ตอนที่ 32 ความคาดหวัง

ต๭นที่ 32 ความคาดหวัง ทำไมเขาเอาแต่คิดอยากกินเธอขนาดนี้ ไม่ใช่ว่าเขาเข้าใจมาโดยตลอดหรอกหรอว่าตัวเองชอบผู้หญิงร้อนแรง? ไม่ต้องให้เขาได้ขยับนิ้ว ไม่ต้องให้เขาได้ออกแรง แค่รอให้ผู้หญิงอำนวยความสะดวกสบายให้เขา “อ้อ？ เซี่ยวลั่วหยาว เธอหลับตาลงไม่ได้กำลังบอกฉันเป็นนัยหรอกหรอ ฉันควรจูบเธอ? ไม่อย่างงั้นเธอจะหลับตาเหมือนจะจูบทำไม?” เขายิ้มเยาะ พลางขยับร่างซ้ายขวาเล็กน้อยและจับเธอไว้ เขากำลังหอบหายใจ “ไม่ ไม่ใช่อย่างงั้น! คุณห้ามจูบ! หลีกทางหน่อยฉันจะออก!” เซี่ยวลั่วหยาวตกใจเกือบร้องออกมา “ถ้าไม่ให้จูบ งั้นเธอก็ลืมตาได้แล้ว” เขาก้มลงมาใช้จมูกสัมผัสปลายจมูกของฉันในขณะที่พูด ความร้อนก็พลันหายไป เซี่ยวลั่วหยาวรู้สึกเหมือนโดนไฟช็อต บอกไม่ถูกว่าร่างกายตอนนี้เกิดอะไรขึ้น แม้ว่าอยู่ภายใต้ความกลัว แต่ก็รู้สึกถึงพลังงานร้อนๆบางอย่าง ตรงหว่างขา ทั้งมีน้ำบริสุทธิ์ใสๆปริ่มออกมา “ก็คุณยังไม่สวมเสื้อเสื้อผ้า ฉันจะลืมตาได้ยังไงล่ะ?” “อ้อ ถ้ายังไม่ยอมลืมตาล่ะก็ ฉันจะจูบเธอแล้วนะ เหอะๆ” บ้า นี่เขาเป็นคนประเภทไหนกันแน่ คนหลับตาแล้วจะโดนจูบ？ เอาล่ะ ลืมตา! เซี่ยวลั่วหยาวลิมตาขึ้นก็เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาอยู่ใกล้ๆเป็นอย่างแรก โดยเฉพาะอย่างยิ่งดวงตาสีเข้มสวยงามที่เหมือนกับว่าต้องการความเติมเต็มลุกวาวขึ้น เฮือก！ เซี่ยวลั่วหยาวตกใจจนแทบหายใจไม่ออก เฉียวอีฟานยิ้มให้เธอ พร้อมทั้งขยับปากอย่างร้ายกาจ “อะไรกัน เซี่ยวลั่วหยาว เธอพูดเองว่าเลือกตัวนี้ให้ฉัน ฉันจะไม่ใส่มันได้ไงล่ะ แต่ฉันรู้สึกว่ามันเล็กไปหน่อย” “ห้ะ? เล็ก?” จะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง? มันเล็กไปได้อย่างไร? การแสดงออกของเขาทำให้เซี่ยวลั่วหยาวสับสน แม้แต่พระเจ้าก็ทำให้ผีก้มหน้าลง จนกระทั่งเผลอมองไปตรงนั้น... “อ๊ะ!” เสียงร้องขึ้นมาด้วยความตกใจ เธอรีบหลับตาลงอย่ารวดเร็ว เล็กจริงๆด้วย กางเกงในมันเล็กไปแล้ว แน่นอนว่าใส่มันไม่ได้แล้ว น่ากลัว น่ากลัวจัง “ฮ่าฮ่าฮ่า” เฉียวอีฟานยิ่งแกล้งเธอยิ่งรู้สึกดี ก้มหัวลงจูบริมฝีปากของเธออย่างดุดันแกมบังคับ จูบนี้ทั้งดุดันและบ้าคลั่ง เขาบุกเข้ามาอย่างโชกโชนจนเธอเเพ้อย่างราบคาบ เหมือนพยายามสร้างอาณาเขต ระหว่างริมฝีปากของทั้งคู่มีการไหลผ่านระหว่างของเหลวร้อน ไม่สามารถปกคลุมความปรารถนาของเขาได้มิด ต้องการเธอเหลือเกิน ถึงเวลาแล้ว! ในนี้แหละ! ไม่สามารถระงับความปรารถนาของตัวเองได้อีกแล้ว กดเธอไว้ใต้ร่างอย่างดุเดือด ความคิดนี้ผ่านไป ลมหายใจของเฉียวอีฟานเริ่มหนักหน่วงขึ้น ร่างกายเเข็งแกร่งของเขาคลุมร่างเซี่ยวลั่วหยาวเกือบทั้งหมด เขาหอบอยู่บนตัวเธอ และจูบเธออย่างบ้าคลั่ง เซี่ยวลั่วหยาวไม่สามารถจัดการกับอะไรได้ มือไม้ต่างโลมลันพันตูสูญเสียการควบคุม ถูกเขาจูบอย่างร้ายกาจ จูบอย่างไม่ลดละทั้งเจ็บแต่เธอกลับหยุดส่งเสียงครางไม่ได้ เสียงครางที่อ่อนหวานยิ่งเป็นตัวเร่งเชื้อเพลิง และยิ่งกระตุ้นความเป็นชายในตัวของเขา มือหยาบวาดไล้ไปทั่วร่างของเธอ แม้ว่าจะเบียดเสียดเธอ แต่กลับเกือบอุ้มเธอขึ้นมา ร่ากายของเซี่ยวลั่วหยาวกำลังอยู่ภายใต้การเคลื่อนไหวของเขา และค่อยๆชนเข้ากับตู้เสื้อผ้าที่อยู่ข้างหลัง “ไม่ ไม่ ปล่อยฉัน...” ก่อนที่เซี่ยวลั่วหยาวจะสูญสิ้นสติไปก็เอาแต่พึมพำเป็นพัลวัน แต่เสียงของเธอก็ถูกริมฝีปากเขากลืนลงไป “อ่าาา...” เฉียวอีฟานส่งเสียงทุ้มตำ ใช้แรงบังคับให้เซี่ยวลั่วหยาวหันกลับมา จากนั้นโยนเธอไปบนเตียงใหญ่โดยมีร่างของเขาทับไว้เบื้องบน ร่างใหญ่ราวกับตาข่ายคลุมตัวเซี่ยวลั่วหยาวไว้ใต้ร่าง คนตัวเล็กดูอ่อนแอ และความเเข็งแรงของเขาก็ยิ่งดูมีพลังเทียบให้เห็นอย่างชัดเจน เซี่ยวลั่วหยาวยังคงสับสน อยู่ๆก็รู้สึกว่าร่างกายของเธอเริ่มอ่อนแรงลง แล้วเธอก็เข้าใจได้ทันที จบเห่แล้ว ในที่สุดก็...บนเตียง ถึงแม้เธอจะเคยผ่านค่ำคืนนั้นกับเขามาครั้งหนึ่งแล้ว แต่เธอก็ยังเหลือความอายและกลัวอยู่บ้าง แน่นอน เธอรับมันไม่ได้ แต่ช่วงเวลานี้เธอก็รู้สึกคาดหวังแปลกๆเล็กน้อย ภายในร่างกายถูกเขาปลุกประโลมแทบจะสำลัก ในระยะเวลาอันสั้นนี้เซี่ยวลั่วหยาวรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง เธอได้ถลำลึกไปแล้ว เฉียวอีฟานให้เวลาเธอได้คิดอยู่สักพัก ก็เริ่มจูบเธออย่างหนักหน่วงอีกครั้ง มือ...สอดเข้าหว่างขาของเธอ เฉียวอีฟานละริมฝีปากออก ในขณะที่กำลังหอบและยิ้มออกมา “เธอเปียกแล้ว...” (⊙_⊙)？？？ หมายถึงอะไร? เซี่ยวลั่วหยาวฟังที่เขาพูดไม่เข้าใจ เปียกหรอ หมายถึงอะไร? เฉียวอีฟานยังคงหอบหายใจ “เธอต้องการฉันแล้ว...” “ไม่ใช่นะ!” เธอรีบปฏิเสธ ใครในเวลานี้ก็ต้องปฏิเสธออกไป นอกเสียจากจะเป็นคนโง่เท่านั้น มือของเขายังคงขยับเข้าออก จนเธอรับรู้ได้ว่า ตอนนี้มือของเขาอยู่บนร่างของเธอ….ข้างใน ทันใดนั้นหน้าของเธอแดงขึ้น ลมหายใจที่กระชั้นชิดและอบอุ่น “คุณ คุณ คุณเอาออกไป” ใบหน้าร้ายกาจของเขาก็พูดว่า “ในนี้ เธออย่าโกหกเลย เธอกำลังต้องการฉัน ตัวเล็ก” “ไม่ ไม่นะ!” “ฮ่าฮ่าฮ่า ปากแข็ง เพราะไม่อย่างงั้นเธอจะเป็นแบบนี้หรอ...” ทำไมเวลาฟังเสียงหัวเราะของเขาเธอต้องสั่นด้วยนะ “ประธานเฉียว คุณปล่อยฉันนะ ถ้าคุณยังรังแกฉันแบบนี้ ฉันจะลาออกและไม่เป็นผู้ช่วยคุณแล้ว! หนี้ที่ติดคุณไว้ ฉันจะหาวิธีจ่ายให้คุณเอง! ” ใบหน้าของเซี่ยวลั่วหยาวยังคงแดง เธอพูดด้วยริมฝีปากที่สั่นระริก ดวงตาของเฉียวอีฟานมันวาว “อ้อ? เธอกำลังขู่ลาออก?” ให้ตายสิ ตรงไหนที่เรียกว่าขู่ การลาออกของเธอมันไปคุกคามเขาตรงไหน? “ถ้าไม่หาเงินฉันก็ต้องถูกคุณรังแกแบบนี้ไปตลอด” เฉียวอีฟานเหลือบตามอง ผู้ชายหล่อเหลา หุ่นดียืนอยู่ตรงหน้า ความจริงแล้วก็ทำเธอใจสั่นอยู่บ้าง เฉียวอีฟานก็ยิ้มให้กับคนที่กำลังอาย “งั้นก็ดี เธอลาออกแล้วมาเป็นผู้หญิงของฉันดีกว่าทำงานเป็นไหนๆ แบบนี้ดีไหม” “ใครบอกว่าฉันเป็นผู้หญิงของคุณ! ฉันไม่ต้องการ! ฉันมีงานทำ! ฉันหาเงินเองได้!และฉันจะรวบรวมเงินคืนคุณเอง!” “ไม่ว่าเธอจะคิดอย่างไรก็ช่าง แต่ตอนนี้ฉันต้องการเธอ! ให้เธอกลายเป็นผู้หญิงของฉัน ดูซิว่าเธอจะทำอะไรได้!” (⊙o⊙) ห้ะ! เซี่ยวลั่วหยาวได้ยินที่เขาพูดก็ทำสีหน้าตกในอยากจะร้องไห้ เฉียวอีฟานกำลังจูบเธอ แต่ถูกมือเล็กๆของเซี่ยวลั่วหยาวห้ามเอาไว้ เธอพูดด้วยความเสียใจ “ประธานเฉียว คุณกำลังสับสน? คุณกับฉันมีความสัมพันธ์แบบไม่ถูกต้องมาก่อน เราสองคนไม่ต้องใช้ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นมาเพื่อพิสูจน์อะไร ฉันจะเป็นของเล่นของคุณหรือไม่ ตอนนี้คุณก็ไม่สามารถใช้ฉันมาเป็นตัวแทน และจะเป็นผู้หญิงของคุณหรือไม่ มันก็แค่เป็นจำนวนครั้งที่ต่างกันเท่านั้น ” ประหลาดใจกับครั้งเดียวหรือหลายครั้ง เซี่ยวลั่วหยาวเข้าใจเองว่า สิ่งที่เธอพูดไปคือการเป็นอยู่ของเธอในวันนี้ ฉลาดที่สุด ช่างวิเคราะห์ได้ละเอียด มีเหตุผล แต่กลับไม่คาดคิดว่าคำพูดของเธอที่ออกไปกลับทำให้สีหน้าของเฉียวอีฟานดูน่ากลัวขึ้น “เธอเข้าใจว่าอะไร!” เฉียวอีฟานพูดออกมาอย่างคลุมเครือ และจับมือเธอออก เขาโน้มตัวลง จูบเธออย่างดุดัน จูบครั้งนี้เต็มไปด้วยความโกรธในใจลึก บดขยี้จนริมฝีปากของเธอชาและเจ็บระบม เซี่ยวลั่วหยาวก็รู้สึกประหลาดใจและเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งว่าเขาต้องเคยมีประสบการณ์เรื่องชายหญิงมาก่อน แม้จะจำไม่ได้แต่ร่างกายควรจะรู้สึกอะไรบ้าง ทำไม เธอยังดูเกร็งและกลัวอยู่มาก ดูเหมือน... ดูเหมือนว่าเธอจะไม่เคยผ่านเรื่องพวกนี้มาก่อน? “เซี่ยวลั่วหยาว ฉันใจดีกับเธอเกินไปแล้ว ฉันควรจะ...ตั้งนานแล้ว...” เขาจูบเธออย่างบ้าคลั่งสลับกับพึมพำกับฝีปากของเธอ เซี่ยวลั่วหยาวที่คิดจะต่อต้านเขาในตอนแรกแต่ต่อมาก็ไม่ได้สนใจจะทำแบบนั้นแล้ว ขัดขวางเฉียวอีฟาน? ก็คงเหมือนกับตั๊กแตนห้ามรถ แต่ว่า...เธอยังคงกำลังคิดได้อีกอย่างนึง เตียงนี้สบายจริงๆเลย มันต้องเเพงมากแน่ๆ กลิ้งไปมาบนเตียงนี้ได้สบายเลย แม้ว่าร่างกายจะถูกกดทับ แต่ก็ไม่รู้สึกลำบากอะไร คุณภาพมันช่างยอดเยี่ยม ปังปังปัง มีคนเคาะประตู “ท่านประธานครับ บริษัทย่อยทั้งแปดแห่งมากันหมดแล้ว ท่านประธานจะลงไปประประชุมไหมครับ? ตอนนี้บ่ายสามโมงแล้ว คุณนัดพวกเขาประชุมไว้บ่ายสองโมงครึ่ง ท่านประธานตื่นเถอะครับ” เสียงของหลิวโอเฉินยังคงเรียกอยู่ข้างนอก หลิวโอเฉินยกแขนขึ้นมาดูนาฬิกา แล้วเคาะอีกครั้ง บางทีท่านประธานอาจจะกำลังพักกลางวัน แต่เขาไม่สามารถเลื่อนตารางงานตอนบ่ายได้ ทำไมวันนี้ยังไม่ตื่นอีกนะ? หลิวโอเฉินยังไม่รู้ว่าการทำงานที่มีความรับผิดชอบสูงของเขาในครั้งนี้จะให้เฉียวอีฟานโมโหเข้าแล้ว! “ท่านประธาน?” หลิวโอเฉินสาบานได้ว่าเขาไม่ได้ยินเสียงตอบรับจากเฉียวอีฟาน เฉียวอีฟานโน้มตัวผละออกจากเซี่ยวลั่วหยาวด้วยอารมณ์อยากจะฆ่าใครสักคน เจ้าพวกนี้เหมือนปรึกษากันมาดี? ทำไมเลือกมาทำลายบรรยากาศในเวลาวิกฤติแบบนี้? เขาก้มมองรอยจูบสีชมพูที่ฉาบทั่วหน้าอกของเซี่ยวลั่วหยาว เลือดในกายยังคงสูบฉีด แล้วใช้มือเขี่ยวน้ำตาของเธอตรงหางตา น้ำเสียงเจือไปด้วยความโกรธ “ตัวเล็ก พระเจ้ายังคุ้มครองเธออยู่!” “ละเว้นเธอไปสักครั้งหนึ่ง...” ความหมายก็คือวันข้างหน้าเขาจะไม่ปล่อยเธอไป เฉียวอีฟานลุกออกจากเตียงอย่างยากลำบาก ทุกลมหายใจยังคงอัดอั้นและเร่าร้อน เขารู้สึกว่าถ้าหากยังคงอัดอั้นแบบนี้ต่อไป เขาต้องปล่อยความเป็นชายออกมาแน่ๆ พอเขาคิดถึงเฉียวอีฟานผู้ยิ่งใหญ่ต้องมาพ่ายแพ้เพราะความต้องการผู้หญิง เขารีบหยิบกางเกงในที่เซี่ยวลั่วหยาวเลือกมาสวม แล้วตอบคนที่รอข้างนอก “ฉันกำลังออกไป!”