ตอนที่42 ปัญหาล้นฟ้า 2

ต๭นที่42 ปัญหาล้นฟ้า 2 จินซวุนเพิ่งจะกัดริมฝีปากว่า หัวเราะออกมานิดหน่อย ยิ่งหัวเราะยิ่งไปกันใหญ่ ยิ่งหัวเราะยิ่งบ้าจี้ เขาถอนหายใจใส่คนที่ยืนอยู่ แล้วตะโกนใส่: “ใครด่าเมียฉัน ฉันจะหักเงินคนนั้น! เมียฉันมาแล้ว แล้วก็ไร้สาระแล้ว พวกแกยังจะจ้องอะไรกัน ยังไม่รีบไสหัวกันไปอีก! ไสหัวไป !” จินซวุนบ้าคลั่ง เพียงชั่วคณะก็ตะโกนใส่คนพวกนั้นจนนิ่งไป นี่ สาวน้อยคนนี้ เป็นภรรยาของคุณหรือ พี่ห้าเพิ่งจะมีสติกลับมาได้ แล้วก็พูดเสียงเข้มจากคอมาว่า : “ยังจะจ้องอะไรกันอีก จินซวุนก็ออกปากแล้ว พวกเธอหูหนวกกันหรือไง ให้ตายเถอะ ฉันเพิ่งจะตอบคำถามนี้ได้ ถ้าพวกแกยังพูดมากกันอีก ฉันจะเก็บเงินพวกแกทั้งหมดกลับมา!” พวกกลุ่มคนที่ได้เงินไปแล้วนั้น ตกใจรีบวิ่งหนีกันไปหมดเลย พอพี่ห้าได้เห็นสายตาของเซี่ยวลั่วหยาว ก็กระดกมุมปาก แล้วก็ออกไป แน่นอน หลังจากที่ออกไป ก็จัดการปิดประตูให้เรียบร้อย อั๊ย จินซวุนบ้าไปแล้วจริง ๆหรือ เพื่อผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนเดียวแค่นี้ ถึงได้บ้าคลั่งขนาดนี้ ไฟที่ทอแสงอยู่ในห้องใหญ่ ........ ตอนนี้เหลือแค่เพียงจินซวุนกับเซี่ยวลั่วหยาวสองคน เซี่ยวลั่วหยาวเห็นพวกคนที่แย่งเงินพวกนั้นออกไปกันหมดแล้ว เธอถึงได้พ่นลมหายใจออกมายาว ๆ ในที่สุด.......ในที่สุดก็ปกป้องทรัพย์สมบัติตระกูลไว้ได้...... เธอดีใจอยู่เงียบ ๆ ว่าตัวเองยังนับได้ว่ามาไม่ช้าไปนัก ไม่อย่างนั้น....... เซี่ยวลั่วหยาวที่กอดลังเงินอยู่นั้น แล้วก็เหลือบตาขึ้นมามองไปที่ร่างที่หดตัวอยู่บนโซฟา ทำไม...... จินซวุนคนนี้ถึงได้ใช้สายตาแบบนั้น สายตาที่หัวเราะมองมาที่ตัวเอง แย่แย่ ประสบความสำเร็จหรือ เหมือนกับว่ามีผีอยู่อย่างนั้นหรือ “คุณ คุณ คุณทำอะไร ทำไมยิ้มอย่างนั้น ยิ้มที่ทำให้คนผวา นี่ นี่ ฉันพูดกับคุณอยู่นะ ได้ยินที่พูดไหม จินซวุนบิดเอว ยิ้มเจ้าเล่ห์ มองบีบไปที่เซี่ยวลั่วหยาวทีละน้อย เด็กคนนี้....นี่มันจะบอกได้ว่าส่งมาถึงห้องอัตโนมัติไหมเนี่ย โอ๊ะ การแสดงออกของเธอนั้นช่างงมงายน่ารักและอ่อนโยน จะทำให้เขากลายเป็นนักล่าดี ๆนี่เอง.... “นี่เธอ ในที่สุดก็มาได้แล้ว” จินซวุนยิ้มจนเห็นฟันขาว เซี่ยวลั่วหยาวส่งสายตามึนงง เขาใช้สายตาจิกไปอย่างแบบนั้นเบา ๆ ตอนที่ไม่หัวเราะทำให้ดูดี ตอนที่มองผู้หญิง ทำให้ มีความรู้สึกดูเป็นธรรมชาติ ทำให้ผู้หญิงตกหลุมพรางลงไปอย่างงมงาย แต่ว่าในขณะนี้ สายตาที่ฆ่าผู้หญิงทั้งหลายได้ในพริบตา มองมาในตาของเซี่ยวลั่วหยาว เหมือนกับสายตากระชากวิญญาณ ร่างเซี่ยวลั่วหย่างอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน ริมฝีปากกระทบกัน พูดด้วยเสียงสั่น: “อะไรคือในที่สุด ถ้าฉันไม่มาหล่ะก็ เงินของคุณก็จะถือคนเลวพวกนั้นหลอกไปหมด คุณควรจะขอบคุณฉัน เซี่ยวลั่วหยาวพูดจบ เธอถึงเพิ่งได้สติกลับคืนมา พระเจ้า ฉันมาทำอะไรกัน นี่ก็ไม่ได้เงินตระกูลเธอสักหน่อย คนบ้านี่เขาอยากจะแจกเงิน แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอด้วย เธอขบคิดไปมาว่าสมองของเธอไปผิดปกติตรงไหน! เห้ย......... จินซวุนแย่งลังเงินออกมาจากมือของเซี่ยวลั่วหยาว อย่างว่าง่าย เด็กคนนี้เขาสมบัติยิ่งชีวิตจริง ๆ ลังหนักขนาดนี้ เธอก็ยังจะอุ้มไว้ได้ไม่ปล่อย เอาลังไปไว้ด้านหนึ่ง เสมือนกับการทิ้งขยะอย่างไงอย่างงั้น สลัดทิ้งอย่างไม่ใยดี เซี่ยวลั่วหยาวทันทีที่เห็นลังเงินถูกโยนไปก็เอาคิ้วขมวดเข้าหากัน. “เอา เงิน.......” เด็กคนนี้ทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้ใช่ไหม “เงินหรือ เงินแล้วไงกัน! ตอนเกิดไม่ได้เอามา ตอนตายก็เอาไปไม่ได้” จินซวุนพรรณนาเป็นคำพูดเบา ๆ แล้วร่างก็พุ่งตรงไปข้างหน้า……… เซี่ยวลั่วหยาวตกใจผงะถอยร่นไปข้างหลังที่โซฟา “อ่า......”ร้องเสียงแหลม อ่อ เด็กคนนี้ทำอะไรกัน การกระทำของเขา....เหมือนกับว่าเขาจะไปกินเธออย่างนั้น เธอไม่ใช่เนื้อติดกระดูก แล้วเขาก็ไม่ใช่หมาป่าด้วย “ เหอะ ๆ .....”จินซวุนหัวเราะเสียงต่ำ เสียงหัวเราะนั้นต่ำลึกและยาวนาน เหมือนการจุดประกายไป แขนของเขาทั้งสองเข้างอยู่ที่ด้านข้างล่างของเธอ กางอยู่ที่ด้านหลังโซฟา เซี่ยวลั่วหยาวมาอยู่ที่ระหว่างเขาและช่องโซฟาแคบ ๆ พอดี เซี่ยวลั่วหยาวตกใจตัวสั่นขนลุกไปทั้งตัว ตัวหดเกรง เขาจ้องมองจินซวุนด้วยความเสียหลัก ตายแล้ว มาเจอคนบ้าก็ว่าแย่แล้ว ถ้าหากว่าคนบ้าเกิดอาการกำเริบขึ้นมา.... อันนั้นถึงจะเรียกว่าซวยจริง! คนบ้าฆ่าคนไม่ผิดกฎหมาย! ทำไม ทำไมประเทศต้องมีกฎหมายไม่ยุติธรรมแบบนี้ด้วย! ทำไมกัน! “คุณ คุณ คุณจะทำอะไร” “เธอว่าไงหล่ะ เด็กน้อย” จินซวุนขยับปากที่เซ็กซี่ ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย เวลาที่หัวเราะ ทำให้เห็นฟันเรียงตัวสวยงาม พูดตามจริง เขาเป็นผู้ชายที่บำรุงสายตาได้ดีมาก รูปร่างก็ดี เพราะว่าการอบรมเลี้ยงดูจากครอบครัวแสดงออกถึงความสูงส่ง ตอนที่ยิ้ม เหมือนดวงอาทิตย์สุกใสสุดขั้วไม่มีอะไรเปรียบ เป็นแบบที่ทำให้คุณเห็นถึงความงามยามดอกไม้สะพรั่ง...... “ ฉัน ฉันจะไปรู้อะไรคุณหล่ะ ได้โปรด คุณช่วยลุกขึ้นสักหน่อยไม่ได้หรือไง คุณเอาแต่ทำท่าแบบนี้ คุณไม่เหนื่อยหรอ ฉัน ฉันยังมีงานต้องไปทำอีก” เซี่ยวลั่วหยาวตื่นเต้น พูดจาไม่ค่อยจะมีสติเท่าไหร่เลย ยุ่งเหยิงไปหมด ประโยคนี้ที ประโยคนั้นที