ตอนที่7 10ล้านต่อ1คืน

ต๭นที่7 10ล้านต่อ1คืน “ฮะ?” เซี่ยวลั่วหยาวขมวดคิ้วและแสดงสีหน้าตกใจ เรื่องราวเป็นแบบนี้นี่เอง? “คือ..คือฉันขอร้องไห้คุณนอนกับฉันเหรอ?” เธอสร้างเรื่องใหญ่ไว้ มันจะดูแย่มากไหม ใช่ไหม ใช่หรือเปล่า? คำตอบคือ เป็นไปได้สูงมาก! เซี่ยวลั่วหยาวเมา เซี่ยวลั่วหยาวเมามาก ไม่มีอะไรที่ไม่กล้าทำ โอ้ยๆๆๆๆๆๆ เฉียวอีฟานยิ้มอย่างเย้ยหยัน “คืนนั้นจู่ๆเธอก็เข้ามาคว้าเสื้อฉันไว้ และเธอก็ยิ้มให้ฉัน ยิ้มกว้างเชียวล่ะ หลังจากนั้นก็พูดกับฉันสามพยางค์” “ไหน สามพยางค์อะไร?” “นอนกับฉัน!” “อุ้บ” เซี่ยวลั่วหยาวกลัวกับคำพูดของเขา เอามือไปปิดปากปิดหน้าเขาไว้ “แล้วแล้วทำไมคุณไม่ปฏิเสธฉัน คุณไม่สะบัดฉันออกไป คืนนั้นฉันเมา แล้วคุณล่ะเมาไหม?” เฉียวอีฟานสบตาเธอ “ฉันปฏิเสธไปแล้ว สะบัดเธอแล้ว แต่เธอเกาะเป็นกาวเลย สะบัดยังไงก็ไม่ออก เธอเหมือนนักพูดซ้ำๆ พูดสามคำซ้ำๆไม่หยุดเลย นอนกับฉัน นอนกับฉัน นอนกับฉัน เธอทำให้ฉันแทบคลั่ง!” เซี่ยวลั่วหยาวตาโต และตกตะลึง จริงๆแล้วเธอ..หน้าหนาอะไรขนาดนี้? เธอยังนึกภาพว่าตัวเองเขินอายเมื่อพบเจอกับเฉียวอีฟาน ทำไมเป็นคนแบบนี้ ละอายใจ.... เหมือนรองเท้าวางอยู่บนหน้าของเซี่ยวลั่วหยาว ใบหน้าของเธอสำนึกผิด เฉียวอีฟานไอขึ้นมาครั้งนึง “พูดแบบนี้แล้ว เธอเข้าใจหรือยัง?” “อืม เข้าใจแล้ว” “เข้าใจว่าอย่างไร ไหนพูดให้ฟังสิ” เซี่ยวลั่วหยาวกัดริมฝีปากและพูด “คืนนั้นฉันคว้าคุณเอาไว้และไม่ปล่อย และให้คุณไปนอนกับฉัน....” “อืม” “คืนนั้นฉันใช้ประโยชน์จากคุณ..วันถัดมาฉันก็หนีไป...” “อืม” “ฉันผิดไปแล้ว ฉันทำผิดศีลธรรม ฉันไม่ควร ไม่ควรไม่ให้เงินคุณแล้วหนีออกมา..” “อะไรนะ!!!” เฉียวอีฟานแสดงใบหน้าเย็นชา กัดฟันและมองเซี่ยวลั่วหยาวอย่างจะกินเธอให้ได้ เซี่ยวลั่วหยาวกลัวและถอยหลังไปสองสามก้าวพิงกำแพงและพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว “ประธานเฉียว อย่าเพิ่งโกรธ หายโกรธเถอะ ถึงแม้ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ขาดเงิน แต่ทุกคนจะมีสิ่งที่เสพติดกันบ้าง ฉันเข้าใจมากๆ คุณขายบริการเพราะคุณต้องมีเหตุผลแน่ๆ คืนนั้นราคาเท่าไหร่ ฉันจะให้คุณ ฉันจะไม่เป็นหนี้กับการทำงานของคุณ！” ถึงแม้ว่าใบหน้าของเขาจะดุร้ายแต่ก็ยังรูปงาม แต่กลับเปลี่ยนสีเล็กน้อย เซี่ยวลั่วหยาวขมวดคิ้วยุ่ง มองดูใบหน้าของเจ้านายจากสีขาวเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงิน และมือกำหมัดแน่น ดวงตากำลังลุกเป็นไฟ ดุอะไรขนาดนี้! “เซี่ยวลั่วหยาว เธอคิดว่าคุณชายจะเป็นผู้ชายขายบริการเหรอ?” “แล้วคุณไม่ใช่เหรอ?” “โอเคๆ ถ้าคุณอยากจ่ายเงินในคืนนั้นให้ฉันละก็?” เฉียวอีฟานจะเป็นลมด้วยความโกรธ และไม่ได้อธิบายปัญหาขายบริการให้เข้าใจ เขากัดฟันและมองใบหน้าของเซี่ยวลั่วหยาว ดวงตาของเขาดูเป็นอันตราย เซี่ยวลั่วหยาวเกาหัวและดึงกระเป๋าเงินลายการ์ตูนของเธอออกมาจากกระเป๋าของเธอ หยิบเงินออกมา วางไว้สี่ใบ และมองไปที่เฉียวอีฟานอย่างเย็นชาและมองลงมาที่คอของเขาและรีบหยิบเงินออกมาอีกสองใบส่งให้เขา “ตอนนี้ฉันมีเงินเท่านี้ ให้คุณหมดเลย น่าจะราคาประมาณนี้ ฉันไม่รู้ราคาตลาดปัจจุบัน แต่ถ้าราคาต่างกันไม่มากก็หยวนๆให้ฉันเถอะ นี่คือเงินสำหรับปิดภาคเทอมฤดูร้อนของฉัน” เฉียวอีฟานเลิกคิ้วมองดูเงินหกใบที่วางอยู่บนโต๊ะด้วยความไม่เชื่อสายตาตัวเอง เขาหรี่ตามองและถาม “ฉันคือเฉียวอีฟาน มีค่าแค่เงินเท่านี้เหรอ?!” เซี่ยวลั่วหยาวหลบสายตา พยายามจะต่อต้านอารมณ์ของเขาและพูดอย่างเศร้าใจ “600หยวน มันก็ไม่น้อยนะ คนอื่นทำงานหนักกว่าคุณถึงจะได้มา!” “เซี่ยว ลั่ว หยาว....” ใบหน้าของเขาเย็นชา และเขากัดฟัน “น่าๆ รู้แล้ว รู้แล้ว ฉันให้เงินทั้งหมดที่ฉันมีเลย โอเคไหม” เซี่ยวลั่วหยาวชื่นชมดวงตาของเขาอยู่ในใจ เขารู้ว่าเธอซ่อนเงินเอาไว้อีก350บาท เธอเย้าแหย่เขาและหยิบใบห้าสิบกับใบยี่สิบออกมาจากกระเป๋าของเธอ “นั่นคือเงินทั้งหมด ตอนนี้ฉันจะกินแกะเสียบไม้แล้ว พอใจหรือยัง?” 670 หยวน.... เฉียวอีฟานหลับตาลงและสูดลมหายใจเข้าหลังจากนั้นก็ค่อยๆหัวเราะ เขาโกรธมากเขาหัวเราะสองสามครั้งและเสียงนั้นเย็นมากเมื่อเซี่ยวลั่วหยาวได้ยิน ทันใดนั้น! โดยไม่มีสัญญาณเตือน! เฉียวอีฟานพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว ด้วยความยาวของแขนเขาดึงเสื้อด้านหน้าของเซี่ยวลั่วหยาวเข้าหาตัวและดึงเธอพิงเข้ากับโต๊ะ “โอ๊ย!” เซี่ยวลั่วหยาวร้องอย่างตกใจ และในวินาทีถัดมาเธอก็นอนราบลงไปบนโต๊ะและมองเห็นเนินอกของเธอและคอเสื้อของเธอก็ฉีกขาด ช่างเย้ายวน เฉียวอีฟานโน้มตัวเข้าหาเธอและเอาหน้าเข้าใกล้หน้าเธอและพูดกับเธอทีละคำ “ฟังฉันให้ดีสาวน้อย! ฉันเฉียวอีฟานไม่ใช่ว่าใครจะนอนกับฉันก็ได้ ผู้หญิงที่ต้องการนอนกับฉัน เรียงคิวเป็นแถวยาว จนถึงไซบีเรียนู่น ถ้าเธอคิดจะยุ่งกับฉัน ฉันบอกไว้เลยว่าให้หยุดซะ ถ้ายั่วโมโหฉัน ฉันจะไม่บอกตอนจบและไม่มีใครออกกลางคัน สิบล้าน ได้ยินชัดไหม สิบล้าน นี่คือราคาสำหรับหนึ่งคืน!” เฉียวอีฟานมองดูใบหน้าที่หวาดกลัวของเซี่ยวลั่วหยาวอย่างใกล้ชิดและดวงตาที่เปล่งประกายคู่นั้นก็ดูเหมือนน้ำทะเลใส ๆ ของทะเลสาบ นอกจากนี้เขายังเห็นริมฝีปากกลมเล็ก ๆ ของเธอมีขนปุยสีแดงและงดงาม เขาเกือบจะเข้าใกล้เธอและจูบเธอไปแล้ว อีกนิดเดียว! หยุดไว้ แต่ใจกลับเต้นไม่หยุด ในช่วงเวลาแห่งการข่มขู่และล่อลวง เขาจะต้องไม่เปิดเผยความคิด! “สิบล้าน ได้ยินหรือยัง!” “อื้ออื้อ ได้ยินแล้ว....” เซี่ยวลั่วหยาวอึดอัดใจ ท่าทางนี้เธอรู้สึกเหนื่อยมาก แล้วทำไมเธอต้องนอนราบบนโต๊ะ “เท่า เท่าไหร่?” ในภายหลังเธอกระพริบตา ทันใดนั้นเธอก็ได้สติเลขตัวเลขพุ่งเข้ามาหาเธอ สิบล้านเหรอ? โอโหคุณแม่! “ลูกพี่ สมองกระทบกระเทือนเหรอ? คุณพูดถึงสิบล้านจริงๆเหรอ?” เฉียวอีฟานรู้สึกสนุกกับการกระทำเล็กน้อยๆของเธอ เขายิ้มมุมปากและหัวเราะอย่างน่ากลัว “ทำไม? คิดว่าราคาฉันต่ำไปเหรอ?” “ไม่ต่ำ ไม่ต่ำ ไม่ต่ำเลย!” เซี่ยวลั่วหยาวหวาดกลัวจนเขาหัวเราะ นอนเอนกายบนโต๊ะแล้วปากสั่น “สิบล้าน เป็นเงินวอน?” คิดแล้ว เงินวอนเธอก็ไม่มีพอในชีวิตนี้ “ฮ่าๆ” เฉียวอีฟานหัวเราะกับความคิดของเด็กสาวคนนี้ เงินวอน? เธอคิดได้อย่างไร? เฉียวอีฟานพูดอย่างกัดฟัน “เดิมทีฉันต้องการเป็นดอลลาร์ แต่เห็นเธอแบบนี้แล้ว แค่เงินหยวนก็พอแล้ว” เงินหยวน...สิบล้าน..... “เฮ้ เฮ้ !” จู่ๆเซี่ยวลั่วหยาวก็เริ่มจะต่อสู้กลับ สถานการณ์ค่อนข้างแรงขึ้น เฉียวอีฟานตื่นตระหนกและปล่อยเธอไป เซี่ยวลั่วหยาวก็ปีนลงไปใต้โต๊ะ แต่ไม่สนใจว่าขวดน้ำวางอยู่ใต้โต๊ะตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอกลับหยิบขึ้นมาดื่มอย่างไม่สนใจ เฉียวอีฟานมองการกระทำที่แปลกประหลาดของหญิงสาว ต่อหน้าคุณชายเฉียว ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าทำเช่นนี้ เธอคือคนแรก....