ตอนที่ 62 ความฝันแปดปี เขากลืนทั้งหมด (2)

ต๭นที่ 62 ความฝันแปดปี เขากลืนทั้งหมด (2) ขวัญเห็นฐีรวัฒน์เป็นครั้งแรกก็ใจเต้นแรง แต่ในคืนนั้นเธอเห็นการต่อสู้ที่ดุเดือดของฐีรวัฒน์ การต่อสู้เพื่อเธอและหัวใจของเธอ “ตึก ตึก ตึก” เต้นแรงอย่างมาก หลังจากนั้นไม่นานเธอถึงได้เข้าใจ คืนนั้นที่ใจเต้นแรงคืออาการแสดงของใจสั่น เมื่อการต่อสู้สิ้นสุดลงฐีรวัฒน์และกรวิชญ์รวมถึงคนอื่นๆกำลังจะแยกย้าย ขวัญยังยืนอยู่ที่กำแพงมุมห้องที่โดนฐีรวัฒน์ผลักไปตั้งแต่แรกด้วยความงุนงง ฐีรวัฒน์เดินไปที่หน้าประตูมองเธอยืนยังไม่ขยับหันหลังกลับมาตบไปที่หัวของเธอแล้วตะโกนมาว่า “น้องขวัญ ไปได้แล้ว” ตะโกนว่าน้องขวัญ? ขวัญได้ยินก็หน้าแดงแล้วก้มหัวลงและเดินตามฐีรวัฒน์ไปอย่างเชื่อฟัง ฐีรวัฒน์ออกจากร้านอาหารมาก็เรียกรถแท็กซี่คันหนึ่งไปส่งที่บ้านของเขา ในบ้านของเขาไม่มีคนอยู่เขาเปิดไฟแล้วเอากล่องยาโยนไปที่ชิดาให้เธอใส่ยาให้กรวิชญ์ เขาไม่ได้สนใจบาดแผลของตัวเอง เมื่อเขาพบบุหรี่ที่โต๊ะชากำลังจะจุดไฟสายตาก็มองไปเห็นขวัญที่นั่งอยู่บนโซฟา การจุดไฟก็ชะงักไปครู่หนึ่งแล้วหลังจากนั้นก็จุดไฟแช็คอย่างรวดเร็ว แล้วเดินไปที่ห้องครัวยกน้ำผลไม้มาให้ขวัญแก้วนึง ทันทีที่น้ำผลไม้ถูกวางไว้หน้าขวัญ ฐีรวัฒน์ไม่พูดอะไรสักคำทันใดนั้นมีลำแสงที่เปล่งประกายออกมาจากหน้าต่าง เขาขมวดคิ้วแล้วเงยหน้าขึ้นมองออกไปนอกหน้าต่าง แล้วหลังจากนั้นวินาทีต่อมาก็รีบอ้าปากบอกกับกรวิชญ์ “กรวิชญ์ พ่อของฉันกลับมาแล้ว คุณพาพวกเธอสองคนออกไปที่ประตูด้านหลังเร็ว” กรวิชญ์ได้ยินเช่นนั้นก็รีบลุกขึ้นพาชิดาและขวัญทั้งสองคนรีบวิ่งไปที่ประตูด้านหลัง และเมื่อวิ่งมาถึงสวนหลังบ้านขวัญก็นึกขึ้นได้ว่าเธอลืมกระเป๋าถือไว้ในบ้านของฐีรวัฒน์ กรวิชญ์จับข้อมือเธอไว้แล้วรีบออกไปโดยไม่หันหลังกลับ “วันหลังค่อยว่ากัน ตอนนี้รีบออกไปก่อนดีกว่าถ้ายังไม่อยากตาย ” หาเรื่องตาย? ทันใดนั้นในสมองของขวัญก็นึกขึ้นมาได้ถึงคำพูดของกรวิชญ์บอกกับชิดาตอนที่อยู่ร้านอาหาร “พ่อของเขาก็เป็นแบบนี้พอกลับมาบ้านก็ชอบตีเขาและแม่ อีกทั้งยังลงมือหนักมาก...” เสียงฝีเท้าของขวัญค่อยๆหยุดลง แล้วหันหลังกลับไปมองที่วิลล่าสุดหรูที่งดงามด้านหลังเธอ ลังเลอยู่สักพักแล้วหันหลังเดินกลับไป ตอนที่กรวิชญ์พาชิดาและขวัญออกไปประตูของประตูหลังไม่ได้ปิด ขวัญเดินอย่างเงียบๆและเดินเข้าไปเธอยังไม่ทันจะเดินถึงห้องนั่งเล่นก็ได้ยินเสียง “ปั๊บ ปั๊บ ปั๊บ” และได้ยินเสียงชายวัยกลางคนด่ามาว่า “มันน่าเสียใจที่เห็นแก ถ้าฉันไม่ฆ่าแกในวันนี้” “แกก็เป็นหายนะเหมือนแม่ของแก ….!” “ฉันTMD อยากจะฆ่าแกยังจะหลบอยู่อีก อย่าให้ฉันเห็นว่าแกหลบอยู่ที่ไหน”