ตอนที่15ผู้หญิงที่เกาะแกะมากไปทำให้เกิดความรำคาญ

ต๭นที่15ผู้หญิงที่เกาะแกะมากไปทำให้เกิดความรำคาญ “ทำไมคุณถึงขึ้นมาก่อนล่ะ”จู่ๆเอวก็ถูกกระชับอกอบอุ่นซ้อนเข้ามาที่ด้านหลังแพรวาชะงักไปสักพักพอรู้สึกตัวจึงหันกลับไป ญาณวุฒิเดินเข้ามาอีกมือใช้โอบเอวแพรวาอีกมือกันไมค์ให้พ้นจากแพรวาสีหน้าเยือกเย็น นักข่าวเสียงดังแตกกระหึ่มขึ้นมาเสียรัวชัตเตอร์กล้องดังขึ้นมา ตอนที่ถ่ายเรื่องรักเก่ากับคุณญาณวุฒิมีภาพคู่สนิทสนมกันหลุดออกมาไม่ทราบว่าทั้งสองคนกำลังแสดงละครหรือว่าเป็นภาพในละครหรือว่าเป็นภาพความรักที่เกิดจากกองละคร “ละครรักเก่ายังไม่ออนแอร์ก็ดังแล้วตอนนี้ทั้งสองคนก็ทำให้เกิดกระแสคู่จิ้นจากละครในปีนี้ถ้าอย่างนั้นแล้วต่อไปทั้งคู่จะมีโครงการที่จะร่วมงานกันในต่อไปอีกหรือไม่หรือว่าในชีวิตจริงของทั้งคู่ตอนนี้พัฒนาไปถึงขั้นไหนแล้ว” “ทั้งสองท่านควงกันมาออกงานกาล่าการกุศลในวันนี้เพื่อกลบข่าวระหองระแหงที่แพร่กระจายในอินเตอร์เนตว่ายังรักกันเหนียวแน่นดีรึเปล่าคะ” คำถามต่อคำถามเริ่มดุเดือดขึ้นเรื่อยๆทำให้แพรวานอกจากแรกๆจะตกใจที่ญาณวุฒิปรากฏตัวขึ้นมาแล้วนั้นหลังจากนั้นก็ยิ้มสู้อย่างเดียว ปกติญาณวุฒิเป็นคนพูดน้อยอยู่แล้วยิ่งไม่ต้องพูดถึงสำหรับคำถามพวกนี้จากปากนักข่าวเจ้าเล่ห์พวกนี้แต่ว่ามือของญาณวุฒิก็ยังโอบอยู่ที่เอวของแพรวาตลอดทางญาณวุฒิก็คอยกันไมค์ให้พ้นทางจากแพรวากับการคุ้มกันจากบอดี้การ์ดพาแพรวาเข้าไปสู่ในงาน ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามก็อยู่ในวงการบันเทิงมานานหลายปีความสามรถในการปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ก็ยังถือว่าดีอยู่ เข้าไปในงานเดินพรมแดงตลอดขั้นตอนแพรวาก็ไม่ได้ถามอะไรญาณวุฒิสักคำให้ความร่วมมือเขาอยู่ต่อหน้าทีมสื่อและกล้องอย่างไม่สะทกสะท้าน เพราะถึงอย่างไรก็ตามงานกาล่าการกุศลครั้งนี้ก็เป็นงานใหญ่งานหนึ่งได้มีการจัดที่เฉพาะในการให้สัมภาษณ์ดังนั้นหลังจากเข้าไปในงานแล้วสื่อก็ถูกกันไว้ให้ไปอีกทางหนึ่ง แพรวาถอนหายใจยาวหันไปยิ้มขอบคุณให้ญาณวุฒิลู่เส่าเหิง“คุณญาณวุฒิเมื่อสักครู่ขอบคุณมากนะคะ” ญาณวุฒิบิดปากนำเอาบัตรเชิญออกมาแล้วยื่นไปให้แพรวา “ก่อนหน้านี้เก็บได้ที่หน้าบริษัทเพราะว่าจู่ๆก็มีงานเข้ามากะทันหันไม่ได้เอาคืนได้ทันเวลาต้องขอโทษจริงๆครับ” แพรวารับเอาบัตรกลับเมาดูปรากฏว่ามันเป็นบัตรเชิญที่ทำหายใบนั้นจริงๆ แพรวายิ้มช้อนตาขึ้นพูด“ไม่ว่าอย่างไรก็เพราะคุณที่เข้ามาช่วยจนหลุดออกมาได้แล้วก็ครั้งที่แล้วที่ส่งฉันกลับบ้านยังไงก็ขอบคุณมากค่ะ” ญาณวุฒิหยิบแก้วเหล้ามาจากพนักงานสองแก้วยื่นไปให้แพรวาหนึ่งแก้วหลุบตาลงเม้มริมฝีปากแล้วก็พูดขึ้นมาว่า“คุณจะยกเลิกสัญญากับทางบริษัทเอฟซีแล้วหรอ” แพรวาถือแก้วแล้วชะงักไปยิ้มออกมาทันที“รู้ข่าวเร็วจริงๆ” เรื่องข่าวการยกเลิกสัญญาของแพรวายังไม่ได้กระจายออกไปข้างนอกแต่ว่าอยู่ในบริษัทเดียวกันคนเยอะปากยื่นปากยาวไม่สามารถควบคุมไว้ได้หมดก็คงมีคนหลุดพูดญาณวุฒิรู้มันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร “ที่จริงก็ไม่ต้องรีบร้อนอะไรสิ่งของครึ่งหนึ่งของพนิตได้เข้าสู่อสังหาริมทรัพย์แล้วไม่สามารถที่จะมาทำอะไรได้รวมทั้งกี่ปีมานี้บริษัทเอฟซีก็ไม่สามารถดันดาราใหม่ให้ดังขึ้นมาได้พนิตเตรียมการที่จะเทขายหุ้นบริษัทเอฟซีคนที่รู้เรื่องนี้ค่อนข้างจะเป็นคนที่มีชื่อเสียงตอนนี้ก็หาบริษัทใหม่ต่อไปได้แล้วเหลือแค่เด็กใหม่ที่ไม่เคยมีประสบการณ์ถ้าคุณยังอยู่ต่อไปในสายตาเจ้าของคนใหม่นักแสดงก็ยังสามารถทำเงินให้ได้จะดังไม่ดังก็เป็นเรื่องในอนาคตทำไมจะต้องมาหักหน้ากันล่ะ” “ยังมีอีกเรื่องหนึ่งพนิตถึงแม้เจ้าตัวจะดูไม่ได้เรื่องได้ราวแต่ว่าในวงการบันเทิงเวลาพูดก็พอจะมีน้ำหนักยังมีคนให้ค่าอยู่ถ้าจะมาแตกหักกับเขาก็กลัวว่าเวลาจะไปที่บริษัทอื่นมันจะไม่ง่าย” แพรวาเม้มปากแล้วยิ้มหยอกล้อบอก“มีคุณอยู่ฉันไม่กล้าเป็นคนที่ทำให้ได้เงินเป็นลำดับที่หนึ่งหรอกค่ะ” ญาณวุฒิก็ยิ้มแต่ว่ายิ้มนิดๆแค่ประเดี๋ยวเดียวปกติเขาไม่ใช่คนที่พูดมากวันนี้ญาณวุฒิพูดมาตั้งเยอะแพรวาก็รู้สึกคาดไม่ถึงมากอยู่แล้ว แพรวากำลังคิดทบทวนจิบเหล้าไปหนึ่งทีถามเสียงต่ำว่า“ทำไมถึงช่วยฉันคะ” ก่อนที่จะมาเจอกันตรงนี้นอกจากถ่ายละครการพูดคุยของพวกเขาทั้งสองแทบจะไม่เกินสิบประโยคแต่ญาณวุฒิกลับช่วยแพรวาอยู่หลายครั้งแพรวาเป็นคนจับความรู้สึกไวแล้วก็ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองมีเสน่ห์อะไร ญาณวุฒิครุ่นคิดอยู่ไม่กี่วินาทีก่อนพูดเรียบๆว่า“ตอบแทนบุญคุณครับ” แพรววาชะงักไป“อะไรนะคะ” “ภาพที่หลุดออกไปตอนที่ถ่ายละครก่อนหน้านี้มันเกี่ยวข้องกับผม” เขาพูดถึงแค่นี้ไม่ต้องพูดอะไรมากแพรวาก็เข้าใจทั้งหมด มันเป็นวิธีการโปรโมทแบบใหม่แต่ว่าไม่ได้เป็นไปตามที่เขาหวังแพรวาอยู่ในวงการบันเทิงมานานหลายปีพบคนที่ไม่สะอาดมีเบื้องลึกเบื้องหลังมาก็เยอะพอมาเจอญาณวุฒิที่ตรงไปตรงมาไม่เหมือนคนอื่นที่เคยเจอมาก่อน ขณะกำลังคุยกันสนุกปพนผู้ช่วยของญาณวุฒิก็เข้ามาก้มกระซิบพูดไม่กี่ประโยคญาณวุฒิคิ้วแล้วขมวดขมวดอีกอีกหันมาบอกแพรวาว่าขอตัวสักครู่นะครับแล้วก็เดินออกไป แพรวายืนจิบเหล้าอยู่ที่เดิมสายตามองไปเห็นปิยะวัฒน์อยู่ในฟลอร์เต้นรำตรงข้ามปิยะวัฒน์ถือแก้วกำลังถูกคนที่มีอายุที่ประสบความสำเร็จและมีชื่อเสียงรุมล้อมไว้อยู่ตรงกลางท่าทางกำลังพูดคุยดูสุขุมหว่างคิ้วไม่มีร่องรอยกังวลคนแบบนี้นับได้ว่าเป็นผู้อยู่เหนือการถูกควบคุมและได้กำหนดไว้แล้วว่าไม่ใช่ว่าแพรวาจะควบคุมเขาได้ ก่อนที่สายตาของปิยะวัฒน์จะหันกลับมามองแพรวาก็รีบหลบสายตาเสียก่อนแล้วจิบเหล้าอึกสุดท้ายกลืนลงไปในคอถือเอาป้ายประมูลป้ายนึงรีบหาที่นั่งก่อนที่จะเริ่มการประมูล การประมูลขายเพื่อการกุศลได้เริ่มขึ้นแล้วดาราแต่ละคนได้นำของที่บริจาคขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะแล้วประกาศราคาคืนนี้การประมูลขายเพื่อการกุศลจะนำรายได้ทั้งหมดไปบริจาคให้แก่มูลนิธิทั้งหมดถึงแม้ว่าคนที่มาร่วมงานจะมีเป้าหมายในการมางานครั้งนี้กันคนละแบบแต่ว่าอย่างน้อยก็นับได้ว่าเป็นการมาร่วมงานบุญอย่างหนึ่ง แพรวาไม่ชอบงานการกุศลที่เป็นเอามาบังหน้าแบบนี้ดังนั้นก่อนที่จะเข้ามาในงานก็ให้จิตราไปประสานงานกับผู้จัดงานแล้วบริจาคไปห้าล้านบาทก็แค่มานั่งสักพักเพื่อมานั่งดูความคึกคัก การประมูลดำเนินไปได้สักพักผู้คนรอบๆก็ค่อยๆเพิ่มมากขึ้นแพรวานั่งไขว่ห้างนั่งอย่างสง่าอยู่ที่ตรงนั้นแต่ว่าสายตาแสดงออกถึงความเหนื่อยล้า รู้สึกถึงมีคนมาอยู่ข้างๆเก้าอี้ของเธอทำให้เธอได้สติกลับคืนมา พอหันไปดูก็เห็นที่นั่งด้านข้างมีคนที่ดูคุ้นเคยมานั่งแพรวาชะงักไปไม่รู้ทำไมอยู่ๆก็ยิ้มออกมา “ยิ้มอะไร”ปิยะวัฒน์กระซิบต่ำๆที่ข้างหูแพรวาถึงพึ่งรู้สึกตัวว่าตัวเองแสดงความรู้สึกออกมาทางสีหน้าแพรวาหุบยิ้มแล้วเปลี่ยนสีหน้าท่าทางระวังขึ้นตอบออกไปว่า “ไม่มีอะไรก็แค่รู้สึกว่าวันนี้คุณปิยะวัฒน์สวมสูทแล้วทำให้วันนี้ดูหล่อมากค่ะ” คำพูดของแพรวาดูไม่ตรงกับใจปิยะวัฒน์ดูไม่ออกว่าอันไหนพูดจริงไม่จริงแต่ว่าก็ยังดูเอาอกเอาใจริมฝีปากยิ้มนิดๆมองไปอีกทางปล่อยหางตากวาดไปทั่วร่างกายของแพรวาโดยไม่ใส่ใจแล้วพูดว่า“บอดี้การ์ดของคุณหายไปไหนล่ะทำไมไม่ดูแลให้ได้ตลอดล่ะทำไมถึงทิ้งคุณไว้ที่นี่คนเดียว” น้ำเสียงของเขาประชดประชันถามดูเหมือนกำลังพินิจพิเคราะห์ แพรวายิ้มพูดทีเล่นทีจริง“ผู้หญิงเกาะติดเกินไปก็จะทำให้ผู้ชายรำคาญฉันอยู่กับคุณปิยะวัฒน์มาตั้งหลายปีจุดนี้ฉันก็เรียนรู้เป็นอย่างดี” ในที่สุดปิยะวัฒน์ก็เบนสายตาทั้งหมดมามองที่แพรวาแพรวาท่าทางไม่สะทกสะท้านไม่มีท่าทีอะไรให้เห็นอย่างน้อยบนใบหน้าก็ไม่มีพิรุธอะไรแพรวาเหมือนกับคนที่สวมหน้ากากไม่ว่าจะมีดหรือปืนก็เข้าไปไม่ได้ยิ่งแน่นหนาเท่าไหร่ยิ่งทำให้ปิยะวัฒน์อยากจะกระชากมันออกมา “คุณปิยะวัฒน์คะไม่นึกว่าวันนี้คุณจะมาร่วมงานวันนั้นเห็นบอกว่าไม่ชอบงานแบบนี้ฉันยังเข้าใจว่าคุณจะไม่มาแน่ๆ” จู่ๆเสียงของแพรใจก็ดังมาจากข้างๆแพรวาจึงหันไปมองก็มองเห็นแพรใจสวมชุดกระโปรงยาวสีน้ำเงินเดินมา