ตอนที่6 โยนทิ้ง

ต๭นที่6 โยนทิ้ง เมื่อปิยะวัฒน์เดินไปถึงห้องนั่งเล่น ผู้ร้ายตัวจริงกำลังนอนขดตัวอยู่บนม้านั่งตัวยาว บนตัวของเธอยังคลุมด้วยเสื้อคลุมของเขา ไม่ต้องพูดถึงความสบาย ก่อนหน้านี้ปิยะวัฒน์เพิ่งจะสงบสติอารมณ์ ตอนนี้เข้าเริ่มไม่สบอารมณ์ขึ้นอีกแล้ว คนที่ยื่นอยู่ด้านหลังต่างก็ไม่มีใครกล้าพูด ทุกคนล้วนแล้วแต่กำลังลุ้นว่าปิยะวัฒน์ต้องการทำอะไร ผลลัพท์ก็คือปิยะวัฒน์จ้องมองหน้าหญิงสาวสักครู่ จากนั้นเขาก็ดึงเสื้อคลุมที่อยู่บนตัวของเธอออกไป เมืองตะวันตอนกลางคืนของฤดูใบไม้ร่วงอากาศยังคงค่อนข้างเย็น ร่างกายที่โดนดึงเสื้อคลุมออกไป ทำให้ความเย็นไปถึงแพร่กระจายไปทั่วทุกเส้นประสาท แพรวากอดแขนตัวเองเพื่อจะคลายความหนาวให้กลับตัวเอง ตัวของเธอสั่นจากนั้นก็ลืมตาขึ้นมา ฤทธิ์ของเหล้า Bloody Maryนั้นมันช่างร้ายกาจมาก ตอนนี้ความแรกของฤทธิ์ของเหล้าก็ไม่ทีท่าว่าจะจางลงไปเลย ตอนนี้เธอรู้สึกอยากอาเจียนมาก เฝ้าดูเธอตื่นขึ้นมา ปิยะวัฒน์โล่งอกขึ้นมาหน่อย เขาก้มลงไปให้มือจับคางของเธอขึ้นมา แล้วขยิบตาจากนั้นก็พูดขึ้นว่า “ตื่นมาก็ดีหล่ะ เรามีเรื่องต้องเคลีย……” “อ๊วกกก……” ไม่ทันได้พูดอะไร แพรวาคว้าแขนของเขาไว้ เหล้าที่กินเข้าไปเมื่อครู่พุ่งออกมาเลอะเต็มสูทราคาแพงของปิยะวัฒน์เข้าอย่างจัง แอลกอฮอล์ที่ยังไม่ได้ย่อยสลายอย่างสมบูรณ์บวกกับกลิ่นต่างๆที่ออกมา ทำให้มีกลิ่นเหม็นมาก ปิยะวัฒน์ยืนตัวแข็งทือ เขากำกำปั้นแน่นค้างอยู่บนอากาศเขาทำไมต้องมาเข้ามาใกล้คนเมาด้วยเนี่ย! แพรวาคว้าเสื้อของเขามาเช็ดปากแล้วพูดว่า “ขอโทษค่ะ ใครบอกให้คุณมายืนตรงนี้เองหล่ะ” บอดี้การ์ดหลายคนที่ตามมาด้วยอึ้งกับการกระทำของเธอ ในใจคิดว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ไม่รู้ที่ต่ำที่สูงเอาเสียเลย ปิยะวัฒน์โยนสูทที่อยู่ในมือทิ้งลงไปคลุมที่หัวของเธออย่างไร้ความปราณี จากนั้นก็เดินออกไปอย่างไม่สนใจคนขี้เหล้าคนนั้นอีก เขาไม่ได้พูอะไร คนที่ยืนอยู่จึงไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงดีกับแพรวา มีคนเข้าไปถามจรณ์อย่างร้อนใจว่า“ผู้ช่วยครับ แล้วเราจะทำยังไงดีกับผู้หญิงคนนี้ดีครับ?” จรณ์หันกลับไปมองสภาพตอนนี้ของแพรวาแล้ว ถอนหายใจก่อนพูดขึ้นว่า “เอาตัวเธอขึ้นรถไปก่อน” “ครับ” เหตุการณ์ในคืนนี้มันโคตรซวย บนร่างกายเต็มไปด้วยอ้วก ทำให้เขารู้หงุดหงิดมาก เขาขึ้นไปบนรถนั่งข้างๆหน้าต่างแล้วเปิดหน้าต่างให้ลมพัดเข้ามา จรณ์เปิดประตูรถเข้ามาแล้วได้กลิ่นที่ไม่ค่อยดีนัก จากนั้นยกมือขึ้นมาปิดจมูกของตัวเองไว้ก่อนที่จะพูดว่า “ท่านครับ ผมอยู่รถคันข้างหลังน่ะครับ มีอะไรก็เรียกผมได้” พูดเสร็จเขาก็ช่วยปิยะวัฒน์ปิดประตูรถ สีหน้าของปิยะวัฒน์ตอนนี้ดำเหมือนก้นหม้ออย่างไงอย่างงั้น แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรนอกจาก “ออกรถ” เมื่อคนขับได้ยินอย่างนั้นจึงรีบสตาร์ทรถทันที 20นาทีหลังจากนั้น รถก็มาถึงเรสสิริคอนโด จรณ์ลงจากรถคันด้านหลัง จากนั้นก็รีบเดินไปเปิดประตูให้กับปิยะวัฒน์ ปิยะวัฒน์ลงรถด้วยสีหน้าที่ดูไม่ดีเอาเสียเลย ตอนนี้เขารู้สึกว่าอาเจียนมันได้ซึมทะลุเข้าไปในขากางเกงของเขาทำให้ผิวของเขาเหนียวเหนอะหนะ คุณลองคิดดูว่าผู้ชายที่รักความสะอาดยิ่งกว่าผู้หญิงจะต้องใช้เวลาไม่ต่ำกว่ายี่สิบนาที และจะต้องให้น้ำยาฆ่าเชื้อสักกี่รอบในการชำระร่างกายของเขา “ท่านครับ พาคุณแพรวาไปส่งไว้ที่คอนโดของท่านใช่ไหมครับ?” จรณ์ถามขึ้นมาหนึ่งประโยค เมื่อก่อนแพรวาก็เคยมาที่นี่กับปิยะวัฒน์บ่อยครั้ง แต่ตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างคนสองคนนั้นมันไม่เหมือนเดิม เขาก็เลยไม่สามารถเดาได้ว่าที่จริงปิยะวัฒน์คิดอะไรอยู่ ปิยะวัฒน์เดินก้าวเข้าไป จากนั้นก็หันไปมองบอดี้การ์ดที่กำลังพยุงแพรวาอยู่ สีหน้าของเขาเย็นชาก่อนที่จะพูดออกมาว่า “โยนทิ้งซ่ะ” จรณ์ทำอะไรไม่ถูกนอกจากยืนมองปิยะวัฒน์ที่เดินห่างออกไป บอดี้การ์ดที่พยุงแพรวาอยู่ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกันจึงถามจรณ์ขึ้นว่า “ผู้ช่วยครับ จะเอาเธอไปโยนทิ้งจริงๆหรอครับ?” จรณ์หันกลับไปมองแพรวาที่ยังคงหลับอยู่แล้วตอบว่า “ฉันขอคุยโทรศัพท์ก่อนแล้วกัน” หลังจากที่เขาวางโทรศัพท์ประมาณ20นาที จิตราผู้จัดการสาวของแพรวาก็มาถึง มันเร็วมากจนทำให้จรณ์อดสงสัยไม่ได้ว่าเป็นไปได้หรือไม่ว่าเธออยู่แถวๆนี้แล้วกำลังรอให้เขาโทรหา จิตรากระโดดลงจากรถ แล้วรับแพรวาที่เมาไม่รู้เรื่องมาจากบอดี้การ์ด หลังจากที่สำรวจแล้วว่าแพรวาปลอดภัยดีจึงหันหน้าไปพูดกับจรณ์ว่า “ผู้ช่วยมู่คะ แพรวากับคุณปิยะวัฒน์ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว รบกวนคุณช่วยไปบอกเจ้านายของคุณหน่อยน่ะคะว่า ทีหลังช่วยอยู่ห่างๆจากแพรวาด้วย” จรณ์มองไปที่จิตราก่อนจะพูดออกไปว่า “แม่สาวน้อย ผมรู้สึกว่าคุณควรจะต้องขอบคุณเจ้านายของผมน่ะ ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าเขาช่วยปิดหน้าของแพรวาไว้หล่ะก็… คุณคิดว่าคืนนี้เธอจะออกมาจากโรงแรมนั้นอย่างราบรื่นหรอ?” จิตราถอนหายใจ ก่อนที่จะจ้องมองไปที่จรณ์แล้วพูดต่อไปว่า “ถึงแม้คุณปิยะวัฒน์คิดจะทำอะไรทำยังไง นั้นมันก็เป็นเรื่องของเขา ฉันก็แค่มีหน้าที่รับเงินเดือนจากเขา ฟังในสิ่งที่เขาบอก อย่างไม่มีสิทธิ์คัดค้าน ในทำนองเดียวกัน เรื่องของแพรวา ฉันก็คิดว่าเธอก็ต้องมีวิธีของเธอเหมือนกัน” ความหมายก็คือ คุณอย่ามายุ่งให้มันวุ่นวายเลย ในระหว่างทางที่จิตราพาแพรวากลับ เธอด่าจรณ์เมื่อถึงเธอก็ลงจากรถ ได้บอกให้คนขับรถช่วยพยุงแพรวาขึ้นไปบนคอนโด เพิ่งจะปิดประตู นิรมลก็โทรเข้ามา “จิตรา เป็นไงบ้าง? แพรวายังอยู่ที่สถานีตำรวจหรือป่าว? ต้องการให้พ่อของฉันไปช่วยคุยให้ไหม?” “ไม่เป็นไรแล้ว ตอนนี้ออกมาเรียบร้อยแล้ว” จิตรามองดูร่างของคนที่นอนอยู่บนเตียง แล้วพูดกับนิรมลว่า “เธอรีบนอนเถอะ พรุ่งนี้ยังต้องทำงาน เดี๋ยวทางนี้ฉันจะดูแลเอง” นิรมลถอนหายใจอย่างโล่งๆ “โชคดีที่ไม่มีอะไร ช่วงนี้เธออย่าเพิ่งให้แพรวาออกไปไหนมาไหนน่ะ เดี๋ยวจะไปทำอะไรที่ไม่เข้าท่าอีก ตอนนี้ก็ทำให้คนไม่พอใจจนไม่รู้จะไม่พอใจยังไงแล้ว คำพูดนี้จิตราไม่ชอบที่จะฟังมัน แพรวาตัวตนที่แท้จริงของเธอไม่เหมือนรูปลักษณ์ภายนอนของเธอแม้แต่นิดเดียว เธอยากที่จะให้คนเข้าใกล้ เธอเป็นคนอารมณ์ดี อีกอย่างเธอดีกับเพื่อนมาก ตอนที่อยู่สถานบันเทิง มีที่ไหนไปช่วยนิรมลแก้ปัญหาจนทำให้เกิดเรื่อง แต่ตอนนี้นิรมลกลับมาพูดแบบนี้จึงทำให้เธอเสียความรู้สึก กับจิตราแล้วแพรวาเป็นเพื่อนที่ทำงานร่วมกันจนพัฒนามาเป็นเพื่อนแต่ต่างจากนิรมลกับแพรวาที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว พ่อของนิรมลเป็นศาสตราจารย์ในมหาวิทยาลัย ทั้งครอบครัวของเธอเป็นผู้ที่มีความรู้ความสามรถกันทั้งนั้น นิรมลเป็นเด็กสาวที่อยู่ในโอวาสตลอดจึงทำให้เรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนดูน่ากลัว มิตรภาพที่เกิดขึ้นในโรงเรียนมัธยมมันไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียกับเรื่องที่เกิดขึ้น มันเป็นความห่วงใยจริงๆ ดังนั้นจิตราจึงเชื่อว่าคำพูดที่นิรมลเพิ่งพูดออกมานั้นเธอไม่ได้ตั้งใจ” “ฉันรู้แล้ว เธอวางสายไปก่อนไป”