ตอนที่ 4 ข้างห้องมีผู้ชายหล่อขั้นเทพ (4)

ต๭นที่ 4 ข้างห้องมีผู้ชายหล่อขั้นเทพ (4) ผ่านไปสิบกว่านาที ขวัญดูข้อความตัวเองที่ยังส่งไม่ถึง เเละเเล้วโทรหาฐีรวัฒน์อีกครั้ง เเต่กลับเป็นสายยังยุ่งอยู่ ขวัญรู้สึกเข้าใจอะไรบางอย่าง เปลี่ยนโทรศัพท์อีกเครื่องเเล้วโทรหาฐีรวัฒน์ จากนั้นก็โทรออกอย่างง่ายดาย จริงๆก็เป็นเเบบที่เธอทาย ตอนที่เธอโทรหาเขาก็ถูกตัดสาย เขาก็บล็อคเเล้ว สายตาของขวัญจางลงเล็กน้อย เธอกำลังจะวางสายให้พ่อบ้านติดต่อกับฐีรวัฒน์ในระหว่างรับสาย ฐีรวัฒน์ก็เดาได้ว่าเขาโทรมา เเล้วเริ่มพูดเเบบรำคาญ “เธอจะอย่างไงกันเเน่? ผมเคยบอกให้คุณเเล้วไม่ใช่เหรอว่าอย่ามารบกวนผม?” “คุณปู่โทรมา……” ขวัญกลัวว่าฐีรวัฒน์จะวางสาย เธอก็รีบพูดเรื่องสำคัญ “……คุณปู่บอกว่าเช้าวันนี้ให้ไปที่ปักกิ่ง เเละให้เราสองคนไปกินข้าวที่นั้นด้วน” ในสายฐีรวัฒน์ไม่ได้พูดอะไร ขวัญรอสักเเป๊ป ฐีรวัฒน์ก็ยังไม่ยอมพูดอะไร เธอก็เริ่มพูด “หรือว่าฉันรอคุณที่นั่นเหมือนคราวก่อน?” คราวก่อนที่พูดถึงเธอได้มาอาศัยวันเเรก คุณปู่ให้เขาพาเธอกลับบ้านไปทานข้าว เขาไม่ยอมขับรถมารับเธอ ให้เธอมาคนเดียวที่ข้างๆสายน้ำตรงนั้นรอเขา เธอคิดว่าครั้งนี้เขาคงไม่ยอมมารับหรอกมั้ง? ในใจของขวัญรู้สึกผิดหวัง พยายามพูดอีกครั้งเเบบเหมือนทุกอย่างปกติ “เเล้วพรุ่งนี้จะให้ฉันไปรอคุณกี่โมง?” ฐีรวัฒน์เหมือนเมื่อกี้ถามไรไม่ยอมพูด “งั้นตอนเย็นมั้ย……” ครั้งนี้เธอพูดเเค่สี่คำ ฐีรวัฒน์พูดเเบบเสียงเย็นชา “ทุกครั้งก็เอาเเต่คุณปู่มาอ้างผม เธอไม่รู้สึกขยะแขยงบ้างเลยเหรอ?” ขวัญจับโทรศัพท์มือถือไว้ เธอรู้สึกว่าตนเองเหมือนโดนบีบคอไว้อย่างรุนแรง “หกโมงเย็นใช่มั้ยค่ะ?” เเค่ประโยคเดียวก็ทำทำให้ติดไว้ที่ลำคอ ไม่ขึ้นไม่ลงทำให้เธอทนไม่ไหว สักเเวบโทรศัพท์ก็เงียบลงทำให้รู้สึกน่ากลัวขึ้นมา ผ่านไปสักสองวินาที โทรศัพท์ก็ถูกฐัรวัฒน์ตัดสายไปเเล้ว ขวัญอยู่เเต่ท่าถือโทรศัพท์ไว้ เธออยู่ในสภาพนี้เป็นเวลานาน เเล้วค่อยๆได้สติกลับคืนมา เธอวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะ เเล้วรีบนอนลงไปบนเตียงห่มผ้าไว้ดีๆ เเล้วหลับตาลง ดูเหมือนสงบในการหลับ เเต่ใต้ตาของเธอเปร่งประกายเเวววาวน้ำตาลงมา เธอจับมือข้างที่ถือโทรศัพท์เเล้วสั่นอย่ารุนแรง การคุยโทรศัพท์ในรอบดึก ขวัญกับฐีรวัฒน์ไม่ได้นัดหมายเวลาไว้ที่จะไปบ้านของตระกูลภัทร์ช โยชา ก่อนที่จะวางสายฐีรวัฒน์ก็พูดไม่น่าฟังออกมา ขวัญเองก็คงไม่กล้าที่จะโทรหาเขาถามเวลาอีก ขวัญถึงจะไม่รู้ว่าฐีรวัฒน์จะกลับบ้านตระกูลภัทร์ช โยชาตอนกี่โมง เเต่รู้ว่าเขาห้าโมงครึ่งเขาเลิกงาน ดังนั้น ไม่ถึงห้าโมงครึ่ง ขวัญก็รอไว้ที่สายน้ำใกล้บ้านตระกูลภัทร์ช โยชา ถึงหกโมงครึ่ง ไม่ไกลเธอก็ได้ยินเสียงรถที่ดังมาจากถนน ขวัญหันหน้ากลับ เห็นรถของฐีรวัฒน์เปิดเเสงรถไว้ทั้งสองข้างรอไว้ที่ข้างถนน เดินไปถึงหน้ารถ ขวัญเห็นว่าวันนี้คนรถเป็นฐีรวัฒน์ไม่ใช่ขอคนจับรถของเขา