ตอนที่25 ความภักดีชั่วคราว

ต๭นที่25 ความภักดีชั่วคราว ไม่มีอะไรน่าอายไปมากกว่านี้แล้ว หยางเมิ่งฉียืนเงียบ หน้าแดง “ใช่ ฉันส่งผิด ขอบคุณนะคะที่เข้าใจ” เธอพูดเบาๆ “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉัน................” ยังไม่ทันได้พูดจบ เขาพูดขัดขึ้น “พรุ่งนี้กินมื้อค่ำด้วยกัน” เธออึ้ง ไม่รู้จะตอบยังไง แต่เขาก็พูดขึ้นอีก “สะดวกมั้ย” “.......ค่ะ” หลังจากวางสาย เธอใจเต้นเร็ว งงตัวเองเหมือนกันว่าตอบตกลงไปได้ยังไง ทั้งๆที่ตั้งใจจะปฏิเสธ หลังเลิกคลาส ก็ประมาณห้าโมงเย็นแล้ว อาจารย์นัดเรียนกะทันหัน หานเมิ่งฉีรีบกลับไปที่หอ เธอไม่ได้ลืมนัดของหานจวิ้นซือ เธอเปลี่ยนเป็นชุดธรรมดา แล้วรีบวิ่งออกไป หน้าโรงเรียน กู้เฟิงเหยนรอเธอมาสักพักแล้ว เธอวิ่งเข้าไปพูด “ขอโทษนะคะ ที่ให้คุณรอนาน” “อ่อ ไม่เป็นไรครับ” กู้เฟิงเหยนยิ้มแล้วเปิดประตูให้เธอ “เชิญครับ” รถขับออกไปตามทาง เลี้ยวออกไปทางถนนใหญ่ หยางเมิ่งฉีมองดูวิวข้างทาง พูดขึ้น “ไม่ที่ไหนจะเงียบไปกว่าเมืองซูริกแล้ว” กู้เฟิงเหยนตอบ “ใช่ครับ เมืองซูริกเป็นที่ที่สวยและสงบ” แล้วเขาก็เอ่ยถามขึ้น “แล้วอนาคตคุณเคยคิดที่จะอยู่ที่นี่ถาวรมั้ย” เธอมองเขาอย่างงงๆ ส่ายหน้า “ไม่ค่ะ” เธอไม่ได้โกหก แต่เธอไม่เคยคิดจะอยู่ที่นี่จริงๆ “ทำไมละครับ นักศึกษาแลกเปลี่ยนทุกคนก็หวังอยากอยู่ต่อแล้วหางานทำที่ต่างประเทศไม่ใช่หรอครับ” “ครอบครัวและแฟนหนูยังทุกคนอยู่ที่จีน แล้วหนูจะอยู่ที่นี่ต่อทำไมคะ” เธอยิ้ม กู้เฟิงเหยพยักหน้า “อ่อ ครับ” “แล้วทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่ล่ะคะ ตั้งใจย้ายมาเหมือนกันหรอคะ” “ก็คงยังนั้น เพราะพวกผมตามตระกูลหานมาสามรุ่นสมัยแล้ว หน้าที่ของผมก็คงต้องภัครดีต่อคุณหาน” หยางเมิ่งฉีอึ้ง “นี่มันยุคไหนแล้วค่ะ ยังมีคำว่าจงรักภัครดีอยู่หรอคะ ฉันนับถือครอบครัวคุณจริงๆค่ะ” เธอมองกู้เฟิงเหยนอย่างตั้งใจ อายุน่าจะเท่ากับหานจวิ้นซือ นอกจากสีผิวจะเข้มกว่าเขานิดหน่อย แต่หน้าตาก็ค่อนข้างที่จะดี รถจอดอยู่หน้าบริษัท MetropolitamClub กู้เฟิงเหยนก้มมองดูเวลา “พวกรอรอหน่อยนะครับ คุณหานน่าจะใกล้จะออกมาแล้ว” “ค่ะ” จู่ๆหยางเมิ่งฉีก้เกรงขึ้นมา เกือบจะครึ่งเดือนแล้วที่เธอไม่ได้เจอเขา เธอไม่รู้จะพูดอะไรตอนเจอเขา ทำตัวไม่ถูก