ตอนที่ 35อดีตของเขาและเธอ(5)

ต๭นที่ 35อดีตของเขาและเธอ(5) การสอบเข้ามหาวิยาลัยได้สิ้นสุดลงแล้ว ความสัมพันธ์ของกรวิชญ์และชิดากำลังจะกลายเป็นความสัมพันธ์ทางไกล ความรักไม่ว่าจะผู้ชายหรือผู้หญิงเมื่อตอนยังวัยรุ่นมักจะมีคุณค่ามีอิทธิพลและความสำคัญต่อชีวิตเสมอ เพราะอย่างนั้น สำหรับชิดาแล้วกับกรวิชญ์การห่างกันนั้นไม่ใช่การเลิกกันแต่กลับเป็นความยากลำบากในความสัมพันธ์ของพวกเขา ดูเหมือนว่าจะเป็นเพราะว่าสภาพจิตใจที่ไม่ค่อยดีเท่าไร เย็นวันนั้นด้วยฤทธ์ของแอลกอฮอล์ที่ดื่มไปทั้งคู่จึงทะเลาะกันอย่างหนัก ชิดาร้องไห้หันหลังวิ่งออกไป ขวัญก็รีบร้อนตามออกไป ชิดาและขวัญที่เพิ่งออกจากคาราโอเกะ ยังไม่ทันที่จะเรียกแท๊กซี่ กรวิชญ์ก็วิ่งออกมาตามหาและลากตัวชิดาไป ทั้งสองคนเหมือนกับนักแสดงในละครทีวี พัวพันกันอยู่สักพัก จากนั้นกรวิชญ์ก็ไม่ได้สนใจว่าขวัญยังคงยืนอยู่ตรงนั้น ก็ก้มหน้าลงมาจูบที่ริมฝีปากของชิดา และเหมือนชิดาก็ลืมขวัญเช่นกันถึงได้โน้มคอของกรวิชญ์ลงมาโดยไม่คาดคิด คู่รักหนุ่มสาววัยรุ่นคู่นี้ มาจูบกันกลางถนนแบบนี้ได้อย่างไรกัน นี่เป็นครั้งแรกที่ขวัญเห็นคนจูบกัน ในตอนแรกเธอนั้นตกใจจริงๆ รอเธอดึงสติกลับมาความคิดแรกที่เข้ามาในหัวคือก้มหน้าเลี่ยงฉากอันร้อนแรงตรงหน้า ใครจะรู้ว่าเมื่อหัวตัวกลับไปจะเห็นธีรวัฒน์ยืนอยู่ ไม่รู้ว่าเขาตามออกมาตอนไหน ยืนคาบบุหรี่อยู่ตรงเสาโทรศัพท์ข้างๆไม่ไกลจากเธอ ใบหน้าชื่นชอบจ้องตาไม่กระพริบกับฉากจูบอันร้อนแรงกระปี้กระเปร่าของกรวิชญ์และชิดา จากนั้นก็หันมาทางขวัญพูดวิจารณ์ออกมา “จูบไม่ได้เรื่อง” มันจะมีใครมายืนมองคนอื่นเขาจูบกันแถมยังมาวิจารณ์กันอีก...ใบหน้าของขวัญก็แดงเหมือนถูกเผาขึ้นมา ธีรวัฒน์ยืนมองฉากจูบต่อไปอย่างไม่อายเลยะสักนิด จากนั้นค่อยหันมามองทางขวัญ ใช้สายตาอย่างกับอันธพาลมองมาที่เธอ รอยยิ้มเหมือนกับใจจะระเบิดออกมา เขาพ่นควันบุหรี่ออกมาพลางพูดต่อจากเมื่อกี้นี้ว่า “ทำไม ไม่เชื่อหรอ อยากจะลองกับ...” ขวัญรู้ว่าประโยคต่อไปที่เขาจะพูดคือ “ลองกับฉัน” แต่ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงหยุดพูด ใบหน้ายังคงประดับรอยยิ้มที่เหมือนจะไม่ยิ้มและจ้องมองเธออยู่สักพัก จากนั้นก็ดับบุหรี่ในมือ น้ำเสียงเย็นชาเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “ไปกันเถอะ ฉันจะไปส่งเธอที่บ้าน” เป็นครั้งแรกที่ขวัญได้นั่งจักรยานของธีรวัฒน์ ถึงแม้ว่าเขาจะหิ้วเธอไปด้วย แต่เขาก็ยังคงปั่นด้วยความเร็วเหมือนกับสายลม ตอนที่เพิ่งเข้าไปข้างในร้านคาราโอเกะฝนนั้นตกพอดี อากาศชื้นๆสดชื่น ขวัญที่นั่งซ้อนอยู่ข้างหลัง ก็ใจลอยคิดว่าตัวเองกำลังฝันไป รอให้รถจักรยานของธีรวัฒน์หยุดจอดขวัญถึงได้รู้ว่าตอนนี้ได้ถึงบ้านแล้ว ขวัญลงจากรถ ธีรวัฒน์ไม่รอให้ขวัญได้พูดขอบคุณก็ถีบรถออกไปแล้ว ยังไม่ทันที่รถจะออกตัวขวัญก็เพิ่งรู้สึกตัวว่าเธอไม่ได้บอกที่อยู่กับเขาแล้วธีรวัฒน์ถึงได้มาส่งเธอที่บ้านถูก มันตื่นเต้นจนบรรยายไม่ถูก ขวัญนั้นตื้อไปหมดแล้ว จะเป็นไปได้ไหมที่จริงๆแล้วธีรวัฒน์นั้นจะสนใจเธอ ไม่รู้ว่าคืนนั้นเธอไปเอาความกล้ามาจากไหนถึงได้ตะโกนเรียกออกไปแบบนั้น “ธีรวัฒน์” ธีรวัฒน์จอดรถ หมุนตัวกลับมามองเธอ ขวัญกำเสื้อตัวเองแน่นกรอกตาไปมาพูดจาตะกุกตะกัก “คุณ มะรืนนี้คุณว่างหรือเปล่า ฉัน ฉัน ฉันอยากจะ...ชวนคุณไปดูหนัง....” ---- “น้ำ น้ำ.....” เสียงทุ้มต่ำของธีรวัฒน์พูดออกมาอย่างไม่ชัดเจน ดึงสติขวัญจากความทรงจำทันที