ตอนที่30 เรื่องระหว่างชายหญิง

ต๭นที่30 เรื่องระหว่างชายหญิง หานซือจวิ้นยังไม่ทันได้ตอบ มือถือเขาก็ดังขึ้นก่อน เขามองดูชื่อบนหน้าจอ ลังเลไปสักพักแต่ก็ตัดสินใจกดรับ “ฮัลโหล” “ฉันต้องการเจอคุณ” “ตอนนี้หรอ” “ใช่” อาจเป็นคนสำคัญเพราะเขาไม่ได้ปฏิเสธ “อืม เดี๋ยวฉันไป” หลังจากวางสาย ไม่รอให้เขาพูดอะไร หยางเมิ่งฉีก็พูดขัดขึ้น “ถ้าคุณมีธุระคุณไปก่อนก็ได้ ฉันค่อยหาโรงแรมแถวนี้พักก็ได้” เขาเปลี่ยนเส้นทาง “ฉันเป็นคนทำให้เธอกลับหอไม่ทัน จะทิ้งเธอแบบนั้นได้ไง” “แล้วคุณจะพาฉันไปไหน” “เดี๋ยวเธอก็รู้เอง” หยางเมิ่งฉีไม่ได้ถามว่าใครโทรมาเพราะเธอรู้ดีว่ามันไม่ใช่สิ่งที่เธอควรถาม สิบนาทีต่อมา ประตูมาจอดอยู่หน้าวิลล่าที่ผสมผสานไปด้วยแนวจีนและแนวตะวันตก ระหว่างที่หานจวิ้นซือกดกริ่ง เธอมองดูรอบๆบ้าน ประตูรั้วที่สวยงาม รูปแบบสมัยโบราณและร่วมสมัย หลังคาแหลมเหมือนปราสาท ประดับไปด้วยเสาร์ไม้ธรรมชาติและมีต้นไม้เต็มกำแพง ดูเก่าแต่ไม่ล้าสมัย สักพักประตูก็ถูกเปิดออก มีผู้หญิงสวยวัยสามสิบกว่าๆ กำลังหาวแล้วเอ่ยขึ้น “เฮ้อ หาน จวิ้นซือตอนนี้กี่โมงกี่ยามแล้ว แกไม่ต้องเป็นห่วงเป็นใยฉันขนาดนี้ก็ได้” หานจวิ้นซือหัวเราะ “หลงตัวเองไปเถอะ” เขาเอียงตัวหลบ “ผมมีเพื่อนคนหนึ่ง อยากฝากให้พี่ช่วยดูแลหน่อย” เธอเพิ่งสังเกตเห็นว่ามีผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งยืนก้มหน้าด้วยความเขินอายอยู่ข้างหลังเขา “แม่เจ้า ฉันไม่ได้หูฝาดใช่มั้ย แกพาผู้หญิงมาบ้านฉัน แล้วยังฝากให้ฉันช่วยดูแลอีกหรอ” “ผมมีธุระนิดหน่อย” “แล้วเธอเป็นใครล่ะ” “เพื่อน” “เป็นแค่เพื่อนหรอ” “แล้วแต่พี่จะคิด ผมไม่มีเวลามาสนใจ” หยางเมิ่งฉีตื่นเต้น แต่ดีที่มันดึกแล้ว เลยไม่ค่อยเห็นหน้าตาท่าทางของเธอ “นี่เป็นพี่สาวคนที่สองของฉัน หานหนานหยง” หานจวิ้นซือแนะนำ เธอเงยหน้าทักทาย “สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ” “ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน” หานหนานหยงมองเธออย่างพิจารณา “เข้ามาก่อนซิ” เธอกำลังก้าวขาเข้าไป หานจวิ้นซือดึงมือเธอไว้ แล้วเอ่ยพูดขึ้น “ขอโทษที ฉันมีเรื่องเข้ามากะทันหัน พี่สาวฉันเป็นคนใจดี เธอต้องการอะไรบอกเธอได้เลย” “อืม ไม่เป็นไร คุณไปเถอะ ฉันไม่เป็นอะไร” “พรุ่งนี้เช้าฉันให้กู้เฟิงเหยนมารับแล้วไปส่งเธอที่โรงเรียน” “ไม่เป็นไร ฉันต่อรถกลับเองก็ได้” หานหนานหยงเห็นทั้งสองพูดกันไม่จบไม่สิ้น เธอพูดขึ้น “ต้องอาลัยอาวรกันขนาดนี้เลยหรอ” เธอเดินไปจูงมือหยางเมิ่งฉี “พอได้แล้ว เข้าบ้านกันเถอะ มีเรื่องอะไรค่อยว่ากันพรุ่งนี้” “งั้นฉันไปก่อนนะคะ” “อืม” หานจวิ้นซือกลับไป หานหนานหยงลากเธอเข้ามาในบ้านด้วยความเร่งรีบ แล้วเอ่ยถามขึ้น “คุณหยาง คุณบอกฉันมาตามตรงคุณเป็นอะไรกับน้องชายฉันกันแน่” หยางเมิ่งฉีถอนหายใจ ทำไมทุกคนต้องสงสัยหรืออยากรู้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับหาน จวิ้นซือด้วย หรือความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิงจะเป็นแค่เพื่อนธรรมดากันไม่ได้ ต้องมีอะไรกันมากกว่านั้น ถึงจะดูปกติหรอ..................