ตอนที่506ครอบครองและย่ำยี

ตอนที่506ครอบครองและย่ำยี เท้าหน้าของนัชชาเพิ่งจะก้าวกลับเข้ามาในห้องเท้าหลังยังไม่ทันก้าวเข้าห้องhawkก็ตามเธอมาติดๆเธอรู้สึกสังหรณ์ใจว่าชายคนนั้นไม่ได้มีเจตนาดีเป็นแน่เธอไม่เดินเฉียดเตียงยืนอยู่ข้างหลังโซฟา เมื่อhawkเข้ามาในห้องเขาก็เห็นร่างบอบบางเรียวเล็กเขาปิดประตูโดยไม่ลังเล‘แกร๊ก’เขาล็อคประตูลง ดวงตาของนัชชาหรี่ลงจ้องมองการกระทำของเขาจ้องมองการเคลื่อนไหวของเขาอย่างระแวดระวัง "การที่คุณมองผมแบบนี้ทำให้ผมตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อยๆ"hawkไม่รีบเดินเข้าไปหาเธอแต่กลับหยิบเหล้าฝรั่งขวดหนึ่งในตู้เก็บของที่ฝังอยู่ที่ผนังไม่มีฉลากใดๆแสดงบนขวดไม่รู้ว่าผลิตจากที่ไหนเขาไม่ได้รินใส่แก้วแต่กลับเปิดขวดกรอกปากดื่มอึกๆพลางยื่นให้นัชชา"คุณต้องการสักหน่อยไหม?" "ฉันไม่ดื่มเหล้า" "โกหกผมอีกแล้ว"hawkจำได้ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่คอแข็งไม่เลวเลยทีเดียว"คุณยังมีเพื่อนสนิทอีกคนที่ดื่มเหล้าเก่งมากไม่ใช่หรือ?ดูเหมือนว่าจะชื่ออะไรนะ……แต่เสียดายที่ผมลืมชื่อของเธอซะแล้ว" เขามองไปที่แววตาของนัชชาสนุกกับความรู้สึกที่ควบคุมเธอให้อยู่ในกำมือเขาพูดอย่างรู้สึกสบายอารมณ์“เดิมทีต้องใช้ความคิดอย่างมากในการสอบสวนแฟนทนายความของคุณ" Hawkยืนพิงโต๊ะขายาวๆของเขาไขว้เข้าหากันเงยหน้าขึ้นมองมุมห้องดูเหมือนกำลังนึกอะไรบ้างอย่าง"แต่ลองคิดดูอีกทีถ้าเตชิตไม่ได้รับคดีนี้ก็คงไม่ต้องลงมือกับแฟนหนุ่มของคุณตอนนี้คนที่จะถูกลงโทษแทนคุณก็น่าจะเป็นเขา" หลังจากพูดจบก็หันหน้าไปทางนัชชากระพริบตาไม่กี่ที"เป็นยังไงเสียใจขึ้นมาแล้วล่ะซิ?" นัชชารู้ว่าเขาจงใจพูดเพื่อทรมานหัวใจของเธอโดนจับมาสองวันแล้วเธอไม่ได้รู้สึกกลัวเหมือนตอนแรกๆความกลัวของเธอกลับถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกเฉยเมย"คนที่เลือดเย็นอย่างคุณไม่มีเพื่อนไม่มีครอบครัวไม่สามารถเข้าใจความรู้สึกของฉันได้หรอก" ในสายตาของเธอhawkเป็นเหมือนปีศาจเขาไม่มีร่องรอยความรู้สึกของมนุษย์เหลืออยู่เลยเขาเป็นเพียงสัตว์เลือดเย็นส่วนอารมณ์ความรู้สึกที่แสดงออกมาก็เป็นแค่การแสดงเท่านั้นผู้ชายคนนี้ไม่มีความจริงใจและไม่มีเมตตาใดๆ คำพูดของหญิงสาวประสบความสำเร็จทำให้มือที่จับขวดเหล้าไว้นั้นชะงักไปชั่วครู่ทันใดนั้นเขาก็หัวเราะออกมาเหมือนกับปีศาจ"เพื่อนครอบครัวพวกเขาจะทำร้ายผม" "ไม่"นัชชาจ้องตรงเข้าไปในดวงตาของเขานี่เป็นครั้งแรกที่เธอพูดคุยเกี่ยวกับความคิดของเธออย่างตรงไปตรงมา"ไม่ใช่ว่าพวกเขาทำร้ายคุณตัวคุณเองต่างหากเลือกที่จะเป็นแบบนี้มีคำพูดประโยคหนึ่งบอกไว้ว่าทุกอย่างย่อยเกิดจากเหตุถึงมีผลคุณทำเหตุอะไรลงไปมันก็จะเป็นผลแบบนั้น" เธอยืนอยู่ตรงนั้นเธอไม่มีทางสู้และเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆที่อ่อนแอคนหนึ่งแต่กลับเท้าเอวว่าเขาอยู่ฉอดๆที่เรื่องเป็นแบบนี้ก็เพราะเขาทำกรรมไม่ดีถึงได้รับผลแบบนี้ไม่เคยมีใครกล้าพูดกับเขาเช่นนี้แม้แต่hawkก็ไม่รู้ว่าเขาควรจะปรบมือให้เธอหรือจะสั่งสอนเธอสักหน่อย ชายหนุ่มหยิบขวดเหล้าขึ้นมาแล้วกระดกอึกใหญ่เปรียบเทียบกับเมื่อสักครู่ครั้งนี้ดูจะลุกลนไม่น้อยเหมือนเขาจะใช้แอลกอฮอล์เย็นๆจากเหล้าฝรั่งนี้เพื่อดับไฟโทสะของตนไฟโทสะไม่ดับแต่กลับโหมหนักกว่าเดิม เขาเดินตรงไปที่นัชชาดันเธอไปที่ผนังห้องแววตาของเขาไม่มีรอยยิ้มทั้งสิ้นเหลือแต่ความเย็นชาที่บาดเข้ากระดูกริมฝีปากแดงที่เซ็กซี่ของเขาโดนเคลือบด้วยสีเหลืองของเหล้าฝรั่งทำให้ดูมันวาวเขายิ้มอย่างเย็นชานิ้วทั้งห้าของเขาบีบไปที่แก้มของเธออย่างหนักหน่วง "คุณหยาบคายเกินไปแล้วนะ" ดูเหมือนว่าขณะเดียวกันที่เธอพูดประโยคนี้ออกมาร่างของนัชชาก็ถูกแบกขึ้นไหล่เธอเหมือนของที่เบาๆในที่สุดก็สูญเสียอิสรภาพ "อ๊ะ!"ตาลายหัวหมุนไปหมดเสียงที่ร้องด้วยความตกใจเมื่อสักครู่น่าสงสารหนักกว่าเดิม"ปล่อยฉันนะ!" ไหล่ของชายหนุ่มกระแทกกับกระเพาะของเธอพอดีแรงกระแทกนั้นทำให้นัชชาจุกจนหน้าซีด Hawkก้าวไปไม่กี่ก้าวก็ถึงเตียงการที่เขาแบกนัชชามันเป็นเรื่องง่ายแสนง่ายสำหรับเขาอีกมือหนึ่งของเขาก็ยังว่างถือขวดเหล้าอยู่ในมือ 'ตุ๊บ' ร่างของเธอถูกโยนลงบนเตียงที่นุ่มนิ่มทำให้เตียงกระเพื่อมนัชชาเวียนหัวมากไม่รอให้เธอได้สติด้านหน้าของเธอก็มีเงาดำทับลงมา เธอรีบขดตัวเองแล้วหนีกระเถิบไปทางหัวเตียงเงยหน้าจ้องมองชายที่อุกอาจอารมณ์แปรปรวนคนนั้น"แกจะทำอะไรฉัน! Hawkไม่พูดจาใบหน้าที่มีแต่ยิ้มสยองถูกปกคลุมไปด้วยเงาปีศาจเขาถูกเธอยั่วจนทนไม่ไหวแล้วนี่เป็นสัญชาตญาณแรกของนัชชา "การสั่งสอนของคุณรอจนถึงเวลาที่พนันกันไว้มาถึงแล้วค่อยมาสั่งสอนผม”hawkยกขวดเหล้าในมือของเขาแต่คราวนี้เขาไม่ได้กรอกปากตัวเองแต่กลับยื่นไปตรงหน้านัชชา"ผมกลัวว่าเมื่อถึงเวลานั้นคุณอาจจะเปลี่ยนความคิดก็ได้" หลังจากนั้นของเหลวกลิ่นฉุนนั้นไหลออกมาจากปากขวดสาดไปที่ตัวนัชชาเต็มไปหมดของเหลวรสเผ็ดร้อนทำให้ผิวหนังระคายเคืองแต่เธอก็หลบไม่พ้นหัวหูแขนขาที่ตัวเหมือนว่าจะเปียกไปด้วยเหล้ายังมีเหล้าหยดหนึ่งกระเด็นเข้าไปในดวงตาของเธอระคายซะจนเธอน้ำตาไหลhawkเหมือนเติมเครื่องปรุงไปในอาหารที่เขากำลังจะกินเขาไม่รีบที่จะจัดการจ้องมองเธออยู่พักหนึ่งถึงค่อยๆย่างกายเข้ามาใกล้"เพื่อตามหาคุณเตชิตค้นทุกซอกทุกมุมของประเทศตอนนี้เขาติดต่อกับตำรวจประเทศYเพื่อช่วยกับตามหาคุณ..." ลมหายใจของชายผู้นั้นดังอยู่ข้างหูของเธอร่างกายของนัชชาเหมือนมีอะไรมาครอบไว้รู้สึกไม่สบายตัวเอามากๆเธอเอนศีรษะออกยังไม่ทันไรก็โดนตบอย่างจัง"ตอนที่ผมพูดอยู่คุณห้ามขยับฮึม?" ผู้ชายแตกต่างจากผู้หญิงhawkฝึกศิลปะป้องกันตัวมาก่อนโดนตบไปทีหนึ่งหูของเธอดังหวิ้งๆรู้สึกเหมือนสติกำลังจะดับวูบ "ถ้าคุณแพ้คุณก็ต้องเต็มใจยอมแพ้เพราะฉะนั้นคุณต้องตกเป็นของผมเป็นเหยื่อของผม"ในขณะที่hawkพูดแววตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นคมกริบไม่ใช่แววตาของพวกโรคจิตที่มองผู้หญิงแต่เหมือนกับความโหดร้ายของคนดึกดำบรรพ์ที่พร้อมจะฉีกเธอออกเป็นชิ้นๆ ในที่สุดเขาก็ไม่สุภาพอีกต่อไปเขาอ้าปากกัดไปที่คอของนัชชารสชาติของผิวเนื้อเนียนละเอียดของเธออร่อยกว่าที่เขาคาดไว้เขาคลอเคลียคอของเธออย่างไม่หยุดยั้งเขาเหมือนจะเห็นเส้นเลือดจากลำคอของเธอช่างน่าหลงใหลที่สุด นัชชาไม่รู้สึกอะไรนอกจากความเจ็บปวดริมฝีปากที่บางเฉียบนั้นเหมือนมีดอันเยือกเย็นทุกๆที่ที่เขาประทับปากลงไปจะทิ้งรอยแดงช้ำไว้มือทั้งสองข้างของเธอตบตีร่างชายหนุ่มไม่หยุด"ไอ้สาระเลวปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้นะ!" Hawkเป็นคนที่ตื่นเต้นมากถ้าเห็นเลือดยิ่งเห็นเหยื่อมีเลือดออกมากเท่าไรยิ่งดิ้นรนมากเท่าไรเขาก็ยิ่งมีอารมณ์อยากครอบครองมากเท่านั้นแรงมือของเขาหนักขึ้นแม้ว่าเขาไม่ได้กัดเธอจนจมเขี้ยวแต่รอยเหมือนโดนแวมไพร์กัดยังไงยังงั้น ไม่มีการจูบไม่มีการคลอเคลียเขาแค่ต้องการย่ำยีร่างกายที่สวยงามตรงหน้าเท่านั้นในแววตาของเขามีความปรารถนาไหมมีแต่สิ่งที่มีมากกว่าคือความเป็นสัตว์เขาเหมือนกับสัตว์ดุร้ายตัวหนึ่ง เขาปลดเสื้อผ้าบนร่างกายของนัชชาออกทั่วร่างของเธอทั้งไหปลาร้าหน้าอกหัวไหล่ทิ้งรอยแดงเป็นจ้ำๆที่น่าตกใจนัชชาไม่สงสัยเลยสักนิดว่าถ้าหากเธอมีอะไรกับเขาในคืนนี้เธออาจไม่มีลมหายใจต่อก็เป็นได้ มันช่างน่ากลัว มันช่างน่ากลัวจริงๆ เมื่อเผชิญหน้ากับhawkที่แข็งแกร่งนัชชาเป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็กๆแม้แต่แรงขัดขืนก็ไม่มีเธอรู้สึกได้อย่างหนึ่งยิ่งเธอต่อต้านดิ้นรนเขาก็ยิ่งชอบใจเพราะฉะนั้นควรจะทำแบบนี้... สมองของเธอแล่นไวในขณะที่ชายหนุ่มกำลังเอื้อมมือจะไปถอดกางเกงของเธอนั้นนัชชาก็สงบลง"การได้ครองผู้หญิงของเตชิตมันทำให้คุณรู้สึกดีขนาดนั้นเลยเหรอแม้ว่าคุณจะได้ตัวฉันคุณก็เป็นผู้แพ้loser!"