ตอนที่ 49 แผนแตก(9)

ต๭นที่ 49 แผนแตก(9) เธอน่าจะเซนซิทีฟเกินไปจริงๆ หรือว่าเธอนั้นคิดเยอะเกินไป? ขวัญขมวดคิ้ว เธอเพียงเตรียมที่จะกำจัดความคิดบ้าๆบอๆในใจ จากนั้นร่างกายก็เดินไปอย่างหนักหน่วง ทันใดนั้นก็มีเสียงแหลมสูงของยางรถที่ถูไปกับพื้นดังขึ้นมา เสียงนั้นดังแสบหูขึ้นท่ามกลางถนนโล่งและมืดมิด ขวัญสับสนมึนงง หลังจากนั้นรถที่ขับด้วยความเร็วสูงก็หยุดจอดกระทันหันโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้าตรงถนนใหญ่ ทำไมธีรวัฒน์ถึงจอดรถกระทันหันแบบนี้ ขวัญทำใจให้สงบกำลังจะหันไปมองชายหนุ่มคนข้างๆ ทันใดนั้นไหล่ของเธอก็ถูกดึงอย่างแรงให้กลับมานั่งที่เบาะรถเพราะแรงเบรครถกระทันหันก่อนหน้านี้ ตัวเธอแข็งทื่อ จากนั้นก็ได้ยินเสียงปลอดเข็มขัดนิรภัย เสียงนี้ทำให้ขวัญรู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดีเท่าไรนัก สมองเธอว่างเปล่าไปชั่วครู่ จากนั้นก็ระเบิดออกมาเข้าใจทุกอย่างที่ผ่านมาทันที ที่จริงแล้ว ตอนที่อยู่ในบ้านภัทร์ชโยชาเขาไม่ได้โกรธเธอไม่ใช่ว่าเขาดูไม่ออกว่าเธอแกล้งป่วย แต่เขารู้แผนการทุกอย่างของเธอเลยพาตัวเธอออกมา ตอนนี้ห่างไกลจากบ้านภัทร์ชโยชาแล้ว เขาไม่มีท่าทีพะว้าพะวังแล้ว แสดงสีหน้าท่าทางที่แท้จริงของเขาออกมา ไม่น่าล่ะทำไมเธอถึงรู้สึกว่าเขานั้นแปลกไป.... ขวัญเข้าใจสถานการณ์ในเสี้ยววิ ต่อมาเธอก็จะยื่นมือไปเปิดประตูรถเดินลงรถ โดยไม่คิดหน้าคิดหลังพยายามที่จะวิ่งหนีธีรวัฒน์ เพียงแค่ปฏิกิริยาของชายหนุ่มนั้นเร็วกว่าเธอมาก ปลายนิ้วของเธอยังไม่ทันที่จะได้จับประตู ก็ถูกธีรวัฒน์ดึงกลับมาอีกครั้งด้วยความแรง นี่มันในรถนะ...มือของขวัญสั่นเทา เธอเหมือนจะเป็นบ้าและเริ่มต่อสู้ดิ้นร้นโดยไม่สนใจอะไรใดๆทั้งสิ้น พื้นที่ในรถคับแคบแล้วเธอก็ใช้แรงที่มีไปจนหมดแล้ว ไม่ต้องพูดถึงว่าจะผลักเขาออกเลยแค่ขยับก็ยังไม่มีแรง เธอไม่ชอบที่จะต้องขอร้องคนอื่น ถึงแม้ว่าไม่กี่ครั้งก่อนหน้านี้ เธอจะถูกเขาแกล้งมาสารพัด เธอทำได้แค่ต่อต้านอย่างไม่มีปากมีเสียง แม้ว่าเธอจะหนีไปไม่ได้ ก็ได้แต่กัดฟันทนไม่เปิดปากร้องขอความเมตตาแม้แต่นิด เพราะว่าเธอรู้ว่าเขาแก้แค้นเธอดูถูกเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะร้องขอความช่วยเหลืออย่างไรเขาก็ไม่มีทางที่จะปล่อยเธอ ขอร้องไปก็เปล่าประโยชน์ แทนที่จะขอความช่วยเหลือจะเป็นการดีกว่าที่จะพยายามรักษาศักดิ์ศรีเล็กน้อยที่เหลืออยู่ แต่ว่าตอนนี้...เขาอยู่ในรถที่กำลังจอดอยู่กลางถนน ทำแบบนี้กับเธอ... ขวัญตื่นตระหนกจนสุดขีดจนกระทั่งเธอต้องขอร้องเขาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือออกมา “ขอร้องคุณปล่อยฉันไปเถอะ ปล่อยฉันไป....ฉันสัญญาจะไปให้ไกลจากคุณ...ขอร้อง...”