ตอนที่ 33 อดีตของเขาและเธอ(3)

ต๭นที่ 33 อดีตของเขาและเธอ(3) เมื่อธีรวัฒน์เห็นชาเขียวก็ขมวดคิ้ว จากนั้นก็เงยหน้ามองไปทางเธอ ภายใต้สายตาของเขาเป็นท่าทางที่ไม่สามารถอธิบายได้ ผ่านไปห้าวินาที เขาเหมือนจะเข้าใจว่ามันคืออะไร เขายื่นมือไปหยิบชาเขียวด้วยสีหน้าไม่ใส่ใจ ขวัญนึกว่าเขานั้นรับชาเขียวของเธอแล้ว ใบหน้าเฉยเมยทว่าใจกลับกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจไปก่อนแล้ว ธีรวัฒน์เปิดฝาขวดชาเขียว ไม่ดื่ม แต่กลับยื่นใส่กลับมือเธอ ขวัญมึนงง และเขาก็ยืนอยู่ตรงนั้นสักพักไม่ได้หันตัวเดินกลับไป มือถือของธีรวัฒน์ดังขึ้น เขามองไปที่ชื่อและกดรับสาย ตอนที่เขากำลังคุยโทรศัพท์ ในที่สุดขวัญก็ดึงสติกลับมาได้ เขากำลังสวมหูฟัง น่าจะฟังที่เธอพูดไม่ค่อยชัดเท่าไร เขาเข้าใจผิดแล้ว เธอตั้งใจที่จะพูดอธิบายให้เขาฟัง “ฉันไม่ได้...” เธอพูดได้เพียงแค่สองคำ จู่ๆเขาก็ลุกพรวด หยิบชุดสูทและวิ่งออกไปจากอินเตอร์เน็ตคาเฟ่โดยไม่ทิ้งคำพูดอะไรไว้เลยสักคำ เขาคงไม่มีทางได้รู้ว่าในวันนั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ข้างๆเขาและอยากที่จะพูดกับเขาว่า “ฉันไม่ได้จะให้คุณช่วยเปิดขวดเสียหน่อย ฉันจะให้คุณดื่มต่างหากละ” ในความประทับใจของขวัญ ธีรวัฒน์เป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบจนไม่สามารถดีไปกว่านี้ได้อีกแล้ว ก็เหมือนกับที่ตัวละครเอกผู้ชายในการ์ตูนญี่ปุ่นที่เธอแอบอ่านตอนเรียนทั้ง หรูหรา งดงาม สะอาด และสุภาพบุรุษ แต่ว่ากรวิชญ์กลับพูดว่า ใบหน้าและนิสัยของธีรวัฒน์หลอกคนมานักต่อนักแล้ว ตัวจริงของเขาไม่ได้ใกล้เคียงกับคำว่าสมบูรณ์แบบหรือสะอาดสักนิด ในบรรดาพวกเขา เขานะผิดปกติที่สุดแล้ว ทั้งอารมณ์ร้าย ติดบุหรี่ ไม่มีความอดทน ปากคอเราะร้าย แน่นอนว่าเขานั้นพึ่งพาใบหน้าตัวเอง ถึงแม้ว่าจะเต็มไปด้วยข้อบกพร่องก็ตาม ผู้หญิงก็ไม่มีใครบอกว่าเขาไม่ดี จะใช้คำอะไรมาบรรยายได้นะ เป็นพวกเหลวไหลไม่ชอบถูกบังคับ พวกนิสัยอันธพาล ขวัญเชื่อในสายตาของตัวเองที่มองธีรวัฒน์ ไม่เชื่อในคำบอกเล่าของกรวิชญ์แม้แต่นิดเดียว จนมาถึงวันเกิดของชิดา ตอนที่ทุกคนกำลังฉลองวันเกิดให้เธอในห้องคาราโอเกะ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นตัวจริงของธีรวัฒน์แบบชัดเจน และเป็นครั้งแรกที่ได้เข้าใจอย่าลึกศึ้งกับคำว่า “ปากคอเราะร้าย”ที่กรวิชญ์เคยพูดไว้อีกด้วย วันนั้นธีรวัฒน์ดูเหมือนว่าจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ใครที่เข้ามาคุยกับเขา เขาก็จะพูดด้วยสักสองสามคำ หลังจากนั้นทุกคนต่างก็ดื่มกันไปมากมาย และเล่นเฮฮากันอย่างสนุกสนาน แล้วก็มีใครไม่รู้สักคนเสนอให้ออกไปฟลอร์เต้นรำกันข้างนอก ชั่วพริบตาทุกคนในห้องสี่เหลี่ยมก็กรูกันออกไปหายกันไปหมด เหลือเพียงแค่เขาและเธอ เขานั่งพิงโซฟาก้มหน้าเล่นมือถืออย่างไม่สนใจใยดี หน้าจอสว่างไสวทำให้ใบหน้าของเขาดูนุ่มนวลอ่อนโยน ผ่านไปสักพักหรือบางทีมือถือของเขาอาจจแบตหมดแล้ว หน้าจอมือถือของเขาดับลงมืดสนิท เขาวางมือถือไว้ข้างๆ จากนั้นก็ยกสองมือไปไว้หลังศีรษะพิงโซฟาและหลับตา ขวัญคิดว่าเขาน่าจะไม่ได้สังเกตเห็นตัวเอง จึงนั่งยองลงตรงหน้าโต๊ะแกล้งทำท่าทางเหมือนจะทานเค้กไป พร้อมกับเดินไปแอบมองเขาบ้างเป็นครั้งคราว ไม่รู้ว่านานเท่าไรแล้วที่ขวัญแอบมองธีรวัฒน์อยู่แบบนั้น ทันใดนั้นชายหนุ่มก็ลืมตาขึ้นมา แล้วส่งเสียงเรียกเธอ “เฮ้”