ตอนที่ 26 ไม่สะดวกเลย

ต๭นที่ 26 ไม่สะดวกเลย “เพื่อนคุณมาแล้ว คุณยังไม่รีบลุกไปเหรอ” เซี่ยวลั่วหยาวผลักเฉียวอีฟาน เฉียวอีฟานสูดลมหายใจลึกๆอีกครั้ง ขมวดคิ้วและ ลังเลสักครู่ลูกชายของฉัน ที่เพิ่มขึ้นจากเซี่ยวลั่วหยาวโดยไม่ลังเล มองลงไปข้างล่างและถอนหายใจอย่างหน่ายๆ หมดหนทาง รูดซิปขึ้น เซี่ยวลั่วหยาวรีบลุกขึ้นและพบว่าชั้นในของตัวเองอยู่ในพรม รีบใส่มัน ไปจัดการเสื้ออีกครั้ง ของไร้คุณภาพนี้ มันหลุดออกมาได้อย่างง่ายดาย อะไรกันเนี่ย เฉียวอีฟานล้างตัวเองและหันไปรอบๆและจ้องมองเซี่ยวลั่วหยาวอย่างโหดเหี้ยม ดูเหมือนว่าเขาจะหิวมาสามวันแล้ว และเซี่ยวลั่วหยาวเป็นชิ้นเนื้อตุ๋น “ต่อไปเวลาจะนั่งคุณก็ระวังหน่อย ถ้าคุณเปิดเผยด้านล่างอีกครั้งผมจะทำให้ก้นของคุณบวม” บางทีมันอาจเป็นเพราะความปรารถนาของเขาไม่ได้ถูกเติมเต็มด้วยเสียงของความโกรธ เซี่ยวลั่วหยาวเปิดดวงตาสีขาว “เข้าใจแล้ว ต่อไปฉันจะใส่กางเกง” “อย่าใส่กางเกง” “ทำไมคุณไม่อนุญาต” “มันไม่สะดวก” หือ ไม่สะดวกเหรอ ทำไมมันไม่สะดวก มันสะดวกที่จะใส่กางเกง “และคุณจะไม่ออกไปจนกว่าเพื่อนของผมจะไปแล้ว” เขาเป็นผู้ชายที่ร้ายกว่าผม ไม่ว่าหนุ่มหรือแก่เขาก็หิว ถ้าคุณไม่ต้องการที่จะถูกกลืนโดยเขาคุณจะเชื่อฟังผม เซี่ยวลั่วหยาวอ้าปากค้างและถอนหายใจอย่างขมขื่นว่าใครกำลังมองหาเพื่อน เฉียวอีฟานจ้องเซี่ยวลั่วหยาวราวกับว่าเซี่ยวลั่วหยาวและเขามีศัตรูที่ยิ่งใหญ่ แล้วก้าวออกไป เซี่ยวลั่วหยาวรีบวิ่งเข้าไปในห้องซักผ้าและหายใจในกระจก “โอ้พระเจ้า มันใกล้แล้วต่อไปจะไม่สามารถนวดขาของคุณอีก เขาเป็นสัตว์ ไอ้สารเลว ไอ้เลว เหมือนม้า” หลังจากด่าเขาเสร็จแล้ว เซี่ยวลั่วหยาวผ่อนคลายความตึงเครียด เริ่มล้างหน้าและจัดผมของตัวเอง แล้วเธอก็เดินไปที่ประตูและฟังเสียงภายนอก ฟังเสียงของผู้ชายคนนั้นมันคุ้นๆนะ นั่นใครน่ะ เพื่อนของเฉียวอีฟานที่เธอไม่เคยเห็น จินซวุนนั่งอยู่บนโซฟาและพลิกผ่านนิตยสาร เฉียวอีฟานเดินออกไปกับใบหน้าที่หล่อ จินซวุนยิ้มจนเห็นฟันขาว “เฮ้เพื่อน ฉันไปกวนเว ลานายแล้วรึเปล่า” “นายคิดว่าไงล่ะ”เฉียวอีฟานมองจินซวุนด้วยสายตาคม จินซวุนเหลือบมองไปที่ประตูห้องด้านใน “อีฟาน ผู้หญิงคนนั้นคือใครเหรอ” “ฉันต้องบอกนายเหรอ” เฉียวอีฟานไม่ตอบ ไม่มีอะไรที่เหมือนกับชัยชนะที่ยิ่งใหญ่กว่าความทุกข์ในปัจจุบัน ม้ากำลังจะเข้าไป ม้ากำลังจะกินผู้หญิงคนนั้น นี่เป็นช่วงเวลาสำคัญที่ไอ้จินซวุนบุกเข้ามา บ้าจริง ทำไมเขาถึงมีเพื่อนแบบนี้ จริงๆแล้วเฉียวอีฟานคิดแค่เป็นของเล่นที่เล่นได้อย่างอิสระ เพียงแต่ วันนี้หน้าเซี่ยวลั่วหยาวเขาค่อนข้างออกจากการควบคุม ถ้าฉันได้รับในจิตวิญญาณของฉันฉันสามารถจัดการกับไฟอย่างมีเหตุผล วันนี้ดูเหมือนว่ามันเป็นเรื่องยากและเจ็บปวดมาก ความต้องการหัวใจของผู้หญิงคนนั้นมันแรงเกินไป “เธอเป็นลูกวัวแรกเกิดที่นายพูดถึงเหรอ” “อืมมม เกิดอะไรขึ้นถ้าฆ่าเด็กอย่างนาย ไม่เป็นไรกลับไปให้เร็วที่สุดเท่าที่นายจะสามารถ” “โอ้โอ้โอ้อีฟานนี้ไม่เหมือนนายเลย วันนี้นายกำลังโกรธมาก อะไรกันเนี่ย ถูกเก็บไว้เป็นเวลานานทำไมต้องรีบด้วย ที่จริงพวกเราเคยรบกวนนายด้วย นายจะไม่ปล่อยให้มันง่าย วันนี้เป็นอะไรไป ฉันได้กลิ่นที่แข็งแกร่งของความรักในตัวนาย” เฉียวอีฟานก็งง ใช่ เกิดอะไรขึ้นกับตัวเองวันนี้ เมื่อเขาได้ระบายอารมณ์ของเขากับผู้หญิงและจินซวุนบุกเข้ามา เขาสามารถพูดคุยและเล่นอีกไม่กี่นาทีและปล่อยให้ผู้หญิงได้อย่างง่ายดาย สิ่งที่ต้องทำเมื่อคุณออกไปข้างนอกกับเพื่อน และเขาก็มีผู้หญิงที่จินซวุนซังตกหลุมรัก เขาปรารถนาที่จะให้มันกับเขา เขาให้ผู้หญิงคนนั้นกับจินซวุนโดยไม่กระพริบตา เพื่อนของฉัน เพื่อนของฉัน เพื่อนของฉัน เพื่อนของฉัน มีอะไรที่ต้องคิดอีกไหม วันนี้ เขาสูญเสียการควบคุม เฉียวอีฟานก็ปล่อยอารมณ์ของเขา ยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า “นายไม่ควรมาที่นี่ในเวลานี้” นายไปต่อได้ ฉันก็ออกมาแล้วไง “ไปต่อบ้าอะไร เป็นครั้งแรกที่ฉันไม่สามารถฆ่าเธอโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของเธอ” “อ้าา นี่เป็นครั้งแรกหรือเปล่า? ที่นายยังไม่ได้กินอะไรเลย” จินซวุนเบิกตาของเขาด้วยความประหลาดใจ เฉียวอีฟานมองออกไปนอกหน้าต่างและยิ้มเบาๆ “ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว นายมาหาฉันมีอะไร” จินซวุนหัวเราะทันที “เฮ้ มีบางอย่างเกิดขึ้น ฉันต้องการที่จะพูดคุยกับนายเกี่ยวกับวิธีการที่ฉันสามารถใช้เพื่อรักษาผู้หญิงที่บริสุทธิ์มาก” “เอ๊ะ นายถามว่ามันคืออะไร นายต้องการที่จะใช้เวลานานๆกับสาวน้อย “โอ้พระเจ้าอีฟานคุณยังเป็นหนึ่งในคนที่ดีที่สุดของพวกเรา มันทำให้คุณเดาได้ ฉันเจอผู้หญิงที่น่าสนใจมากเมื่อวานนี้ เธอยังเด็กเกินไป ประมาณ สิบห้าหรือสิบหกหรือสิบเจ็ดหรือสิบแปดแต่ดูเด็กมาก ฉันชอบเธอมากฉันชอบเธอมาก ฉันต้องตามจีบเธอให้ได้” “ฮาฮาฮาฮา” เฉียวอีฟานหัวเราะ “นายชอบเธอมากเหรอ ลืมมันซะเถอะ นายไม่ต้องหลอกเราอีกแล้ว ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเมื่อนายคนอย่างคุณชายจินจะคิดชอบใครจริงๆร มันเป็นงูหัวเสือ” “เฮ้เฮ้ คุณกับเล๋ยเซียวเค่อมีความสามารถที่จะต่อว่าฉัน นายสองคนทำร้ายฉัน ฉันจริงใจนะ จริงๆแล้วมันคือความจริงใจ” เฉียวอีฟานมองไปที่นาฬิกาของเขา “โอเคมันเกือบจะถึงเวลาอาหารกลางวันแล้วไปกันเถอะ ฉันจะพานายไปทานข้าวและพูดคุยกับนายในขณะที่นายกิน” ดังนั้นจินซวุนและเฉียวอีฟานออกไปด้วยกัน จินซวุนพูดตลอดทาง ความน่ารักและสวยงามของผู้หญิงที่เขาเจอ มันทำให้เขาหัวใจเต้นแรง เมื่อเฉียวอีฟานเข้าไปในลิฟต์หูของเขาเต็มไปด้วยเสียงของจินซวุน แต่ลึกๆแล้วมันโหดร้าย ยัยตัวดีรออีกหน่อยนะ ไม่ช้าก็เร็วฉันจะกินให้เพียงพอ เซี่ยวลั่วหยาวย่องหนีออกจากห้องของประธาน เธอมักจะรู้สึกว่าทุกคนรู้เรื่องเธอกับเฉียวอีฟาน รู้สึกผิดมาก หน้าแดงเป็นเวลานานแล้ว “หยาวหยาว เธอจะไปกินข้าวกลางวันไหม” พี่ซู่จินวิ่งมาที่นี่หลังเลิกงาน แสดงความคิดริเริ่ม เธอมีความรู้สึกแปลกๆ มักจะรู้สึกว่าเฉียวอีฟานมักจะเห็นเสี่ยวเซี่ยวลั่วหยาวอยู่ในสายตา บางทีผู้หญิงตัวเล็กๆคนนี้อาจเป็นหมอนของประธานเฉียวจริงๆก็ได้ ความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับผู้หญิงทั่วไปเฉียวอีฟาน มันเป็นเพียงข้อดีและข้อเสีย มันคือทั้งหมดที่เกี่ยวกับการทำงานหนัก พี่ซู่เจินยิ้มอย่างมีเสน่ห์ เซี่ยวลั่วหยาวแปลกใจ “เลิกงานแล้วเหรอ เร็วจัง” เธอยังอายเล็กน้อย เพราะเพิ่งติดตั้งคอมพิวเตอร์ให้เธอ เธอแค่สนุกกับตัวเอง เกมส์ออกแบบเสื้อผ้าให้ตัวเอง เล่นกับตัวเอง ที่ไหนที่พี่ซู่จินพูดถึงงานที่ตัวเองลืม “ไปเถอะไปกินข้าวเที่ยงกัน มีนัดทานข้าวกลางวันไหม ดูฉันสิมันกระทันหัน ไม่รู้ว่าเธอมีนัดหรือเปล่า ฉันมาเรียกเธอเลย” เซี่ยวลั่วหยาวลุกขึ้นยืน สัมผัสท้องหิว “พระเจ้า ฉันมีนัดที่ไหนล่ะ” ฉันเพิ่งจบจากโรงเรียนมัธยม มีแค่พี่ซู่เจินที่เป็นผู้หญิงที่สวยมาก ฉันยังหิวแล้ว อาหารเช้ากินคุกกี้ไปไม่กี่ชิ้น ไป ไปกินข้าว” “โอ้โอ้อะไรสวย โอ้ฉันแก่แล้ว หยาวเหยวเธอคิดว่าฉันแก่ไปไหม แม้ว่าจะถามเซี่ยวลั่วหยาว ในความเป็นจริงพี่ซู่เจินก็รอคนอื่นชมเธออยู่ พอแน่ใจว่าเซี่ยวลั่วหยาวสรรเสริญพี่ซู่เจินอย่างมาก “ฉันรักเธอไม่ใช่เพราะสิ่งที่เธอเป็นแต่เพราะว่าฉันรู้ว่าฉันเป็นใครเมื่อฉันอยู่กับคุณ” เซี่ยวลั่วหยาวอ้าปากค้าง แอบเช็ดเหงื่อเย็น “ลั่วหยาว เธออยากกินอะไร” โดยทั่วไปแล้วพนักงานบริษัทระดับสูงอย่างพวกเขา มันเป็นที่เฉียวอีฟานได้ทำงานบนชั้นยี่สิบเก้า มาทานมื้อกลางวันที่ร้านอาหารจีนหรือร้านน้ำชาข้างล่าง เงินเดือนก็ไม่ต่ำเหมือนกัน และมีเพื่อนร่วมงานมากมาย ถ้าที่นั่นมันไม่เรียบร้อยเกินไป พี่ซู่เจินมองไปที่ร้านอาหารตะวันตกบนชั้นสองรอเซี่ยวลั่วหยาวเลือก “เอ่อ ฉันยังไงก็ได้พี่ซู่เจินคุณชอบอะไร” “ฉันเป็นแบบสบายๆ ฉันไม่เลือกอาหาร” “เอ่อเอ่อ งั้นไปกินสเต็กกันเถอะวันนี้จะมีข้าวแกงกะหรี่อึ่ง” หือ ฟังดูเหมือนข้าวราคาแพงมาก เซี่ยวลั่วหยาวขมวดคิ้วและถาม “พี่ซู่เจินค่าใช้จ่ายเท่าไหร่สำหรับสเต็กหรือแกงหรืออาหารประมาณหนึ่ง” ปาดเหงื่อ เธอคิดว่าเงินในกระเป๋าเล็กๆของเธอไม่เพียงพอ ตอนนี้เธอเป็นลูกหนี้ และจำนวนหนี้ที่ต้องจ่ายก็สูงจนน่ากลัว ตั้งสิบล้าน