ตอนที่ 16 ต้อนรับเธออย่างดี (6)

ต๭นที่ 16 ต้อนรับเธออย่างดี (6) ดีที่ในช่วงนี้ พรรณนาราไม่ได้มีงานอะไร ขวัญเลยไม่ต้องออกจากบ้าน สามารถอยู่ในบ้านได้ พักผ่อนดีๆ หลังจากที่ผ่านคืนที่โหดร้ายนั้นมา ก็ผ่านไป1สัปดาห์เเล้ว ในเวลา1สัปดาห์นี้ ฐีรวัฒน์ก็เหมือนเมื่อก่อน ไม่กลับบ้านเลยทุกวัน เบอร์โทรศัพท์บ้านของฐีรวัฒน์ นอกจากเขาเเล้ว ก็มีเเค่คนที่บ้านเก่าเท่านั้นที่รู้ ตั้งเเต่ขวัญเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ ฐีรวัฒน์ก็ทำเหมือนไม่มีบ้านหลังนี้ ไม่เคยโทรมาที่บ้านเลย เเละเบอร์โทรศัพท์บ้านนี้ นอกจากจะใช้เฉพาะเวลาคนที่อยู่บ้านเก่าโทรมา เวลาอื่นก็เหมือนกับเครื่องมือต่างๆที่เอามาเเค่โชว์ไว้ เย็นวันนี้ ตอนที่โทรศัพท์ดัง พ่อบ้านกำลังชงชาผลไม้อยู่ที่ห้องครัว พอดีกับขวัญที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่ในห้องรับเเขก นึกว่าโทรมาจากบ้านเก่า ไม่ได้ดูเบอร์ที่โทรเข้า ก็ยกขึ้นมารับสาย ยังไม่ทันได้ยกถึงหู ก็มีเสียงหนึ่งออกมาจากโทรศัพท์“ให้เธอเตรียมตัวไว้ คืนนี้6โมง ผมจะไปรับเธอ” เป็นเสียงของฐีรวัฒน์… ขวัญจับโทรศัพท์ไว้ไม่ขยับ หยุดนิ่งไป นี่เขาคิดว่าคนที่รับสายคือพ่อบ้านสินะ? เธอในปากของเขา หมายถึงเธอ? เเละในตอนที่ขวัญกำลังลังเลอยู่ก็ตอบไปว่า “อืม” กำลังไปหาพ่อบ้านมารับสาย ฐีรวัฒน์เหมือนจะรู้สึกอะไร เหมือนรู้ว่าเป็นเธอ เเล้วก็พูด “ ทำไมเธอถึงเป็นคนรับ?” เขาไม่ให้โอกาสเธอตอบเลย เเล้วก็พูดต่อ“คุณปู่สั่ง วันนี้ที่โรงเเรมใบหยกจัดงานกุศล ให้เธอเข้าร่วมด้วย!” ตอนที่เขาพูดคำนั้น พยายามกำชับเน้นที่ “คุณปู่” สองคำ เขาเเค่มาบอกเธอ ไม่มีคำพูดนอกจากนี้ เเต่ว่าขวัญก็เข้าใจความหมายที่เขาเเฝงไว้ เขาคิดว่า งานการกุศลในคืนนี้ เธอเป็นคนไปหาคุณปู่ ให้เขาพาเธอไปด้วย… เหมือนอยู่ในการคาดเดาของเธอ ฐีรวัฒน์ก็พูดขึ้น“เธอกะเวลาไว้กำลังดี ผมพึ่งไปทำงานกลับมา คุณปู่ก็โทรมาเลย… เหอะ…” พูดเเล้วเขาก็หัวเราะออกมา สั้นเเละเบามาก ในโทรศัพทร์ ขวัญก็รู้สึกถึงการดูถูกของเขา ตามด้วย โทรศัพท์ก็ถูกตัดสายไป ถึงว่าในเวลา1อาทิตย์นี้ถึงสงบ ทางฝั่งบ้านเก่าไม่โทรมาเลยสักสาย ก็เพราะว่าฐีรวัฒน์ไปทำงาน… พอเขากลับมา คุณปู่ก็รีบหาโอกาส ให้เธอเเละเขาอยู่ด้วยกัน ขวัญรู้ดี ว่าคุณปู่หวังดี เเต่ว่า…เพราะว่าคุณปู่หวังดีครั้งเเล้วครั้งเล่าเเบบนี้ ก็ทำให้เธอลำบากทุกครั้ง! ฝันร้ายเมื่ออาทิตย์กว่าๆ ตอนนี้ก็ยังทำให้เธอกลัว ถ้าคืนนี้เธอเจอกับฐีรวัฒน์ ก็ไม่รู้ว่าเขาจะเอาวิธีอะไรมารังเเกเธออีก สองครั้งที่เเล้ว เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน เธอจะหลบก็ไม่มีโอกาสหลบ ครั้งนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อน…เธอรู้ทั้งรู้ว่าคืนนี้ต้องเเย่เเน่ๆ เเละยังจะไปยอมรับสิ่งที่เกิเฝดขึ้นอีกหรอ ขวัญเอียงหัว มองดูเเสงพระอาทิตย์ที่นอกหน้าต่าง ในสมองก็นึกถึงคำพูดของฐีรวัฒน์ว่า “ไปทำงาน” เเล้วก็เหมือนเธอนึกถึงอะไรขึ้นมา รีบเอาโทรศัพท์ขึ้นมา โทรออกไปยังเบอร์นึง