ตอนที่ 1 มู่อวี๋นฝัน

ตอนที่ 1 มู่อวี๋นฝัน ยามเช้า แสงตะวันที่ส่องมาจากทางทิศตะวันออกข้ามภูเขาและเมืองปั๋ยตี้ ภายใต้เชิงเขาทำให้เมืองโบราณแห่งนี้ตื่นขึ้นมาพร้อมกับประวัติศาสตร์อันยาวนาน "ปังปังปัง!" ตอนเช้า ณ เมืองปั๋ยตี้จวนบู๊ มีชายหนุ่มอายุสิบกว่าขวบ ร่างกานอันบอบบางที่ส่วนบนเปลือยเปล่า สองมือพันด้วยผ้าหนาๆ ยืนอยู่ใต้ต้นสนดำที่สูงกว่าสิบเมตรฝึกหมัด เสียงที่หนักหน่วงและดังสะท้อนรอบๆป่าสนสีดำหลังจากผ่านไปนานเปลือกไม้สนสีดำก็ทรุดตัวลงเป็นชิ้นใหญ่และเศษไม้ที่เปื้อนเลือดก็กระจายอยู่ไปในอากาศ เลือดสีแดงไหลออกมาจากรอยแตกที่กำปั้นของเขา เขาเห็นแล้วตกใจเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่สนใจ "กำลังของข้ายังไม่เพียงพอ ข้าฝึกมานานกว่าหนึ่งปีแต่ทำไมกำลังของข้ายังคงนิ่งเงียบ" ดวงตาดูมืดมนต์ดำสนิทและใบหน้าก็คมแหลมเหมือนใบมีดแววตาอันแหลมคม เขากัดริมฝีปากของเขาอย่างไม่พอใจและพูดกับตัวเองว่า "ไม่มีจิตอสูรข้าก็เป็นได้แค่ขยะเหรอ" “ไม่ได้ ข้ายอมแพ้ไม่ได้ ข้าไม่เชื่อว่าถ้าศักยภาพทั้งหมดของร่างกายจะถูกบีบออกมาใช้ ข้ายังข้ามขีดจำกัดของร่างกายไปไม่ได้” ข้าคิดถึงพ่อบุญธรรมที่มีบุญเจ้าอันใหญ่หลวงกับข้า เขาสิ้นลมหายใจและหลับสนิดอยู่ใต้ดิน ความเศร้าใจของเขาทำให้เขามีความมุ่งมั่นมากขึ้น เขากำกำปั้นที่ได้รับบาดเจ็บของเขาและยังคงฝึกฝนต่อ เด็กหนุ่มคนนี้ ชื่อมุ่อวี๋นฝันเป็นศิษย์ของตระกูลมู่ เป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ของแคว้นจื่อซวี แต่เขาไม่ได้เป็นศิษย์เชื้อสายโดยตรงของตระกูลมู่ แต่เป็นเด็กกำพร้าที่ตระกูลมู่เก็บกลับมาเลี้ยง แม้ว่ามู่อวี๋นฝันจะมีตัวตนที่ไม่หมือนคนอื่น แต่เขาได้นำความภาคภูมิใจและเกียรติมาสู่ตระกูลมู่ เมื่อเขาได้รับการทดสอบพรสวรรค์ตอนอายุหกขวบ เขาได้ผลทดสอบว่ามีพรสวรรค์ชั้นหกที่หน้าทึ่ง สร้างความตกใจให้กับผู้คนทั้งแคว้นจื่ซวีน ในแคว้นจื่อซวีน ผู้คนส่วนใหญ่ไม่ได้ทำการฝึกฝนพรสวรรค์ แต่ว่าพรสวรรค์ชั้นหกในรอบเวลาร้อยปีมานี้ทั้งแคว้นจื่อซวีไม่เคยปรากฏมาก่อน พูดได้เลยว่าถ้าทุกอย่างเป็นไปด้วยดี มู่อวี๋นฝันผู้มีพรสวรรค์ชั้นหกคนนี้จะได้เข้าสู่จงเหมินเพื่อฝึกฝน จะกลายเป็นบุคคลที่เหนือกว่าใครๆและอนาคตที่ไม่สามารถคาดคิดได้ เป็นเพราะพรสวรรค์อันน่าทึ่งของมู่อวี๋นฝัน ทำให้ตระกูลเฟิ่งหนึ่งในสี่ตระกูลหลักของแคว้นจื่อซวียอมที่จะปองดองกับตระกูลมู่ ให้เจ้าหญิงน้อยของตระกูลเฟิ่งทำการหมั่นหมายของเฟิงชิงเฉิงและมู่อวี๋นฝันในตอนเด็กๆ อย่างไรก็ตามสวรรค์ก็นำสิ่งที่ไม่คาดฝันมาให้มู่อวี๋น เมื่อเขาถูกทำการปลุกจิตอสูรให้ตื่นขึ้นตอนอายุสิบสามขวบ เขาค้นพบโดยไม่คาดคิดว่าจิตวิญญาณของเขาไม่สามารถสร้างจิตอสูรได้ และปรากฏการณ์นี้ก็หาได้ยากในหนึ่งร้อย มีพรสวรรค์ชั้นหกในการฝึกฝนพรสวรรค์ซึ่งแสดงให้เห็นว่ามู่อวี๋นฝันมีอนาคตอันรุ่งโรจน์ อย่างไรก็ตามในดินแดนแห่งการฝึงยุทธ์ต่อสู้วิญญาณมันไม่เพียงพอที่จะมีแค่พรสวรรค์ในการฝึกฝนที่ยังไม่เพียงพอ มีแต่การทำให้พรสวรรค์กับจิตวิญญาณรวมกันทำให้เกิดจิตอสูรถึงจะเป็นการฝึกฝนที่ถาวร และเป็นนักจิตได้ พรสวรรค์เป็นสิ่งที่จิตอสูรดูดพลังจิตเร็วขึ้น หากปราศจากจิตอสูรการมีพรสวรรค์จะไม่มีประโยชน์อีกต่อไป เมื่อชีวิตของมู่อวี๋นฝันตกลงอยู่ก้นเหวและกลายเป็นตัวตะลกทั้งแคว้นจื่อซวีน พ่อบุญธรรมที่เคยสั่งสอนเขาตั้งแต่เด็กก็ได้จากเขาไป เขายังถูกตระกูลมู่ไหร่ออกจากตรธกูลได้ ไม่รู้ว่ามันกัดนานแค่ไหนแล้ว มู่อวี๋นฝันกัดฟันซ่อมด้วยสุดกำลังทำให้หน้าเขาขาวและซีด เหงื่อและหมอกที่พันโดยดูไม่ออก เมื่อรู้สึกว่าร่างกายกำลังจะหมดแรง มู่อวี๋นฝันก็ต้องหยุดซ้อมมวยและหายใจอย่างหนัก "มู่อวี๋นฝัน เจ้ายังคงฝึกฝนอย่างบ้าคลั่งอย่างนี้ เจ้ายังไม่ยอมรับชีวิตของเจ้าเหรอ เจ้ากำลังบีบศักยภาพของเจ้าเพื่อแลกกับชื่อเสียงที่ไม่เป็นจริง ถ้าไม่มีจิตอสูร เจ้าก็เป็นได้แค่มนุษย์ธรรมดาคนนึง" ในเวลานี้ ผู้หญิงสวมชุดดอกไม้สีขาวผมยาวดำกระจายอยู่บนไหล่ ผิวขาวและละเอียดอ่อน ใบหน้ามีแน่นิ่งและผู้หญิงคนนั้นปรากฏตัวอยู่ข้างหลังเขาเสียงพูดอย่างเย็นชา "ข้าไม่ใช่คนของตระกูลมู่แล้ว ข้าไม่ต้องการให้เจ้าดูแลชีวิตและความตายของข้า" มู่อวี๋นฝันยกหัวขึ้นและมองนางแบบช้า ๆ ตอบอย่างแผ่วเบา คนที่กล่าวว่ามู่อวี๋นฝันนั้นชื่อว่ามู่จื่อซิง มีพรสวรรค์ชั้นสาม จิตอสูรมิงค์ขาว แค่อายุสิบหกนางก็ได้ฝึกถึงนักจิตระดับสี่แล้ว เป็นอัจฉริยะที่แท้จริงของจวนบู๊ปั๋ยตี้ และเป็นคนสำคัญของตระกูลมู่ นอกจากนี้รูปลักษณ์ของนางนั้นสวยงามมากอารมณ์ของนางเย็นชาและร่างกายของนางแสดงออกถึงอารมณ์ที่เป็นเอกลักษณ์ เสื้อผ้าของนางกระพือและยืนอยู่ที่เดิม "เจ้าเก่งพอแล้วใช่มั้ย กล้าที่จะคุยกับข้าแบบนี้เหรอ?" ได้ยินเสียงตอบรับที่เย็นของมู่อวี๋นฝัน คิ้วของมู่จื่อซิงยับเยินเล็กน้อยด้วยอารมณ์ความโกรธ "ข้าแค่ไม่อยากให้เจ้าเสียเวลากับความไม่เอาไหนของข้า" หลังจากนั้นมู่อวี๋นฝันก็หัวเราะตัวและหันหลังกลับแล้วจากไป มองไปทางด้านหลังความโดดเดี่ยวของมู่อวี๋นฝัน ความโกรธบนใบหน้าของมู่จื่อซิงนั้นหายไปและนางถอนหายใจ สงสารมู่จื่อวี๋นฝันและสงสารตระกูลมู่ "ข้ายังมีเงินห้าสิบเหรียญ สามารถซื้อสมุนไพรราคาถูกเพื่อรักษาได้บ้าง" หลังจากแยกกันกับมู่จื่อซิงแล้วมู่อวี๋นฝันก็มาที่ร้านขายยาในจวนบู๊ปั๋ยตี้โดยตรงและต้องการซื้อสมุนไพรราคาถูกเพื่อรักษาเพื่อที่จะได้ไม่เกิดการบาดเจ็บเก่าและทำลายเส้นเมอริเดียนของเขาเอง ในร้านขายยามู่อวี๋นฝันเห็นอินจิ้งเวียนที่สวมชุดกระโปรงดำตั้งรูปร่างชายร่างสูงและยอดเยี่ยมแต่งหน้าเบา ๆ ที่มีเสน่ห์กำลังซื้อสมุนไพร อินจิ้งเวียนเป็นลูกสาวคนโตของตระกูลอินในเมืองปั๋ยตี้ เมื่อก่อนเขาสองคนเคยสนิทกันมาก่อน แต่หลังจากมาวิญญาณมู่เวี๋นฝันสร้างจิตอสูรไม่ได้ นางก็เริ่มตีห่างออกไป "โย้ นี่ไม่ใช่อัจฉริยะที่ยอดเยี่ยมของจวนบู๊ปั๋ยตี้ของเราไม่ใช่หรอ ทำตัวเองบาดเจ็บอีกแล้วหรือ?" เมื่อมู่เวี๋นฝันกำลังจะโอ้มข้ามนางเพื่อจะซื้อสมุนไพรราคาถูกเพียงไม่กี่อย่าง ก็มีเสียงแปลกๆดังขึ้จากข้างหลังเขา ชิวหมิงเฉิงที่สวมเสื้อผ้าที่งดงาม รูปหล่อร่างสูงกำลังพัดพับและเดินเข้าไปพร้อมกับผู้ติดตามสองคนเมื่อเขาเห็นว่ามีอินจิ้งเวียนอยู่ด้วย สายตาเขาก็เปล่งประกายทันที "ข้าว่านะเจ้าชอบทำร้ายตนเองใช่มั้ย ถ้าเป็นเช่นนั้น ข้าสามารถช่วยเจ้าได้" ชิวหมิงเฉิงจงใจเย้ยหยันมู่อวี๋นฝันต่อหน้าอินจิ้งเวียน พยายามดึงดูดความสนใจของนาง ได้ยินเสียงของชิวหมิงเฉิงแล้ว อินจิ้งเวียงเลือกสมุนไพรที่มีค่าสองชิ้นและหันมาช้าๆ มองมู่อวี๋นฝันอย่างเย็นชา แลเหลือบไปหาชิวหมิงเฉิงที่กำลังเดินเข้ามา อย่างไรก็ตามเห็นได้ชัดว่ามู่อวี๋นฝันกับเขาไม่สามารถดึงดูดความสนใจของนางได้ หลังจากหยุดชั่วคราว นางก็หันหลังกลับและเลือกซื้อยาที่เหมาะสมกับนางต่อไป แต่เมื่อนางหันกลับไป มู่อวี๋นฝันก็รีบคว้าด้ามพับจากชิวหมิงเฉิงแล้วตีก้นของอิจิ้งเวียนแรงๆนึ่งที จากนั้นไม่รอชิวหมิงเฉิงที่สายตาโค้งมน ใลหน้าเต็มไปด้วยความกลัวได้มีการตอบสนอง มู่อวี๋นฝันยัดพัดด้ามพับกลับเข้าไปในมือของเขาแล้วยกขาเดินออกไป รู้สึกว่าก้นของตัวเองถูกโดยอะไรตีอินจิ้งเวียนที่เลือกสมุนไพรอยู่ก็ตัวสั่น สมองว่างเปล่า หน้าแดงไปถึงคอ ในเวลาต่อมาอินจิ้งเวียนโกรธและหันกลับมาและเห็นพัดพับอยู่ในมือของชิวหมิงเฉิง ความโกรธที่เร่าร้อนก็พุ่งเข้ามาในหัวของนาง นางไม่ได้คิดแม้แต่น้อยก็ยกมือเล็กๆตบไปที่หน้าของชิวหมิงเฉิงสองฝ่ามือ ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันพูดว่า "ชิวหมิงเฉิงเจ้าอยากตายใช่ไหม เชื่อหรือไม่ ข้าจะตัดมือของเจ้าไป” "ไม่ ไม่ จิ้งเวียนอย่าเข้าใจข้าผิด คนที่ตีก้นเจ้าไม่ใช่ข้าเป็นเขา ข้าโดยใส่ร้าย” เมื่อมองไปดวงตาที่โกรธเกรี้ยวของอินจิ้งเวียน ชิวหมิงเฉิงกลัวมากจนตัวสั่น รีบอธิบายอย่างรวดเร็วว่า "ชิวหมิงเฉิงกล้าทำกล้ารับ แม้ว่าข้าจะไม่ได้เป็นเพื่อนกับอินจิ้งเวียนแล้ว แต่ข้าจะไม่ทำสิ่งที่น่ารังเกียจเช่นนี้ให้นาง" มู่อวี๋นฝันหยุดเดินและพูดอย่างมั่นใจ “แม่ง เจ้าเป็นคนทำนี้แหล่ เจ้ากล้าสาบารมั้ยว่าก้นของจิ้งเวียนไม่ใช่เจ้าตี กล้ามั้ย？”หลังจากฟังมู่อวี๋นฝันโยนความผิดแล้วยังใส่ร้ายกันเช่นนี้ ชิวหมิงเฉิงโกรธจนอยากฆ่าเขาเลย “ชิวหมิงเฉิง ไม่ว่าเจ้าจะเป็นคนทำหรือไม่เจ้าก็ไม่ควรเสียงดังเช่นนี้ เจ้าไม่อายแต่นางอายนะรู้มั้ย” มู่อวี๋นฝันจงใจยั่วยุ “เจ้า……” เมื่อชิวหมิงเฉิงโกรธกำลังจะลงมือ ก็รู้สึกได้ว่าอินจิ้งเวียนที่อยู่ข้างๆโกรธขึ้นมา พลังจิตในสมองกำลังโผล่ออกมา รวมเป็นจิตอสูร เป็นอสูรนกทองที่ออกแสงสีขาว “ซิ้ว！” เสียงเสียดสีในอากาศรุนแรงและจิตอสูรของอินจิ้งเวียนนกทองกลายเป็นแสงสีทองกระทบหน้าอกของชิวหมิงเฉินและหักกระดุกอกของเขา “ฝุก！” ละอองเลือดถูกฉีดพ่นในปากของชิวหมิงเฉินในฐานะนักจิตอสูรระดับหนึ่งเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสจากจิตอสูรของอินจิ้นเวียน เขาล้มลงบนพื้นดินอย่างหนัก ดวงตาของเขามืดลงและหมดสติไป