已经是第一章了
ตอนที่22 รักมากจนสามารถทำทุกอย่างให้ได้
ตนที่22 รักมากจนสามารถทำทุกอย่างให้ได้
เธอมองดูเบอรืแปลบนหน้าจอ ลังเลอยู่นาน แต่ก็ตัดสินใจรับ “ฮัลโหล ใครคะ”
“ฉันเอง นอนรึยัง”
ใจเต้น กดเสียงให้ต่ำลง “ยังค่ะ มีไรหรอคะ”
“เปล่า แค่อยากรู้ว่าถึงบ้านปลอดภัยมั้ย”
“คุณพาฉันมาส่งถึงหน้าโรงเรียนขนาดนั้น เดินเข้ามาแค่นี้คงไม่มีคนดักทำร้ายหรอก........”
พอนึกถึงเหตุการณ์น่าอายเมื่อครู่ เธอพยายามทำตัวให้เป็นปกติ
“งั้นก็ดีแล้ว ฝันดี”
“อืม ฝันดี”
เธอรอให้เขาวางสายก่อน แต่ไม่นานเขาก็พูดขึ้น “เออใช่ ถ้าวันหลังเธอมีปัญหาอะไร ไปหากู้เฟิงเหยน เขาจะคอยช่วยเธอ”
“ค่ะ....”
เธอแอบผิดหวัง จนกระทั่งสายถูกตัดไป เธอเปิดน้ำอีกครั้ง หัวเราะเยาะตัวเอง “หยางเมิ่งฉี เธอคิดว่าตัวเองเป็นใคร หานจวิ้นซือคนที่มีค่าขนาดนั้น จะคิดอะไรกับคนยังแกได้ยังไง เธอไม่รู้จักเจียมตัว...........”
ถึงมันจะดึกมากแล้ว แต่ข้างนอกยังสว่างเต็มไปด้วยแสงไฟ เห็นหานจวิ้นซือกลับมา แม่บ้านรีบเดินเข้ามาบอก “คุณหาน คุณเฉี่ยมา”
เขาตกใจ “อยู่ไหน”
“อยู่ที่ห้องรับแขก รอคุณมาสามชั่วโมงแล้ว”
“อืม”
หานจวิ้นซือเดินเข้าไป เห็นเธอนั่งหันหลังอยู่ตรงโซฟา เอ่ยทัก “เฉี่ยหยาว”
เธอหันหลังมา แล้วยิ้มให้เขา “คุณกลับมาแล้วหรอ”
“อืม ทำไมดึกขนาดนี้แล้วยังไม่พักล่ะ มานั่งรอทำไม” เขาถามเฮด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
เฉี่ยหยาวก้มหน้า แล้วเงยหน้าขึ้น “ได้ข่าวมาว่า ช่วงนี้คุณใกล้ชิดกับผู้หญิงที่มาจากจีนคนหนึ่งมาก”
หานจวิ้นซือตอบไปตามตรง “ใช่”
“ทำไม อาการคุณกำเริ่มอีกแล้วหรอ”
ไม่มีผู้ชายคนไหนที่จะคอยให้ความสนใจกับผู้หญิงแค่คนเดียว โดยเฉพาะผู้ชายที่สว่างเหมือนเพชรอย่างหานจวิ้นซือ ตรงจุดนี้ เชี่ยหยาวเธอรู้ดี เพียงแต่หลายปีที่ผ่านมานี้ ส่วนน้อยมากที่เขาจะคอยสนใจผู้หญิงคนไหนเหมือนเมื่อก่อน เธอดีใจ แต่ไม่ค่อยชอบ การมีชีวิตที่เรียบนิ่งจะกลายเป็นเหมือนทะเล คอยมีคลื่นสัดมาไม่หยุด...........
“เธอเคยช่วยฉันไว้ ก็แค่นั้นเอง”
หานจวิ้นซือจุดบุหรี่ เงยหน้าเล็กน้อย พ้นควันออกมา “เธอไม่ต้องเป็นห่วง มันไม่ได้มีอะไรก็คือไม่มีอะไร ถึงวิวข้างทางจะสวยขนาดไหน ฉันก็แค่ขับผ่านมัน ไม่มีวันลืมว่าจุดหมายปลายทางคือที่ไหน”
ควันลอยฟุ้งเต็มห้องเหมือนกุหลาบที่ผลิบานตอนกลางคืน เห็นใบหน้าที่หล่อเหล้า เย็นชาของเขา เชี่ยหยาวมองดูเขาด้วยความหลงใหล
เธอขยับมานั่งข้างเขา เอื้อมมือไปคล้องคอเขา ยื่นหน้าจะไปจูบเขา แต่ถูกเขาผลักออก “ดึกแล้ว ไปนอนได้แล้ว”
หานซือจวิ้นลุกขึ้นยืน เชื่ยหยาวกอดเธอจากข้างหลัง “ทำไมสิ่งที่คุณทำกับผู้หญิงคนอื่นได้ แต่ทำไมกับฉันคุณทำไม่ได้ล่ะ”
เธอถามออกมาด้วยความไม่พอใจ
“เพราะเธอไม่ใช่ผู้หญิงพวกนั้น”
เขาเอียงตัว ดันมือเธอออก แล้วเดินจากไป
เชี่ยหยาวมองดุแผ่นหลังที่เดินจากไปของเขา เป็นเพราะเธอไม่เหมือนใครจริงๆหรอ แต่ทำไม เขาไม่เคยทำอะไรให้เธอรู้สึกเหมือนเธอเป็นคนพิเศษ
น้ำตาคลอ ทำไมผู้ชายคนนี้ ถึงทำให้เธอรักได้มากมายขนาดนี้
已经是最新一章了
加载中
