ตอนที่515ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย

ตอนที่515ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย ตั้งแต่วันนั้นที่Hawkบีบคอและกดลงบนเตียงนั้นหลังจากที่เกือบตายนัชชาไม่เห็นผู้ชายคนนั้นอีกเลยเป็นเวลาสองวันเธออยู่แต่ในห้องนี้นอกจากออกไปเข้าห้องน้ำแล้วก็ไม่ได้ออกไปไหนอีกเลย บนทางเดินด้านนอกมีชายYสองคนคอยเฝ้าอยู่พวกเขาพกปืนติดตัวอยู่ตลอดเวลาพวกเขาพูดภาษาจีนไม่ได้เธอก็พูดภาษาYไม่ได้ดังนั้นตลอดสองสามวันนี้จึงไม่ได้มีการสื่อสารอันใด ตอนแรกนัชชาก็อยู่ในห้องอย่างระมัดระวังตัวแต่เมื่อถึงวันที่สามในเมื่อไม่เห็นHawkมาหลายวันแล้วเธอก็รู้ว่าชายคนนั้นคงจะไปที่อื่นไม่ได้อยู่ในบ้านไม้แห่งนี้ เธอขบคิดอย่างรอบคอบเกี่ยวกับเรื่องนี้เธอเดินไปที่หน้าต่างเป็นครั้งคราวเพื่อสังเกตสถานการณ์รอบข้างและยังเข้าห้องน้ำให้เร็วขึ้นเพื่อที่จะสังเกตความเคลื่อนไหวบริเวณรอบๆ นัชชาค้นพบว่าบ้านไม้ถูกสร้างขึ้นตามทางแม่น้ำถ้าอยากจะหนีก็สามารถขึ้นเรือไปได้แต่เธอพบว่าแม่น้ำไม่ลึกอย่างที่เธอคิดตื้นจนสามารถเหยียบเดินได้ หัวใจของเธอกระวนกระวายขึ้นมาท่าทีแตกต่างจากเมื่อสองสามวันก่อนหน้าเตรียมตัวที่จะก่อกบฏทานข้าวให้ตรงเวลาและสะสมแรงเอาไว้ ในที่สุดในคืนวันที่สามนัชชาอ้างว่าต้องการล้างแผลอยากจะอาบน้ำในแม่น้ำและออกจากบ้านไม้ไป เธอหวังว่าตัวเองจะสามารถเอาชีวิตรอดได้แต่เธอกลับหนีออกจากอนาเขตเดียวที่จะสามารถปกป้องให้เธอปลอดภัย น่าแปลกที่คนทั้งสองที่รับผิดชอบเฝ้าเธอกลับไม่พูดอะไรเลยและยังพกปืนไปเฝ้าเธอที่แม่น้ำอีกแม่น้ำอยู่ห่างจากบ้านไปประมาณสองร้อยถึงสามร้อยเมตรขนาดไม่กว้างน้ำไม่ได้ใสมากแต่กลับมีสีขุ่นเหลืองโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนัชชาก้าวเท้าลงไปจะทำให้เกิดตะกอนขุ่นเป็นจำนวนมากที่ด้านล่าง เธอหันหลังบังตัวเองด้วยความอายและชี้ไปที่เสื้อผ้าของตัวเองเธอใช้การเคลื่อนไหวทางกายเพื่อสื่อสารให้สองคนนั้นหันกลับไปชายสองคนมองด้วยความสงสัยแต่พวกเขาก็เห็นว่าเธอเป็นผู้หญิงตัวคนเดียวและรอบๆก็ไม่มีที่ให้หลบหนีพวกเขาจึงหันข้างให้ นัชชาถอดเสื้อผ้าออกอย่างช้าๆและค่อยๆเคลื่อนตัวลงสู่แม่น้ำหัวใจเธอเต้นเร็วไม่เป็นท่าเธอยังสงสัยว่าคนทั้งสองจะได้ยินเสียงหัวใจเธอเต้นหรือไม่จะหนีหรือว่าไม่หนีดีเป็นทางเลือกที่นัชชาหนักใจที่สุดณตอนนี้ ถ้าหากหนีแล้วล้มเหลวขึ้นมาเธออาจจะไม่ได้มีชีวิตอยู่ถึงวันพรุ่งนี้ แต่ถ้าหากไม่หนีอนาคตจะเกิดอะไรขึ้นไม่มีใครสามารถบอกได้ เมื่อโอกาสมาถึงแล้วนัชชาไม่อาจนิ่งนอนใจHawkไม่อยู่ที่นั่นบ่ายนี้ก็ไม่เห็นทรรศนเหลือแค่กลุ่มคนชาวYเท่านั้นเพียงแค่หนีไปตามแม่น้ำก็น่าจะปลอดภัย นัชชามองดูผิวน้ำที่ใต้ฝ่าเท้าเธอไม่มีเวลาที่จะลังเลต้องรีบหนี！ เธอคอยสังเกตชายสองคนนั้นที่มองอยู่ข้างๆเธอเดินไปตามสายน้ำทีละก้าวทีละก้าวผมของเธอถูกยกขึ้นมาก่อนแล้วเธอถอดเสื้อผ้าและสวมเพียงชุดชั้นในเท่านั้นไม่นานแม่น้ำก็ปิดไปถึงคอนัชชาไม่หยุดยังคงเดินต่อไปถึงกลางของแม่น้ำ พื้นผิวของน้ำโคลนท่วมถึงริมฝีปากเธอหายใจเข้าลึกๆทั้งตัวดำดิ่งลงไป ในที่สุดแม่น้ำก็โอบอุ้มเธอเอาไว้ทั้งร่างใต้น้ำไม่ได้ยินเสียงใดๆทุกอย่างเงียบสงบ นัชชารู้สึกตื่นเต้นจึงไม่สามารถกลั้นลมหายใจได้นานเท่าที่ควรเธอพยายามฝืนทนและลืมตาขึ้นพยายามที่จะว่ายไปข้างหน้าภายใต้แม่น้ำโคลน บนฝั่งแม่น้ำหลังจากที่ชายทั้งสองคุยกันและหัวเราะกันอยู่พักหนึ่งหลังจากผ่านไปห้านาทีก็ไม่ได้ยินเสียงของนัชชาพวกเขาใช้ภาษาYถามออกมาแต่กลับไม่ได้รับการตอบสนองใดๆ เมื่อทั้งสองหันตัวกลับไปมองก็ไม่เห็นอะไรในแม่น้ำอีกแล้วผู้หญิงที่อยู่ในแม่น้ำได้หายตัวไปแล้ว นอกเหนือจากคลื่นเล็กๆในแม่น้ำแล้วทุกอย่างก็เงียบสงัดพวกเขารีบหยิบปืนขึ้นมาในทันทีและเดินออกไปที่ริมฝั่งแม่น้ำพวกเขามองไปทั้งทิศด้านบนและด้านล่างของริมฝั่งน้ำทั้งสองข้างจู่ๆร่างของทรรศนก็ปรากฎขึ้นอยู่ที่ด้านหลังของพวกเขา รู้ว่าตัวเองทำคนหายไปทั้งคู่เป็นกังวลมากกลัวจะถูกทรรศนตำหนิชีวิตก็จะไม่รอดพวกเขาเตรียมตัวที่จะอธิบายแต่ทรรศนยกมือขึ้นขัดจังหวะ“อย่าส่งเสียง” ชายคนนั้นจ้องไปในแม่น้ำไม่สามารถมองเห็นอะไรได้ภายใต้คลื่นเป็นชั้นนั้นทั้งสองไม่รู้ความหมายของเขาแต่ก็ให้ความร่วมมือไม่พูดพล่ามอะไรออกไป ห่างออกไปครึ่งไมล์เธอเห็นเพียงทรรศนยกปืนในมือขึ้นสุ่มยิงไปในทิศทางที่น้ำไหลไป กระสุนพุ่งเข้าสู่น้ำทำให้น้ำกระเซ็นขึ้นเล็กน้อยจากนั้นก็หายลับไป ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น ชายคนนั้นเลิกคิ้วและยังยิงไปที่ใต้น้ำต่อไปอีกสองนัดในขณะเดียวกันนั้นก็ใช้ภาษาYบอกกับคนทั้งสอง“เฝ้าปากแม่น้ำทั้งบนและล่างเอาไว้คนซ่อนตัวอยู่ในน้ำเร็วเข้า!” “ครับ！” ข่าวที่นัชชาหนีไปนั้นแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วพวกผู้ชายทั้งหมดที่อยู่ใกล้บ้านไม้ยืนเฝ้าอยู่บนฝั่งริมน้ำมีคนท้องถิ่นที่ว่ายน้ำแข็งเตรียมพร้อมที่จะว่ายน้ำไปหาคนแต่ทรรศนกลับหยุดเขาไว้“ไม่ต้องไปหยิบปืนบังคับให้คนโผล่ออกมา” ริมฝั่งแม่น้ำเงียบฉี่แต่เดิมบรรยากาศที่เงียบสงัดริมฝั่งน้ำก็กลายเป็นคึกคักขึ้นมาทุกคนไม่กล้าละสายตาเฝ้ารออยู่ที่ริมฝั่ง คนธรรมดาทั่วไปสามารถกลั้นหายใจใต้น้ำได้ไม่ถึงห้านาทีตอนนี้เธออยู่ใต้น้ำมาสามนาทีครึ่งแล้วไม่สามารถทนได้อีกต่อไป ทางตอนบนและตอนล่างของแม่น้ำถูกดักเอาไว้ทรรศนไม่ได้ห่วงเลยว่าเธอจะดำน้ำหนีไปได้แม่น้ำสายนี้กว้างและลึกมากด้านล่างของแม่น้ำไม่ซับซ้อนเธอไม่มีทางอื่นที่จะไป ทรรศนคว้าปืนและเล็งไปที่น้ำเห็นได้ชัดว่าเพียงไม่กี่นาทีแต่คนกลับรู้สึกว่ายาวนานมากทุกวินาทีคือความเป็นความตาย ภายใต้ความมืดมิดสายน้ำมีความผันผวนเป็นอย่างมากทรรศนไม่ลังเลที่จะปรับตำแหน่งไกปืนน่าเสียดายที่น้ำไม่มีสีเลือด ห้านาทีแล้วผ่านไปห้านาทีแล้ว ทรรศนหรี่ตาค้นหาอย่างระมัดระวังไม่ปล่อยเว้นไปแม้สักมุมเดียวทุกคนกลั้นลมหายใจไม่กล้าให้เกิดความผิดพลาด ที่ใต้น้ำนัชชาใกล้จะตายแล้วในเวลาที่หายใจไม่ออกนั้นเธอยังต้องใช้พละกำลังในการพยุงไม่ให้ร่างกายโผล่พ้นผิวน้ำแต่เมื่อผ่านไปเป็นเวลานานเธอก็ไม่สามารถต้านทานอีกต่อไปได้ ทรมานมากแต่ถ้าโผล่ขึ้นไปก็จะถูกจับกลับไป…. เธอเดินไปถามผิวแม่น้ำปลายทางทั้งสองด้านถูกดักเอาไว้เธอไม่มีทางหนีไปได้เลย นี่เป็นโชคชะตาของเธอใช่หรือไม่ หูของเธอมีแต่ความเงียบสงัดได้ยินแต่เสียงหัวใจของตัวเองเต้นเท่านั้นเมื่อขาดออกซิเจนการเต้นของหัวใจก็อ่อนแอลงเช่นกัน เธอจำเป็นต้องโผล่ขึ้นไปไม่อยากนั้นจะต้องฝากชีวิตไว้ที่ก้นแม่น้ำนี้จริงๆคนข้างบนก็ไม่เหลือความอดทนอีกต่อไปแล้วอนุญาตให้คนลงไปในน้ำเพื่อค้นหา ลมหายใจค่อยๆหมดลงนัชชาหลับตาผ่อนคลายร่างกายของเธอแรงมหาศาลของแม่น้ำผลักให้ร่างของเธอลอยไปตามลำน้ำในทันที…. สายตาของทรรศนมองไปที่ผิวน้ำเขาสังเกตเห็นสีขาวที่ลอยอยู่เหนือน้ำได้อย่างรวดเร็วเขาใช้เวลาสองวินาทีในการตัดสินใจว่าสิ่งนั้นต้องเป็นคน！ ทั้งห้านิ้วปรับมุมของกระบอกปืนปากกระบอกปืนเล็งไปที่เงาร่างนั้นและออกแรงใช้นิ้วกดลงไป---