ตอนที่ 9 ข้างห้องมีผู้ชายหล่อขั้นเทพ(9)

ต๭นที่ 9 ข้างห้องมีผู้ชายหล่อขั้นเทพ(9) ปฏิภาณไม่ได้ออ้มค้อม ถามตรงๆ “มันเหมือนอย่างที่นายพูดจริงๆหรอ คุณชายกลับบ้านตลอด?” พ่อบ้านกำลังจะตอบว่า “ใช่” ปฏิภาณก็พูดต่อว่า “ถึงแม่นายจะเป็นคนที่คุณชายจ้างมา แต่ฉันก็สามารถเอานายออกได้ตลอดเวลา ฉะนั้นนายต้องคิดดีๆ แล้วตอบคำถามฉัน” พ่อบ้านลังเล ต่อต้านไปสักพัก สุดท้ายก็พูดว่า “ใช่ครับ” แต่ว่าคำพูดของเขายังพูดไม่เสร็จ ปฏิภาณก็จ้องหน้าพ่อบ้าน ผ่านไปสักพัก แล้วพูดอย่างเสียงเบา “ถึงแม้ว่าคุณฐีรวัฒน์จะไม่ได้กลับมาทุกวัน แต่กลับสองสามวันครั้ง......” “ฉันว่าตอนนี้นายอยากออกงานแล้วใช่มั้ย?” ปฏิภาณพูดแทรกขึ้นมากะทันหัน พ่อบ้านกลัวจนไม่กล้าพูดต่อ ผ่านไปสักพัก เอียงหัวไว้ พูดความจริงมา “คุณฐีรวัฒน์เคยกลับบ้านแค่ครั้งเดียวครับ......” สีหน้าของปฏิภาณดูแย่ขึ้นมาทันที “ก็วันที่คุณไปไหหลำคืนนั้น” คืนแรกที่ไปไหหลำ? ผ่านมาเดือนกว่าแล้ว......สีหน้าของปฏิภาณดูแย่มากก็แสดงว่า ในเดือนนี้คุณชายไม่ได้กลับมาเลยสักครั้งเดียว?” “......ครับ” เสียวตอบของพ่อบ้านเบามากจนแทบจะไม่ได้ยิน ทันใดนั้นปฏิภาณก็เกิดโมโหขึ้นมา บอกกับป้าฝนทีเดียวว่าไปหา “คุณชาย!” โดยที่ไม่สนใจแม่บ้านที่ยืนอยู่นอกหน้าต่างรถ อาจจะเป็นเพราะฐีรวัฒน์ ความรู้สึกสะเทือนเยอะเกิน ขวัญรู้สึกเหนื่อยล้ามาก กลับถึงห้อง ก็นอนลงบนเตียงอย่างหมดเรี่ยวแรง ไม่ขยับเลย ขวัญใจยังไม่ได้อาบน้ำ เลยไม่กล้าหลับจริง แค่หลับตาพักไว้จนไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน รู้สึกว่าไม่ได้เหนื่อยขนาดนั้นแล้วก็ลุกออกจากที่นอน เข้าไปในห้องน้ำเปิดน้ำอุ่นใส่ พอเต็มอ่าง ขวัญก็สังเกตเห็นว่าไม่ได้เอาเสื้อในเข้ามา ก็เลยเดินออกอีกรอบ ห้องเปลี่ยนชุดอยู่ตรงหน้าห้องน้ำ ขวัญหยิบเสื้อในขึ้นมาหนึ่งตัว วิ่งออกมายังไม่ทันเข้าห้องน้ำ ประตูในห้องก็มีคนแตะประตู ดังขึ้นมา “พ้าม” เพราะเสียงนั้นขวัญใจตกใจจนตัวสะดุ้ง ผ่านไปสักครู่ หันหน้ามา เห็นฐีรวัฒน์ที่ทิ้งเธอลงจากรถ ตอนนี้ยืนอยู่หน้าห้อง สองตาแดงเอี่ยมยืนมองเธอไว้ เขาไม่พูดอะไร ปากนิ่งเป็นเส้น แล้วจ้องที่เธอ ในลูกตาที่ดำของเขามีความโกรธอยู่ในนั้น รอบข้างมีกลิ่นน้ำตากระจายออกมา ยิ่งใหญ่แต่เบาะบาง ขวัญไม่กล้าที่จะถอนหายใจเลยกับฐีรวัฒน์แบบนี้ แค่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิน จ้องหน้าเขา พ่อบ้านที่อยู่ข้างล่าง คงจะยังไม่นอน ได้ยินเสียงอะไร คิดว่าขวัญเกิดอะไรขึ้น เรียก “คุณหนู”ไปด้วยวิ่งขึ้นบันไดมาด้วย เมื่อพ่อบ้านวิ่งมาถึงตรงโค้ง เห็นฐีรวัฒน์ ก็เล่งเดินช้าลง พูดขึ้นมาอย่างมีระมัดระวัง “คุณฐีรวัฒน์ คุณ.....,” พ่อบ้านยังไม่ทันถามจบ ฐีรวัฒน์หน้าไม่หันไปแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า“กลับห้องไป อย่าออกมา!”