บทที่93 ค่ำคืนอันแสนโรแมนติค

บ๗ที่93 ค่ำคืนอันแสนโรแมนติค เธอหัวเราะ “ถ้าอย่างนั้นก็ดี เป็นเกียรติที่ได้รับฟัง” เธอยังไม่เคยได้ฟังหานจวิ้นซือเล่านิทานเลยสักครั้ง ช่างน่าตื่นเต้นจริงๆ… “เริ่มล่ะนะ---” “ได้!” “นานมาแล้วมีกระต่ายตัวเล็กสีขาวกำลังจะออกไปเดินเล่น เมื่อจะกลับบ้านมันก็หลงทาง เมื่อเดินไปถึงสามแยก พอดีได้พบกับกระต่ายสีเทา น้องกระต่ายสีขาวจึงถามว่า “พี่ชายกระต่ายสีเทา น้องสาวกระต่ายหลงทางแล้ว พี่บอกฉันหน่อยได้ไหมว่าต้องไปทางไหน” กระต่ายสีเทาเห็นกระต่ายสีขาวตัวคนเดียว จึงพูดขึ้นโดยไม่ได้มีเจตนาที่ดีนัก “อยากรู้ไหมล่ะ” กระต่ายขาวพูด “แน่นอนว่าอยากรู้สิ พี่บอกมาเถอะ” กระต่ายสีเทาก็พูดว่า “ถ้าอยากรู้ก็ต้องทำให้พี่ชายมีความสุขก่อน!” ดังนั้น กระต่ายสีขาวจึงทำให้กระต่ายสีเทามีความสุข หลังจากนั้นกระต่ายสีเทาก็ชี้ไปทางซ้าย กระต่ายสีขาวก็เดินไปข้างหน้า แต่เมื่อเดินมาสักพักก็มาถึงทางสามแยกอีก ถ้าอย่างนั้นจะทำอย่างไรดีล่ะ พอดีมีกระต่ายสีดำผ่านมาตัวหนึ่ง ดังนั้น น้องสาวกระต่ายจึงถามขึ้นอีกว่า “พี่ชายกระต่ายสีดำ น้องสาวกระต่ายหลงทางแล้ว พี่บอกฉันหน่อยได้ไหมว่าต้องไปทางไหน” กระต่ายสีดำเห็นกระต่ายสีขาวตัวคนเดียว จึงพูดขึ้นโดยไม่ได้มีเจตนาที่ดีนัก “อยากรู้ไหมล่ะ” กระต่ายขาวพูด “แน่นอนว่าอยากรู้สิ พี่บอกมาเถอะ” กระต่ายสีดำก็พูดว่า “ถ้าอยากรู้ก็ต้องทำให้พี่ชายมีความสุขก่อน!” ดังนั้น กระต่ายสีขาวจึงทำให้กระต่ายสีดำมีความสุข หลังจากนั้นกระต่ายสีดำก็ชี้ไปทางซ้าย กระต่ายสีขาวก็เดินไปข้างหน้า หลังจากที่กระต่ายสีขาวกลับถึงบ้านไม่นานก็ให้กำเนิดลูกกระต่ายคอกหนึ่ง คุณลองเดาสิว่าลูกกระต่ายเป็นสีอะไร” หยางเมิ่งฉีกลอกตาไปมาและพูดว่า “นี่มันเรื่องอะไรกัน เกมส์ประลองสมองอย่างนั้นรึ…” “คุณเดาออกไหมล่ะว่าสีอะไร” เธอส่ายหัว “เดาไม่ถูก” “อยากรู้ไหมล่ะ” “อยาก” หานจวิ้นซือดีดนิ้ว “เข้ามาใกล้ๆสิ ผมจะบอกคำตอบคุณ” เธอเอียงใบหน้าเข้าใกล้เขาแต่โดยดีเพื่อเงี่ยหูฟัง “ถ้าอยากรู้ ก็ทำให้พี่ชายคนนี้มีความสุขก่อนสิ” “...” งานแถลงข่าวยกเลิกการแต่งงานเป็นไปตามกำหนด เช้าตรู่ อาคารหานซื่อก็เต็มไปด้วยนักข่าว หานจวิ้นซือเป็นคนเก็บตัว เขาไม่ชอบให้สัมภาษณ์กับสื่อใดๆ แต่ว่าวันนี้เขาจัดงานแถลงข่าวขึ้น นับว่าเป็นโอกาสทองของเหล่าปาปารัซซี่และนักข่าวซุบซิบ ภายในห้องประธาน หานจวิ้นซือมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างสงบนิ่ง กู้เฟิงเหยนเดินเข้ามาและพูดเบาๆ “ท่านประธานครับ เตรียมการเอาไว้เรียบร้อยแล้ว เริ่มได้แล้วครับ” “เซี่ยหยาวมารึยัง” “ยังไม่มาครับ… คาดว่า น่าจะไม่มา” เขาเงียบไปและพยักหน้า “ได้” เมื่อเขาก้าวเข้าห้องประชุม แสงแฟลชก็สาดส่องมา เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยและข่มความไม่ชอบใจเอาไว้ และนั่งลงตรงแท่นเวที เมื่อเขานั่งลงประตูห้องประชุมก็ถูกเปิดออก เซี่ยหยาวเดินเข้ามา บรรยากาศเปลี่ยนเป็นเปราะบางในทันใด ทุกผู้ทุกคนกลั้นลมหายใจรอให้หานจวิ้นซือเอ่ยประกาศทักทาย “ทุกท่าน เนื่องจากเรามีเวลาจำกัด ผมจึงต้องการชี้แจงให้ทราบอย่างเรียบง่าย เนื่องจากนิสัยที่แตกต่างกัน ผมได้ประกาศยกเลิกการแต่งงานกับคุณหนูเซี่ยแล้ว” เมื่อพูดจบ ทั้งหมดเต็มไปด้วยเสียงโห่ร้อง เมื่อไม่นานมานี้ หนังสือพิมพ์เพิ่งจะประกาศการแต่งงานของทั้งคู่ ทำไมเพียงแค่ไม่กี่วันก็ประกาศยกเลิกการแต่งงาน ใช่หรือไม่ที่ว่าคนรวยเห็นการแต่งงานเป็นเพียงแค่ละครฉากหนึ่ง สายตาทุกคู่จับจ้องไปที่เซี่ยหยาว ทุกคนล้วนจับจ้องไปที่ปฏิกิริยาตอบโต้ของเธอ เซี่ยหยาวไม่พูดอะไรสักคำ เธอไม่ได้ร้องไห้ ไม่ได้ตีโพยตีพาย เพียงแต่หันหน้าไปทางผู้คนอย่างใจเย็น “คุณเซี่ยหยาว สำหรับการถอนหมั้นของคุณหาน คุณมีอะไรจะพูดไหมคะ” เมื่อเห็นเธอนิ่งเงียบไม่พูดจา นักข่าวก็ไม่อาจอยู่นิ่งจึงได้เริ่มต้นถามคำถาม “ไม่มีความคิดเห็นค่ะ เพียงแต่ว่ามีจุดหนึ่งที่ฉันต้องการแก้ไข” “คุณต้องการแก้ไขอะไรคะ” นักข่าวอีกคนหนึ่งถาม เซี่ยหยาวจ้องมองผู้ชายที่อยู่ด้านข้างอย่างเย็นชา ทันใดนั้นน้ำตาของเธอก็ไหลรินออกมา “สิ่งที่ฉันต้องการแก้ไขก็คือ ไม่ใช่เพราะนิสัยเราเข้ากันไม่ได้ แต่เป็นเพราะว่ามือที่สาม” โว้… เสียงโวยวายดังขึ้นอีกระลอก ดังยิ่งกว่าครั้งก่อนหน้า หานจวิ้นซือไม่เคยมีเรื่องให้ซุบซิบนินทาเช่นนี้มาก่อน แต่พอมีกลับเป็นเรื่องอื้อฉาว ช่างเป็นเรื่องน่าสนุกสำหรับเหล่านักข่าวผู้ไม่ประสงค์ดี “เธอพูดไร้สาระอะไร” หานจวิ้นซือกดเสียงเข้มและแสดงท่าทีที่ไม่พอใจ “ทุกท่านคงจะทราบดี เมื่อไม่นานมานี้เราได้ประกาศข่าวดีเรื่องการแต่งงาน แต่ไม่มีใครสังเกตเลยว่า ยังไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ หนังสือพิมพ์ฉบับที่ประกาศเรื่องแต่งงานของเราได้ถูกหยุดทำการลงอย่างไม่มีเหตุผล” นักข่าวมองหน้ากัน เรื่องนี้พวกเขารู้อย่างแน่นอน เพียงแต่ว่าไม่รู้สาเหตุว่าทำไม ที่แท้ความจริงมันเป็นเช่นไร หานจวิ้นซือส่งสายตาให้สัญญาณ กู้เฟิงเหยนจึงเดินสู่เบื้องหน้าและกล่าวว่า “เอาล่ะ งานแถลงข่าวจบลงแล้ว พวกคุณกลับไปได้แล้ว” เหล่าบรรดาผู้สื่อข่าวผิดหวังและไม่ยอมแพ้ พวกเขาหยุดรอเซี่ยหยาวอยู่ที่ประตูทางเข้าอาคารหานซื่อ “คุณหนูเซี่ย ช่วยเล่าเรื่องเมื่อสักครู่ต่อให้จบได้หรือไม่คะ” “ได้ค่ะ” เซี่ยหยาวยิ้มอย่างเป็นนัย “แต่ว่าพวกคุณจะต้องไปสถานที่หนึ่งกับฉันก่อน” “เรื่องนี้ไม่มีปัญหาแน่นอน” เซี่ยหยาวจะพาพวกเขาไปที่ไหนรึ แน่นอนว่าต้องเป็นที่สวนWisteria เธอต้องการให้คนทั้งโลกรู้ว่าหยางเมิ่งฉีแย่งแฟนของเธอ กู้เฟิงเหยนรีบตรงไปที่ห้องทำงานของท่านประธานและรายงานสถานการณ์ที่น่าเป็นห่วง “ประธานหานเกิดเรื่องแล้วครับ คุณหนูเซี่ยพากลุ่มนักข่าวไป” “พาไปไหน” “ดูท่าทางแล้วน่าจะพาไปที่สวนWisteriaครับ” “เกินไปแล้ว!” หานจวิ้นซือทุบกำปั้นลงบนโต๊ะ เขาลุกขึ้นและพูดว่า “ไป ผมก็อยากจะเห็นเหมือนกันว่าหล่อนจะมีลูกเล่นอะไร!” เซี่ยหยาวพาบรรดานักข่าวขึ้นไปบนเขา เธอยืนอยู่ที่ด้านนอกประตู และให้นักข่าวเดินเข้าไปก่อน หยางเมิ่งฉีกำลังพูดคุยกับป้าโอมอยู่ในสวน จู่ ๆ ก็เห็นกลุ่มคนถือกล้องเดินเข้ามา “ป้าโอม มีเรื่องอะไรหรือคะ” “คุณคะ พวกเขาน่าจะมาสัมภาษณ์คุณค่ะ…” สัมภาษณ์เธอรึ เธอไม่ทันได้ตั้งตัวได้แต่มึนงง กลุ่มคนที่มาเมื่อวานนี้ต้องการไล่เธอออกไป กลุ่มคนที่มาวันนี้กลับต้องการมาสัมภาษณ์เธอ พรุ่งนี้จะมีกลุ่มคนแบบไหนมากันอีก ขณะที่กำลังสับสน เซี่ยหยาวก็เดินออกมาจากฝูงชน ทันใดนั้น หยางเมิ่งฉีก็รู้อย่างชัดแจ้ง ว่าคนที่มานี้ไม่ได้มาดี ที่ดีกลับไม่มา “คุณหนูเซี่ย ขอถามหน่อยค่ะ คุณพาพวกเรามาที่นี่ทำไมคะ” “พวกคุณไม่สงสัยกันหรอ ว่าฉันถูกใครทำร้ายความรู้สึก” เซี่ยวหยาวถามกลับและสายตาหันไปมองที่หยางเมิ่งฉี เธอพูดอย่างเศร้าสร้อย “หล่อนนี่ล่ะ ผู้หญิงคนนี้ที่ทำลายท่วงทำนองในชีวิตฉัน ฉกผู้ชายที่เดิมทีเป็นของฉันไป” “คุณช่วยบอกพวกเราเกี่ยวกับสถานการณ์ของคุณกับผู้หญิงคนนี้ให้เราฟังสักหน่อยได้ไหมคะ” “เธอเป็นนักเรียนนอกมาจากประเทศจีนค่ะ เนื่องจากอุบัติเหตุถึงได้รู้จักกับคู่หมั้นของฉัน หลังจากนั้นหล่อนก็เข้าหาคู่หมั้นของฉันไม่ว่าจะโดยเจตนาหรือไม่เจตนา หล่อนแกล้งทำเป็นไร้เดียงสา เพื่อยั่วยวนเขา ถ้าไม่ใช่เพราะการแทรกแซงของเธอ ป่านนี้ฉันคงได้ใส่ชุดแต่งงานสีขาวและกลายเป็นเจ้าสาวป้ายแดงที่กำลังมีความสุขไปแล้ว” เซี่ยหยาวอธิบายยาวรวดเดียวจบ พร้อมกับหลั่งน้ำตาแห่งความน้อยเนื้อต่ำใจ “คุณผู้หญิง ที่เธอพูดเป็นเรื่องจริงรึเปล่าคะ คุณเป็นคนที่ไปแทรกแซงความสุขของเธอจริงรึเปล่าคะ” เหล่านักข่าวมุ่งเป้าไปที่หยางเมิ่งฉีอย่างรวดเร็วและรอคอยคำตอบจากเธอ “ฉันไม่รู้ว่าที่พวกคุณพูดถึงการแทรกแซงนั้นหมายถึงเรื่องอะไร ชายที่ยังไม่ได้แต่งงาน และหญิงที่ยังไม่ได้แต่งงาน สองคนรักใคร่ชอบพอกันผิดด้วยหรือ นอกจากนั้น ฉันไม่คิดว่าฉันได้ทำลายความสัมพันธ์ของใคร เรื่องแย่งผู้ชายของใคร ถ้าหากว่าคนรักที่ถูกคนอื่นแย่งไปได้ก็ไม่ได้เรียกว่าเป็นคนรักแล้ว ผู้ชายที่รักคุณจริงๆ เขาจะไม่มีวันทิ้งคุณไปง่ายๆ” หยางเมิ่งฉีตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำ บรรดานักข่าวหมดคำพูด ในเวลานี้ หานจวิ้นซือกลับมาแล้ว บรรดาผู้สื่อข่าวสังเกตเห็นเขาอย่างรวดเร็วและรีบไปรุมล้อมรอบเขาในทันที “คุณหานคะ ช่วยอธิบายทีได้ไหม อะไรคือเหตุผลที่แท้จริงที่คุณประกาศยกเลิกการแต่งงานคะ จริงๆแล้วเป็นเพราะนิสัยเข้ากันไม่ได้หรือเป็นเพราะว่ารักครั้งใหม่คะ” หานจวิ้นซือตอบด้วยเสียงที่เยือกเย็น “เหตุผลที่แท้จริงผมได้พูดไปที่งานแถลงข่าวแล้ว ได้โปรดอย่าให้ผมต้องพูดซ้ำ” “แต่เหตุผลที่คุณบอกไม่ตรงกับคุณหนูเซี่ยนี่ครับ เธอบอกว่าเหตุผลที่แท้จริงที่ทำให้พวกคุณเลิกกันเป็นเพราะว่าการแทรกแซงของนักศึกษาสาวคนนี้ เป็นอย่างนั้นจริงๆรึเปล่าครับ” คนที่ถามคำถามนั้นเป็นเด็กหนุ่มคนหนึ่ง บางทีลูกวัวที่เพิ่งคลอดอาจจะยังไม่กลัวเสือ ถ้าเป็นวัวตัวอื่น คงไม่กล้าถามหม้อต้มตุ๋นด้วยคำถามแบบนี้แน่นอน อัพเดทครั้งหน้า วันที่24 ธ.ค. 2019 จะมาในเร็วๆนี้ โปรดอดใจรอก่อน