ตอนที่526เสียงปืนดังขึ้น

ตอนที่526เสียงปืนดังขึ้น กระสุนมีจำกัดภาพเหล่านั้นเกิดขึ้นตามที่Hawkตั้งใจตลอดทางที่ถูกไล่ตามไปที่พื้นที่หน้าสั้นเขาก็ได้ตระเตรียมการเอาไว้แล้วกระสุนในกระบอกยังเหลืออีกสองนัดเขาต้องแน่ใจว่าเตชิตเหลือกระสุนในตัวน้อยที่สุด Hawkยิ้มเยาะเขาจงใจทำให้เขาโกรธ“เป็นยังไงทนไม่ไหวหรอเมื่อตอนที่เธอถูกคนอื่นรุมรังแกเธอร้องออกมาแต่ชื่อของคุณร้องแต่ชื่อคุณขนาดผมฟังแล้วยังทนไม่ได้แต่น่าเสียดายนะยิ่งร้องอย่างนี้ก็ยิ่งน่าตื่นเต้นปากนี้ไม่รู้ทำให้ผมตื่นเต้นมาแล้วกี่ครั้ง…” การที่นัชชาถูกจับตัวไปสาเหตุก็เป็นเพราะเขาคนที่ต้องรับผิดชอบก็คือเขาเช่นกันหากHawkคือบุคคลที่ชั่วร้ายที่สุดถ้าเช่นนั้นเตชิตก็คือบุคคลที่น่าอายที่สุด ทันที่เขานึกถึงความทรมานที่เธอต้องพบเจอเตชิตไม่สามารถนอนหลับได้ไม่สามารถเผชิญหน้ากับกลางคืนตอนนี้ยังได้ยินเรื่องนี้จากปากของชายคนอื่นเขารู้สึกปวดใจยิ่งกว่าสิ่งใด เมื่อเวลาที่เธอต้องการเขาเขากลับทำอะไรไม่ได้เลยแม้จะหาด้วยวิธีทั้งหมดเพื่อที่จะหาเธอจนพบแต่สุดท้ายแล้วเขาก็ไม่สามารถพาเธอกลับไปที่จุดเดิม ถึงคนจะได้รับการช่วยเหลืออย่างปลอดภัยแต่ความเจ็บปวดทางใจล่ะเขาจะเผชิญหน้ากับเธอต่อไปได้อย่างไร ความเงียบของเตชิตทำให้หัวใจของนัชชาโดนมีดกรีดน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของพวกเขาตกลงตรงมุมปากตกลงบนพื้นเธอไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้อยากบอกเขาเหลือเกินว่าเธอสบายดีไม่ต้องตำหนิตัวเองคุณทำได้ดีมากแล้ว อารมณ์ต่างๆสับสนวุ่นวายเลือดลมหมุนเวียนในคอมีรสขมนัยน์ตาเหมือนคนที่ถูกจับได้ทุกคำพูดช่างยากเย็นเหลือเกิน“นัชนัชผมรู้ว่าคุณได้ยินผม” ทันใดนั้นเขาก็เรียกชื่อเธอออกมานัชชาตัวแข็งทื่อไม่ขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวทุกส่วนของร่างกายดูเหมือนจะหายไปเสียงของเขาเท่านั้นที่ก้องกังวาน “ผมรู้ว่าผมยังทำดีกับคุณไม่มากพอคุณถึงถูกทรมานและย่ำยีคุณจะด่าจะว่าหรือจะตีผมก็ได้แต่อย่าได้ทรมานตัวเองเลยสำหรับผมคุณยังเป็นเหมือนครั้งแรกที่ผมเจอคุณเสมอใสซื่อบริสุทธิ์เรียบง่ายและจริงใจไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมจะยืนอยู่เคียงข้างคุณเดินผ่านมันไปพร้อมกับคุณหัวเราะไปกับคุณเจ็บปวดไปกับคุณตราบใดที่คุณจะไม่แอบทนทุกข์คนเดียวตราบใดที่คุณจะไม่โทษตัวเอง” เขาพูดอย่างฉะฉานคุ้นเคยและเข้าใจเธอมากเกินไปนัชชาสามารถจินตนาการได้เมื่อเขาพูดถึงสิ่งเหล่านั้น หัวใจที่อยู่ที่หน้าอกด้านซ้ายเหมือนถูกแรงมหาศาลดึงออกมาเตชิตไม่เคยเจ็บปวดเช่นนี้มาก่อนเลยเจ็บปวดเหลือเกิน เขารู้ว่านัชชาแข็งแกร่งเพียงใดกลัวว่าเธอจะไม่ยินดีต่อตนเองในเวลาวิกฤตเช่นนี้ Hawkรู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงในร่างกายของนัชชาอย่างชัดเจนตัวเธอแข็งทื่อลมหายใจสั้นและถี่เขาไม่สงสัยเลยถ้าเขาปล่อยมือออกจากเธอตอนนี้เธอจะรีบไปหาผู้ชายคนนั้นโดยไม่ลังเล ความคิดเช่นนี้ทำให้เขาหดหู่เขาบิดมือของเธอด้วยพละกำลังที่แข็งแกร่งในเวลานี้จู่ๆเขาก็รู้สึกหายใจไม่ออก Hawkพานัชชาหมุนตัวกลับอย่างรวดเร็วและดึงคนหลบไปทางด้านข้างในระยะสายตาเขาเห็นเงาสีดำหลบอยู่ในที่สูงในระยะไม่ไกล ทันใดนั้นหน่วยสังหารก็ล้อมรอบHawkเอาไว้เขาดึงคนขึ้นมาหลังพิงกำแพงดินและเดินไปจนถึงตรงกลางพื้นที่หน้าสั้นเขาเผยตัวแก่สายตาของคนทั้งคู่มีแต่วิธีนี้เท่านั้นถึงจะไม่ถูกโจมตี ในที่สุดเตชิตก็ได้เห็นคนทั้งคู่เมื่อสายตาตกลงที่ร่างที่ดูยุ่งเหยิงของคนคุ้นเคยเขาก็ไม่สามารถขยับได้อีกแม้เพียงครึ่งเซน “นัชนัช…” “หุบปาก!”Hawkร้องปากปืนกระแทบกับขมับที่สงบนิ่ง“ถอยออกไป!และคุณลงมา!” หัวหน้าหน่วยกำลังพยายามหาโอกาสที่เหมาะสมเพื่อจับกุมตัวHawkจากทางด้านหลังปฏิกิริยาของเขาต่อสิ่งแวดล้อมรอบตัวนั้นไวเกินคาดคิดแค่ยกแขนขึ้นก็ถูกจับได้ ร่างของเขาสั่นไหวการกระทำทั้งหมดของเขาใช้นัชชาเป็นเกราะกำบังมนุษย์เขาไม่กล้าที่จะยิงกลัวว่าเธอจะได้รับความบาดเจ็บจากการผิดพลาด หัวหน้าหน่วยไม่เคลื่อนไหวภายใต้หน้ากากสีดำเปิดเผยให้เห็นเพียงดวงตาสีดำทางด้านหน้า ในไม่กี่วินาทีถัดมาHawkจับปากกระบอกปืนเล็งไปที่นัชชาอีกครั้งและออกคำสั่ง“ผมจะพูดอีกครั้งลงไปไม่อย่างนั้นผมจะยิงเธอทันที!” ช่างเป็นภาพที่สิ้นหวังคำสองคำเต็มไปด้วยการขู่ฆ่าหัวหน้าหน่วยไม่กล้าเสี่ยงได้แต่ถอยลงไปจากที่สูง ทั้งสามคนอยู่ในตำแหน่งสามเหลี่ยมเตชิดและหัวหน้าหน่วยสลับกันก่อนหลังล้อมHawkไว้ตรงกลางเขาก้าวถอยหลังไม่กี่ก้าวเขาเข้าใจการกระทำของคนทั้งคู่ที่ยืนอยู่ “วางปืนลงแล้วยอมแพ้ซะอย่าดิ้นรนอีกต่อไปเลย”ใบหน้าของหัวหน้าเย็นชาขณะที่พูดปากกระบอกปืนไม่หันออกจากหัวHawkเลย“อีกสักครู่จะมีเฮลิคอปเตอร์มาคุณไม่สามารถหนีไปไหนได้” “ฮ่าฮ่าฮ่าผมดีตายดีกว่าที่จะต้องเป็นแพะไม่อยากนั้นจะขาดดุลใช่ไหมล่ะ”รอยยิ้มอันชั่วร้ายของHawkเต็มไปทั้งสองตา“ถ้าคุณกล้ายิงผมจะระเบิดหัวเธอทันทีการเคลื่อนไหวของคุณรวดเร็วหรือว่าของผมจะเร็วกว่าเรามาพนันกันแต่คนใกล้ตัวคุณจะต้องตายก่อน…” “คุณต้องการอะไร”เตชิคขัดจังหวะการพูดของเขาHawkเล็งปืนไปที่นัชชาให้สูงขึ้น แค่เพียงHawkหายใจผิดขึ้นมาเขาก็อาจสูญเสียเธอไปตลอดกาล “คุณเป็นงานเหมือนกันนี่”เมื่อได้ยินHawkก็ดูตำแหน่งสุดท้ายของคนทางด้านหลังนิ้วทั้งห้าที่ถือปืนขยับเล็กน้อยเหมือนจะให้หัวใจของเตชิตฉีกเป็นชิ้นๆ“คุณไปยืนกับเขาทางนั้น” ใบหน้าของหัวหน้าหน่วยเปลี่ยนเป็นสีฟ้าแต่ไม่ได้ขยับเขยื้ยนเขารู้ดีว่าHawkกำลังคิดอะไรเขาต้องการใช้นัชชาเป็นกุญแจเพื่อที่จะหลบหนีออกจากป่านี้การที่ให้เขายืนอีกด้านหนึ่งก็เป็นก้าวแรกมีความต้องการมากมายที่อยู่เบื้องหลัง เขาจะบีบบังคับตัวประกันจนกว่าจะพบ“ทางออก”ที่ปลอดภัยสำหรับเขาให้เขาบอกที่มั่นของตำรวจทั้งหมดเพื่อผ่านพื้นที่เหล่านั้นจากนั้นก็รอโอกาสที่จะหลบหนี “Hawkผมแนะนำให้คุณลบความคิดที่ไร้สาระนั้นทิ้งไปตัวประกันไร้เดียงสาคุณจะเพิ่มประวัติอาชญกรรมของคุณเพียงเท่านั้น!”เท้าของหัวหน้าไม่ขยับแม้เพียงครึ่งก้าวท่าทางของเขาไม่เปลี่ยนแปลงสำหรับเขานัชชาเป็นเพียงหนึ่งในงานของเขาไม่ใช่ทั้งหมด เขาไม่สามารถปล่อยให้Hawkหลุดมือไปอย่างง่ายดายได้ได้แต่ยืนหยัดไว้อีกไม่นานก็คงจะมีคนอื่นค้นพบที่นี่! Hawkมองออกในความพยายามของเขาริมฝีปากอันเยือกเย็นโค้งลงสีหน้าส่อความดุร้าย“ว่าไงต้องการถ่วงเวลาใช่หรือไม่ผมไม่มีความอดทนมากนักผมให้คุณครึ่งนาทีผมจะยิงทันทีถ้าคุณไม่ไป!” ทะเลาะกับตำรวจอย่างมากก็เป็นความผิดทางอาญาสำหรับสถานการณ์นี้Hawkรู้เหมือนที่ตำรวจรู้เหมือนกับที่ตำรวจรู้ทันพวกเขาพวกเขาก็รู้ใจตำรวจดีเช่นเดียวกัน เวลาผ่านไปช้าๆเห็นได้ชัดว่าครึ่งนาทีสำหรับทุกคนช่างเป็นช่วงเวลาที่แสนยาวนาน ในที่สุดเตชิตก็ทนไม่ได้กับการต่อรองเขากัดฟันและพูด“มาทางนี้เถอะครับ” สายตาของหัวหน้าหน่วยยังคงเคลื่อนไหวเขารู้ว่าเขาได้สัญญากับเตชิตเอาไว้ถึงความปลอดภัยของนัชชาแต่ถ้าหากว่าถอนตัวการจะนำHawkเข้าสู่กระบวนการยุติธรรมอีกครั้งไม่รู้ว่าต้องอีกกี่เดือนกี่ปี “คุณจะรับประกันได้อย่างไรว่าถ้าหากผมปล่อยคุณไปแล้วคุณจะปล่อยตัวประกันไป”คำพูดออกมาจากความรู้สึกของฝ่ายต่างๆหัวหน้ารักษาเหตุผลและความสงบเอาไว้ นัชชาน้ำตาไหลมองไปที่เตชิตที่ด้านข้างตั้งแต่เขาปรากฎตัวจนถึงตอนนี้อันตรายทั้งหมดไม่สำคัญการล่วงละเมิดหรือความกลัวเหล่านั้นไม่ได้มีความสำคัญเลย เธอแค่อยากให้เขาไม่ต้องเจ็บปวดไม่ทำสิ่งที่โง่สำหรับตัวเองขณะนี้เธอค้นพบแล้วว่าตัวเองรักเขามากเพียงใดขนาดที่สามารถยอมเสียสละตัวเองไม่ต้องการจะให้เป็นเขา “ผมฆ่าเธอได้อย่างง่ายดายแต่ผมก็ทำไม่ได้สหายของตำรวจคุณแน่ใจแล้วหรือว่าต้องการพูดเรื่องไร้สาระกับผมต่อไปอีก”ในขณะที่Hawkไกปืนก็ถูกกดลงเล็กน้อย เตชิตตกตะลึงชีวิตอยู่บนเส้นด้ายเขาไม่สามารถสนใจเรื่องอื่นได้เขาก้าวเท้าไปหาหัวหน้าในเมื่อเขาไม่เดินมาเขาเดินไปเองก็ได้ อย่างไรก็ตามขณะที่เขาขยับเท้าปังเสียงปืนก็ดังขึ้น