ตอนที่21 เปิดปากของเธอออก

ต๭นที่21 เปิดปากของเธอออก ยึดติดกับริมฝีปากของเธอ แค่นี้ก็แย่แล้ว จู่ๆก็ค่อยๆเพิ่มขึ้นอีกครั้ง ปลายลิ้นดันฟันของเธอให้เปิดออกบีบเข้ามาอย่างบ้าคลั่งทันใดนั้น กลิ่นกาแฟจากปากเขา เขาใช้ลิ้นของเข้ามาดันรสกาแฟ เซี่ยวลั่วหยาวตกใจมาก กัดและกลืนมันลงไป ในตอนนั้น ในหัวของเธอมีเพียงหนึ่งความคิด อืม หวานมาก หวานน้ำตาลมาก เขาเบี่ยงหน้าเล็กน้อย และทำมุมบนใบหน้าของเธอ ราวกับว่าเขาได้กลืนกินปากของเธอ ลิ้นของเธอตื่นตระหนกไปหมดแล้ว คิดพยายามที่จะซ่อน แต่กลับถูกเขากวาดไปด้วยลิ้นไฟมังกรของเขา บางทีก็ให้อาหารเธอ บางทีก็ตักตวงความหวานจากเธอ บางทีก็ล้อเล่นกับเธอ เซี่ยวลั่วหยาวคิดอยากจะตีเขา ผลักเขาออกไป แต่ร่างของเธอเป็นเหมือนต้นพืชเล็กๆ แขนของเธอต้องการจับอยู่กับโต๊ะด้านหน้าของเจ้านาย ท่านี้เธอไม่เพียงแต่เหนื่อย ซ้ำยังหมดหนทาง “อือ อืม..........” เซี่ยวลั่วหยาวต้องการจะส่ายหน้า มือหนาของเขายึดมันไว้ ไม่ให้เธอส่ายหน้า ขยับหน้าออกห่างอย่างรวดเร็ว “หยุด แล้วปิดตา” โธ่เอ๋ย ปิดตาเหรอ เซี่ยวลั่วหยาวก็หลับตาอย่างเชื่อฟัง หลับตาไปได้เพียงห้าวินาที เธอถึงได้ตอบสนองกลับมา และลืมตาขึ้นอีกครั้ง บ้าเอ้ย เป็นอะไรเขาบอกให้ปิดก็ปิดตามเขา ทำไมต้องเชื่อฟังเขา เฉียวอีฟานจัดการกับตัวเองอย่างยากลำบาก ด้านหนึ่งเขาจูบเซี่ยวลั่วหยาวอย่างรุ่มร้อน อีกด้านหนึ่งสูดดมกลิ่นผลไม้อ่อนๆจากตัวเธอ เขาไม่สามารถหยุดตัวเองได้ มือข้างหนึ่ง ค่อยๆสัมผัสแผ่นหลังของเธอ ปลายนิ้วลูบวนไปมาเบาๆการต่อสู้ที่เจียมเนื้อเจียมตัว มันเหมือนมีกระแสไฟฟ้า มาถึงประเด็น เธอตัวสั่นด้วยกระแสไฟฟ้า อุ่นขึ้นลงไปนิดหน่อย จนกระทั่งย้ายไปที่ก้นของเธอ................. อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ ....................เส้นประสาทของเซี่ยวลั่วหยาวเริ่มเตือน มือ มือ มือ มือ มือ ของเขา................ นวดอะไรอยู่！นวด........เธออยู่ รู้สึกว่าระหว่างขามีอะไรที่...........ร้อนๆอยู่......... หน้าอกบวม........... ในที่สุดแขนของเซี่ยวลั่วหยาวก็หยุดประท้วง จับไม่ไหวแล้ว ทำให้พ่ายแพ้ไป เธอถูกเฉียวอีฟานอุ้มขึ้นมา ดึงขึ้น กอดเธอไว้บนตักของเขา เมื่อพิงขอบโต๊ะ ริมฝีปากที่พันพัวกัน ปลายนิ้วมือลูบไล้ ความหยาบช้า กระแสลมแรง คนเสียชาติเกิด............ทำให้ใบหน้าเล็กๆของเฉียวอีฟานร้อนผ่าวขึ้น เสียงคราง เฉียวอีฟานอยากฆ่าตัวเองให้ตายจริงๆ เธอรู้สึกสะดวกสบายในอ้อมแขนของเขา อย่างน้อยมันก็สะดวกสบายมากขึ้นกว่าที่จะจับแขนเขาอยู่ ไม่เพียงแค่นั้นเธอเวียนหัวกับจูบของเฉียวอีฟาน เหมือนเริ่มมีเมฆในหมอก........จินตนาการทางเพศ............... โอเอ็มจี ทำให้เธอตายเถอะ..........เธอรู้สึกขายหน้ามาก มือของเขาเคลื่อนไปอยู่ระหว่างขาของเธอแล้ว เจาะกระโปรง การกระทำภายใน...........เซี่ยวลั่วหยาวอายจนอยากจะตาย เธอหนีบขา เฉียวอีฟานออกห่างจากริมฝีปากของเธอ เซี่ยวลั่วหยาวหายใจหอบ เธอไม่ได้สนใจถึงดวงตาที่สวยงามของเฉียวอีฟาน นั่นเป็นผู้ชายที่บริสุทธิ์กับการปล้นสะดมที่แข็งแกร่ง “ยังกล้าเรียกผมว่าลุงอีกไหม” เขากระซิบสิ่งล่อใจ สมองของเซี่ยวลั่วหยาวยังคงมึนงง ตอบกลับว่า “ ไม่ ไม่กล้าแล้ว........” เขาจูบเธออีกครั้ง และปลดปล่อยเธออีกครั้ง หรี่ตามองเธอใกล้ๆ ความร้อนทั้งหมดของเขาพ่นลงบนใบหน้าของเธอ เขาจูบเธออีก เหมือนแมลงปอดูดน้ำ กลับเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ยังมีอีกหนึ่งการกระทำที่รุนแรง “จะเรียกผมว่าอะไร” “.............” เรียกเขาว่าอะไร แน่นอนว่าต้องเรียกว่า....... “ประธาน ประธานเฉียว........” “ผมไม่ชอบฟังแบบนี้” หืม เขาไม่ชอบฟัง ถ้าอย่างนั้นจะเรียกว่าอะไร คุณเฉียวเหรอ พี่เฉียวเหรอ เจ้านายเหรอ เฉียวอีฟานกัดริมฝีปากของเธออีกครั้ง สูบอย่างรุนแรง เซี่ยวลั่วหยาวครางด้วยความเจ็บปวด เขาหอบ “เรียกชื่อผม” ชื่อเหรอ เรียกชื่อเจ้านายเหรอ บ้าเหรอ เธอจะได้ทำงานต่อไหม “เอ่อ......ฉันไม่กล้า” “ถ้าไม่เรียกผมคุณก็อยู่ที่นี่แหละ” ห่า！！！ คงไม่ใช่หรอกมั้ง “เอ่อ เอ่อ เรียกว่า ว่า ............เฉียวอีฟานเหรอ...........” ที่จริงชื่อของเขา ลับหลังเธอก็เรียกอยู่เป็นประจำ และแน่นอนว่า เป็นการนินทาเขา ริมฝีปากของเธอถูกเขาจู่โจมอีกครั้ง สิบนาทีต่อมาเธอถึงจะหายใจได้ “ไม่ต้องเรียกนามสกุล.......” น้ำเสียงกดต่ำของเขา แหบแห้ง และมันมีเสน่ห์มาก “อี อีฟาน........” “เรียกด้วยเสียงต่ำหน่อย” “อีฟาน....” “อ่อนโยนหน่อย” “อีฟาน.......” เซี่ยวลั่วหยาวถูกเขาหลอกลวงต้มตุ๋น โง่ย้ำชื่อของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เมื่อเสียงสุดท้าย มันเกือบจะเหมือนเสียงกรีดร้องของนักแสดงหญิงในหนัง บ้าเอ๋ย เธอเกลียดตัวเอง แน่นอน เสียงที่อ่อนโยนและมีเสน่ห์ “อีฟาน” ก็เขย่าใจของเฉียวอีฟาน ทันทีที่เขาจับได้ ก็ได้จูบที่ริมฝีปากของเธออย่างรุนแรง เหมือนโกรธจัด และบ้าคลั่ง เฉียวอีฟานครอบงำริมฝีปากของเธออย่างสิ้นเชิง และเซี่ยวลั่วหยาวก็ไม่ได้มีความสุขเหมือนเขา เธอไม่รู้วิธีที่จะหายใจ หลายครั้งที่ฉันต้องหายใจไม่ออก และเมื่อเฉียวอีฟานเลียริมฝีปาก หรี่ตามองและปล่อยเธออย่างเต็มใจ เธอนอนอยู่ในอ้อมแขนของเขาและหายใจหอบ เฉียวอีฟานค่อยๆก้มหน้าลงมองในอ้อมแขนของเขา เผยยิ้มออกมา เขายังคงกอดเธอไว้ และเริ่มทำงานต่อ เซี่ยวลั่วหยาวหายใจหอบ มือเล็กๆจับเสื้อผ้าของเขา เสียงพูด “อย่าจูบฉันอีก” ขยับไม่ขยับก็มีฉากจูบเร่าร้อน.......................เธอกลัวว่าเธอจะติดจูบ “หยุดพูด ผมขออ่านให้จบก่อน” เฉียวอีฟานตบก้นเธอ เหมือนกล่อมสัตว์เลี้ยง เฉียวอีฟานโกรธเมื่อมีคนมาเคาะประตู เฉียวอีฟานตอบอย่างไม่คิด “เข้ามา” เข้ามาเหรอ ทำไมให้คนอื่นเข้ามาได้ล่ะ เธอยังอยู่ในอ้อมกอดเขานะ เซี่ยวลั่วหยาวนั่งตัวแข็งอยู่ในอ้อมแขนเขา เฉียวอีฟานไอ้คนบ้า เขายังทำแบบนี้กับเธอและเขาก็ให้คนเข้ามา หลิวโอเฉินเข้าไป เห็นพวกเขาสองคู่ก็ตกใจ แต่เขามีความสามารถในการควบคุมตนเองให้นิ่ง เพียงไม่กี่วินาทีใบหน้าของเขาเป็นธรรมชาติ “ประธานเฉียว โปรดดูเอกสารนี้แล้วเซ็นด้วยครับ” “อืม” เฉียวอีฟานรับเอกสารไป และอ่านมัน เซี่ยวลั่วหยาวหันหลังให้หลิวโอเฉิน ทั้งใบหน้าซ่อนอยู่ในอ้อมแขนเฉียวอีฟาน เธอกลัวจนเหงื่อออก น่าขายหน้าจริงๆ นี่มันน่าขายหน้าจริงๆ เฉียวอีฟานเซ็นชื่อตัวเองเสร็จแล้ว หลิวโอเฉินพยักหน้าเล็กน้อยโดยไม่พูดอะไรสักคำหันไปรอบๆและเดินออกไป ทันทีที่ประตูปิด เซี่ยวลั่วหยาวก็กระโดดลงจากขอของเฉียวอีฟาน ร้องไห้ด้วยความอายและโกรธ “คุณทำอย่างนั้นได้อย่างไร” ให้คนเห็นหมดเลย ต่อไปจะเจอหน้ากันได้ยังไง น่าขายหน้ามาก เฉียวอีฟานไม่เงยหน้าขึ้นมาเลย ยังคงเขียนอะไรอยู่ และพูดว่า “ฮึ ความหมายของคุณคือ ขอแค่ไม่มีคนเห็นก็ไปต่อได้เหรอ” “ฉัน.........”เซี่ยวลั่วหยาวพูดสรุป เธอได้รู้ว่า เฉียวอีฟานสมองผู้ชายคนนี้ต้องเชื่อมอยู่กับคอมพิวเตอร์แน่ ทำไมสมองของเขาหมุนเร็วจัง ไม่เคยพูดถึงเขาสักครั้ง “ฉัน ฉันบอกว่าอยากคืนเงินคุณ ไม่ใช่เพราะเงินของคุณ ไม่ใช่แค่สิบล้านเหรอ คุณสัญญาว่าจะให้ฉันครึ่งปีไม่ใช่เหรอ ทำไมยังมาจูบฉัน” เฉียวอีฟานเขียนเสร็จ ปิดแฟ้มและเงยหน้า จ้องมองเซี่ยวลั่วหยาว พูดว่า “เมื่อกี้........นั่นไม่ใช่จูบคุณ เพียงแค่ให้คุณลิ้มรสกาแฟที่คุณชงน้ำตาลสามก้อน หวานมากไปแล้ว คุณไม่รู้สึกเหรอว่ามันหวานมาก” “เอ่อ หวานนิดหน่อย.........” เซี่ยวลั่วหยาวถูกเบี่ยงเบนความสนใจและขมวดคิ้วอีกครั้ง “อะไรหวานไม่หวาน อย่ามาขัดจังหวะฉัน คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะทำให้คนอื่นได้ลิ้มรสกาแฟแบบนี้” “ฮ่าๆ ถ้าคุณรู้สึกขาดทุน ครั้งหน้าคุณก็สามารถใช้วิธีนี้ได้ ให้ผมลองเครื่องดื่มอื่นๆ เมื่อคุณได้รับมันกลับมาคุณจะไม่ต้องโกรธมาก” “ใคร ใครจะทำแบบนี้ คุณ คุณคุณคิดว่าทุกคนเลวร้ายอย่างที่คุณทำเหรอ” ความสุขอยู่ในสายตาของเฉียวอีฟาน แต่ใบหน้ายังคงตึง “ผมบอกว่าผู้ช่วยเล็กๆ คุณทำให้เจ้านายของคุณเสียเวลาไปมาก คุณยังต้องการที่จะพูดคุยเกี่ยวกับมันอีก ออกไปห้องข้างนอก ที่นั้นถึงจะเป็นที่ทำงานของคุณ” “ฮ่าฮ่า ทำไมฉันถึงได้มีเจ้านายที่ไร้ความสามารถแบบคุณ น่าโมโหมาก” เซี่ยวลั่วหยาวกระทืบเท้าอย่างหนักแต่ยังไม่มีทางเลือก ขายทุนก็ไม่ ใครใช้ให้ทำ เธอเปิดและปิดประตูอย่างรุนแรง เธอกลับเข้าไปในหัวของเธออีกครั้ง ใบหน้าแดงๆ “จูบก็ไม่ได้ให้คุณจูบฟรีๆ คุณหักเงินให้ฉันมาหนึ่งพัน” “ฮื้ม” เฉียวอีฟานอึ้ง หลังจากเซี่ยวลั่วหยาวปิดประตูออกไป ในที่สุดเขาก็ทนไม่ไหว จับริมฝีปากตัวเอง และหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข เด็กคนนี้น่าสนใจจริงๆ การแสดงออกที่น่าสนใจภาษาสนุกและความคิดที่น่าสนใจ เธอเหมาะกับการเป็นนักออกแบบเพราะมีความคิดสร้างสรรค์ และเพิ่งพบว่า มีสิ่งเล็กๆนี้ งานที่ยุ่งและน่าเบื่อของเขากลายเป็นที่น่าสนใจมากขึ้น เขาเปิดคอมพิวเตอร์ เปิดกล้องวงจรปิดของสำนักงาน และกดตรงเข้าไปที่อยู่เซี่ยวลั่วหยาว ทันใดนั้น ภาพวงจรปิดของเซี่ยวลั่วหยาวก็ถูกเปิดเผย สามารถเห็นได้ว่าผู้หญิงคนนั้นกำหมัดยกมือขึ้น เหมือนกับว่ากำลังพูดอะไรอยู่ ไม่ต้องคิดเลยแต่เธอต้องด่าเขาแน่ ฮ่าๆๆๆๆๆ เด็กคนนี้ไม่เหมือนเขาเลย เธอมักจะดูมีความสุข เป็นสิ่งเล็กๆที่ไม่สามารถซ่อนอารมณ์ และเขา กลับทำตรงกันข้ามหัวใจของเขามักจะถูกฝังอยู่ในมุมลึก มันง่ายที่จะไม่แสดง สุดท้ายเซี่ยวลั่วหยาวก็ถูกเฉียวอีฟาน “โธ่เอ๋ย โกรธ ฉันโกรธจริงๆ เฉียวอีฟานคนบ้า มารังแกฉัน วิธีชิมกาแฟอะไรกัน น่าโมโหชะมัด” หลังจากที่เซี่ยวลั่วหยาวระบายอารมณ์แล้ว เธอก็ล้มตัวนอนลงบนโต๊ะ นอนบนโต๊ะเหมือนสุนัขพันธุ์หนึ่ง “ทำไมฉันต้องนอนกับเขา ฉันคิดว่านอนกับคุณชายจินแล้วจะไม่มีผลกระทบร้ายแรงตามมา โอ้พระเจ้าฉันเป็นคนที่โชคร้ายที่สุดในโลก สิบล้านสิบล้านได้โปรดลงมาจากสวรรค์ หลังจากมีเงินสิบล้านฉันก็จะออกไปจากไอ้หมีบ้าเฉียว” ไม่ทันระวัง เซี่ยวลั่วหยาวก็ตั้งชื่อเล่นใหม่ให้เฉียวอีฟานอีกแล้ว：ไอ้หมีบ้าเฉียว เธอไม่มีงานที่เฉพาะเจาะจง ให้โต๊ะเก้าอี้และห้องกับเธอและติดต่อกับสำนักงานของประธานนั่นคือทั้งหมดที่เธอมีตอนนี้ แน่นอนทุกคนที่เข้ามาในสำนักงานของประธานจะต้องผ่านห้องของเธอก่อน เซี่ยวลั่วหยาวก็รู้ “เดิมที ตำแหน่งผู้ช่วยชั่วคราว ก็กลายเป็นผู้รักษาประตูไป” เหมือนสุนัขเฝ้าบ้านในบ้านคนรวยโบราณ ความเศร้าโศกก็เกิดขึ้น