ตอนที่48 บาดแผลของฉันไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ 2

ต๭นที่48 บาดแผลของฉันไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ 2 รู้สึกหัวหนักมาก เหมือนกับว่ามีอะไรอยู่ห้ากิโลหนัก ๆ เวลามองไปทำไมมันเป็นสีแดงไปหมด มองเห็นได้ไม่ชัดเจน “อย่าอะไรกัน เป็นขาดนี้แล้ว แกยังจะปกป้องผู้หญิงพวกนั้นอีกหรือ เขามีอะไรดี ผอมกระหร่องกล่อง หน้าตาก็งั้น ๆ พี่น้องแกชอบเธอ ถือว่าเป็นโชคดีของเขา เขายังไม่รู้จักที่จะรักษาไว้ เขาสมควรตาย! เขายังทำให้เธอได้รับบาดเจ็บ อย่าว่าแม้แต่คุณชายเฉียวก็ไม่ปล่อยเขาไปแน่!” “ไม่!”จินซวุนกัดฟัน แล้วกำมือพี่ห้าไว้แน่น อย่างแข็งทื่อ “ฉันพูดกับพี่ห้า ....ที่ฉันบาดเจ็บ... เป็นเพราะฉันไม่ระวังเอง ไม่เกี่ยวอะไรกับเด็กคนนั้น..... ถ้าพี่ยังจะไปตามเอาเรื่องเด็กคนนั้น ฉันกับพี่ก็จะมีเรื่องกันไม่จบ! นั้นเป็นผู้หญิงที่ผมยอมจะเอาชีวิตเข้าไปแลก ....คุณกล้าแตะไหม” “อ่า. พี่ห้าตะลึงตาค้าง เดินไปพร้อมกับเปลหามก้มตัวฟังที่จินซวุนพูด “แกทำตัวเอง จะเป็นอย่างนั้นได้ไง!” “ก็เป็นอย่างนี้! พี่ไปบอกพวกอีฟาน ก็พูดว่าผมทำตัวเองไม่ได้ทันระวัง ไม่ต้องไปพูดถึงเด็กคนนั้น..... ได้ยินหรือยัง” “อืม อืม เข้าใจแล้ว. พี่ห้าไม่ได้เข้าใจจินซวุน เลือดที่ไหลออกมาสักสองโลกว่าได้แล้ว จินซวุนยังไม่หาเรื่องว่าใครทำ “ซวุน !พี่ห้า ซวุนเป็นไงบ้าง” เล๋ยเซียงเค่อเริ่มตะโกนมาก่อนเลย พี่ห้ารีบลุกขึ้น พอได้เห็นเฉียวอีฟานเดินก้าวเท้าเข้ามา ก็เริ่มตัวสั่นสะท้าน เขาเป็นนักธุรกิจแม้ว่าเขาจะใช้เวลาและพลังงานมากมายกับเพื่อนกับชายหนุ่มเหล่านี้ แต่เมื่อมันมาถึงมิตรภาพคนเหล่านี้ยังคงลึกซึ้ง ซวุนเกิดเรื่องที่ร้านของเขา แรกเลยคือสีหน้าดูไม่ได้ สองก็คือกลัวว่าเฉียวอีฟานจะจับผิดได้ คนอย่างเฉียวอีฟาน ปกติดูเป็นคนเรียบ ๆ นิ่ง ๆ คุณไม่มีทางเข้าใกล้ได้ แต่ทว่าเขาก็ได้เข้าให้เกียรติอยู่อย่างหน้า ยิ่งเป็นแบบนี้ คุณยิ่งไม่รู้ว่าเวลาที่คุยกับเขาจริง ๆแล้วในสมองเขาคิดอะไรอยู่ “เอ้า อีฟาน.........เซี่ยวเค่อ....พวกเธอมากันหมดแล้ว” พี่ห้าพูดออกแนวติดอ่าง เฉียวอีฟานก้มหัวให้พี่ห้าเล็กน้อย แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรมาก ก่อนที่เปลหามนิ้วมือยาวจรดหัวของจินซวุนที่คุ้นเคยจะผ่านไป ตรวจค้นพบที่บาดเจ็บบนหลังหัว หลังจากนั้นก็มองไปที่เปลือกตาของจินซวุน ก้มหัว แล้วเอนตัวลง ถามเสียงเบา “ซวุน แกได้ยินที่ฉันพูดอะไรไหม ตอบคำถามฉัน” จินซวนุพยายามจะเปิดตาขึ้น อยากยิ้ม แต่มุมปากยากที่จะบังคับให้ปากยิ้ม “เหอะ ๆ อีฟาน....มาแล้ว” “อืม” อีฟานพลิกสีหน้าถาม “แกรู้สึกเป็นอย่างไรบ้าง มีภาพหลอนไหม” จินซวุนปิดตาลง แล้วพ่นลมออก “ฉันรู้สึกว่า ....ยังตายไม่ได้ ....ไม่มีภาพหลอน…….” เฉียวอีฟานถึงได้โล่งอกไปที แล้วก็โบกมือสั่ง “รีบเอาไปส่งโรงพยาบาลแผนกฉุกเฉินด่วน!” หลิวโอเฉินเดินตามเปลหามไป มองด้วยความกังวล “ซวุน แกจะไม่เป็นอะไร สบายใจเถอะ พี่ ๆทุกคนมาหมดแล้ว แกต้องไม่เป็นอะไร ซวุน อดทนเอาไว้” เล๋ยเซียงเค่อก็ตื่นตระหนก เดินตามเปลหามออกไปด้านนอก จินซวุนหัวเราะเสียงเบา ๆ ขาด ๆ หายๆ พูดว่า “โอเฉิน....แกถ้าหากว่าเพื่อฉัน....ร้องแล้ว... ฉันจะพิจารณาดู.....ให้แกอีกครั้ง...ดอกเบญมาศ....หลีกเลี่ยงเวลาที่แกตาย....ยังคงไปที่....” พูดไปพูดมา จินซวุนก็ไม่มีเสียง สลบไป หลิวโอเฉินจับมือจินซวุนไว้แน่น ตาเริ่มแดง ด้านนอกที่เพิ่งมีรถพยาบาลมาจอดไว้ เพราะว่าเฉียวอีฟานโทรเรียกไว้ โทรไปหาผอ. โดยตรง ดังนั้นได้ขู่กับผอ.ว่าให้วางมือจากสิ่งเล็ก ๆ ก่อน รีบส่งรถออกมา แล้วมารับจินซวุนไป หัวหน้าแผนกทุกแผนก เฉียวอีฟานอยู่ที่นั้น เขามองดูพี่ห้าอย่างนิ่งๆ ตบที่ไหลเขาแล้วพูดว่า “พี่ห้า มาพูดถึงสาเหตุที่เกิดเรื่องนี้” ตอนนี้ เฉียวอีฟานจับประเด็นหลัก ว่าเรื่องนี้ใครเป็นคนทำกันแน่! คนที่ถูกจับได้ เหอะๆ รอไปเถอะ จะต้องได้รับผลอย่างสาสม พี่ห้าถูกเฉียวอีกฟานจับมือ อีกนิดเดียวก็ยากที่จะหลุดมาได้ ร้อนไห้จนเป็นแบบนี้ “อั๊ย อีฟาน พี่ชายรู้สึกผิด เรื่องมาเกิดในสถานที่ตรงนี้ อย่างไงก็เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นแล้ว เป็นความผิดของพี่เอง.........อีฟาน......” เฉียวอีฟานยิ้มนิ่ง ๆ “ พอแล้วพี่ฟ้า เรื่องนี้พี่ไม่ต้องรับผิดชอบ พี่เอาแค่เรื่องที่รู้บอกมาให้ผมก็พอ” พี่ห้าพยักหน้า แล้วก็พาเฉียวอีฟานไปที่ห้องเบอร์8808 พูดไปว่า: “เริ่มที่ตรงนี้ วันนี้ซวุนมาที่นี่แต่เช้า พอได้เห็นฉันก็พูดกับฉันชัดเจน ว่าเธอจะมาตามจีบเด็กที่เป็นแฟนของเขา อนิจจา อีฟาน ซวุนชอบเข้ากับเด็กคนนั้น เธอรู้ใช่ไหม” เฉียวอีฟานพยักหน้า “อืม ผมรู้เรื่องนี้ พี่พูดต่อ” “อ่อ พี่ดูแล้วเด็กคนนั้นก็ไม่ได้มีอะไร ธรรมดามาก พวกเราก็ไม่ต้องไปสนใจว่าซวุนเขาไปชอบผู้หญิงคนนี้ตรงไหน ถึงได้หลงขนาดนั้น