ตอนที่47 บาดแผลของฉันไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ

ต๭นที่47 บาดแผลของฉันไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ “เห่ย อย่าพูดถึงเลย ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกเราคนไหนที่กล้าขนาดนั้น ถึงได้ลงมือกับคุณชายจินได้! คนอย่างคุณชายจิน. อย่างนั้นก็กล้าลงมือ อยากตายอ่า พี่ห้าถึงขั้นประกาศออกมา ว่าจะต้องตรวจone more night อย่างเข้มงวด หากจับคนที่ทำร้ายคุณชายจินได้ ก็ให้เอาไปส่งที่เจิงหู่ถาง!” เด็กเรอ! (⊙_⊙) ป๋านซาลีกับเซี่ยวลั่วหยาวมองกันไปมา แล้วก็ถลึงตามองกัน สีหน้าของป๋านซาลีเหมือนโดนขู่จนขาวซีด ปากซีดสั่นไปหมด “ฉัน ฉัน ฉัน.....เขา เขา เขา.... ฉันเพิ่งจะทำร้ายคุณชายจินใช่ไหม เซี่ยวลั่วหย่างปากสั่นไป “ ไม่ใช่ว่าเป็นฉันที่ผลักเขาหรอกนะ ในเวลานั้นเห็นเขาเอามือกุมหัว ไม่ใช่ว่าหัวไปกระแทกโดนอะไรหรอกนะ “อ่า......ฉันต้องตายแน่ ๆ!พระเจ้า พระเจ้า คำที่ว่าจับไปส่งเจิงหู่ถาง..... หึหึ ฉันต้องตายทั้งตระกูลแน่เลย!” “เจิงหู่ถางหรือ ที่นั้นคือที่ไหน” “สมรู้ร่วมคิด....” “ผ่าง....” เซี่ยวลั่วหยาวก็ตกใจจนขาทั้งสองข้างอ่อนแรงไปหมด ทำอย่างไรดี ทำไงดี! “พี่ซาลี่ อย่ากลัวไป ถึงตอนนั้นถ้าหากว่าโดนไล่ตามขึ้นมา ฉันจะบอกว่าทุกอย่างฉันเป็นคนทำเอง! เพราะพี่ทำเพื่อฉันถึงได้เป็นอย่างนี้ เพราะว่าต้องไปช่วยฉัน ฉันไม่สามารถจะมองเห็นพี่ล้มลงไปต่อหน้าได้ ทำตามที่ฉันบอกนั้นแหละ ถึงตอนนั้นถ้าโดนไล่ตามขึ้นมา ฉันรับไป” “เหอะๆ จะให้เป็นงั้นได้ไง เธอก็จะเอาชีวิตไม่รอดเหมือนกัน คนพวกนี้ไม่เอาไว้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เจิงหู่ถาง ได้มีการกล่าวกันว่าแม้แต่ผู้นำที่ยิ่งใหญ่ในจังหวัดก็ต้องเผชิญหน้ากับเจิงหูถาง..... ถ้าตกไปอยู่ในเจิงหู่ถาง ต้องตายสถานเดียว ! เหอะ ๆ ๆ ....” ป๋านซาลี่ไหล่สั่น พิงประตูแล้วร้องไห้ เซี่ยวลั่วหยาวก็ปากสั่น เมื่อsupervisorคนงานเห็นเข้ากับพนักงานสองคนนี้ ก็นั่งอยู่บนโซฟา แต่ละคนก็ปิดตาลง สองมือประสานกัน มีสติอะไร: บันทึกพระโพธิสัตว์พระพุทธเมตตาและเมตตากรุณาอวยพรฉัน ... supervisorคนงานเสียงเข้ม ตะโกนขึ้นมา: หมายเลข514 !เซี่ยวลั่วหยาว!!” “อ่า อยู่ค่ะ!” เซี่ยวลั่วหยาวสั่นไปทั้งตัว สักพักหนึ่งก็ลืมตา ยืนขึ้น “เธอมาทำตัวเป็นผีที่นี่ทำอะไร สามีเธอคุณชายจินเข้าไปนอนอยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว! เธอยังไปดูสามีเธออีกหรือ ยังมีผู้หญิงที่เป็นแบบเธออย่างนี้อีกหรือ ผู้ชายได้รับบาดเจ็บแล้ว เธอยังมีกระจิตกระใจมาเล่นอยู่อีกหรือ” เล่นหรือ........ให้ตายเถอะ นี่เธอกำลังเล่นอยู่หรือ เธอกำลังอธิษฐานเพื่อพระเจ้าเพื่อตัวเองและผู้อื่น! ป๋านซาลี่ก็ตื่นตระหนกจนเบิ่งตากว้างขึ้นมา มองไปที่เซี่ยวลั่วหยาว เซี่ยวลั่วหยาวเกาหัว ลังเล “supervisor ฉันพูดไปแล้ว ว่าคุณชายจินไม่ได้เป็นแฟนของฉัน...... เขามีธุระอะไร แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน…….” supervisorถอนหายใจ แล้วส่ายหัว “ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเด็กอย่างพวกเธอนั้นเล่นพิเรนทร์อะไรกันอยู่ สามีภรรยาทะเลาะกันเป็นเรื่องธรรมดา ยิ่งทะเลาะกันยิ่งดี ถึงแม้ว่าคุณชายจินจะไปชอบผู้หญิงอื่นบ้าน แต่ว่าเขาไม่ได้ละทิ้งเธอ เธอก็ไม่ควรจะถอดใจ อย่างที่เห็นผู้ชายที่ทั้งมีเงินทั้งรูปงามนับวันยิ่งน้อยลงแล้ว ผู้ชายอะ มีใครบ้างที่ไม่เจ้าชู้หลายใจ จริงสิ ได้ยินพี่ห้าพูด ว่าเมื่อกี้คุณชายจินอยู่กับผู้หญิงด้วยกัน ถูกผู้หญิงทำร้ายได้รับบาดเจ็บ พี่ห้ากำลังตามผู้หญิงคนนั้นให้มารับผิดชอบ แล้วก็จะได้ใช้โอกาสนี้แก้แค้นให้เธอด้วย ก็อย่างที่บอก ว่าไม่รู้ว่าจริง ๆ แล้วผู้หญิงคนนั้นเมื่อกี้นี้อยู่กับคุณชายจิน” supervisorพูดอย่างไม่ได้ตั้งใจ มันเท่ากับการลงโทษผู้หญิงสองคนในบ้าน! ป๋านซาลีถอนหายใจเงียบๆ อีกนิดเดียวก็เฉียดตาย เซี่ยวลั่วหยาวก็ปากซีดเป็นไก่ต้ม เซี่ยวลั่วหยาวซับเหงื่อที่หน้าผาก ถอนหายใจ “พี่ซาลี่ เรื่องนี้....กลายเป็นเรื่องใหญ่ไปแล้ว” ป๋านซาลี่ชกหัวเธอขึ้นมา *** พูดเกี่ยวกับจินซวุนเถอะ ยังมึน ๆ จินซวุนได้ยินที่พี่ห้าที่เสียงหยาบเป็นพิเศษ เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้น หัวยังคงตื้อ ๆ อยู่ พอเห็นสีหน้าพี่ห้าที่ทั้งเครียดและกังวล “พี่น้อง พี่น้อง คุณจะตายไม่ได้นะ ถ้าว่าเธอตายแล้ว ฉันก็จะตามไปอยู่กับเธอด้วย! พี่น้อง คุณมาเกิดเรื่องที่ของพี่ พี่ก็ไม่มีอะไรจะแก้ตัว! พี่น้อง พี่น้อง...” จินซวุนอยากจะบอกพี่ห้า คุณไม่ต้องฟูมฟายแล้ว “พี่ห้า....” “จินซวุน....แกเป็นยังไงบ้าง มา พี่จะประคองแกขึ้นมา ไปโรงพยาบาล พวกเราก็ไปโรงพยาบาล ไม่เป็นไร!” พี่ห้าและผู้ชายอื่นอีกสิบกว่าคน หามจินซวุนได้อย่างสบาย พี่ห้าเอาหลังมือปาดน้ำตา กลืนน้ำลาย “จินซวุน พี่น้อง แกต้องอดทนเอาไว้ แกวางใจ คนร้ายที่ทำร้ายแกแบบนี้ พี่ต้องแก้แค้นแทนแกแน่! เด็กคนนั้นพี่รู้จัก พี่จะให้เขามาปนิบัติแก!” “ไม่ ไม่......พี่ห้า.....อย่า....” จินซวุนขมวดคิ้ว พูดชาไม่ชัดเจน