ตอนที่ 6 ข้างห้องมีผู้ชายหล่อขั้นเทพ(6)

ต๭นที่ 6 ข้างห้องมีผู้ชายหล่อขั้นเทพ(6) เหม่อลอยไรอยู่?”ทันใดนั้น ฐีรวัฒน์บีบมือขวัญอย่างแรง เธอดึงสติกลับมาทันที แล้วหันหน้าไปหาฐีรวัฒน์ ไม่ทันใดชายหนุ่มก็เหมือนเปลี่ยนไปเป็นอีกคน สายตาเย็นชาบนใบหน้าเปลี่ยนอบอุ่นไป ความน่าชัง เกลียดในสายตาหายไปหมด และเหลือเพียงความนิ่ง สงบ เสียงที่เขาพูดต่อนั้นสะอาดทำให้คนหวั่นไหว “ทำไมเห็นคุณปู่แล้วไม่รู้จักทักทาย?” พอได้ยิน “คุณปู่” สองคำนี้ ขวัญก็เข้าใจทันที เหตุผลที่ฐีรวัฒน์เปลี่ยนไปกะทันหันแบบนี้ เป็นเพราะว่าเขากำลังเล่นละครตบตา เวลาจับมือเธอแล้วทำสีหน้าเกลียดชังนั้นถึงจะเป็นตัวตนที่แท้จริงของเขา ตอนนี้เป็นเพียงแค่เขาแสดงออกมาเพื่อโกหกคุณปู่ก็เท่านั้น และเมื่อกี้เธอกลับเหม่อลอย ทำตัวไม่ถูก เพราะแค่การที่เขาเข้ามาสนิทสนมด้วย ขวัญพยายามกดขี่ความเยาะเย้ยของตัวเองในใจ เธอเดินเข้ามาหาปฏิภาณที่เหม่อลอยใส่ พยายามยิ้มอ่อนหวานออกมาต่อหน้าให้ปฏิภาณ แล้วเรียก “สวัสดีค่ะคุณปู่”ออกมาอย่างน่ารัก ปฏิภาณได้รู้เห็นทั้งหมดก่อนที่เขาจะเจอหน้าฐีรวัฒน์กับขวัญ เมื่อเห็นทั้งสองสนิทสนมกันขนาดนี้ เขาก็ดีใจมาก เรียกทั้งสองมาคนนั่งลงพร้อมกับบอกป้าฝนชงชา …… ฐีรวัฒน์กับขวัญมาบ้านตระกูลภัทร์ชโยชาไม่กี่นาที ป้าฝนก็วิ่งเข้ามาบอกอาหารมื้อค่ำเตรียมพร้อมแล้ว หลังจากที่กินข้าวเย็นเสร็จ ทั้งสองก็ได้พูดคุยกับปฏิภาณสักพัก แล้วไปจากบ้านตระกูลภัทร์ชโยชา รถเพิ่งจะออกจากประตูใหญ่บ้านไป เมื่อกี้สีหน้าฐีรวัฒน์ที่กำลังอำลากับปฏิภาณยังดีๆอยู่เลย ตอนนี้บนใบหน้ากลับไม่มีสีสันใดๆ ก่อนหน้าที่จะเข้าบ้านตระกูลภัทร์ชโยชา ความเย็นชาที่ถูกเก็บขัง ตอนนี้ก็เริ่มโผล่ออกมาจากตัวเขา ใบหน้าเขาเย็นชามาก เขาได้ขับรถเถลไถลไปมา เมื่อขวัญกำลังจะขึ้นรถ ฐีรวัฒน์ได้เหยียบเบรคอย่างแรง พร้อมเสียงยางรถที่เสียดสีกับถนน ฐีรวัฒน์ไม่มองขวัญเลย เพียงแต่โบกมือให้เธอ ทำท่า “ไปไกลๆ” ให้เธอ จากภาพเมื่อกี้ เธอยังไม่ทันตั้งสติและไม่รู้ว่ามือนั้นหมายความว่าอะไร ลืมคู่ตาโตแล้วมองไปที่เขาอย่างแปลกประหลาด “ทำไม?” หรือเธอไม่รู้ ต่อหน้าคุณปู่ ฉันแค่แสดงให้เธอ? หรือเธอคิดว่าฉันจะขับรถส่งเธอกลับบ้าน?” เมื่อตอนพูดถึงคำสุดท้าย ในคำพูดของฐีรวัฒน์มีคำดูถูกปะปนด้วย ขวัญเข้าใจทันที ว่ามือเมื่อกี้ที่เขาทำคือไล่เธอลงจากรถ ความคิดนี้ยังไม่ทันแน่ชัดในสมองขวัญ เสียงของฐีรวัฒน์ก็ดังขึ้น ทั้งโหดทั้งคมคาย “ฉันจะบอกความจริงให้ อย่าแม้แต่จะคิด! เพราะว่าบ้านหลังนั้นเธอเคยอยู่แล้ว อย่าบอกให้ฉันไปส่งเลย แค่ฉันนึกถึงฉันก็จะอวก!” จะอวก......คือรังเกียจบ้านที่เธอเคยอยู่หรอ? ขนตาขวัญสั่นแปป มือจับกระเป๋าไว้อย่างแน่น เธอไม่กล้าขยับ กลัวว่าถ้าขยับ น้ำตาจะหล่นลงมา ดังนั้นจึงทำได้แค่ยื่นมือที่อยู่ใกล้ๆหน้าต่างออกมา เอามือจับไปทั่วประตู เธอจับพักใหญ่ก็จับไม่โดนที่เปิดประตู ฐีรวัฒน์ที่อยู่ข้างๆเห็นว่าขวัญไม่ยอมลงจากรถสักที ก็หมดความอดทนในทันที แทบจะขี้เกียจคุยด้วยแม้แต่คำเดียว ลงจากรถทีเดียว เดินไปทางข้างที่นั่ง เปิดประตู จับขวัญดึงแก้ออกมาจากรถ แล้วเดินกลับที่เดิม ขึ้นรถ หลังจากนั้นก็เหยียบคันเร่งโดนไม่คิดจะหยุด