ตอนที่ 25 ใครจะกลัวใคร

ต๭นที่ 25 ใครจะกลัวใคร “ความปรารถนาของมนุษย์คือลาวาและไฟเมื่อมันถูกเผาคุณต้องใช้ร่างกายของคุณเพื่อดับมันมันต้องใช้ความรุนแรงของการปะทะกันเพื่อให้ดับเปลวไฟของตอนนี้ คุณกำลังหลอกผม คุณคิดว่าผมควรทำยังไงกับคุณ” เซี่ยวลั่วหยาวอ้าปากร้องไห้ และร้องไห้ เธอสั่นศีรษะของเธอ “ไม่รู้ไม่รู้ ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร" “ไม่รู้เหรอ ผมสามารถสอนคุณได้” “ปล่อยฉันนะ ช่วยด้วย ช่วยด้วยๆ” เฉียวอีฟานกดเธอลงบนโซฟา จับมือเธอ มันเป็นจูบที่บ้าคลั่ง เธอกลืนเสียงร้องของเธอและสะอื้นในท้องของเธอ เซี่ยวลั่วหยาวกลัวมาก ไม่ใช่มั้งแค่ทุบตีขาเขาที่แข็งแกร่งสามารถทำให้เขามีปัญหา มันเรียกว่าอะไร คนหัวใจสีดำ เขาคงจะไม่.............. ที่นี่หรอกนะ “มันเจ็บมันเจ็บ มันเจ็บมาก” เซี่ยวลั่วหยาวไม่สามารถหยุดแต่ร้องด้วยใบหน้าที่ขมขื่น หือ เฉียวอีฟานออกห่างไปจากเธอเล็กน้อย และถามว่า”เจ็บที่ไหน” “มือและข้อมือ คุณทำให้ฉันเจ็บ” แล้วเฉียวอีฟานก็คิดว่าเขามักจะมีความแข็งแกร่งมาก บางทีเขาอาจจะทำร้ายเธอและปล่อยมือของเธอ แล้วเขาก็เอาข้อศอกของเขาและกดแขนใหญ่ของเธอ ในลักษณะนี้เธอไม่สามารถต่อต้านได้ เซี่ยวลั่วหยาวไม่คิดว่าผู้ชายคนนั้นผ่อนคลายท่าทางแล้ว แต่ก็ยังทำให้เธอไม่สามารถขยับได้ เธอไม่รู้ว่า เฉียวอีฟานไม่ใช่คนธรรมดา เขาฝึกศิลปะการต่อสู้ตั้งแต่เขายังเด็ก เขาสามารถเผชิญหน้ากับศัตรูด้วยระเบิดร้ายแรง หรือคนที่สามารถเอาชนะการล้อมได้มากกว่าสิบคน เขาไม่เพียงแต่มีทักษะการต่อสู้สูงสุดเท่านั้น เขาถูกบังคับให้เรียนรู้ทักษะการลอบสังหาร เซี่ยวลั่วหยาวเผชิญหน้าเฉียวอีฟาน เหมือนกระต่ายสีขาวเล็กๆเผชิญหน้าหมาป่าตัวใหญ่ เขาถูกยึดใต้กระโปรงของเธอ ดึงข้างในเล็กๆของเธอออก และดึงลง เซี่ยวลั่วหยาวได้ยินเสียงหอบของเขา มันเป็นลมหายใจกับความรุนแรงทางเพศ ในที่สุดชิ้นส่วนของวัสดุที่ถูกโยนออกไปโดยเฉียวอีฟาน เซี่ยวลั่วหยาวเพิ่งรู้สึกว่าถึงของเย็นมือน่ารังเกียจที่เจาะผ่าน “อ้าาาาา” เธอร้องอีกครั้ง เขากัดริมฝีปากของเธอ และสะอื้น มืออยู่ในสถานที่ที่ละเอียดอ่อนของเธอ มันไม่หยาบ แต่ดื้อรั้น “อ้าาา เจ็บ” เซี่ยวลั่วหยาวตัวสั่นอย่างรุนแรงเพราะการเคลื่อนไหวของมือของเขา ทำให้เธออ่อนไหวมากที่สุด เฉียวอีฟานหอบอย่างหนัก เขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงอ่อนโยน ไม่มีชายหรือหญิงที่ควรค่ากับน้ำตาของคุณและคนที่จะไม่ทำให้คุณร้องไห้ สิ่งที่คุณต้องทำคือให้เล่นกับเธออย่างอ่อนโยน “ตอนนี้มันเจ็บ รออีกเดี๋ยวเจ็บกว่า ฮือ อีกเดี๋ยวเจ็บกว่าเหรอ เซี่ยวลั่วหยาวก็งง หมายถึงอะไร เขาหมายถึงอะไร “ได้โปรดปล่อยฉันนะ ฉันไม่ต้องการแบบนี้ อย่าทำแบบนี้กับฉัน ฉันไม่ชอบคุณอีกแล้ว ฉันไม่อยากอยู่กับคุณแบบนี้” เฉียวอีฟานก้มและจูบใบหน้าของเธอ “ต่อไปคุณจะชอบมัน ผมอนุญาตให้คุณตกหลุมรักผม คุณต้องตกหลุมรักผม” “นั่นน่ะ มือของคุณคุณสามารถหยุดกวนความเจ็บปวดทำให้คนอื่นรู้สึกไม่ดี” “ฮ่าฮ่า” เฉียวอีฟานกำลังจะหัวเราะ “เด็กโง่ผมทำเพื่อคุณ” ยังไม่เข้าใจ ไร้เดียงสาจริงๆ ถ้าเขามาที่นี่เพื่อให้ตรงและวิ่งเข้าไป เธอไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดเธออาจจะหมดสติ เสื้อยืดของเธอถูกดึงขึ้น แม้แต่ชุดชั้นในของเธอก็ถูกดึงขึ้น แล้วจูบของเขาลดลงอย่างหนาแน่น เซี่ยวลั่วหยาวเหี่ยวแห้งไปสักพักและในที่สุดก็ไม่สามารถที่จะสนับสนุน “อืม อ่ะ “ ร้องไห้ฟังออกมา “ช่วยผมด้วย ช่วยผมปลดเข็มขัดหน่อย” เขาสั่ง เสียงของเขาทำให้อากาศร้อน เข็มขัดเหรอ ให้เธอแก้เข็มขัดให้ไอ้โรคจิตที่จะแกล้งเธอ เธอบ้าไปแล้วเหรอ “ไม่ ไม่” “ไม่น่ารักเลย” “เฉียวอีฟาน ไอ้เลวปล่อยฉันนะ ฉันไม่ต้องการที่จะเป็นคนรักของคุณ ไม่ใช่ของเล่นของคุณ” เฉียวอีฟานหรี่ตามองอย่างไม่เข้าใจ ซิปเปิดได้อย่างรวดเร็ว บางอย่างร้อนขึ้นสู่ท้องฟ้าและเสียงครางของเฉียวอีฟาน มันกำลังจะระเบิด เขาคว้ามือเล็กๆของเธอและกดมันลง “สิ่งเล็กน้อยนั่นคือแหล่งที่มาของความสุขของคุณ” เซี่ยวลั่วหยาวก้มลงมองอย่างตื่นเต้น กรีดร้องและหลับตาลงทันที ปล่อยให้เธอสัมผัสเขา “ไอ้เลว คุณนี่เลวจริงๆ ฉันไม่ได้แตะต้องคุณอย่าแตะต้องคุณ” เขาเขาเขาและเขาดูเหมือนจะเป็นแบบนี้ ปล่อยให้เธอสัมผัสเขา เขาก้มลงไปที่หูของเธอและถ่มน้ำลายร้อน “อายอะไรคุณได้สัมผัสมันแล้วในคืนนั้น” “ไม่ ฉันเปล่า ฉันเปล่า” เซี่ยวลั่วหยาวสั่นศีรษะของเธอและปฏิเสธ ยังไงก็ตามเธอจำไม่ได้ ถือว่าไม่เคย “ชอบมันไหม” “น่าเกลียดจริงๆ” “น่าเกลียดจริงๆ” “ผมคิดว่ามันเป็นเรื่องจริง คืนนั้นคุณพูดอยู่เสมอว่าเป็นไม้เท้า” เฉียวอีฟานชอบเห็นเธอดูขี้อายกัดริมฝีปากของเธอและขนตาของเธอสั่นด้วยความกลัว เพื่อกระตุ้นความรัก มันยังทำให้คนอื่นบ้า “ฉันจะคืนเงินให้คุณผมสัญญาว่าจะคืนเงินให้คุณ คุณปล่อยฉันไปเถอะ” “มันไม่ได้เกี่ยวข้องกับสิบล้านในครั้งนี้ นี่เป็นค่าใช้จ่ายที่คุณให้ผมในวันนี้” นั่นคือเวลาที่ผมต้องการเธอผมต้องการเธอ เขายืนยันความน่ากลัวของนักธุรกิจที่ไม่ดีอีกครั้ง เซี่ยวลั่วหยาวสูญเสียว่างเปล่า กลัวไม่รู้จะทำยังไง จู่ๆก็คิดได้ว่า อืม ยังไงก็ตามมันก็ผ่านไปแล้ว ทำมันอีกครั้งทำไม ยังไงก็ตาม ร้อยครั้งและครั้งเดียวมันก็จบ เธอยังกลัวเหรอ เซี่ยวลั่วหยาวกล่าวอย่างกล้าหาญ “มาสิ ฉันไม่กลัวหรอก มาดูกันว่าใครกลัวใคร” หือ เฉียวอีฟานชะงักและหัวเราะ เซี่ยวลั่วหยาวลืมตาขึ้นมาอีกครั้งและพูดอย่างเศร้าสร้อย ”คุณสามารถทำมันได้ในครั้งนี้แต่คุณต้องยกหนี้เอาหมื่นดอลลาร์ให้ฉัน” เฉียวอีฟานก็ทนไม่ได้ ริมฝีปากโค้ง หัวเราะ “โอเคเอาหมื่นนึง ไม่กลัวแล้วจริงเหรอ” ริมฝีปากของเซี่ยวลั่วหยาวยังเริ่มสั่น เสียงสั่นแรงพูดว่า “ไม่ ไม่กลัว” “ถ้าอย่างนั้นคุณสามารถแยกขาของคุณและวางไว้บนเอวของผม” เสียงหัวเราะที่ร้ายกาจของเฉียวอีฟานแข็งแกร่งขึ้น “ห่ะ” เซี่ยวลั่วหยาวเริ่มกลัวอีกครั้งทันที จับเฉียวเสื้อผ้าของอีฟาน ขอร้อง “ประธานเฉียว คุณยังหนุ่มและหล่อมาก ทำไมคุณต้องการจะทำอย่างนี้ฉันล่ะ เปลี่ยนเป็นคนอื่นเถอะ ฉันยินดีที่จะคืนเงินให้คุณ” เฉียวอีฟานโค้งศีรษะของเขาและดูว่าเขากำลังจะระเบิด กับ “ให้ผมหยุดตอนนี้ เท่ากับกำลังจะตาย” ด้วยสีหน้าที่ดีของความเมตตาของมนุษย์เฉียวอีฟานก้มลงจูบจมูกของเซี่ยวลั่วหยาว “ผมสัญญาว่าจะอ่อนโยน อืม” อ่อนโยนเหรอ เฉียวอีฟานคุณจะทำอะไรดี เมื่อเซี่ยวลั่วหยาวเศร้ารอช่วงเวลา ฉันได้ยินเสียงกระแทกประตูด้านนอก “ปัง” เขาถูกตีเปิด “อีฟาน อีฟาน อยู่ที่ไหน” เสียงของผู้ชายมา เซี่ยวลั่วหยาวร่างกายกำลังจะบุกเข้าไปในเฉียวอีฟาน ขบกรามด่าอย่างรุนแรงต่ำ คว้าที่เขี่ยบุหรี่และโยนมันลงตรงนั้น มันเป็นเหมือนอาวุธลับที่น่ากลัว ผู้มาเยือนหนีที่เขี่ยบุหรี่ด้วยสายตาเบิกกว้างและฉลาด เช็ดเหงื่อเย็นและด่า “นายเป็นเด็กที่โหดร้ายเกินไป แม้แต่เพื่อนของนาย นายยังจะตีฉัน เห็นเหมือนฉันเป็นผัก” จินซวุนสะบัดผมของเขาอย่างโอ้อวด และยังไม่เคยลืมมาดเพลย์บอยของเขา แล้วเขาก็พบว่าเฉียวอีฟานจ้องด้วยดวงตาสีแดงของเขาและนอนบนโซฟา กับครึ่งบนของร่างกายของเขาที่เปลือยเปล่า เพราะโซฟาหันหลังให้กับจินซวุนดังนั้นจินซวุนไม่เห็นเซี่ยวลั่วหยาวภายใต้ร่างกายของเฉียวอีฟาน “ว้าว นายกำลังทำอะไร คงไม่ใช่” ดวงตาของจินซวุนก็เบิกกว้าง “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าเหมือนท่าทางกำลังจะฆ่าคน ที่แท้ฉันก็เข้ามาขัดจังหวะนายใครอะนางแบบคนไหน ให้ฉันดูหน่อย” “นายไสหัวไปเลย ถ้าไม่อยากตาย” เฉียวอีฟานหรี่ตามองเขา จินซวุนก็กลัวเขาจะโกรธและบีบคอเขาด้วย “เฮ้ ต่อเถอะ ฉันจะรอนายในห้องของนาย อย่าให้มันนานเกินไปฉันไม่มีความอดทน ฝากความคิดถึงมายังผู้หญิงของนายด้วย” จินซวุนออกไป และปิดประตูอย่างเบามือ เซี่ยวลั่วหยาวรู้สึกว่าผู้ชายที่เข้ามาก็เป็นฮีโร่ มันถูกแล้วที่เข้ามา เขาควรจะได้รับรางวัลคนดี