ตอนที่ 56 จะไสหัวไปไหนก็ไป (6)

ต๭นที่ 56 จะไสหัวไปไหนก็ไป (6) สีหน้าที่ซีดของขวัญ มือที่ไม่เชื่อฟังตัวเองก็กำลังกำอย่างแน่นกลายเป็นหมัด การกระทำของเธอทำให้เกิดบาดแผลบนร่างกายของเธอ กับความเจ็บที่เคยมีก็แสดงออกมาไม่หยุด กลายเป็นรุนแรงมากขึ้น ทำให้ร่างกายของเธอสั่นจนควบคุมไม่ได้ “คุณอยากเป็นแม่พระ ฉันโอเค แต่ฉันจะบอกคุณ ฉันไม่เคยคิดว่าคุณเคยช่วยฉันเลยแม้แต่น้อย……” ร่างกายของขวัญส่ายไปส่ายมา ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นลมในทันที แสงที่ตาของฐีรวัฒน์ กวาดสายตาไปเห็น คำพูดที่โหดร้ายที่อยู่ในปาก ยังไม่ได้ผ่านการไตร่ตรองอะไรเลย จู่ ๆ เสียงก็หายไป เขาเงียบไปสองวินาที ถึงรู้สึกตัวว่าตัวเองกำลังพูดอะไรอยู่และหยุดมันลง เขาอารมณ์ไม่ดี เขารู้ พุ่งออกมาเป็นไฟ ไม่สนว่าคนตรงหน้าจะเป็นใคร ไม่เคยพูดสุภาพมาแต่ไหนแต่ไร แต่เมื่อกี้เขาก็หยุดเพราะเธอ บวกกับตอนที่อยู่ในรถครั้งนั้น และวันนี้เป็นครั้งที่สองที่เขาได้สูญเสียความเป็นตัวของตัวเอง....... หรือว่าเขาถูกอะไรเข้าสิง? ฐีรวัฒน์เกิดอาการร้อนใจ ก็เกิดความเคยชินอยากสูบบุหรี่ เขายกมือขึ้นตามสัญชาตญาณเพื่อสัมผัสไปที่หน้าอกของตัวเอง ตบไปสองครั้ง ถึงนึกออกว่า เมื่อกี้เขาเขวี้ยงกล่องบุหรี่ลงในถังขยะแล้ว เห็นได้ชัดว่าเขาถูกอะไรเข้าสิง คืนนี้ต้องเกิดอะไรที่คาดไม่ถึงขึ้น ......ฐีรวัฒน์ เท้ามืออย่างหงุดหงิดที่เอวของเขา มองไปทางซ้ายทางขวา หันไปเจอไปรยาเดินออกมาจากลิฟต์พอดี แล้วเธอก็เดินจากไปโดยไม่หันกลับมา โชคดีที่รถฟอร์มองเห็นใครบางคนอยู่ข้างหน้า และเหยียบเบรกอย่างกะทันหัน ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ชนเข้ากับขวัญ แต่ว่าก็ไม่ได้ชนจนทำให้ได้รับบาดเจ็บร้ายแรง มีแค่รอยถลอกบนผิวหนัง และมีเพียงไม่กี่ที่ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส โดยเฉพาะน่องที่ฐีรวัฒน์ห้ามเลือดให้โดนเย็บไปเจ็ดเข็ม ออกจากโรงพยาบาล ก็เป็นเวลาสิบเอ็ดนาฬิกาในตอนกลางคืนแล้ว ไปรยาขับรถไปส่งขวัญที่บ้านพักตากอากาศของฐีรวัฒน์ รถจอดสนิท ขวัญพูดออกมาว่า “ลาก่อน” เธอเตรียมตัวกำลังจะผลักประตูรถ ไปรยาก็ตะโกนเรียนชื่อเธออย่างกะทันหัน “คุณขวัญ” ตั้งแต่ขวัญเปลี่ยนไปจนเป็นพรรณนารา ไปรยากลัวพบเจอต้นตอของเธอ จึงสั่งให้พนักงานทุกคนเรียกขวัญว่า “คุณพรรณนารา” “นารา” แม้กระทั่งในพื้นที่ส่วนบุคคลก็ยังถูกบังคับให้เรียกแบบนี้ แต่ตอนนี้ จู่ๆเธอก็เรียกชื่ออย่างเป็นทางการของเธอ ขวัญตะลึงอยู่สักพักถึงจะหันศีรษะมองไปทางไปรยา ไปรยายิ้มและพูดว่า “ดูเหมือนว่าคุณขวัญยังรู้ว่าตัวเองคือคุณขวัญ” คำพูดของไปรยาบ่งบอกชัดเจน ขวัญเม้มริมฝีปากล่าง ไม่พูดอะไร “คุณขวัญ ถึงแม้ว่าคุณตอนนี้จะเป็นพรรณนารา แต่ว่าคุณก็ไม่ใช่พรรณนาราตัวจริง รอให้นารากลับมา ทุกอย่างที่คุณมีคุณต้องคืนกลับไปให้เธอ ดังนั้นฉันหวังว่าคุณจะจดจำหน้าที่ของคุณไว้ อย่าเพ้อฝันเกี่ยวกับสิ่งที่ของไม่ได้เป็นของคุณ” หยุดไปได้สักพัก ไปรยากลัวเหมือนกับว่าขวัญจะไม่ได้ยิน ก็พูดต่อไปอีก “จากความทรงจำของฉัน ไม่ว่านาราจะรบกวนฐีรวัฒน์ยังไง แต่เธอก็ไม่เคยเข้าไปในรถของเขาเลยสักครั้ง ไม่ต้องพูดถึงเรื่องพาเธอไปโรงพยาบาลเลย”