已经是第一章了
ตอนที่27 ลักยิ้มที่ผลิบาน
ตนที่27 ลักยิ้มที่ผลิบาน
สมองเบลอไปสักพัก ไม่นานทุกอย่างก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม
“เมื่อกี้คุณบอกว่าคุณไปดูงานนอกสถานที่หรอคะ” หยางเมิ่งฉีถามขึ้น
หานจวิ้นซือพยักหน้า “อืม ไปฝรั่งเศสมา เพิ่งกลับมาเมื่อวาน”
“..........อ่อ”
ในใจลึกๆเธอแอบดีใจ ที่เขาหายไปไม่ใช่เป็นเพราะไม่อยากเจอเธอ แต่เป็นเพราะเขาไปที่อื่นมา
รถมาจอดอยู่หน้าโรงแรมหรู เธอเดินตาเข้าไป พนักงานยืนต้อนรับอยู่หน้าประตู “ยินดีต้อนรับค่ะ”
เจ้าของเป็นคนอังกฤษ เขาใช้ภาษาอังกฤษพูดคุย “คุณหาน เพื่อนคุณมากันครบแล้วครับ”
หานจวิ้นซือตอบกลับ “โอเค”
หยางเมิ่งฉีอึ้ง เธอหยุดชะงักเท้าเดิน “ใช่แค่เราสองคนหรอคะ”
“มีเพื่อนสนิทของฉันด้วยอีกสองสามคน”
“งั้นฉันไม่เข้าไปดีกว่า...........” เธอรู้สึกอึดอัด ถ้าเพียงแค่กินข้าวกับหานจวิ้นซือแค่คนเดียวก็คงไม่อะไร แต่นี่มีเพื่อนเขาอยู่ด้วย แล้วตอนนี้เธอมาในฐานะอะไรล่ะ
“ไม่ต้องกังวล พวกเขาเป็นคนจีนที่ย้ายถิ่นฐานมาเหมือนกัน น่าจะเข้ากันได้ง่าย”
“แต่............”
“แต่มาถึงนี่แล้ว เธอจะให้ฉันลอยแพพวกเขาหรอ”
เธออยากเถียงแต่ก็ทำได้เเค่ก้มหน้ายอม “..........งั้นก็ได้ค่ะ”
เธอสูดหายใจเข้า แล้วเดินตามเขาเข้าไป
“หาน แกให้พวกฉันต้องรอแกทุกวัน วันนี้แกต้องโดนทำโทษ”
มีผู้ชายสามคนอยู่ในห้อง แต่ละคนหน้าตาดี ดูก็รู้ว่าฐานะทางบ้านค่อนข้างรวย
“เหอะ ฉันว่าวันนี้พระอาทิตย์คงขึ้นมาทางทิศตะวันตกสินะ ที่เห็นแกพาแฟนมาด้วย”
“ก็คงงั้น แถมเป็นสาวสวยซะด้วย”
หยางเมิ่งฉีทำตัวไม่ถูก หูแดง แต่ก็ยิ้มให้อย่างมีมารยาท
“ไม่เคยเห็นผู้หญิงกันหรอ”
หานจวิ้นซือจ้องไปทางพวกเขา “คุณคนนี้คือ คุณหยางเมิ่งฉี เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน”
และเขาก็แนะนำเพื่อนสามคนนั้นให้เธอรู้จัก แต่ละคนเป็นลูกของมหาเศรษฐีจริงๆด้วย
หยางเมิ่งฉีคิดในใจ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอบังเอิญได้รู้จักหานจวิ้นซือ ชีวิตนี้เธอคงไม่มีทางได้รู้จักคนพวกนี้
โชคชะตา มักจะทำให้คนที่ไม่น่าจะเกี่ยวข้องกันได้ในชีวิตมาเจอกัน
“คุณหยาง ฉันจบปริญญาจากที่นี่เหมือนกัน เราเป็นเพื่อนร่วมสถาบันกัน คุณเรียนด้านในหรอครับ”
ผู้ชายที่ใกล้เขาที่สุดถามขึ้น เธอตอบกลับ “เศรษฐศาสตร์ค่ะ”
“เศรษฐศาตร์ดีๆ โดยเฉพาะผู้หญิงเรียนยิ่งดี อนาคตจะได้ช่วยสามีดูแลเรื่องเงิน”
หยางเมิ่งฉีไปต่อไม่ถูก เธอเรียนด้านนี้ไม่ได้ต้องการจะดูแลเงินสามี คนพวกนี้พูดไปเรื่อยมาก
“ถ้าไม่ได้พูดอะไรที่มันไร้สาระจะตายหรอ” หานจวิ้นซือเอามือตีแล้วพูดขึ้น “พวกเขาเป็นแบบนี้แหละ เธออย่าไปถือโทษพวกมัน”
“ไม่เป็นไร ฉันไม่ถือค่ะ”
เธอยกยิ้ม ลักยิ้มเหมือนดอกไม้ที่กำลังผลิบานด้วยความสวย ผู้ชายสามคนที่อยู่ตรงหน้าเหมือนไม่เคยเห็นรอยยิ้ม พวกเขามองตาค้างไม่กระพริบ
หานจวิ้นซือมองดูอย่างเงียบๆ เพราะเขารู้ความรู้สึกของสามคนนั้นดี เพราะเธอก็เคยทำให้เขาหลงใหลลักยิ้มแบบนี้เหมือนกัน
已经是最新一章了
加载中
