ตอนที่5 ผู้ชายคนนี้จะสวยเกินไปแล้ว

ต๭นที่5 ผู้ชายคนนี้จะสวยเกินไปแล้ว ผู้จัดการเห็นท่าทางที่ตื่นเต้นจนน่าประหลาดใจของเซี่ยวลั่วหยาวจึงถอนหายใจและแสดงความเห็นใจและพูดขึ้น “สหายเซี่ยวลั่วหยาว ฉันเข้าใจอารมณ์ของเธอในตอนนี้ ฉันรู้ว่านี้คือช่วงเวลาของการตัดสินใจ ฉันตกใจกว่าเธออีก ไปเถอะ ชั้น29กำลังรอเธออยู่” “อืม อืม” เซี่ยวลั่วหยาวกระพริบตาเดินเกาหัวออกไปด้านนอก เฉียวอีฟาน ประธาน ผู้นำแห่งบริษัท... เธอเดินเข้าลิฟท์อย่างมึนงงและแล้วก็ถึงชั้น29 เซี่ยวลั่วหยาวสวมกระโปรงจีบสีขาวและเสื้อยืดเมื่อก้าวเข้ามายังชั้น29ชั้นของเลขาธิการจึงดึงดูดความสนใจจากทุกคนในทันที ภายในดวงตาเหมือนกำลังตรวจสอบเซี่ยวลั่วหยาว เซี่ยวลั่วหยาวยืนนิ่งอยู่เช่นนั้น แม้แต่มือก็ไม่รู้จะวางเอาไว้ตรงไหน สำนักงานเลขาธิการ ประธานคนนี้มีเลขาเยอะแยะมากมาย ตั้งสมาธิเอาไว้! “สาวน้อย เธอมาหาใคร?” ผู้หญิงอายุประมาณ30ได้ถามขึ้นและจับแว่นกรอบทองของเธอ “ฉันมาหาประธาน......” เพียงคำว่าประธาน ก็ทำให้ทุกคนตะลึง มีคนกำลังคิด ไม่หรอกมั้ง ประธานเฉียวไม่ได้เอานักเรียนมัธยมมาทำงานหรอก? เซี่ยวลั่วหยาวไม่กล้าที่จะสบตากับทุกสายตาที่มองมาและพูดอย่างพึมพำ “เอ่อ...ฉันคือผู้ช่วยชั่วคราวของประธานเฉียว….” “ฮะ!” ทุกคนตกตะลึง เซี่ยวลั่วหยาวเหมือนถูกตีกรอบ จึงรีบพูดขึ้น “จริงๆแล้วฉันอายุ18แล้ว บรรลุนิติภาวะแล้ว บรรลุนิติภาวะแล้วจริงๆ” ในขณะเดียวกัน ก็มีผู้ชายคนหนึ่งออกมาจากห้องของประธาน ดูๆแล้วอายุประมาณ25-26ปี ดูมีประสบการณ์ เสื้อผ้าเขาเป็นระเบียบแต่งกายดี ดูมีความมั่นใจ เมื่อมองเห็นเซี่ยวลั่วหยาวที่ยืนทำอะไรไม่ถูกก็พูดอย่างใจเย็น “เซี่ยวลั่วหยาว?” “คะ? ฉันเอง!” เซี่ยวลั่วหยาวมองที่ต้นตอของเสียงและยืนตัวตรงพร้อมทำงาน หลิวโอเฉินหยักหน้า “เซี่ยวลั่วหยาว ประธานเฉียวให้เธอเข้าพบ” “คะ? อ่อ! รับทราบ!” ในระหว่างทุกคนกำลังหายใจ เซี่ยวลั่วหยาวก็วิ่งไปหาหลิวโอเฉินและถามอย่างโง่เง่า “ห้องประธานเฉียวอยู่ที่ไหน?” เลขาทุกคนตกตะลึง มีเพียงหลิวโอเฉินเท่านั้นที่ยังใจเย็นและควบคุมตัวเองได้จึงยื่นมือไปทางด้านหลัง “เดินไปตามทางนี้และจะมีเพียงแค่ห้องเดียว” “อ่อ ขอบคุณ” เซี่ยวลั่วหยาวเหลือบไปมองป้ายชื่อของหลิวโอเฉิน หลิวโอเฉิน อ่อ เขาชื่อนี้ ทันใดนั้นก็ยิ้มและพูดขึ้น “ขอบคุณ พี่หลิว” หลิวโอเฉินพูดอย่างไม่แสดงสีหน้าใดๆ “เรียกผมว่า รองประธานหลิว” “หา?” เซี่ยวลั่วหยาวตกใจจนเผลอแลบลิ้น “อ่อค่ะ รองประธานหลิว” จริงๆแล้วทุกคนที่นี่ล้วนแต่ถือสถานะ ถ้าเรียกเขาว่าพี่หลิวเธอก็เหมือนได้สิทธิพิเศษ จึงต้องเรียกอย่างเป็นทางการ ทั้งหมดในสำนักงาน เซี่ยวลั่วหยาวบ่นโวยวาย และเดินไปตามทาง โดยไม่สนใจความประหลาดใจของเลขาคนอื่นที่อยู่ภายในห้องเลขาแล้ว ประหลาดใจผีเหรอ หรือว่าเธอน่ากลัว? เธออายุน้อยกว่าแต่เธอก็ไม่ได้โง่ อย่างน้อยก็ทำความสะอาด เทน้ำ ชงชาได้ก็แล้วกัน ไม่รู้ว่าท่านประธานเฉียวคนนี้อายุเท่าไหร่? 40? หรือว่า 50? บวมเบียร์ ? เหมือนกับในละครทีวี หัวล้าน? ผู้ช่วยชั่วคราวคือต้องทำอะไร? ชงชาให้เฉพาะลุงเฉียว? พิมพ์ไฟล์งาน? หรือว่าทิ้งขยะเก็บกวาดโต๊ะ? เซี่ยวลั่วหยาวมาถึงหน้าห้องของประธานเฉียว สูดลมหายใจลึกๆ ลูบหน้าอกของเขา และเคาะประตูสองสามครั้งหลังจากนั้นก็เอาหูแนบประตูและฟังอย่างระมัดระวัง ฟังไปสักครู่ภายในห้องก็ไม่มีท่าทีตอบรับใดๆ “มีใครไหม? ประธานเฉียว?” เซี่ยวลั่วหยาวเคาะประตูอีกสองครั้ง ภายในห้องก็ยังไม่มีเสียงตอบรับ ในที่สุดเซี่ยวลั่วหยาวก็เปิดประตูเข้าไปอย่างกล้าหาญ และเดินเข้าไปในห้องของประธานอย่างประหลาดใจ ว้าว.....เซี่ยวลั่วหยาวอ้าปากกว้าง ใช้สายตากวาดมองไปทั่วห้อง นี่มันคือห้องที่มีขนาดใหญ่มากๆ ใหญ่มากจริงๆ อย่างไรก็ตามเธอคิดไม่ถึงเลยว่าออฟฟิศจะมีพื้นที่กว้างขวางหรูหราและมีสไตล์มากขนาดนี้! “ไอ้บ้า ！ใหญ่กว่าพื้นที่บ้านของฉันอีก....” เซี่ยวลั่วหยาวพึมพำกับตัวเองอย่างเบาๆและมองเห็นตู้หนังสือที่ติดกับกำแพง เธอมองหนังสือเล่มใหญ่ๆและยังมีหนังสือคลาสสิคอีกมากมาย หนังสือทางเศรษฐกิจก็มีเยอะมาก หนังสือการจัดการ .... “อืมๆ ตาแก่เฉียวเป็นคนรักการอ่านหนังสือสินะ” ตาแก่เฉียว .....นี่คือชื่อที่เซี่ยวลั่วหยาวแอบตั้งให้กับประธานเฉียว มีใครบางได้ยินเข้า และยืนมองอยู่ด้านหลังของเซี่ยวลั่วหยาว เมื่อได้ยินเช่นนั้นจึงขมวดคิ้ว ตาแก่เฉียว เด็กสาวคนนี้พูดถึงใคร? คงไม่ใช่..เขาใช่ไหม? “อยากอ่านเล่มไหน?” เสียงนุ่มลึกของผู้ชายดังมาจากด้านหลัง เซี่ยวลั่วหยาวจึงตอบอย่างไม่รู้ตัว “ไม่มีเล่มไหนที่ฉันชอบ ฉันชอบอ่านนิยาย ที่นี่ไม่มี” เมื่อพูดจบ เซี่ยวลั่วหยาวจึงรู้ตัวว่ากำลังทำอะไร ทำให้เธอถึงกับตาโตและเอามือปิดปากหันไปทางต้นตอของเสียง “อ๊ะ!” เซี่ยวลั่วหยาวสูดลมหายใจเข้า เงยหน้าขึ้นมองที่ไปดาราภาพยนตร์ อย่างตกใจ คนเราสามารถโตมาได้หล่อขนาดนี้เลยเหรอ?