ตอนที่ 12 ต้อนรับเธอเป็นอย่างดี (2)

ต๭นที่ 12 ต้อนรับเธอเป็นอย่างดี (2) เหมือนครั้งที่เเล้ว ฐีรวัฒน์ก็เหมือนกับปีศาจที่ดุร้าย กำลังครอบครองเธอด้วยการกระทำที่หยาบคาย ผิวของเขารุ่มร้อน ติดอยู่บนร่างกายของขวัญ เเต่กลับทำให้ใจของเธอเย็นเฉียบ จริงๆเเล้วเธออยากจะหนีมาก เเต่ว่าเธอถูกเขาจับที่เอวเเน่น หนีไปไหนไม่ได้ ทุกการกระทำของเขาหยาบคายมาก เหมือนกับมีดที่แหลมคม ที่ค่อยๆทิ่มเเทงบนร่างกายของเธอ เจ็ยจนทนไม่ไหว เธอกลัวว่าตัวเองจะเผลอร้องออกมา กัดฟันไว้เเน่น สีหน้าที่นิ่ง ทนความเจ็บไว้ เจ็บจนถึงสุดท้าย เส้นเลือดในร่างกายก็เจ็บไปหมด เหมือนกับเวลาจะยืดยาวขึ้น ทำให้อดทนยากมาก ขวัญกลัวว่าตัวเองจะทนไม่ไหว จนร้องไห้ เลยเริ่มนับเลขในใจขึ้นมา ตอนเริ่มนับเเรกๆก็โอเค เเต่สุดท้าย เจ็บจนทนไม่ไหว ในใจนับ “59” ก็กลายเป็น “57” ขวัญไม่รู้ว่าตัวเองนับเลขสลับไปมาในใจกี่รอบ สุดท้ายเเล้วฐีรวัฒน์ก็ยอมปล่อยเธอ พอเสร็จเเล้ว ฐีรวัฒน์ก็ลุกจากเตียง ดึงป้าบนเตียง ห่มร่างกายไว้ เเล้วเดินเข้าห้องอาบน้ำไป เหลือเพียงขวัญที่ดูจะไม่เหลือชิ้นดีอยู่บนเตียง เเม้เเต่เเรงหายใจยังลำบาก ในขณะที่ขวัญกำลังจะหลับไป ประตูของห้องอาบน้ำก็ถูกเปิดออก ฐีรวัฒน์ที่อาบน้ำเสร็จเเล้ว เปลี่ยนชุดที่สะอาด เดินออกมาจากห้องอาบน้ำ เขาเดินไปด้วย จดกระดุมเเขนเสื้อไปด้วย ดูเเล้วสง่ามาก ในตอนที่เดินผ่านเตียง เขาก็หันไปมองขวัญสักพัก ในตอนที่เธอต่อต้าน มีเหงื่อออกมาก ทำให้เครื่องสำอางบนหน้าเธอเริ่มเลอะ ทำให้ดูไม่ออกหน้าที่เเท้จริงของเธอ ผมของเธอที่เปียกด้วยเหงื่อติดตามหน้า ผิวบนร่างกายก็เต็มไปด้วยรอยต่างๆ มีบางจุดที่ดูเหมือนจะช้ำมาก จนเป็นสีม่วง ดูเธอที่โดนกระทำจนน่าสงสารเเบบนี้ สีหน้าของเขาก็ไม่มีการเปลี่ยนเเปลงใดๆ เเล้วเดินออกไปด้านนอก พอเดินไปเเค่สองก้าว เขาก็หยุดลง ถอยหลังออกมา หยุดที่ข้างเตียง ยื่นมือออกมา จับที่คางของเธอไว้ จับหน้าของเธอไว้ตรงกับหน้าเขา ก้มหน้าลงเล็กน้อย หันไปข้างๆหูของเธอ ตามด้วยการกระทำของเขา สายตาของเขาดูแหลมคม หายใจเเรงขึ้น ตรงไปที่ขวัญ น้ำเสียงที่เริ่มพูดของเขาไม่ได้เย็นชา น้ำเสียงดูเหมือนเป็นการข่มขู่ “ถ้าเธอชอบการต้อนรับเเบบเมื่อกี้ ก็ไปฟ้องคุณปู่ได้เลย ผมยินดีตลอด!” “เเต่ว่า พรรณนารา บอกไว้ก่อนนะ ครั้งหน้าคงจะไม่เเค่เหมือนวันนี้ ผมมีวิธีหลายเเบบ ถ้าเธออยากจะลองทดลองต่อไป ก็เชิญ!” พูดคนนี้เสร็จ ฐีรวัฒน์ก็ปิดประตูอย่างเเรง เดินออกไปเลย เสียงรถของฐีรวัฒน์ พึ่งหายไปในสวน ประตูห้องนอกก็ถูกเคาะ ตามด้วยเสียงของพ่อบ้าน “คุณหนู เป็นยังไงบ้าง?” ขวัญเพลียมาก ไม่อยากจะพูด เเต่ว่าพ่อบ้านก็เคาะอีก “คุณหนู ฉันเข้าไปได้ไหม?” ขวัญกลัวว่าพ่อบ้านจะเข้ามาจริงๆ เห็นสภาพที่เลอะเธอะของเธอ ก็เลยตอบไป “ฉันไม่ได้เป็นอะไร ฉันอยากอยู่คนเดียว” ที่ประตูเงียบไปสักพัก ก็มีเสียงของพ่อบ้าน“คุณหนู ขอโทษจริงๆ เพราะคุณท่านบังคับให้พูด”