ตอนที่ 53 จะไสหัวไปไหนก็ไป (3)

ต๭นที่ 53 จะไสหัวไปไหนก็ไป (3) ลางสังหรณ์ที่เลวร้าย คืบคลานเข้าไปในใจของฐีรวัฒน์ ร่างกายของเขาหยุดชะงัก หันศีรษะกลับไปอย่างรวดเร็ว มองไปที่กลางถนนที่เขาถูกผลักออกมา รถฟอร์สีฟ้าที่จอดอยู่หนึ่งคัน ด้านหน้าของรถฟอร์ ประมาณสองเมตร มีคนยืนอยู่หนึ่งคน ไม่ไกลจากซ้ายมือของคนนั้น มีเสื้อผ้าชิ้นหนึ่งกระจัดกระจายอยู่ เสื้อผ้าชิ้นนั้น เขาไม่ค่อยคุ้นเคยเท่าไหร่ ใช่สูทตัวนอกที่เขาถอดให้พรรณนาราหรือป่าว ถ้างั้น คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นก็คือ.....พรรณนารา? เขาถอดเสื้อตัวนอกให้เธอ ขณะกำลังหันหลังกลับ เหตุผลที่เธอตะโกนเรียกเขา เพราะมีรถมา? ขณะที่ฐีรวัฒน์กำลังคิดอะไรอยู่ เสียงของพรรณนาราก็ดังเข้ามาในหูของเขาอีกครั้ง“ฐีรวัฒน์” ร่างกายของฐีรวัฒน์สั่นเล็กน้อย พิงไปที่เสาไฟบนถนน แสงไฟสลัวๆสาดลงมาที่หัวของเขา ทำให้ใบหน้าของเขาดูหล่อ ลางๆและไม่ชัดเจน สีหน้าของเขาสงบ ไม่มีความรู้สึกใดๆ ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่สูทตัวนอกอย่างไม่กะพริบตา คนทั้งคนเงียบเหมือนภาพนิ่ง เจ้าของรถฟอร์ก็ตกใจกับอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นอย่างไม่ได้คาดคิด นั่งอยู่บนรถด้วยสีหน้าที่ไร้ความรู้สึก ถึงจะเปิดประตูรถออกมา ลงจากรถมาด้วยความร้อนรน ขวัญที่นั่งอยู่บนพื้น ไม่ขยับตัวไปไหน เจ้าของรถลูบคลำดูว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ไหม ในใจรู้สึกกลัวมาก ค่อยๆขยับเดินไปช้าๆ ขยับไปถึงร่างกายของขวัญ เขาค่อยๆนั่งยองๆลงไปข้างๆร่างกายของเธอ ยื่นมือไปที่จมูกของขวัญ เจ้าของรถยังไม่ได้รับรู้ถึงลมหายใจของขวัญว่าเธอยังอยู่หรือไม่ ดวงตาที่ปิดสนิทและร่างกายที่นอนอยู่บนถนนของขวัญ ก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมา เจ้าของรถเห็นขวัญตื่นขึ้นมา ก็มีลมหายใจที่บ่งบอกว่าโล่งอกอย่างเห็นได้ชัด “คุณ คุณเป็นอะไรไหม” ขวัญรู้สึกเชื่องช้าไปสักพัก ปฏิกิริยาที่แสดงออกมาว่าเกิดอะไรขึ้น เธอขยับศีรษะของเธอโดยสัญชาตญาณ มองไปรอบๆ เห็นฐีรวัฒน์ยืนพิงเสาไฟบนถนน สีหน้าของเธอดูผ่อนคลายอย่างเห็นได้ชัด หลังจากนั้นเธอก็มองไปที่เจ้าของรถ ตอบคำถามที่เขาพึ่งถามเธอ “ฉัน....ไม่เป็นไร” “ถ้าอย่างนั้นก็ดี ก็ดีแล้ว เกือบไปแล้ว เกือบไปแล้ว....”คนขับรถยิ่งคิดยิ่งกลัว พูดซ้ำแล้วซ้ำอีกว่า“ เกือบไปแล้ว”และก็คิดอะไรขึ้นมาได้อย่างกะทันหัน ค้นกระเป๋าอย่างเร่งรีบ “....ฉันจะเรียกรถพยาบาลให้เดี๋ยวนี้และแจ้งตำรวจ ....” “ไม่ ไม่เป็นไร....”ขวัญค่อยๆขยับร่างกายของตัวเอง ก็ไม่ได้พบว่ามีกระดูกหักหรือแตกตรงไหน ก่อนที่เธอจะพูดว่า “คุณไปส่งฉันที่โรงพยาบาลเถอะ” “โอ้ ดีเลย”คนขับรถตอบด้วยความงงงวย ผ่านไประยะหนึ่ง ปฏิกิริยาการตอบสนองของเธอก็กลับมา หลังจากนั้นเขาก็ยื่นมือออกไปอย่างรวดเร็ว ค่อยๆประคองขวัญขึ้นมาจากพื้น