยากาศเจ้าหน้าที่ตำรวจที่สถานีทุกนายเกิดข้อสงสัยมากมายเตชิตไม่กลับไปที่โรงแรมเขาอยู่ที่สถานีตำรวจโดยตลอดความทุกข์มันยังอยู่ในใจมากมีแค่ตัวเขาเองที่รู้ไม่เจอหล่อนในหัวสมองมันเต็มไปด้วยความคิดต่างๆมากมายคิดว่าหล่อนจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นจะเป็นอะไรหัวใจของเขามันเหมือนกำลังอยู่ในกระทะที่กำลังถูกทอดอยู่มันเจ็บปวดจี๊ดจี๊ดตุ๊บตุ๊บตลอดเวลา อาหารก็กินไม่ลงพักก็ไม่ได้พักหัวใจของเขาเต้นแรงเขาหงุดหงิดง่ายและละเอีดยอ่อนและคำพูดบสงคำที่ไม่ถูกใจกับคนไรหัวใจก็อาจจะส่งผลกระทบต่อเขา ผู้กำกับฯก็ไม่กล้าที่จะกลับบ้านนอกจากให้ลูกน้องรีบหาเบาะแสข้างนอกโดยเร็วโดยไม่มีวิธีอื่น ในที่สุดช่วงใกล้เที่ยงวันของวันที่สองถึงมีข่าวคราวของนัชชา ห้องทำงานที่ว่ากว้างใหญ่แล้วนั้นมันเต็มไปด้วยเอกสารเเบาะแสบุคคลที่เกี่ยวข้องกับคดีนี้นอกจากคนกล่าวรายงานที่พูดได้คนอื่นทั้งหมดกลับเงียบสนิทขนาดหายใจแรวๆยังไม่กล้า “ผู้กำกับฯครับพวกเราได้ติดตามบันทึกการติดต่อของคุณนัชชาหลังจากการตรวจสอบหลายๆด้านเราพบตัวตนที่แท้จริงของฝ่ายตรงข้ามและเขาเป็นคนที่ลักพาตัวคุณนัชชาในครั้งนี้”พนักงานตำรวจได้ยื่นเอกสารในมือให้ผู้กำกับฯแต่ยังไม่ทันที่ผู้กำกับจะรับมือเอกสารก็ตกไปอยู่ในมือของเตชิตก่อนที่จะถึงมือของผู้กำกับก่อนแล้ว ผู้กำกับได้แต่เก้อเขินดึงมือลง“ไหนพูดต่อสิ” “ฝ่ายตรงข้ามชื่อว่าhawkเป็นลูกครึ่งจีนอังกฤษบันทึกในเวลาเด็กนั้นค่อนข้างน้อยที่หาเอกสารไม่เจอส่วนในนั้นแสดงว่าผู้ชายคนนี้เขาจะทำงานในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้จนถึงอายุยี่สิบปีเขาก็เริ่มทำธุรกิจลักลอบขนส่งสินค้าอย่างผิดกฎหมายปัจจุบันอายุสามสิบสองปีเขาทำอาชีพนี้มาสิบปีเต็มเครื่อข่ายเขาค่อนข้างซับซ้อนและคดีนี้เกี่ยวข้องกับผู้ใหญ่ระดับสูงหลายคน” เสียงของพนักงานตำรวจดังก้องท่ามกลางห้องทำงานที่เงียบสงบเตชิตยิ่งฟังสีหน้ายิ่งลำบากใจหนักกว่าเดิมหากเป็นไปตามที่ตำรวจนายนี้พูดถ้างั้นฝ่ายตรงข้ามต้องเป็นคนที่มีอิทธพลมากทำเรื่องไม่ถูกกฎหมายในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้แบบนั้นเห็นชีวิตคนเป็นเส้นฟางและนัชชาอยู่ในมือเขา... เตชิตหลับตาลงอย่างอดไม่ได้ไม่กล้าคิดต่อเลยเขาได้แค่ไม่คิดเรื่องอะไรต่อจากสิ่งเหล่านี้ถึงได้สงบสติอารมณ์ลง “คนล่ะตอนนี้อยู่ที่ไหน?” ตำรวจนายนั้นกลืนน้ำลายหลังจากถูกผู้ชายทำให้ตกใจและหวาดกลัวด้วยสถานการณ์ที่กดดันผ่านไปหลายวินาทีถึงจะกล้าเปิดปาก”ยังหาคนไม่พบหล่อนออกไปกับเรือสินค้าโดยเดินทางออกจากท่าเรือ” ได้แต่คิดถึสนามบินท่ารถแต่ไม่ได้คิดถึงท่าเรือเดินทาง ที่ท่าเรือการเข้าออกของเรือต่างๆนั้นมีเป็นจำนวนมากมีทั้งลำเล็กลำใหญ่สินค้าก็ไม่เหมือนกันถึงจะตรวจสอบก็เป็นเรื่องที่ยากมาก เห็นได้ชัดว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นถนัดด้านนี้เขาทำการลักลอบขายสินค้ามาสิบกว่าปีเรื่องที่จะเอาคนออนอกประเทศได้โดยไม่มีข่าวคราวนั้นน่ากลัวว่าต้องเป็นhawkแน่ๆ แต่ทว่าถ้าคนๆนี้ออกจากประเทศแล้วอยากจะหาตัวก็เกรงว่าไม่ง่ายขนาดนั้น ผู้กำกับฯหน้านิ่วคิ้วขมวด“หาข้อมูลเพิ่มมาอีกและติดต่อกับผู้กำกับฯเมืองYเพื่อร่วมมือกันตรวจสอบถ้าเรื่องนี้ไม่สามารถตรวจสอบได้ก็ยกระดับคดีนี้ให้เป็นคดีความสัมพันธ์ต่างประเทศพยายามกดดันฝ่ายตรงข้ามหากจะรายงานผลให้ติดต่อผมโดยตรง” “ทราบ!” “ต้องใช้เวลานานเท่าไหร่”ผู้ชายใช้เสียงแหบห้างกล่าวขึ้นมา “คุณเตชิตเวลาไม่สามารถ....” “เฮ้!”ผู้กำกับยกมือหยุดคำพูดของตำรวจนายนั้นเขาเดินไปข้างๆเตชิตและรับประกันกับเขา”ห้าวันแล้วผมจะเอาความคืบหน้ามาให้” ไม่มีใครเอ่ยสิ่งใดห้องทำห้องเหมือนเหงาตาย “สามวัน”เตชิตเปิดตาริมฝีปากนั้นสั่นเบาๆตลอดเพราะอารมณืที่รุนแรงของเขา“ให้เวลามากที่สุดคือสามวันหาคนไม่เจอผมหาเอง” ……. ในไม่ช้าทางตำรวจของประเทศYได้ติดต่อรับเรื่องกับในประเทศและได้เริ่มการสืบสวนหลายครั้งเพราะhawkนั้นมีความสามารถในการป้องกันการสืบหาของเหล่านักสืบและตัวhawkเองนั้นไม่มีที่อยู่ที่เป็นหลักแหล่งตำรวจในพื้นที่เองนั้นต้องมีเครือข่ายมากแต่ต้องเบื่อหน่ายกับกับดักมากมายของกลุ่มเขาดังนั้นเลยจึงจำเป็นต้องกำหนดขอบเขตข้อมูลทั่วไปที่แน่ชัดหลังจากนั้น–-สืบสวนตรวจสอบและใช้กลยุทธ์โอบล้อมทางทะเล ด้วยข่าวนี้วันนั้นก็ถึงหูhawkแล้วทรรศนเป็นห่วงเขามากกลัวว่าจะส่งผลกระทบต่อเขาและจะก่อให้เกิดความเสียหายเป็นอย่างมากแต่ว่าเขาได้ยินสิ่งที่ทรรศนบอกกลับเกลายป็นว่าอารมณ์ดีขึ้นกว่าเดิมมาก ทรรศนไม่เข้าใจอารมณ์เขาเลย“hawkคุณคิดยังไงกันแน่?” “ฉันกำลังคิดว่าคราวนี้ฉันชนะแน่ๆ” “ชนะ?” “ใช่”ในสายตาเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นมากช่างเหมือนกับเสือดาวที่ไม่ได้กินอาหารมานานแล้วเจอกับลูกกวางเปื้อนเลือดตัวน้อย”เตชิตมันคิดว่ามันชนะแล้วแต่ไม่คิดเลยว่ามันแพ้กับสิ่งที่มันต้องการที่สุดไปแล้ว” ทรรศนไม่เข้าใจว่าเขาพูดเรื่องอะไรปกติเขาก็เป็นคนที่เข้าใจยากแต่เรื่องที่วางแผนไว้นั้นไม่มีทางพลาดได้น้อยแน่“งั้นพวกเราตอนนี้ต้องทำยังไง?พวกตำรวจเริ่มดำเนินการแล้วเราจะนั่งรอคอยความตายไม่ได้” “ให้เบาะแสกับพวกมันสักหน่อยให้พวกมันหาที่นี่ให้เจอเวลาก็ไม่เกินสามวันจะถึงยังไงทุ่งดอกป๊อบปี้ที่อยุ่ด้านหน้าก็ยังเอาไปอยู่ดี” แต่ว่ารูปแบบการเอาออกไปนั้นมันเปลี่ยนเป็นอีกอย่าง ทรรศนพยักหน้า“ผมจะสั่งออกไป” “หลังจากสามวันส่งข่าวไปให้ถึงชายแดนข่าวคราวที่นั่นค่อนข่าวปิดบังต่อให้เขาหาเจอก็ใช้เวลาสิบวันถึงครึ่งเดือน” “งั้นพวกเราจะหลบซ่อนไปแบบนี้ตลอดเลยหรอ?” Hawkหัวเราะเยาะเบาๆหยิบเอามีดทหารที่อยู่ข้างๆขึ้นมาเล่น“ทรรศนแกรู้หรือป่าวพวกมันกลัวอะไรมากที่สุด?” ทรรศนคิดแล้วคิดอีก“สงคราม?” “ไม่”hawkเดินไปยังริมหน้าต่างเขามองออกไปยังทุ่งและชายทุ่งที่มีบ้านในบ้านนั้นมองไกลๆมีผู้หญิงยืนอยู่“ไม่มีทางออก” เสียงสิ้นสุดลงผู้หญิงที่ยืนอยู่นอกบ้านที่ห่างไกลกลับรู้สึกด้านหลังเย็นยะเยือกเหมือนกำลังถูกมองดูอยู่หล่อนหันหลังกลับไปในสายตานั้นเต็มไปด้วยความยองขวัญตอนที่เห็นเขาหล่อนรีบหนีเข้าบ้านทันที ริมฝีปากที่ปากเจ้าเล่ห์ของผู้ชายคนนั้นยิ่งเจ้าเล่ห์มากขึ้นเขาเอามีดทหารนั้นใส่เข้าลงไปในฝัก”อยากจะจัดการกับศัตรูก็ต้องใช้จุดอ่อนและเวลาที่ไม่เหมาะกับการต่อสู้จัดการเขาตอนนี้ที่รอไม่ใช่รอเวลาคือรอความหวังและการรอคอยของพวกเขาหากรอไปถึงสิบวันหรือครึ่งเดือนผู้ชายคนนั้นมันต้องบ้าแน่ๆถึงเวลานั้นมันการเสียไปเสียแล้ว”