ตอนที่ 23 รู้จักใช้แผนหลอกให้อยากแล้วจากไป (3)

ต๭นที่ 23 รู้จักใช้แผนหลอกให้อยากแล้วจากไป (3) ขวัญวิ่งไม่ถึงสองก้าว โทรศัพท์ของฐีรวัฒน์ก็ดังขึ้น โทรศัพท์ถูกรับสายอย่างรวดเร็ว ไม่รู้เป็นใครโทรมา และไม่รู้ว่าคนที่โทรมาพูดอะไรไป อารมณ์ของฐีรวัฒน์ฉุนเฉียวขึ้นมาทันที ไม่พูดอะไรก็ยกโทรศัพท์ปามาทางที่ขวัญอยู่ " พรรณนารา นายจะทำอะไรกันแน่ จะจบเมื่อไร ! " โทรศัพท์พาลมมาอย่างรุนแรง เกือบจะโดนหูของขวัญ กระแทกใส่ตู้กระจกที่อยู่หน้าขวัญ พร้อมด้วยเสียงดัง " เพล้ง ! " เศษกระจกกระจัดกระจายไปทั่ว ฉากที่น่าเป็นห่วงที่สุด สุดท้ายก็มาแล้ว ...... ขวัญตกใจจนขาอ่อน เกือบจะหกล้ม เธอไม่กล้าหันกลับไปมองเลย วิ่งไปทางประตูอย่างสะดุด แต่ยังไม่ถึงประตู แขนก็โดนฐีรวัฒน์จับไว้ พร้อมแรงที่ดุร้าย ดึงเธอเข้าไปในห้อง " พอได้ละ แผนแต่ละครั้งดีกว่าอันเดิมนะ รู้จักใช้แผนแล้วหรือ ใช้สองแผ่นเพื่อจะได้ผล ? อยู่ต่อหน้าต่อตาทั้งวันยังไม่พอหรอ ตอนนี้ยังจะ ...... " เขาเหมือนจะโกรธมาก หายใจรุนแรงมาก ประโยคที่โกรธเพิ่มจะพูดถึงครึ่ง ก็ต้องหยุด เขาเงียบไปกี่วินาที จับข้อมือของเธออย่างกะทันหัน ดึงเธอเข้าไปในห้องน้ำ เขาปิดประตูพร้อมล็อก แล้วดันไปในทางเธอ เขาเหมือนจะบ้าไป สองสามครั้งก็ฉีกเสื้อผ้าของเธอออกเป็นสองชิ้น การพบเจอครั้งนี้ ทุกครั้งที่ขวัญได้เจอกับฐีรวัฒน์ สีหน้าของฐีรวัฒน์ไม่ดีสักครั้ง แต่ก็ไม่เคยน่ากลัวขนาดนี้ ดวงตาของเขาแดงมาก เส้นเลือดนูนบนหน้าผาก สภาพความโกรธเหมือนวินาทีหน้าเขาจะกลืนเธอลงไป เขาทำเธอเจ็บมาก เจ็บกว่าสองครั้งที่แล้ว เธอรู้ เขาตั้งใจทำ เธออยากเหมือนครั้งที่แล้ว ใช้วิธีการนับเลขเพื่อลืมความรู้สึกเจ็บปวดที่เขาให้เธอ หลายครั้งที่เธอเจ็บจนจะร้องไห้ อยากร้องขออย่างไม่มีสติ แต่เมื่อจะถึงสุดท้าย เธอก็กลั้นไว้อย่างเจ็บปวด การทรมานนี้ยาวนานและยากลำบากเหลือเกิน แต่เธอปากแข็งไม่ออกเสียงร้องเลย แม้กะทั่งร้องเสียงที่ทนเจ็บไม่ไหวก็ไม่มี เหมือนผ่านไปหนึ่งศตวรรษ สุดท้ายเขาได้ปล่อยเธอไป ขวัญรีบวิ่งหนีจากฐีรวัฒน์ด้วยหน้าที่ซีดโทรม มุมอยู่ในมุมของห้องน้ำด้วยความเหนื่อย แต่ที่ไม่เหมือนกับสองครั้งก่อน หลังจากจบไปครั้งนี้ ฐีรวัฒน์ไม่ได้เหมือนหลีกเลี่ยงขยะนั้น รีบหนีออกจากที่ที่เธออยู่ ถ้าเทียบกับเสื้อผ้าของเธอที่ถูกเขาฉีกเป็นชิ้นๆ เสื้อผ้าของเขามีแค่รอยยุ่งเล็กน้อย เขาหลับตาลง ยืนอยู่ที่ไม่ไกลของตรงหน้าของขวัญ อะไรก็ไม่มอง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะไฟในห้องน้ำ สีหน้าของเขาซีดมาก ผ่านไปนานมาก เขาถึงจะยกหน้าขึ้น มองเห็นขวัญที่นั่งกอดเข่า สายตาที่เย็นชาของเขาเหมือนเคย สิ่งที่พูดก็โหดร้ายเช่นเคย " ถ้าเธอไม่กลัวฉันทำแบบนั้นกับเธอ เธอก็ให้คุณปูไปอยู่กับฉัน... "