ตอนที่ 16 คนพากันจับจ้อง

ต๭นที่ 16 คนพากันจับจ้อง เซี่ยวลั่วหยาวเพียงหนึ่งลมหายใจก็วิ่งออกไปแล้วหนึ่งร้อยเมตร หลังจากนั้นก็หยุด หันไปมองด้านหลัง พร้อมกับเอามือตบไปที่อก “ยังดี ยังดี เขาไม่ได้ตามมา คน ๆ นี้ ต้องเป็นโรคจิตแน่ๆ เวลาที่พูดชอบเบียดคนอื่น ทรมานขนาดนั้น ที่นี่คนประหลาดๆเยอะจริงๆ” “สาวน้อย ทำอะไรอยู่?” “อ่าๆๆ !” เซี่ยวลั่วหยาวตกใจจนกระโดดขึ้นมาสูงสามฟุต หันหลังไปดูอย่างหวาดกลัว ตอนที่มองเห็นป๋ายซาลี่ เธอถึงได้โล่งใจขึ้นมา “ไอ้โหยว พี่ซาลี่ พี่ทำฉันตกใจแทบแย่ ฉันนึกว่าเป็นคนบ้าคนนั้นซะอีก!” “อืม? คนบ้าอะไร?” ป๋ายซาลี่ทำหน้าสงสัย “คนบ้าที่ไหนทำให้ลั่วหยาวน้อยตกใจจนเป็นแบบนี้? หึหึ” เซี่ยวลั่วหยาวเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก “เอ่อ ก็พูดยากอยู่ ผู้ชายคนหนึ่งที่เข้ามาชนกับฉัน พยายามจะถามชื่อฉัน จะพูดก็พูด ทำไมต้องเบีดฉันเข้ากำแพงด้วย กลิ่นเหล้าจากปากเขานะ แทบจะรมฉันตาม หลังจากนั้นฉันก็วิ่งหนีมาแล้ว” ป๋ายซาลี่หรี่ตาของเธอ “ลั่วหยาว เธอต้องระวังเขาไว้ ผู้ชายแย่ๆ ที่นี่มีเยอะ ให้ค้อนเล็กๆอันนี้ไว้ เธอแอบเอาไว้ในกระเป๋า ถ้าเจอคนเข้ามาลวนลาม ก็เอาค้อนนี่ทุบเขาเลย หลังจากนั้นเธอก็ค่อยวิ่งหนี โอ้ ใช่แล้ว ใช้สิ่งนี้ทุบแขกของเราไม่ได้นะ อันนี้เพียงแค่ให้เธอป้องกันคนไม่ดีเท่านั้น” สองสามประโยคสุดท้ายที่ป๋ายซาลี่พูดออกมา เซี่ยวลั่วหยาวไม่ได้ยินแล้ว ในสมองของเธอตอนนี้มีอยู่เพียงสองภาพ ภาพที่หนึ่ง เธอใช้ค้อนเหล็กอันนี้ทุบหัวของเฉียวอีฟาน ฮ่าๆ ๆ นายยังจะดื้อรั้น ยังจะร้ายกาจอยู่อีกไหม? ตีหัวของนายให้แตกเลย! ฮ่า ๆ ๆ ๆ... ภาพที่สอง เธอใช้ค้อนเหล็กนี้ทุบไปที่กรงเล็บของคนบ้าคนนั้น ปัง ปัง ปัง ให้เหมือนกับน้ำแข็งที่แตกกระจายเลย ให้เล็กของผู้ชายคนนี้แตกให้หมดเลย ฮ่า ๆ ๆ ๆ... เซี่ยวลั่วหยาวถือค้อนเล็ก ขึ้นไปบนฟ้า ป๋ายซาลี่ลูบหน้าผากเธอแล้วลูบอีก “โอ้ย เด็กคนนี้ ตกใจจนเป็นไข้แล้ว” ด้านหัวหน้าคนงานก็รับสายจากวิทยุสื่อสาร “อ่า? อะไร? ชื่อเซี่ยวลั่วหยาว? พวกเราที่นี่มีคนเรียกเซี่ยวลั่วหยาวไหม? โอ้ย ถ้าอย่างนั้นฉันหา... อืม ฉันรู้แต่หมายเลขขอคนเหล่านี้... คุณผู้ชาย คุณรู้หมายเลขของเซี่ยวลั่วหยาวไหม? ...แบบนี้นี่เอง โอเค โอเค คุณสบายใจได้ ฉันต้องหาเซี่ยวลั่วหยาวมาให้คุณให้ได้ ให้เธอไป...” หลังจากพยักศีรษะ บิดสะโพก เขาก็รีบไปที่ห้องทำงาน แล้วรีบหาชื่อที่ละคน ในตอนนี้ เซี่ยวลั่วหยาว ได้รับงานใหม่ ให้เอาเหล้าแปดขวดไปที่ห้องหมายเลข 8816 เข้าไปในห้อง ภายในเต็มไปด้วยควันบุหรี่ อีกนิดเดียวก็เกือบทำให้เซี่ยวลั่วหยาวเป็นลมไป แม่เจ้า คนที่นี่กำลังเผาฟืนกันหรอ? ดูดบุหรี่ไปขนาดไหนกัน? ไม่กลัวมะเร็งปอดหรือไง! สำลักตายกันพอดี! เซี่ยวลั่วหยาวแยกแยะได้สักพัก ในที่สุดก็หาโต๊ะเจอ ย่อตัวลงวางเหล้าแปดขวดไว้บนโต๊ะ หลังจากนั้นก้มหน้าลง พูดด้วยคำพูดตามสูตรที่ไม่เคยเปลี่ยน “แขกที่เคารพ นี่คือเหล้าของท่าน” ปัง มีคนปาเงินใส่มาที่เธอขณะที่กำลังเลื่อนถาด “ออกไป” เซี่ยวลั่วหยาวทำปากเบะ ด่าในท้อง ทั้งบ้านของนายเวลาเดินกลิ้งเอาหรอ หลังจากนั้นก็ก้มศีรษะออกไปด้านนอก พร้อมกับรู้สึกดีใจอยู่ด้านใน: ฮ่า ๆ ได้เงินแล้ว! สองร้อยดอลล่าร์! นี่เพิ่งทำงานอย่างจริงจังได้ไม่นาน ก็ได้เงินมากกว่าพันหนึ่งแล้ว! มาทำงานที่นี่ ถือว่ามาถูกแล้ว! สิบล้าน ต้องได้แน่ๆ “ผู้หญิง มานี่!” เพิ่งจะเดินออกไปได้สองเมตร ข้อมือของเซี่ยวลั่วหยาวก็ถูกคนใช้แรงจับไว้ได้แล้ว ดึงกลับ... “อ่า...” เซี่ยวลั่วหยาวยังยืนไม่มั่นคง ก็ล้มลงไปในอ้อมกอดของคนคนหนึ่ง “อ่า ท่าน ท่านคะ...” เซี่ยวลั่วหยาวพยายามดิ้นรนยืนขึ้นมา แต่ว่ายิ่งเธอขยับ ผู้ชายคนนั้นยิ่งจับเธอไว้แน่น มือที่ใหญ่อวบอ้วนถูกเอามาลูบหน้าของเธอ “ผู้หญิง ทำไมถึงหักหลังฉัน? ทำไม!” ดวงตาของผู้ชายเป็นสีแดง ผู้ชายอายุประมาณสี่สิบปี ดื่มเยอะเกินไป ใบหน้าเป็นสีแดง ปากมีแต่กลิ่นเหล้า เซี่ยวลั่วหยาวกลัวจนสั่นไปทั้งตัว “ท่านคะ จำคนผิดแล้ว ฉันไม่ใช่..” “เธอยังคิดจะหนี! ฉันหาเธอลำบากแทบแย่ เธอรู้ไหมฉันจริงจังกับเธอแค่ไหน เธอกลับหนีไปกับคนนั้น! ทำไมต้องหักหลังฉัน! เธอพูดมา! พูด!” ผู้ชายยิ่งพูดยิ่งรุนแรงขึ้น เขากดเซี่ยวลั่วหยาวนอนไปบนโซฟา เขาที่ร่างใหญ่กำยำทับเซี่ยวลั่วหยาวไว้ เขาน้ำหนักประมาณเก้าสิบกิโลกรัม ร่างใหญ่กดทับเซี่ยวลั่วหยาว ดื่มเมาอีกแล้ว ระดับความแรงไม่มียั้ง อีกนิดเดียวก็ทำให้เซี่ยวลั่วหยาวถูกทับตายได้ เซี่ยวลั่วหยาวกัดฟัน อยากจะผลักผู้ชายคนนี้ออก แต่ว่าผู้ชายคนนั้นเมามากแล้ว ทับเซี่ยวลั่วหยาวอย่างแรง เริ่มขยับมือกระชากชุดทำงานของเธอ ปากพร้อมกับลมร้อนไปทางหน้าของเซี่ยวลั่วหยาว เซี่ยวลั่วหยาวได้กลิ่นเหล้าที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ พยายามใช้แรงอย่างเต็มที่ผลักหัวสกปรกๆออกไป นี่ทำให้กลัวจนแทบแย่ “ปล่อยฉัน! ปล่อยฉัน! ช่วยด้วย! ใครก็ได้ช่วยที! คนนี้จำคนผิดแล้ว!” ฝีมือของชายแก่ ไม่นานก็เอามือวางไปบนหน้าออกของเธอ แรงนั้นมากเหลือเกินจนเซี่ยวลั่วหยาวคิดว่าหน้าอกของเธอจะถูกทำลายไป นาฬิกาเตือนภัยดังขึ้น! ผู้ชายคนนี้... ไม่ใช่ว่าอยากจะ... ที่นี่...ทำอะไรทำอะไรเธอใช่ไหม? ในห้องมีผู้หญิงผู้ชายตั้งหลายคน แต่ว่าไม่มีใครห้ามเลย ภายในคลับ one more night นี้ ทุกวันมีการแสดงเยอะกว่าในโรงละครอีก ชีวิตของใครก็ไม่มีค่า ค้อนเล็ก! ใช่แล้ว เธอมีค้อนเล็กช่วยชีวิต! เซี่ยวลั่วหยาวถูกกดจนแทบจะหายใจไม่ออก เธอพยายามยื่นมือเข้าไปในกระเป๋า ใช้แรง ในที่สุดก็หยิบค้อนออกมา ใครยอมให้นายมาข่มขืนฉัน! ไอ้เต่าโง่! เซี่ยวลั่วหยาวกัดฟัน แล้วใช้ค้อนทุบไปที่ศีรษะของผู้ชายคนนั้น ชิ่ว! ค้อนในมือถูกคนเอาไปแล้ว “พี่ชาย ผู้หญิงคนนี้จะใช้ของเล่นทุบพี่!” ผู้ชายคนหนึ่งกำลังแกว่งค้อนของเซี่ยวลั่วหยาว ฟ้อง เซี่ยวลั่วหยาวอยากจะกัดเฉิงหย่าวจินคนนี้ให้ตาย ชายกำยำมองมาที่หน้าของเซี่ยวลั่วหยาว หรี่ตาที่แดงก่ำ “ทำไม? เธอโหดร้ายกับฉันขนาดนี้เลยหรอ? ฉันดีกับเธอแค่ไหน! เธอกลับไร้เยื่อใยขนาดนี้! ฉันจะฝากรอยเอาไว้บนร่างของเธอ! ฉันจะทำให้เธอร้องอยู่ภายใต้ร่างของฉัน! คุณช่วยฉัน! ช่วยฉันนะ!” ผู้ชายคนนั้นบ้าคลั่ง กระชากเสื้อผ้าของเซี่ยวลั่วหยาวมั่วซั่ว มือหนึ่งล้วงลึกไปที่หว่างขาของเธอ ใช้แรงไปที่จุดบอบบางและนุ่มนิ่มของเธอ “อ๊า...ปล่อยมือ! เอามือออกไป!” เซี่ยวลั่วหยาวตกใจกลัวมาก ผลักก็ผลักไม่ออก แถมที่ขาก็มีแรงทะลุเข้ามา ทำให้เธอเจ็บจนกลัวไปหมด โชคดีที่ยังมีชุดทำงานอยู่อีกชั้นหนึ่ง... ถ้าไม่อย่างนั้น... น้ำตาของเธอไหลออกมาไม่หยุด เซี่ยวลั่วหยาวได้ยินเสียงหัวเราะจากคนอื่นภายในห้อง และเสียงผิวปาก ล้วยแล้วแต่ให้กำลังใจผู้ชายคนนี้ทั้งนั้น พูดอะไร: ทำเลย ทำเลย! พี่ชายรีบจัดการเธอที่นี่เลย... เซี่ยวลั่วหยาวไม่เคยรู้สึกหวาดกลัวขนาดนี้มาก่อน เทียบกับวันนั้นที่ตื่นขึ้นมาเจอคนแปลกหน้า ยังน่ากลัวหลายสิบเท่า! ถูกคนอื่นๆ ดูถูกหัวเราะเยาะ นี่เป็นความอัปยศที่ทำให้ตายได้เลย ปากหนาของชายกำยำ สัมผัสมาที่แก้มของเซี่ยวลั่วหยาว จูบมาหนึ่งครั้ง เซี่ยวลั่วหยาวรีบหันหน้าหลบ ริมฝีปากของผู้ชายคนนั้นไปอยู่ที่คอแทน แต่เขาก็ยังพยายามจูบเธออย่างบ้าคลั่ง เสียงจูบทำให้เซี่ยวลั่วหยาวรู้สึกอยากอ้วกออกมา ถ้าเกิดว่า... ถ้าเกิดว่าคนพากันจับจ้องเธอ ถูกผู้ชายร่างกำยำนี้..บังคับ..ขืนใจแล้ว เธอไม่มีชีวิตอยู่แล้ว! ปัง! ในเวลานี้ ประตูถูกเตะออก ได้ยินเสียงแหลมของหัวหน้างาน “อ่า! เซี่ยวลั่วหยาวหมายเลข 514 อยู่ที่นี่!” ตามเสียงเรียกของเธอ ก็มีเงาร่างสูงเข้ามา ลื่นไถล..ชายร่างกำยำคนนั้นถูกจับขึ้นมา ตามด้วย “ปัง!” หนึ่งเสียง ชายหนักเก้าสิบกิโลกรัมถูกหมัดต่อยจนลอยกระเด็นไปไกลสองเมตร หัวไปกระแทกกับโต๊ะ เพล้ง คนนั้นกระแทกกระจกที่โต๊กแตก เหล้า จานต่างๆที่อยู่บนโต๊ะถูกทับด้วยชายร่างกำยำนั้น “เอ่ออ่า...” ใบหน้าของชายกำยำนั้นบิดเบี้ยวจากความเจ็บปวด หลังของเขาเต็มไปด้วยเศษแก้ว! เลือดสด ไหลออกมาราวกับเปิดก๊อกน้ำ ไหลออกมาจากด้านล่างของชายคนนั้นกระจายไปรอบๆ “ไอ้บ้า! ใครกล้าต่อยพี่ใหญ่ฉัน!” ผู้ชายภายในห้องต่างกระโดดขึ้นมา เอามีดออกจากอ้อมแขน หันไปทางคนที่เพิ่งมา “สาวโง่ รีบไปเร็ว!” จินซวุนลากเซี่ยวลั่วหยาว ไว้บนหลังของเขา เซี่ยวลั่วหยาวถูกยกขึ้นราวกับลูกข่าง ถูกนำออกมาจากห้อง กอดไปที่กรอบประตู ถอนหายใจแรง เกิดอะไรขึ้น? คนบ้าที่บีบเธอเข้ากับกำแพงทำไมถึงมาได้? เขามาช่วยเธอหรอ? ฮือๆๆๆ คนดี คนบ้าก็ยังมีความดีอยู่บ้าง! หลังจากคิดได้ เซี่ยวลั่วหยาวก็ร้องด้วยความตกใจ “อ๊า ๆ ๆ! ทางซ้ายของคุณ! มีมีด! ทางขวาของคุณ! มีคน!” จินซวุนถูกผู้ชายเจ็ดแปดคนล้อมเอาไว้เพื่อโจมตี ขณะนั้นกำลังวุ่นวาย ไม่ได้สนใจใคร เซี่ยวลั่วหยาวมองไปเห็นค้อนเล็กของเธอที่เท้า เธอรีบหยิบขึ้นมา ไม่ได้คิดอะไรก็ทุบเข้าไป ที่คนที่เข้ามาช่วยเหลือเธอ ปัง! ค้อนถูกตีออกไป จินซวุนเจ็บจนร้องออกมา “อ้า! เจ็บมากเลย! แขนของฉัน!”