ตอนที่ 11 ชายสามคนตะลึงงัน

ต๭นที่ 11 ชายสามคนตะลึงงัน เล๋ยเซียวเค่อรู้สึกตกใจกับคำพูดนี้จนสั่นไปหมดทั้งร่างกาย หลังจากได้สติเขาก็รีบยกมือขึ้นมาปิดหน้าไว้ พรวด หลิวโอเฉินสำลักพ่นเหล้าในปาก ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความอาย “โอ้ย พวกคิดอะไรกัน...เหล้าแก้วนี้เป็นของแท้จริง ๆนะ...” “ที่ฉันพูดว่าเปลี่ยนรสนิยมไม่ได้สกปรกแบบที่พวกแคิกดกัน จริง ๆเลย...” จินซวุนและเล๋ยเซียวเค่อเอามือตบไปที่หน้าอกอย่างโล่งใจทันที “ไม่ใช่ก็ดีแล้ว ไม่ใช่ก็ดีแล้ว...” จินซวุนส่ายศีรษะ “พวกเราพี่น้องเป็นสุดยอดในเรื่องผู้หญิงมาหลายปีแล้ว ไม่เคยคิดจะมีอะไรกับผู้ชายเลย ถ้าเป็นแบบนั้นคงน่ากลัวมาก” เล๋ยเซียวเค่อลูบคางแล้วพูดว่า “ที่สำคัญฝ่ายตรงข้ามเป็นอีฟานผู้ชายชั่วร้ายแบบนั้น ไม่รู้เลยว่าทำกับเขาแล้ว เขาเป็นฝ่ายรุก หรือฉันเป็นฝ่ายรุก” หลิวโอเฉินชักสีหน้า เอามือตบโต๊ะ “เฮ้ ๆ ๆ ๆ! พวกนายสองคน! ไม่คิดเรื่องน่าขยะแขยงแบบนี้ได้ไหม?” หลิวโอเฉินเกลียดชายรักชายที่สุด ตอนที่อยู่ต่างประเทศเวลาเห็นผู้ชายเดินด้วยกันอย่างสนิทสนม เขาก็ถ่มน้ำลายออกมาทันที จินซวุนและเล๋ยเซียวเค่อยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย หยอกล้อหลิวโอเฉิน แล้วมองไปที่หลิวโอเฉินด้วยความสนใจ และซักถาม: “รีบๆพูดเร็ว คุณชายอีฟานของเราทำไมถึงได้เปลี่ยนรสนิยมได้?” “เขา...ไม่กี่วันมานี้เขาไปสนใจเด็กที่จบมัธยมมาคนหนึ่ง...” “พรวด” ครั้งนี้ เหล้าที่อยู่ในปากของจินซวุนและเล๋ยเซียวเค่อ พุ่งออกมาจนหมด “เด็กจบมัธยม?!!” เสียงสูงขึ้นโดยไม่รู้ตัว ดวงตาเบิกกว้าง “เข้าใจผิดหรือเปล่า?” เด็กจบมัธยม? นี่ ประหลาดเกินไปแล้ว?” หลิวโอเฉินกระตุกคิ้ว “ไม่รู้อ่า ไม่รู้ว่าทำไมอีฟานอยู่ ๆ ถึงได้ไปสนใจเด็กผู้หญิงคนนั้น แต่ว่าพูดจริง ๆ แล้ว เด็กผู้หญิงคนนั้นก็สวยน่ารัก ใครเห็นก็ชอบ” จินซวุนและเล๋ยเซียวเค่อหรี่ตาลง แล้วจ้องไปที่หลิวโอเฉิน พร้อมกับเตือนเขา: “เห้ย โอเฉิน ไม่ได้ทำให้นายตกใจนะ แต่เพราะหวังดีกับนาย นายอย่าไปแย่งผู้หญิงกับอีฟาน ก็รู้จักผู้ชายคนนั้นดี แย่งผู้หญิงกับอีฟานเท่ากับตายไม่มีที่ฝัง จำได้ไหม? ตอนเรียนมัธยมอีฟานมีชื่อเรียก เรียกว่าอะไรนะ?” เล๋ยเซียวเค่อพยักหน้า เสริมว่า “ฉันจำได้ ต่างเรียกอีฟานว่า ปลาฉลาม” จินซวุนพยักหน้าต่อ “ใช่ ๆ ๆ ๆ แถมยังเป็นปลาฉลามที่หน้าตาดีมากอีก” หลิวโอเฉินยิ้มกว้างจนเห็นฟังสองครั้ง “พวกนายนี่เลอะเทอะจริง ๆ คิดเยอะยิ่งกว่าผู้หญิงอีก พูดมากจริง ๆ” ฉันกินอิ่มเกินไปหรอ? แย่งผู้หญิงกับอีฟาน? ฉันยังอยากมีชีวิตอยู่นะ! ฉันหมายความว่า ผู้หญิงที่อีฟานสนใจดูน่าดึงดูด ดูสวยหวาน แค่นั้นเอง ไม่มีอะไรเลยจริง ๆ พวกนายเข้าใจไหม?” จินซวุนและเล๋ยเซียวเค่อลืมตากว้างขึ้นพร้อมกัน พร้อมส่ายหัวอย่างไม่เข้าใจ “ไม่เข้าใจ!” ตีบรรพบุรุษให้ตายก็ไม่เข้าใจ คุณชายที่คุ้นเคยกับการเล่นเกมกับผู้หญิงที่มีเสน่ห์น่าหลงใหล ทำไมถึงเปลี่ยนความชอบมากินแอปเปิลเขียวได้ หลายคนกำลังซุบซิบกัน ตั้งแต่ทางเช้า เดินเข้ามาก็เป็นที่สะดุดตาอย่างมาก เฉียวอีฟานพร้อมกับคางจ๋ายเดินเข้ามาอย่างสง่างาม ผู้ชายสามคนนี้มองไป และถอนหายใจอย่างตกใจ: แสงไฟทั้งหมดดับลงไป เงาดำก็หายไป มีเพียงแต่ดาวดวงที่สว่างที่สุด นั่นคือเฉียวอีฟาน! เขาเป็นเหมือนราวกับไข่มุกแห่งท้องทะเล ที่ดูดซับแสงสว่างทั้งหมด ใบหน้าของชายคนนี้...สวยงามเกินไปแล้ว! เล๋ยเซียวเค่ออดไม่ได้ที่จะกระซิบขึ้นมา “เพิ่งจะพูดไปถ้าเขาเข้าวงการบันเทิง ต้องได้เป็นเจ้าชายแห่งวงการบันเทิงแน่” จินซวุนก็พูดขึ้นเบา ๆ ว่า “ เขาเข้าวงการบันเทิง? พ่อหัวแข็งคนนั้นของเขาคงได้ระเบิดวงการบันเทิงแน่?” ใบหน้าที่หล่อเหลาของอีฟานมันจะแฝงด้วยความเย็นชาราวกับอุณหภูมิติดลบยี่สิบองศา แม้เขาจะยิ้มเล็กน้อย ก็ยังทำให้คนไม่สามารถเพิกเฉยต่อเขาได้ ราวกับปลาฉลาม เวลาที่เขาไม่โกรธ ก็ต้องป้องกันเอาไว้ เมื่อเขาเปิดปากขึ้นมาก็ทำให้คุณกระอักเลือกออกมาได้ เฉียวอีฟานวันนี้สวมเสื้อกล้ามคอวีรัดรูป รัดคลุมร่างกายเขาไว้ เผยให้เห็นแนวกล้ามที่สวยงามของเขาออกมา ด้านนอกมีเสื้อแจ็คเก็ตสีครีมตัวสั้นคลุมอยู่อย่างหลวม ๆ ทำให้ขาทั้งสองข้างของเขายิ่งดูตรงและเรียวยาว การเดินก็ดูเป็นธรรมชาติ และสงบนิ่ง โดยรวมแล้วให้ความรู้สึกว่าเขาชนะอย่างแน่นอน เพื่อนหลายคนต่างรู้ดีว่า คางจ๋ายเป็นหัวหน้าผู้คุ้มกันของอีฟาน และ เป็นผู้คุ้มกันอันดับหนึ่ง เขาเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เล็ก และเป็นคนที่พ่อของอีฟานนำออกมา พ่อของอีฟานเป็นราวกับวีรบุรุษในยุคนั้น เต็มไปด้วยเรื่องเล่าน่าเหลือเชื่อมากมายเกี่ยวกับตัวเขา เป็นวีรบุรุษที่มาจากใต้ดิน “ ไฮ~~“ จินซวุนยกมือทักทายเฉียวอีฟานก่อนคนอื่น เล๋ยเซียวเค่อก็พูดขึ้น “มาแล้ว อีฟาน” “อืม มีธุระนิดหน่อย มาสายเลย” เฉียวอีกฟานและจินซวุนตบมือกันเสร็จก็มานั่งที่โซฟากันอย่างสบายใจ พร้อมกับรับเหล้าที่หลิวโอเฉินรินให้ แล้วดื่มจนหมดในอึกเดียว เล๋ยเซียวเค่อยิ้มเหมือนไม่ยิ้ม “อีฟาน กลับประเทศมาได้สักพักแล้ว รู้สึกว่าใช้ชีวิตในประเทศเหงาเหรอ?” เฉียวอีฟานกระพริบขนตา แล้วลืมตาขึ้น มองไปที่เล๋ยเซียวเค่อครั้งหนึ่ง ทำให้เล๋ยเซียวเค่อนึกถึงบทกลอนหนึ่งขึ้นมาในหัวทันที ดอกโบตั๋นแม้นตาย กลายเป็นวิญญาณ ก็หายบริสุทธิ์ อีฟานผู้ชายคนนี้...ดูหล่อเกินไปแล้ว “ทำไม...หลิวโอเฉินพูดอะไร?” เฉียวอีฟานยิ้มเบาๆครั้งหนึ่ง แต่ละคนต่างพากันตัวสั่น บ้าจริง อีฟานผู้ชายคนนี้ตรรกะการคิดของเขาแข็งแกร่งจริง ๆ หลิวโอเฉินไอออกมาอย่างไม่เป็นธรรมชาติ “แค่ก ๆ ฉันพูดอะไรออกมาที่ไหน ฉันไม่ได้พูดอะไรเลย” จินซวุนหัวเราะฮ่า ๆ “ไม่ใช่แล้ว พวกเราแค่เป็นห่วงนาย” “เป็นห่วงอย่างไร?” จินซวุนทำเป็นตลกตาม แล้วพูดขึ้นว่า “ปัญหาความรัก” “ทุกคนไม่มีความรัก จะมาพูดถึงปัญหาความรักได้ไง?” “อ่า?” ชายอีกสามคนต่างตกใจจนนิ่งไป ไม่มีความรัก? หรือว่าเขากำลังบอกว่า เขาไม่ได้มีความรู้สึกอะไรกับผู้หญิงคนไหนเลยหรอ? เขาไม่ได้มีความรักหรอ? “นี่ นี่ไม่ใช่...หลังจากนายกลับประเทศมา...ได้ยินว่านาย...” เล๋ยเซียวเค่อเริ่มกระอึกกระอัก เฉียวอีฟานยิ้มอย่างสง่างามขึ้นมาครู่หนึ่ง ดูงดงามราวกับเทพบุตร แต่กลับทำให้คนรู้สึกหนาวไปจนถึงกระดูกข้างใน “เพียงแต่ว่าไม่นานมานี้รู้สึกสนใจเรื่องหนึ่งขึ้นมาเล็กน้อยเท่านั้น เพียงแค่นี้เอง...” “สนใจเรื่องอะไร?” ริมฝี ปากของเฉียวอีฟานสั่นขึ้นมา “เอ่อ แค่สนใจในสิ่ง “แรก” อย่างเช่น... สาวน้อย... จูบแรก... คืนแรก...” ดวงตาของจินซวุนและเล๋ยเซียวเค่อเบิกกว้าง จูบแรกของสาวน้อยและคืนแรก... จินซวุนทนไม่ได้ ถามขึ้นด้วยความสงสัย “ถ้าอย่างนั้น อีฟาน คืนแรกของสาวน้อย นายได้กินหรือไม่ได้กิน? นายไม่อยากบอกฉัน นายทำเป็นออกนอกเรื่องเหมือนเมื่อก่อน” “คิกๆ...อ่อนจริง ๆ!” เฉียวอีฟานหรี่ตาแคบและยาวมองไปที่ตาของคนไม่กี่คน จิบเหล้า ท่าทางที่สง่างามนั้น ดูงดงามมากเหลือเกิน “ได้กินหรือไม่ได้กิน ไว้ครั้งหน้านะ ที่สำคัญคือ มีความสุขกับกระบวนการ เข้าใจไหม?” หลิวโอเฉิน จินซวุน เล๋ยเซียวเค่อทั้งสามคน นิ่งไปสองคน นอกจากหลิวโอเฉินที่เตรียมใจมาตั้งแต่แรก เขาก็ยอมรับนิสัยความคิดแปลกๆของเฉียวอีฟานได้แล้ว จินซวุนตะโกนขึ้นมา “มีอะไรกันแล้ว!” กระบวนการมีอะไรให้หาความสุขได้! ผู้ชายกับผู้หญิง ทำไปทำมา ทำได้แค่เรื่องอย่างว่า โครงสร้างของผู้หญิงไม่ได้เหมือนกันหมดหรอ?” “ถ้าอย่างนั้นผู้หญิงทุกคนสำหรับนายก็เหมือนกันหมดหรอ?” เฉียวอีฟานตอกกลับหนึ่งประโยค จินซวุนตะลึงไป “แน่ แน่นอนไม่เหมือนกันอยู่แล้ว...แต่ก็ไม่ต่างกันมาก” “ถึงได้บอกว่า นายอ่อนจริงๆ นายเป็นสัตว์เซลล์เดียวหรอ? นอกจากความรู้สึกที่ด้านล่างตรงนั้นแล้ว ความรู้สึกอย่างอื่นไปไหนหมดแล้ว?” เฉียวอีฟานยังคงพูดต่อไป ภายใต้ของสายตาของผู้ชายสองสามคนนี้ ที่มองด้วยความยกย่องเล็กน้อยอย่างตั้งใจ “ดังนั้น ผู้หญิงที่สนใจ ก็ต้องค่อยๆ เล่นด้วย สามารถสัมผัสมอง และสามารถหยอกล้อเธอได้ วันไหนที่หิวก็สามารถกินได้เลย... ช่างเป็นของเล่นชิ้นน้อยที่สนุกได้ ฮ่าๆ ๆ ...” เสียงหัวเราะสุดท้ายของเขาทำให้ผู้ชายสองสามคนนั้นถึงกับขนลุกขึ้นมา ทำอย่างไรถึงทำให้คนรู้สึกหวาดกลัวได้? เล๋ยเซียวเค่อแสร้งถามขึ้นมา “ถ้าอย่างนั้นผู้หญิงคนนั้นอยู่ตำแหน่งไหน นายวางผู้คนนั้นไว้ตรงไหน? เมียน้อย? ของว่างชั่วคราว? หรือว่าเป็นอย่างอื่น?” คำถามนี้ทำให้แม้กระทั่งหลิวโอเฉินรู้สึกสนใจขึ้นมา เขามองเฉียวอีฟานอย่างตั้งใจ เฉียวอีฟานใช้นิ้วของเขาถูวนรอบปากแก้ว แล้วยิ้มขึ้นเบาๆ เปิดปากขึ้นพูด: “ของ เล่น เล็กๆ” ปัง ผู้ชายสามคนตะลึงงัน