ตอนที่ 15 คุณชายจินดีกับเธอแค่ไหน

ต๭นที่ 15 คุณชายจินดีกับเธอแค่ไหน “พระเจ้า หนักจริงๆ...” แขกพวกนี้เป็นฮิปโปหรืออย่างไร ถึงได้ดื่มเหล้าเยอะขนาดนี้ ดูแล้วอีกหน่อยฉันต้องออกกำลังกายเสริมความแข็งแรงของแขน...” ขณะที่เซี่ยวลั่วหยาวกำลังเดินอยู่ที่ทางเดิน แล้วหยุดมองเลขหน้าประตูห้อง ก็มีคนปรากฏตัวขึ้น ชนเข้ากับเซี่ยวลั่วหยาว “อ๋า ๆ ๆ ๆ...” เซี่ยวลั่วหยาวกรีดร้อง ตามด้วยเสียง ปิง ๆ ปัง ๆ... กองขวดเหล้ากระจัดกระจายเต็มพื้น ขวดเหล้าได้แตกออกไปแล้วครึ่งหนึ่ง แม้แต่ถาดในมือของเซี่ยวลั่วหยาวก็กระเด็นออกไป เซี่ยวลั่วหยาวตกใจนิ่งไปชั่วครู่ หลังจากนั้นก็เหยียบเท้า “นายเป็นคนอย่างไรกัน! เดินไม่มองทางใช่ไหม? ฉันถือของอยู่ หรือนายก็ถืออยู่เหมือนกัน? นายจะชนฉันให้ตายเลยหรอ! ก็ไม่ได้มีธุระอะไร ลืมตาดูทางจะเป็นอย่างไร! ตอนนี้จะทำอย่างไรดี ทำอย่างไรดี! ! เหล้าพวกนี้แพงจะตาย แพงจะตาย! นายชดใช้! นายชดใช้! นายชดใช้ทั้งหมด! ! !” เสียงแหลมสูงจะทำให้ผู้ชายสับสนไปหมดว่าอยู่ที่ไหน พนักงานหลายคนเดินเข้ามาดู เอามือชี้ไปชี้มา หมายถึง หญิงสาวหมายเลข 514 โชคร้ายแล้ว เหล้าเหล่านี้รวมๆกันแล้ว ราคามากกว่าหมื่นขึ้นไป เซี่ยวลั่วหยาวก็ได้ยินเช่นเดียวกัน ก็ยิ่งรู้สึกเสียใจ น้ำตาไหลซึมออกมา แต่พยายามกลั้นเอาไว้ไม่ให้หยดออกมา “ซวุน เป็นอะไร? ทำไมถึงหยุดอยู่ตรงนี้? ข้างในกำลังรอนายอยู่นะ! สาวน้อยที่นายเลือกไว้เตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว...” ตอนนี้ บอสใหญ่แห่งคลับ one more night มาแล้ว ตบไปที่บ่าของจินซวุน แล้วมองตามแนวสายตาของจินซวุน มองไปเห็นเซี่ยวลั่วหยาวและกองขวดเหล้าที่แตกอยู่ พนักงงานคนอื่นเห็นพี่ห้า มาแล้ว ก็พากันหวาดกลัวราวกับหนู ทั้งหมดกระเจิงกันออกไป พี่ห้าขมวดคิ้วอย่างสงสัย ตะโกนด่าเซี่ยวลั่วหยาวอย่างรุนแรง “เกิดอะไรขึ้นกับเธอ? ทำไมถึงได้มาตะโกนด่าแขกสำคัญได้? ก่อนมาทำงานไม่ได้ศึกษากฎของที่นี่หรอ? อยากตายใช่ไหม! ไอ้บ้า! ทำลายบัตรพนักงาน ฉันจะเอาให้เธอตายทั้งบ้านเลย! ยังไม่รีบขอโทษคุณชายจินอีก! รีบเร็ว! มองอยู่เฉยๆช่วยอะไรได้! ร้องไห้แล้วได้เงินไหม! เซี่ยวลั่วหยาวถูกพี่ห้าที่ดุร้ายราวกับจระเข้ด่าจนนิ่งไป ร่างกายสั่นเล็กน้อย น้ำตาก็ไหลลงมา ริมฝีปากเล็กๆสั่น สะอึกสะอื้น “เห็นอยู่ชัดๆว่าเขาไม่ดูทาง มาชนฉัน!” “เธอยังกล้าเถียงอีก!” พี่ห้าคำรามออกมา พร้อมกับยกมือขึ้นเตรียมจะตบหน้าเซี่ยวลั่วหยาว “พี่ห้า! ช้าก่อน!” กึก จินซวุนจับที่ข้อมือของพี่ห้า พร้อมกับรีบมองไปที่เซี่ยวลั่วหยาวที่กำลังร้องไห้ ไหล่สั่น หลังจากนั้นมองไปที่พี่ห้าอย่างยิ้มแย้ม พูดว่า: “พี่ห้า ครั้งนี้ฉันผิดเอง ฉันรีบเดินไปหน่อย ชนเข้ากับสาวน้อยคนนี้จนกระเด็นไปหลายเมตร เหล้าพวกนี้ มาคิดที่ฉัน อย่าทำให้เธอลำบากเลย มองแล้วก็น่าจะเป็นแค่เด็กมัธยมต้น น่าสงสาร” พี่ห้าตกใจเล็กน้อย ทันใดนั้นก็แสดงออกเหมือนเข้าใจอะไรได้ แล้วมองไปที่เซี่ยวลั่วหยาว แล้วใบหน้าก็เปลี่ยนไปมีรอยยิ้มแทน “อ๋อ ๆ ซวุน นาย...ไม่ใช่ว่านาย...ฮ่า ๆ ได้ ได้ ได้ พี่ชายจัดการให้!” พี่ห้ากลับไปตะโกนเสียงดังใส่เซี่ยวลั่วหยาว “เธอเห็นไหม! คุณชายจินดีกับเธอแค่ไหน! เธอทำผิด! เขาก็ยอมรับผิดแทนเธอทั้งหมด! เดิมทีพนักงานแบบเธอ ไม่เพียงแต่ต้องชดใช้ค่าเหล้าสองเท่า ยังต้องถูกปรับอีกสองหมื่นด้วย แต่เห็นแก่คุณชายจิน จะยอมปล่อยเธอไปครั้งหนึ่ง! เธอต้องปรนนิบัติคุณชายจินให้ดีนะ! ได้ยินไหม?” “ฮือ ๆ ๆ ...” เซี่ยวลั่วหยาวไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่คร่ำครวญออกมา เสียงดุคำรามราวสิงโตของพี่ห้า เซี่ยวลั่วหยาวพบเป็นครั้งแรก พ่อของเธอเวลาที่หงุดหงิด ก็ยังไม่น่ากลัวเท่านี้ จินซวุนมองเซี่ยวลั่วหยาวอย่างอ่อนโยน ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ดีแล้ว ดีแล้ว ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เอาแบบนี้แล้วกัน พี่ห้า ไปจัดการธุระของพี่ก่อน ฉันจะปลอบเธอให้เอง” พี่ห้ายิ้มกว้างจนเห็นฟัน “ฮ่า ๆ ได้ ๆ ๆๆ! ฉันไม่ทำให้นายเสียเวลา! เป็นพี่ชายเข้าใจดี เรื่องอะไรก็ช้าได้ แต่เรื่องแบบนี้ จะช้าไม่ได้! ฮ่า ๆ ๆ ๆ...ถ้าอย่างนั้นฉันไปก่อนนะ” ก่อนจะไป พี่ห้าก็เข้าไปพูดกับเซี่ยวลั่วหยาวอย่างโหดร้าย “อย่าก่อเรื่องให้ฉันอีกล่ะ! ดูแลคุณชายจินให้ดีๆ!” เซี่ยวลั่วหยาวไม่ได้ร้องไห้แล้ว ทำแก้มป่องมองด้านหลังของพี่ห้า แล้วพูดกับตัวเอง “หึ! จะทำเป็นน่ากลัวขนาดนี้ทำไม!” จินซวุนหยิบเงินออกจากกระเป๋าให้กับคนทำความสะอาด “ไป ทำให้สะอาดเลยนะ” “ได้เลย!” คนทำความสะอาดได้รับเงินจำนวนมาก ก็ดีใจจนยิ้มไม่หุบ จินซวุนมองเซี่ยวลั่วหยาวอย่างสนใจ คิ้วเขากระตุกขึ้นมาเล็กน้อย สาวน้อยคนนี้ดูอ่อนเยาว์มาก! ผิวขาวราวกับน้ำนม นุ่มราวกับว่าจับไปแล้วจะแตก แตกละเอียดเหมือนลูกปืนที่ระเบิดออก...ราวกับลูกปืนที่แตกออกจริง ดวงตากลมโต ตาดำโต ตาใสแป๋วราวกับน้ำบริสุทธิ์ บริสุทธิ์มากๆ สีขาวดำแยกอย่างชัดเจน ปากนิด จมูกหน่อย ริมฝีปากอวบอิ่ม ทำให้คนนึกถึงใบหน้าของตุ๊กตาผ้าที่นำเข้ามา ผมยาวเลยบ่า ตรงเรียบ มองอย่างไร ทำให้คนชอบอย่างไร ตาเฒ่าผี! จินซวุนด่าตัวเองเงียบๆ ที่แท้พี่ห้าซ่อนสัตว์เลี้ยงแบบนี้เอาไว้ เขาไม่เอาออกมา เก็บเอาไว้ส่วนตัวแน่! จริงๆแล้ว พี่ห้าไม่รู้เลยว่าในร้านใหญ่ของเขา ยังมีคนแบบเซี่ยวลั่วหยาวอยู่ ริมฝีปากบางๆของจินซวุนสั้นกระเพื่อมเป็นชั้นๆ ดี! ของสิ่งเล็กๆ นี้ดีมาก! ทำให้คุณชายจิน..กระหายอย่างเต็มที่! ดูเหมือนว่าจะกระหายมากๆ... เซี่ยวลั่วหยาวใช้หลังมือนุ่มๆสีขาวของเธอถูไปที่แก้ม แล้วรีบออกไปจากจินซวุนอย่างรวดเร็ว หมุนตัวแล้วก็ออกไป จินซวุนตกตะลึง นิ่งเงียบจนยิ้มไม่ออก เดินตามไปไม่กี่ก้าว ก็จับข้อมือของเธอเอาไว้ได้ โอ้ ได้ลูบผิวแล้วรู้สึกดี ลื่นมาก แถมยังนุ่มอีก...ว้าวววว เขาอยากจะกลายเป็นสัตว์ร้ายออกมากินอาหารแล้ว! “เฮ้ย เดินไปแบบนี้เลยหรอ?” จินซวุนสะบัดผมตัวเองเล็กน้อย เป็นท่าประจำที่ใช้ในการดึงดูดผู้หญิงของเขา เซี่ยวลั่วหยาวเบะปาก หันกลับมามองจินซวุน หน้าตาบูดบึ้ง “นายทำอะไร? ยังมีเรื่องอะไรอีก?” ความไร้เดียงสาทำให้ใบหน้าที่หล่อเหลาของจินซวุนกลายเป็นอากาศธาตุ “หา สาวน้อย เธอชื่ออะไร?” จิยซวุนเปิดเผยรอยยิ้มที่ทำให้คนหลงสเน่ห์ ด้วยการเปิดริมฝีปากขึ้นมาเล็กน้อย พร้อมกับส่งสายตาอ่อนโยนมองไปที่เซี่ยวลั่วหยาว ราวกับมีกระแสไฟฟ้าเกิดขึ้น เซี่ยวลั่วหยาวกำลังคิดถึงคำตอบที่เพิ่งจะตอบไปโดยไม่รู้ตัว เธอนิ่งไป แล้วก็ลืมตาโตขึ้นมา มองจินซวุนอย่างไม่พอใจ พูดว่า: “คุณผู้ชาย คุณถามถึงชื่อของฉันไปทำอะไร? เหล้าเหล่านี้ไม่ได้ตกลงกันแล้วหรอว่าคุณเป็นคนชดใช้?” จินซวุนยักไหล่ “ใช่ ฉันชดใช้ เหอๆ ช่วยเธอแก้ปัญหาไง ฉันทำแบบนี้ก็เพื่อเธอ?” “คุณตกลงแล้วว่าจะชดใช้ค่าเหล้า ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีเรื่องอะไรแล้วไหม? ฉันยังต้องไปทำงานอีก!” เซี่ยวลั่วหยาวพูดจบ ก็หันหลังกลับเดินต่อไป จินซวุนจับเซี่ยวลั่วหยาวกดไปที่กำแพง แล้ววนรอบแขน พร้อมกับใช้แขนทั้งสองข้างขังเซี่ยงลั่วหยาวไว้ในอ้อมแขน ก้มหน้าลง หายใจแรงขึ้น มองสิ่งเล็กๆนอ้อมแขนของเขา ทันใดนั้นจินซวุนรู้สึกว่าใจของเขาเต้นแรงขึ้น แย่จริง เขาได้กลิ่นที่หวานหอมจากร่างกายของสาวน้อยคนนี้ขึ้นมาทันที ยั่วยวนมากจริงๆ แต่ในทางกลับกันหลังของเซี่ยวลั่วหยาวแนบอยู่กับกำแพงที่เย็นเฉียบ ด้านหน้าของร่างกายก็เบียดอยู่ที่หน้าอกของคุณชายคนนี้ เธอรู้สึกอายเป็นอย่างมาก เขาทำแบบนี้ทำไม คงไม่ได้จะบีบเธอให้แบนนะ แถมปากของเขาก็มีกลิ่นเหล้าออกมา ไม่รู้ว่าดื่มเหล้าไปกี่ขนานแล้ว กลิ่นเหล้าผสมปนเปกันเข้ามาปะทะที่หน้าเธอ เธอรู้สึกทรมานเป็นอย่างมาก “ฉันพูดนะสาวน้อย...” เสียงของจินซวุนอบอุ่นมาก และมองเซี่ยวลั่วหยาวด้วยสายตาที่ฉ่ำเยิ้ม “โอ้ย นายยังมีเรื่องอะไรอีก รีบพูดมาเร็ว และยังมีอีก นายอย่าเข้ามาเบียดฉันได้ไหม? ถอยออกไปหน่อย” ปากของเซี่ยวลั่วหยาวแทบจะติดขึ้นไปบนฟ้าแล้ว เบียดขนาดนี้ ทั้งร้อนทั้งทรมาน คน ๆนี้ ไม่สบายหรือเปล่า? “ฮ่า ๆ...ฉันเบียดเธอหรอ?” จินซวุนขำในคำพูดของเธอ ท้องล่างเริ่มรู้สึกร้อนขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว เจ็บแน่นมาก “เธอยังไม่ได้บอกฉันเลยว่าชื่ออะไร สาวน้อย” จินซวุนยังคงขังเธอไว้ในท่าเดิม ไม่ปล่อยเลยแม้แต่น้อย ตั้งใจพ่นลมร้อนของเขาใส่ไปที่หน้าของผู้หญิง ริมฝีปากของเขาเกือบจะแตะไปที่หูของเธอ “บอกฉัน ชื่อของเธอ” เซี่ยวลั่วหยาวอยากจะขยับตัวแต่ก็ลำบาก ทั้งถูกบีบ ทั้งอาย “เฮ้ นายไม่ต้องเข้ามาใกล้แล้ว ฉันจะถูกนายบีบจนแบนแล้ว! ถ้าฉันบอกชื่อของฉันแล้ว นายจะปล่อยฉันไปไหม?” จินซวุนยิ้มเล็กน้อย “ฉันจะยอมบีบเธอจนแบนได้อย่างไร” เพียงแค่อยากกดเอาไว้แค่นั้น...ฮ่า ๆ “ฉันมีชื่อว่า เซี่ยวลั่วหยาว โอเคแล้วใช่ไหม ออกไปแล้วได้ใช่ไหม? ร้อนมาก! ฉันยังต้องไปทำงานอีก!” “เซี่ยวลั่วหยาว? ชื่อของเธอหรอ?” จินซวุนรู้สึกแปลกใจ ยุคสมัยไหนแล้ว ยังมีคนชื่อเชย ๆ แบบนี้อีก เซี่ยวลั่วหยาวสังเกตเห็นความแปลกใจในสายตาของจินซวุนแล้ว จึงพูดอย่างดุเดือดขึ้น “หืม นายกล้าบอกว่าชื่อของฉันเชยงั้นหรอ?” จินซวุนนิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วยิ้มออกมาด้วยความรักทันที ไม่กล้า ไม่กล้า ฉันกล้าหัวเราะเยอะที่รักของฉันได้อย่างไร” ที่รัก? เซี่ยวลั่วหยาวรู้สึกสยองจนขนลุกขึ้นมาราวกับหนังไก่ คุณชายเหล่านี้หน้าไม่อายจริงๆ ยังไม่ได้ทำอะไรก็เรียกที่รัก... น่าขยะแขยงจริงๆ! เซี่ยวลั่วเหยานิ่งแล้วย่อตัวลง จากอ้อมแขนของจวินซุนหนีออกไป วิ่งไป ตะโกนไป “ฉันต้องไปทำงานแล้ว!” จินซวุนมองไปที่อ้อมแขนที่ว่างเปล่าของเขา ไม่เพียงแต่จะรู้สึกตกใจเล็กน้อย มองเห็นท่าทางของกระต่ายน้อยที่รีบวิ่งหนีไป ก็ทนไม่ได้ ค้ำไปที่กำแพงแล้วหัวเราะขึ้นมา “สาวน้อย กระตุ้นความสนใจของฉันขึ้นมาแล้ว ยังคิดจะหนีอีกหรอ? ทำงาน? ดี งั้นฉันจะเป็นงานให้เธอเอง” จินซวุนกระพริบตา หัวเราะอย่างมีความสุข พร้อมกับความคิดที่ชั่วร้าย