ตอนที่ 9 อาจมีมากกว่าหนึ่งขา

ต๭นที่ 9 อาจมีมากกว่าหนึ่งขา “วัฒน์คะ วัฒน์” ปีวราเรียกปิยะวัฒน์สองครั้งแต่เขาก็ไม่สนใจเธอจากนั้นก็พูดขึ้นว่า “คุณกำลังมองอะไรอยู่อ่ะ?” ปิยะวัฒน์ผลักมือของเธอออกแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือกว่า “วัฒน์ คุณก็เรียกได้ด้วยหรอ?” ปีวราทำอะไรไม่ถูกใบหน้าเล็กๆของเธอก็ดูซีดลง มือของเขาคลายออกจากคนที่นั่งข้างๆอย่างเขินอาย จิตรารู้สึกสมน้ำหน้าในใจ แพรวากลับมีสีหน้าดูปกติ เดาไม่ออกว่าตอนนี้เธอรู้สึกอย่างไร ในที่สุดปิยะวัฒน์ก็พูดอกมาว่า “ในเมื่อบทละครนี้ก็มีนังแสดงที่เหมาะสมแล้ว งั้นไม่รบกวนแล้ว” เขาพูดจบก็ลุงขึ้นยืนคุณนัทธ์เมื่อได้ยินเช่นนั้นก็รีบพูดห้ามเขาไว้ “บทยังไม่ทันได้ตัดสินว่าใครจะได้เล่น ท่านประธานอย่าเพิ่งร้อนใจไป” “ที่จริงพวกเราสองคนมีอยู่สองบทบาทที่จะต้องพิจารณา นอกจากนางเอกรองแล้วยังมีคนคนรู้ใจของนางเองรองด้วย มีซีนค่อนข้างมาก บทบาทนี้ต้องใช้ทักษะการแสดงที่มีความท้าทาย แพรวาเองก็มีผลงานมากมายอีกทั้งยังมีรูปร่างที่ดูสง่างาม ตาคม ฉันคิดว่าแพรวาเป็นคนที่เหมาะสมกับบทนี้” เมื่อจิตราได้ฟังเช่นนั้นเธอโกรธจนควันออกหูยิ้มแบบไม่เต็มใจก่อนที่จะพูดออกมาว่า “แพรวาไม่เพียงแค่มีรูปร่างหน้าตาที่สะสวยดวงตาคม อีกทั้งยังดูสง่างาม ถ้าได้รับบทนี้จริงๆหล่ะก็เมื่อถึงเวลาถ่ายทำจริงๆคุณปีวรายืนอยู่ข้างหน้า มันจะไม่ทำให้คุณปีวราดูดับไปเลยหรอ ผลลัพท์แบบนี้เป็นสิ่งที่เราไม่ปราถนากันอยู่แล้ว” คนเรามีไอคิวและขีดความอดทนทางอารมณ์ที่จำกัด ปีวราก็เหมือนกันเธอได้ยินที่จิตราพูดถากถางเธอ ด้วยความโกรธของเธอทำให้หน้าของเธอแดงขึ้น ปิยะวัฒน์ไม่ได้มีความเป็นเดือนเป็นร้อนอะไร แล้วก็ไม่มีท่าทีที่จะออกหน้ารับแทนปีวราเลย คุณนัทธ์เดาไม่ถูกว่าตอนนี้ท่านประธานคิดอะไรอยู่ จากนั้นจึงอธิบายว่า “จิตราก็คิดมากเกินไป ทุกอย่างก็ทำเพื่อหนังเรื่องนี้ ทีมงานที่ไหนจะทำให้ออกมาเป็นแบบนั้น ยิ่งไปกว่านั้นคือภาพยนตร์กับละครมันไม่เหมือนกันอยู่แล้ว เวลาทั้งหมดของของภาพยนตร์ก็ประมาณร้อยนาที ก็คือบทเทน้ำรินชาก็เป็นตอนที่หลายๆคนอยากจะมาแสดง และอีกอย่างก็เป็นตอนที่เล่นแค่แป๊บเดียว ซึ่งเป็นตอนที่ทุกคนปราถนาอยากจะเล่นกันทั้งนั้น” ความหมายเขาที่เขาพูดออกมาก็คือไม่ให้ทุกคนต้องเครียดไป จิตรากำลังจะอ้าปากพูดแต่แพรวากลับพูดขึ้นก่อนว่า “ที่จริงในบางครั้งอาจรับบทบาทที่ท้าทายสักหน่อยก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร ฉันจึงไม่ได้ออกความคิดเห็น ก็เกรงว่าท่านประธานปิยะวัฒน์จะไม่ยอม” ปิยะวัฒน์จ้องมองที่เธอ แยกไม่ออกว่าในสิ่งที่เธอคิดมันจริงหรือไม่จริงเขานิ่งไปซักพักแล้วพูดว่า “เธอไม่เหมาะกับบทบาทนี้หรอก” คุณนัทธ์ยังอึ้งไปซักครู่ ยังไม่ทันได้ตอบกลับไป แพรวาก็ลุกขึ้นยืน “ในเมื่อฉันไม่เหมาะสมแล้ว ฉันก็จะไม่รบกวนแล้ว ผู้กำกับดนพคะถ้ามีโอกาสเราคงได้ร่วมงานกันนะคะ” หน้าของผู้กำกับดนพเต็มไปด้วยคำขอโทษ คุณนัทธ์เป็นผู้ผลิตและเป็นคนที่ลงทุนหนังเรื่องนี้ การตัดสินใจเลือกตัวละครก็ขึ้นอยู่กับเขา เขาจึงไม่มีวิธีเขาไปเจรจาทั้งๆที่ในใจเห็นดีเห็นงามกับแพรวา” ยื่นมือไปจับกับแพรวาแล้วพูดด้วยท่าทีที่จริงจังว่า “มันแน่นอนอยู่แล้ว” แพรวายิ้มแล้ว พยักหน้ารับทุกสิ่งรอบตัวฉันถูกบดบังแม้ว่าจะเป็นหญิงสาวตัวน้อยในสายตาของผู้กำกับดนพ ต้องยอมรับกับการรูปร่างหน้าตาของแพรวามันน่าทึ่งจริงๆ หลังจากที่แพรวาออกไปแล้ว ปิยะวัฒน์หันหน้าไปพูดกับปีวรา “คุณอยู่ที่นี้ดูสคริปต์ไปก่อนน่ะ” เมื่อเขาพูดจบเขาก็เดินออกไปโดยไม่หันมามองปีวราอีกเลย ที่จริงคุณได้ยินมาว่ายังไง? บทนั้นถูกกำหนดไว้อย่างชัดเจนว่าใครจะเป็นคนได้เล่น สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้มันหมายความว่ายังไง? จะให้แพรวาไปเป็นตัวประกอบ? งามหน้าเกินไปไหมหล่ะ? จิตราโมโหมากเมื่อเดินออกมาพร้อมกับชนัตจากนั้นเธอก็พ้นไฟใส่ชนัตอย่างไม่หยั้ง ชนัตพูด “ทีแรกผู้กำกับดนพพูดกับฉันว่าบทนี้เขากำลังมองๆว่าจะให้แพรวาเล่น ฉันถึงได้แนะนำเขา ถ้าฉันไม่รู้แบบนี้ฉันจะกล้าบอกให้พวกเธอมาที่นี้หรอ” แพรวายิ้มก่อนจะพูดว่า “เอาหล่ะๆเรื่องใหญ่ขนาดไหนกันเชียว เพราะเรื่องแค่นี้เองหรอทำให้ให้คู่รักคู่นี้ทะเลาะกัน ฉันคงบาปมากแน่ๆ” จิตราพูดด้วยน้ำเสียงโกรธกิ้ว “ปิยะวัฒน์ทำน่าเกลียดมาก เมื่อก่อนเธอไม่รับงานถ่ายงานก็เพราะเขา ตอนนี้เลิกกับคนนึงพาอีกคนนึงมาแคชงานเอง ช่างเป็นคนที่ไม่น่าคบเสียจริง พวกเขาตื่นมาขาก็ติดกันเลยหรอ? ไม่อย่างนั้นเวลาเลิกกัน จะต้องให้เธอรับรองด้วย?” ชนัตมองเห็นปิยะวัฒน์เดินใกล้เข้าไปทางด้านหลังของพวกเธอ และจ้องมองแบบไม่กระพริบตาทั้งสองคนไม่ได้นึกเลยว่ามีคนกำลังเดินตามหลังพวกเธอ พูดออกมาด้วยท่าทีหยอกล้อกับเพื่อนสาว“ใครจะไปรู้หล่ะ อาจมีหลายขาก็ได้” “ใครกับใครมีมากกว่าหนึ่งขาหรอ?” แพรวาสะดุ้ง รู้สึกอย่างชัดเจนว่ามีมือมาจับที่เอวของเขาและรู้สึกว่ามันแรงขึ้นเรื่อยๆ จิตรายิ้มแบบไม่เต็มใจ แล้วพูดขึ้นอย่างประชดประชันว่า “ท่านประธานไม่ต้องอยู่เป็นเพื่อนคุณปีวราแล้วหรอ ทำไมถึงรีบออกมาหล่ะปล่อยให้อยู่ที่นั้นคนเดียวไม่กลัวใครมารังแกเธอหรอ?” ประโยคที่จิตราพูดประสบความสำเร็จสีหน้าของเขาเจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัดเจน ชนัตคว้าจิตราไว้ก่อนที่เธอจะพูดอะไรออกไปมากกว่านี้ จากนั้นเขาจึงพูดขึ้นว่า “ คุณปิยะวัฒน์ท่านยุ่ง แพรวา! ฉันกับจิตราไปรอข้างล่างน่ะ” เมื่อพูดเสร็จไม่ว่าจิตราจะไม่ยอมฟังยังไง ชนัตได้ดึงแขนเธอลงลิฟท์ไป ทางเดินได้เงียบลง จากนั้นแพรวายิ้มแล้วพูดขึ้น “ท่านประธานปิยะวัฒน์คะ” เธอดูแย่กว่าตอนที่เธออยู่ที่โรงแรมมาก เหมือนเธอกำลังใส่หน้ากาก ทุกการแสดงออกเป็นเหมือนการคำนวณที่แม่นยำ ดูไม่มากและก็ไม่น้อยเหมือนเช่นเดียวกันกับสามปีที่แล้ว เป็นเหมือนความสำเร็จที่ทำให้เขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเธอ เขามองที่เธอเป็นเวลานาน ถึงเพิ่งจะพูดออกมา “บทนั้นมันไม่เหมาะกับเธอเลยจริงๆ ถ้าหากว่าคุณต้องการ ผมช่วยคุณมองหารายการใหม่ให้” แพรวามองที่เขาจากนั้นยิ้มที่มุมปากก่อนที่จะพูดว่า “ค่าโฆษณาสามสิบล้านมันก็มากเกินพอแล้ว หากรับรับอีกงาน ฉันเกรงว่าตัวเองจะไม่มีอะไรแรกเปลี่ยน” เธอกำหนดความสัมพันธ์ระหว่างคนทั้งสองคนเปรียบเสมือนคนค้าเนื้อ ทำให้สีหน้าของปิยะวัฒน์เปลี่ยนไป ผลักเธอเข้าไปในห้อง ดันตัวเธอเข้าไปที่ประตู จากนั้นใช้มือบีบคางเธอขึ้นมาจากนั้นเขาก็ถอนหายใจออกมา แพรวารู้สึกเจ็บทำให้อดไม่ได้ที่จะเปิดปาก ปิยะวัฒน์ฉวยโอกาสเอาลิ้นเข้าไปสำรวจในช่องปากของเธอ แพรวาตั้งสติแล้วกัดเข้าไปที่ริมฝีปากของเขา รสเลือดไม่ได้ทำให้ปิยะวัฒน์หยุด แต่กลับทำให้เขาลุกนักยิ่งขึ้น เขาใช้มือนึงรั้งไว้ที่ท้ายทอยของเธออีกมือต่ำลงไปที่สะโพกของเธอ เขาพูดว่า “คุณแต่งตัวแบบนี้ คงไม่ใช่เพราะต้องการบทด้วยการ “แลกเปลี่ยน”?” หัวใจของแพรวามันเย็นชาไปแล้วครึ่งนึง เคยอยู่ด้วยกันมาตั้งสามปีคิดไม่ถึงว่าเขาจะคิดกับเธอแบบนี้เธอรู้จึงสึกท้อแท้หมดกำลังใจ “ใช่ฉันขายตัว ฉันจะมีสิทธิ์เลือกที่จะขายให้ใครก็ได้ไหม? " แพรวาผลักเขาออกไป เธอพูดด้วยสีหน้าด้านชาเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไรกับสิ่งที่เธอพูดเลย หน้าของปิยะวัฒน์เหมือนปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง เขาจ้องหน้าเธอด้วยใบหน้าที่ขุ่นเคือง มีความรู้สึกเหมือนอยากฉีกเธอออกให้เป็นชิ้นๆ สักพักหนึ่ง เขาได้ยินปิยะวัฒน์พูดออกมา “ผู้หญิงง่าย” เมื่อเขาเดินจากไป รอบตัวเธอมันดูเงียบสงัด จากนั้นแพรวาก็ยกมือมาเช็ดปากของเธอ แล้วจัดเสื้อผ้าหน้าผมให้เข้าที่เข้าทาง จากนั้นก็เดินออกมาจากห้อง